Afscheid Ineke Hilhorst als voorzitter
Beste en lieve leden van Larens Behoud, fractieleden, commissieleden en
wethouders, mede bestuursleden
Larens Behoud heeft altijd ergens voor gestaan: het behoud van ons mooie dorp.
Dat begon in de 80-er jaren van de vorige eeuw, toen het gat van Hamdorff en de dreigende sloop van het Sint Jansziekenhuis aanleiding waren voor Ernst Wortel en Henk Wikkerman om de partij op te richten. (Zie voor de context de artikelen van Cees Meijer over het ‘Gat van Hamdorff’ in de nummers 158 (2021) en 159 (2022) van het kwartaalbericht van de Historische Kring Laren).
We behaalden in 1990 meteen twee zetels. Dat geeft aan dat de term en de
gedachte achter Larens Behoud leefden.
Het behoud is nog steeds onze drijfveer. Bij de vorige verkiezingen in 2018 was dat de zelfstandigheid, een duidelijk thema dat ons maar liefst 6 zetels en twee wethouders opleverde.
Bij de laatste verkiezingen moesten we onszelf meer dan ooit bewijzen en ons bestaansrecht bevechten. We hadden wat collateral damage opgelopen, wat niet vreemd is bij een partij die al langere tijd bestuursverantwoordelijkheid draagt. We kwamen uit op 4 zetels, maar wederom stemden meer kiezers op Larens Behoud dan op een andere partij.
Larens Behoud gaat weer bestuursverantwoordelijkheid dragen, samen met de VVD en D66. Het coalitieakkoord is zojuist besproken. Ik wil in dit verband nogmaals benadrukken: behoud betekent dat het nu ook onze belangrijkste taak is om het dorp autoluw te maken. Met name het centrum wordt overspoeld met auto’s die daar niet perse hoeven te zijn. Voetgangers en fietsers zijn ondergeschikt geworden, terwijl het oude stratenplan daar niet op is berekend. Ook de geluidsoverlast hoort niet bij de
sfeer van ons karakteristieke, groene dorp. Niet voor niets is een van onze kernwaarden, zoals besloten tijdens de Algemene Ledenvergadering (ALV) van 10 november 2021, dat het thema ‘auto te gast’, een van onze belangrijkste thema’s zou worden. Ik hoop dat de nieuwe coalitie zijn voornemen heel serieus oppakt en flink inzet op het experimenteren met de elders zo succesvolle ‘auto te gast’ formule. Te beginnen met de Naarderstraat.
We zijn als partij te volwassen geworden om niet naar de toekomst te kijken: het dorp van onze kinderen en kindskinderen. Daar komen ingewikkelde en hoogst serieuze vraagstukken bij kijken.
In het coalitieprogramma lijkt de zo noodzakelijke en onvermijdbare ondertunneling van de A1 te worden overgelaten aan de regio en de overheid. Dat is te makkelijk – en zo niet passend bij Larens Behoud, dat zich kenmerkt door het grote verantwoordelijkheidsgevoel dat elk lid zich aanmeet. Ik spreek de wens uit dat de ambitie hiervoor wordt opgeschroefd en dat mensen als Peter Calis en Leon Schouten zich opwerpen in de strijd die echt bevochten moet worden.
Terugblik: Geen glans zonder wrijving.
Dat heb ik aan den lijve ondervonden toen ik het voorzitterschap mocht overnemen van Timo Smit. Grote schoenen om te vullen, dacht ik, toen Leo Janssen mij totaal onverwacht hiervoor benaderde. Maar ik heb me altijd thuis gevoeld bij de club, waarin iedereen altijd voor iedereen klaar staat.
In november 2019 ben ik door de leden gekozen, in maart 2020 werd ik daadwerkelijk voorzitter omdat Timo opstapte. Wethouders, fractie, bestuur en leden, om nog maar te zwijgen van de inwoners, hadden zacht uitgedrukt ‘problemen met het zogenaamde Brinkplan’. Ik vreesde dat de partij uit elkaar zou vallen en belegde in overleg met het bestuur de fameuze ALV in Singer Laren. Een gedenkwaardige bijeenkomst, niet in de laatste plaats door Corona, wat logistiek een uitdaging vormde, maar ook door het emotionele betoog van Timo Smit, de verstandige woorden van Leo Janssen en de belofte van Peter Calis om te luisteren naar de leden. Een aardige vuurdoop.
