Want voorzitter, wat ik ook meeneem uit Utrecht is – helaas – een déjà vu: de problemen in de asielopvang. Van mensen die op stoelen slapen in Ter Apel, tot de protesten in Harskamp en de klapperende noodtenten in Heumensoord. Het is ellendig dat we mensen die vaak gevlucht zijn voor oorlog en geweld niet beter welkom heten en dat we gemeenten toch weer overvallen. Maar het is vooral ellendig omdat we zoveel beter voorbereid hadden kúnnen zijn als we de lessen uit 2015-2016 in de praktijk hadden gebracht. Door opvanglocaties flexibel in te richten en de capaciteit van het COA en de IND niet direct te verminderen als er minder mensen komen.

Daarom twee vragen aan de staatssecretaris over de Meerjaren Productie Prognose (MPP) in de begroting, dure woorden voor de planning van opvang en procedures van asielzoekers: Als het COA aangeeft dat ze vlak voor de zomer nog een verzoek kregen om opvanglocaties te sluiten – dan zie je dat de MPP niet klopt met de realiteit.

Hoe kan dit, terwijl bijvoorbeeld hogere nareis, redelijk voorspelbaar was? En hoe organiseren we dit de volgende keer wél goed?

En laten we nog eens kritisch kijken naar de randvoorwaarden die het COA stelt aan opvanglocaties. Zou meer flexibiliteit in de randvoorwaarden naar gemeenten niet helpen om meer locaties te krijgen?

En wanneer komt er eindelijk een extra aanmeldcentrum om Ter Apel te ontlasten?