Waarom Lokaal Sociaal? Een vraag die ik vaak krijg en eerlijk, ik vind het best moeilijk die te beantwoorden. Ik kan eigenlijk al niet goed beantwoorden waarom ik aan politiek doe. Laten we eerlijk zijn, als we naar politiek kijken, ben ik daar niet echt het toonbeeld van. Van onze lieftallige tweede kamer schijnt 90% universitair opgeleid te zijn, kom ik aan met mijn MBOtje. En hoe zouden dreadlocks op Mark Rutte staan? Of een harembroek op Thierry Baudet? Niet iets wat ik mij kan voorstellen. En laten we eerlijk zijn, als ik politiek een naam moet geven wordt dat toch echt SAAI. Al dat gelul in die vergaderingen, slaapverwekkend! Dus ja, wat doe ik daar?
Bijna 5 jaar geleden vertelde Linda dat er hulp nodig was voor de campagne voor de gemeentelijke herindelingsverkiezingen. Wel helpen kan ik, vind ik vaak leuk om te doen en het is met Linda! Win-win lijkt mij. Dus verdiept in de partij en er achter gekomen dat de visie en de groep mij goed lagen. Ik werd lid, hielp waar ik kon met de aanstormende verkiezingen, volgde politieke scholingen, schoolde om tot webmaster en belandde op de kieslijst. We waren zeker niet de grootste partij, maar we waren er. In de tijd daarna verdwenen een aantal mensen van de partij en soms kwam er weer wat bij, soms ging dat goed en laten we eerlijk zijn, soms ook totaal niet. Het bij een landelijke partij aangesloten zijn had natuurlijk voordelen, maar ook nadelen. Toen onze landelijke partij zich in november 2018 níét tegen de in het nieuws gebrachte kerncentrale uitsprak, knapte er iets. Een draadje van hoop, pats weg. Wij Groningers weten namelijk donders goed dat zo’n ding nooit in Den Haag terecht zal komen, maar in onze Eemshaven. Alsof we nog niet genoeg sh*t hebben door de gasboringen hier, woningen wel stuk maken en niet repareren en vervolgens een kerncentrale. Klopt, we zijn nog even gebleven bij die partij. Maar die spreekwoordelijke emmer is gewoon overgestroomd helaas.
In juli 2020 werd het tijd voor een nieuwe partij met een aantal bekende gezichten en zijn wij gestart met Lokaal Sociaal. Met de kennis en kunde én de zetel die wij inmiddels hadden opgedaan, kregen wij het voor elkaar om in een best korte tijd een stevige basis op te bouwen. Vertrouwen in elkaar heeft hier een enorme rol ingespeeld, we kenden elkaar inmiddels, we wisten wat we aan elkaar hadden. We weten heel goed dat gemeentelijke politiek maar een klein schakeltje is in het enorme politieke netwerk. Maar soms is een klein schakeltje zijn, iets heel fijns. Want soms zijn juist de kleine acties die het verschil maken, soms is die kleine luis in de pels iets wat heel veel onrust geeft. De kracht in gemeentelijke politiek is niet wat er in dat gemeentehuisje speelt, maar de kracht dat zijn de inwoners. Zonder de inwoners is de politiek niks. Bij Lokaal Sociaal heb ik geleerd hoe je met kleine dingen grote verschillen maakt, soms is het een daad, soms is het een vraag, soms is het een antwoord. Maar dat kleine ding maakt het verschil.
Inmiddels in het dag 11 van de oorlog die in Oekraïne ontketend is door Rusland. Vol afschuw hebben we dit op het nieuws zien gebeuren. De eindeloze stoet vluchtelingen, de bombardementen, de propaganda in Rusland en een president in Oekraïne die weigert te vluchten. Die daad maakt de inwoners van Oekraïne alleen maar hechter met hun president. Niet de vergaderingen, maar gelijk zijn met hen, blijven en vechten als het er aan komt. (Natuurlijk, ik ben ook benieuwd wat hij doet als het er echt op aan komt. En na de uitslag van “Wie is de mol?” zou ik mijn voorspellingen niet geloven.)