Een stuk of drie, vier vergaderingen per jaar, had Timo me beloofd. Maar toen had hij geen rekening gehouden met bijvoorbeeld het onverwachte terugtreden van onze wethouder Karin van Hunnik. En ook niet met de steunfractievergadering waarin erelid Wiet de Boer de vloer aanveegde met zo’n beetje alles en iedereen. Waarop Timo Smit dan ook definitief uit het Bestuur stapte, en Larens Behoud icoon Leo Janssen zelfs zijn lidmaatschap dreigde op te zeggen. We hadden met elkaar nog een lange weg te gaan.
Terugblik: Er gingen ook zaken erg goed.
Jan den Dunnen werd gevonden omdat hij zichzelf aanmeldde en met terechte vreugde werd verwelkomd door de bestuurscommissie onder leiding van Timo Smit met de taak een opvolger voor Karin te vinden. Jan bleek een succesvolle en kundige wethouder die de lastige kwesties in het Sociaal Domein voor een belangrijk deel wist te aan te pakken. ‘Laren Behoud luistert’ werd de nieuwe slogan en moet zijn vruchten in de toekomst nog verder afwerpen tijdens koffie ochtenden in het Brinkhuis en anderszins.
Top marketeer Frank van den Wall Bake was bereid mee te denken over het versterken van onze zichtbaarheid en zal dat ook in de toekomst doen. Het oude Soosje werd een Soos XL en vond zijn definitieve vorm in een kerngroep die zich gaandeweg heeft ontpopt tot een hechte en prettige groep mensen die er zin in hebben om met elkaar te overleggen.
De campagne in de aanloop naar de verkiezingen van maart werd gevoerd met grote inzet van iedereen: Thijmen Jacobse componeerde een speciaal Larens Behoud lied, Leo Janssen maakte als vanouds het magazine, Hans van Goozen bestickerde de bus, die door Henk Wikkerman werd bestuurd. Dezelfde Henk Wikkerman zorgde samen met Wiet de Boer voor de distributie. En waar nodig sprongen Frank Wegman en Leon Schouten bij. Allemaal deelden we de magazines persoonlijk uit in het dorp.
De verkiezingen waren spannend. Konden we na ‘de bomen op de Brink’, ‘het hotel’,’ de Chinees, ‘de Rabo’ en de padelbanen de kiezer nog overtuigen? Had de kiezer gezien wat er wel goed ging: de winsten in het sociaal domein, de financiële evenwichtskunst van de wethouder? Het harde werken van de fractieleden?
Het werd een ‘ja’, hoewel we twee zetels verloren, kreeg onze partij toch weer de meeste stemmen.
De harde kern van Larens Behoud noemt zich een vriendenclub. Dat is een term die me altijd zeer heeft aangesproken. Maar er moest flink wat vertrouwen worden teruggewonnen voordat we waren waar we nu staan. Ik ben – en ik mag spreken namens het bestuur – heel blij met het feit dat de zittende fractie unaniem heeft aangegeven te willen aanblijven onder voorzitterschap van Karel Loeff. Het is geweldig dat er zoveel nieuwe leden op de kandidatenlijst staan, die straks het stokje zullen overnemen: Nicole van Oort, Marielle Bax, Marius van Stempvoort en Gerard Westenburg.
Blij met de nieuwe bestuursleden: de zeer ervaren oud-wethouder en oudfractievoorzitter Peter Calis zal mij opvolgen als voorzitter, de inmiddels flink warmgedraaide Wim Jordaan treedt ook toe tot het bestuur. Het stemt mij gerust dat penningmeester en verbinder Frank Wegman nog even wil aanblijven. Dan weten we zeker dat het goed zal blijven gaan.
Dat iedereen er zin in heeft, blijkt overduidelijk uit de stralende hoofden bij de presentatie van het concept coalitie akkoord. Zowel tijdens de informatie als de formatie, zo voortreffelijk geleid door Jan den Dunnen, werd duidelijk dat deze nieuwe generatie bestuurders bereid is naar elkaar te luisteren en elkaar te versterken.
Ik wens jullie allemaal heel veel succes en zal de komende vier jaar met meer dan gewone belangstelling blijven volgen. Het was me een eer en genoegen om een tijdje jullie voorzitter te mogen zijn.