Vind je dat nou leuk, de gemeenteraad? De vraag wordt mij met enige regelmaat gesteld. En ik ben vast niet de enige. Met een zekere ondertoon ook. Want wat is daar nou leuk aan, aan raadslid zijn? En ik moet zeggen, mijn antwoord is vaak ook niet al te overtuigend. Mja, is wel leuk, op zich. Wel veel saaie stukken lezen. En soms kan het ook wel aardig frustrerend zijn hoor, zo’n raadsvergadering. Je moet er eigenlijk een beetje gek voor zijn om het te doen. Het helpt als je discussiëren leuk vind en een klein beetje van het politieke spel houdt.Maar het leukste van raadslid zijn is niet hier staan en de CDA kijk op de begroting met jullie te delen. Nee, het leukste zijn de gesprekken met de mensen buiten deze zaal en dit gebouw. Mensen die ergens tegen aanlopen en die je kunt helpen. Of mensen die ideeën hebben en die je een stapje verder kunt brengen. Nee, het leukste zijn de gesprekken met de mensen buiten deze zaal en dit gebouw. Mensen die ergens tegen aanlopen en die je kunt helpen. Maar of ik, of jullie, het raadswerk leuk vinden is irrelevant. Het doet er niet zoveel toe. Er zijn genoeg leukere dingen te verzinnen om op een woensdag te doen, maar daar gaat het niet om. We stonden op een lijst. We zijn verkozen en we zitten hier dus niet voor onszelf. En dan zijn er grofweg 3 taken. 1. Het vertegenwoordigen van de kiezer 2. Het stellen van kaders, en daarmee ook het verdelen van het geld 3. Het controleren van het college En die eerste 2 hebben vandaag, bij het behandelen van een begroting, de overhand. Wat zouden de inwoners willen en hoe verdelen we dan het geld. Ja voorzitter, ik denk dat we wel kunnen vaststellen dat het dit jaar niet zo leuk is om het geld te verdelen. Niet voor een college en ook niet voor een gemeenteraad. Grote tekorten waarvan we voor een groot deel afhankelijk zijn het kabinet. Waar je als gemeente in veel gevallen maar erg weinig aan kan doen. Leuk is anders. Maar juist dán is het van belang om goed te kijken wat er niet meer kan en naar wat er wél kan. Het is een kans om gezamenlijk de schouders er onder te zetten. In grote lijnen hebben de inwoners natuurlijk gezegd wat ze wilden op 21 november 2018. Dat was een duidelijke uitslag. Maar niemand in de gemeente heeft voor het coalitieakkoord gestemd. Dat zijn afspraken tussen vier politieke partijen. En voorzitter wat zijn die 4 partijen blij dat dat akkoord overeind is gebleven. Maar tegen welke prijs? Want het overeind houden van dat akkoord is niet zonder gevolgen. De coalitie bezuinigt keihard op sport. Zonder overleg met de sportkoepel. Ik kan me de verkiezingsdebatten nog zo voor de geest halen. Elke partij vond dat er meer geïnvesteerd moest worden in sport. En wat gebeurt er? Er volgt een keiharde bezuiniging. De coalitie bezuinigt keihard op sport. Zonder overleg met de sportkoepel. Hoe zouden de vrijwilligers van de sportkoepel zich voelen? Ze zetten zich jarenlang met hart en ziel in voor een beter sportklimaat in Groningen? Ik weet het niet, maar leuk is anders. En dan onze inwoners met een eigen woning. De huizenmarkt in Groningen is nogal overspannen. Prijzen rijzen de pan uit en het wordt zeker voor starters steeds moeilijker om een woning te krijgen. Daarnaast is het ook voor corporaties lastig om aan de groeiende vraag te kunnen voldoen. Maar die huizenbubble zorgt er wel voor dat de OZB inkomsten weer flink omhoog gaan. En wat krijg je daar als inwoner voor terug? Minder beheer & onderhoud van groen. Minder onderhouden straten. Je moet meer gaan betalen en je krijgt er minder voor terug. Leuk is anders. Je moet meer gaan betalen en je krijgt er minder voor terug. Leuk is anders. Of de hondenbezitters. Helemaal als ze in Haren of ten Boer wonen. Een meerderheid is voor het afschaffen van de hondenbelasting. Maar wat doet de coalitie? Wordt het afgeschaft of afgebouwd? Nee. We gaan de hondenbelasting indexeren. Sterker nog, we breiden het gebied gewoon uit en voeren het ook in Haren en ten Boer in. Het is een keuze. Het kan anders. Je kunt je politieke stokpaardjes op stal laten staan en terug gaan naar de kern van wat een gemeente zou moeten doen. En als je dat doet in je eentje als partij, dan is dat vrij makkelijk, dan hoef je geen compromis te sluiten. Dat is misschien wel leuk, maar niet echt realistisch. Daarom hebben we samen met de SP, de VVD, PVV en de Stadspartij een amendement waarin we wezenlijk andere keuzes maken. En dat is zo op het eerste gezicht niet de meest voor de hand liggende politieke combinatie. Maar deze combinatie van partijen van links tot rechts heeft 1 ding gemeen. Ze proberen het evenwicht terug te brengen in deze begroting. En het CDA doet dat, omdat we ervan overtuigd zijn dat de rekening van de ambities van deze coalitie teveel bij de inwoners gelegd wordt. Want ook als je vindt dat den Haag te weinig geld overmaakt, heb je een keuze en een verantwoordelijkheid. Natuurlijk is er flink wat over de schutting gegooid met de decentralisaties. Maar het is onze taak om dat dan vervolgens niet zelf ook weer over de schutting te gooien in het tuintje van de inwoners. Het is onze taak om die lastige en vervelende keuzes te maken en de inwoners zoveel mogelijk te ontzien. Het college en de coalitie hebben een poging gedaan. Ik denk dat onze voorstellen een noodzakelijke verbetering zijn van wat nu voorligt. Het is onze taak om die lastige en vervelende keuzes te maken en de inwoners zoveel mogelijk te ontzien. Ik hoop van harte dat die ruimte om gezamenlijk andere keuzes te maken er ook is bij de coalitie. Daar zou het namelijk een stuk leuker van worden. En niet zozeer voor mij of de oppositie. Dat doet er niet toe. Maar voor de inwoners van onze gemeente.