Afgelopen maandag hadden van Lokaal Sociaal een vergadering, één van de onderwerpen zou natuurlijk de verkiezingscampagne zijn. Maar het gesprek ging natuurlijk over de net begonnen oorlog en eigenlijk zijn we niet heel veel verder gekomen. Zo ontzettend veel signalen van mensen die dingen willen doen, maar niet goed weten hoe of wat en vragen wat wij er mee doen. Al snel beseften we dat de verkiezingscampagne helemaal niet zo belangrijk is en dat we willen helpen. Linda had een lokale organisatie gevonden die al sinds 2010 steun gaf aan Oekraïne, zij hadden daar al connecties en wij hier. Na een kort belletje volgde een gesprek en het was duidelijk dat we elkaar konden helpen. Een mega drukke week volgde. En neem maar van mij aan, onze kern ziet inmiddels scheel van het lijntjes verbinden maar het was het 100% waard. I.p.v. druk bezig zijn met een verkiezingscampagne zijn we ineens druk met het regelen van promotie materiaal voor de organisatie, met vervoer regelen om vluchtelingen op te halen uit Polen en als we dan toch daar heen rijden moet dus bus natuurlijk zo vol mogelijk met eten en andere levensbehoeften. Maar goed, waar haal je die levensmiddelen? En gooi je die los de bus in? Of toch maar in doosjes?
Donderdag nam ik het op mij om verhuisdozen te regelen. Die zijn overal te vinden, maar het budget is niet oneindig. Ik heb contact gezocht met de twee lokale bouwmarkten met de vraag of zij konden helpen met een donatie verhuisdozen. Ik vond het doodeng zo mijn hand op te houden, maar het werkte. Tot mijn grote verbazing kregen we 130 dozen geschonken en er konden meer geregeld worden indien nodig. Weer het besef hoe graag mensen willen helpen, hoe ontzettend hoog dit zit bij onze inwoners.
In Kantens is door de stichting een inzameling georganiseerd door de stichting, wat natuurlijk een uitstekend begin is. Maar waarom alleen de mensen naar jou toe laten komen, als we zelf ook naar de mensen toe kunnen gaan? Met ongeveer nul verstand van of het mocht, ben ik zaterdag tussen de winkels gaan staan met een zelf geknutseld tafeltje. In mijn Lokaal Sociaal jasje ben ik op mensen afgestapt met een boodschappenbriefje en de vraag of ze een boodschapje konden missen of misschien het winkelwagenmuntje voor de collectebus. Aangezien ik maar 4 uur slaap had gehad, (ja, ik moet toch wel een beetje de student uithangen natuurlijk) verwachtte ik het niet zo lang vol te houden. Ik heb er van 10.00 tot 16.00 gestaan zonder pauze. De gulheid van mensen doet je zo ontzettend goed! Naast de enorme gulheid van mensen, veel blij dat ze iets konden doen, heb ik verhalen gekregen. Een aantal vertelden dat ze ook met andere inzamelingsacties hielpen, want er zijn er veel gelukkig. En veel mensen vertelde over hun belevenis. Ik heb woede gezien, onmacht, verbazing, angst en verdriet. Ik zag veel blije gezichten, maar ook tranen. Zo ontzettend veel emoties, overweldigend.
Een aantal vroegen mij naar de verkiezingscampagne, want we zouden vast nog wel met flyers langs komen? Wat vond ik het stiekem fijn dat ik kon uitleggen dat we de verkiezingscampagne eigenlijk hebben laten vallen. Ja ik draag het Lokaal Sociaal jasje, het staat netter dan mijn kloffie en het trekt toch iets aandacht voor de partij. En natuurlijk heb ik een flyertje voor de mensen die er om vragen. Maar nee, we gaan niet meer op de markt staan met een verkooppraatje om zieltjes te winnen. Dit is niet een tijdstip om je daar druk om te maken. (Sorry partijen die het wel doen, maar shame on you.) En wat was het geweldig om te kunnen laten zien wat onze partij doet! Wij krijgen signalen dat mensen willen helpen, wel hier zijn we. Zo kunnen we met z’n allen helpen, doen wat werkt en dat is de kracht van onze trotse inwoners.
Dus waarom Lokaal Sociaal? Omdat het werkt.