Deze week hoorde ik Thierry Baudet tijdens een debat over defensie briesen tegen Kamerlid Van Helvert (CDA) dat hij niets van het staatsrecht heeft begrepen. Kamerleden zijn absoluut géén collega’s. Kamerleden zijn ambtsgenoten. Thierry zit niet in de Kamer om vrienden te maken, hij heeft nooit collega’s gehad en wil dat ook graag zo houden. Van Helvert houdt stug vol en noemt Baudet met groot vermaak te pas en te onpas zijn collega. Natuurlijk kon ik het niet laten om dit incident op Twitter te plaatsen. Het Forum-leger zette een frontale aanval in en gebood deze “slome”, deze “VVD-verdediger”, deze “debiel” om op te zoeken wat Collega betekend (deze d hoort een t te zijn, maar ik blijf graag even in het jargon om een getrouw beeld te geven). Aldus geschiedde: col·le·ga (de; m,v; meervoud: collega's, collegae; verkleinwoord: collegaatje) 1 iem. die werkt in hetzelfde beroep, in hetzelfde bedrijf: A. en zijn collega-ministers. Volgens de Van Dale. Dag Thierry.

https://haaren.vvd.nl/nieuws/37588/nieuws-uit-de-raad-een-kleine-ode-aan-jos

Lokaal komen zulk soort praktijken ook voor. Twitter is vooral het domein waar dergelijke misverstanden tot waarheid worden bekroond. Met name door personen (en kabouters) die totaal niet begrijpen hoe het politieke spel werkt. Met alle liefde leg ik het basisprincipe uit, zoals ik dat laatst tijdens een gastles ook aan groep 7 en 8 van de Dr. Landmanschool in Helvoirt deed. Politiek heeft te maken met het besturen van (in ons geval) de gemeente. Niet iedereen heeft altijd dezelfde ideeën of mening. Politiek is de ander overtuigen dat jouw idee écht het beste is. Dat spel om de ander te overtuigen, dat duel, vindt plaats in de politieke arena: de raadszaal. Wat deze Twitter-kabouters niet begrijpen, is dat buiten die raadszaal politici het soms best goed met elkaar kunnen vinden. Ook al zijn ze het in de arena nog zo oneens.

Mijn grootste voorbeeld daarvan is Jos Barends (Progressief96). In de raadszaal (of op Twitter) zijn we het inhoudelijk zelden met elkaar eens. Jos is kampioen in het notoir verkeerd uitspreken van mijn achternaam, houdt zich zelden aan de procedure-afspraken en reageert altijd met een vileine salon-socialistische opmerking op wat ik te zeggen heb. Maar buiten die arena is er niemand die zo oprecht aan me vraagt hoe het gaat. En bij wie ik dat hetzelfde doe. Want als Jos moppert, weet ik dat Jos eigenlijk stiekem heel trots is en we het ook inhoudelijk best wel geregeld met elkaar eens zijn. Een politieke manier van uiten. “Je bent een steengoed politicus, alleen van de verkeerde partij”. Nog slechts 13 maanden gemopper, maar hopelijk nog vele jaren ‘kameraadschap’.

Boy Scholtze

Fractievoorzitter VVD Haaren