Waar voorheen gekozen werd voor zogeheten hoofdlijnakkoorden (afspraken over de zorg in één specifieke sector veelal ingegeven door financiële motieven) koos minister Ernst Kuipers juist expliciet voor een andere aanpak. Het Integraal Zorgakkoord (IZA) is een akkoord dat tot stand is gekomen in overleg met patiëntvertegenwoordigers, zorgprofessionals, -aanbieders en -verzekeraars. In plaats van zich te richten op ‘alleen’ wijkverpleging of ziekenhuiszorg, gaat het akkoord over alle (curatieve) zorgsectoren. Want de zorg staat onder druk. Of het nu gaat om toegankelijkheid of kwaliteit, het feit dat samenwerking onvoldoende van de grond komt, de verduurzamingsopgave of om de zorgprofessionals die geconfronteerd worden met een te grote werkdruk. De uitdagingen in de zorg zijn dus veel breder dan één bepaalde sector. Juist daarom werd ook met succes ingezet op deelname van de gemeenten aan het IZA. In het IZA zijn meer dan 400 afspraken gemaakt die ertoe moeten leiden dat het niet uitmaakt waar je wieg heeft gestaan of waar je woont: er moet voor iedereen gelijke toegang zijn tot kwalitatief goede zorg. Bijvoorbeeld door afspraken over een wijkgerichte aanpak van gezondheidsproblemen, het afremmen van medicalisering en het optimaal inzetten van de beschikbare capaciteit.