De fractie vond het erg moeilijk om een beslissing te nemen over het bezuinigingsvoorstel van het college en heeft er ook lang over gepraat heeft.

Ieder raadslid heeft voor zichzelf afgewogen wat de gevolgen voor de partij en de mensen in Midden-Groningen zijn als we het voorstel afwijzen en uit het college stappen.

De uitkomst is dat vier van de vijf alle begrip hebben voor de wens om nu NEE te zeggen, en dat ook willen als ze puur op hun gevoel afgaan, maar dat ze toch vinden dat we door moeten gaan omdat we in het college meer kunnen bereiken dan daarbuiten . Voor Han v.d. Vlist sloeg de balans de andere kant op. Hij gaat dus tegenstemmen.

Hieronder de woordvoering van Martine, zoals die donderdagavond is uitgesproken.

Dank u voorzitter.

Voor ons als SP is dit een enorm dilemma. We willen graag bestuursverantwoordelijkheid dragen omdat we dan meer kunnen betekenen voor de mensen in Midden-Groningen dan via de oppositiebanken. Maar we willen geenverantwoordelijkheid dragen voor besluiten die niet uit te leggen zijn. Ook niet als de werkelijke schuldige voor die besluiten de regering in Den Haag is. Omdat het een moeilijk te nemen besluit is, hebben we de ongebruikelijke stap gezet onze leden te consulteren. Dat leverde een stevige discussie op een uiteenlopende antwoorden op de vraag of we deze bezuinigingen nog kunnen accepteren. Mede op basis van de gevoerde discussie met de leden en na langdurig beraad in de fractie kom ik tot de volgende bijdrage.

Ben ik blij met deze bezuinigingen? Nee, uiteraard niet. Ik vind nog steeds, zoals ik ook al meerdere malen aangegeven heb, dat wij de problemen van het rijk aan het oplossen zijn. Ik heb dan ook niet voor niets opgeroepen om actie te voeren richting Den Haag. Wat dat betreft zouden we een voorbeeld kunnen nemen aan de boeren. Tegelijkertijd realiseer ik me dat de gemeente grote tekorten heeft en wel moet bezuinigen. En als ik dan zie wat voor voorstellen er nu voor liggen en wat die voor daadwerkelijke gevolgen hebben voor onze inwoners dan denk ik dat het het college gelukt is de gevolgen beperkt te houden.

Preventie wordt op een andere manier alsnog uitgevoerd. Bij de sociale teams lijkt het effect mee te vallen en de dingen die wij echt belangrijk vinden gaan gewoon door. Het implementatie-plan van zowel WMO als Jeugd moet nog komen en dan zullen wij zeker zeggen wat we er van vinden. Het mantelzorg-compliment gaan omlaag, maar ondersteuning van mantelzorgers komt nog meer op de kaart wat ik persoonlijk

belangrijker vind dat een bonus per jaar van 150 euro. De waardering blijft en dat is ook essentieel, want deze mensen hebben dat hard nodig. Bij de collectieve zorgverzekering wordt zorg mijden goed in de gaten gehouden en het medisch onderzoek voor een gehandicaptenparkeerkaart en de scootmobielverzekering kunnen via het meedoenfonds alsnog vergoed worden aan mensen die het echt niet kunnen betalen. Iets wat voor ons erg belangrijk is.

Met al deze garanties kan ik mezelf nog in de spiegel aankijken als ik instem met de bezuinigingen. De grens van wat mijn fractie nog kan meemaken komt hiermee wel nadrukkelijk in zicht. Er zal nog een bezuinigingsronde aankomen, en als dit weer op het sociaal domein moet dan is de kans heel groot dat de SP hard NEE zegt en dat de stap om uit het college te stappen wel degelijk aan de orde zal zijn. Kortom voor nu kan de SP-fractie in meerderheid en met pijn in het hart instemmen, alleen de heer van der Vlist heeft aangegeven dat hij dat niet kan. Hij heeft aangegeven dat hij er niet mee kan leven dat deminderbedeelden nu weer de rekening betalen en zal tegenstemmen.