Deze week was het ‘Super Tuesday’ in de Verenigde Staten. De dag waarop een groot deel van de Amerikanen naar de stembus gingen in de zogeheten ‘voorverkiezingen’. De uitslagen waren verrassend: Joe Biden, voormalig vice-president en de grote favoriet van het establishment, maakte zijn comeback. De strijd wie het in november tegen president Trump op gaat nemen is losgebarsten.

In Nederland is de afgelopen jaren met hoongelach gekeken naar het presidentschap van Donald Trump. Weinig kon de president goed doen, en als hij iets goeds deed was dat ‘louter toeval’, of ‘te danken aan zijn voorganger’. Het nieuws komt voornamelijk van Nederlandse correspondenten, losgezongen van de realiteit in Amerika. Gevangen in hun kosmopolitische bubbel in New York City of Washington DC. Dat is geen wonder, aangezien Trump in die progressieve steden wordt gehaat. Nederlandse media brengen die haat naar Nederland. 

Wie echter de balans opmaakt van ruim drie jaar Trump kan concluderen dat hij als president goed werk heeft verzet. De werkloosheid is op een laagterecord (ook voor minderheden), de lonen zijn flink gestegen en er zijn geen nieuwe regime change oorlogen gestart. Promises made, Promises kept en Keep America Great zijn dan ook de nieuwe slogans van de president.

Vorige week was Forum voor Democratie op bezoek in Washington DC. Om het netwerk van FVD als Nederlands’ grootste liberaal-conservatieve beweging uit te breiden. Daarbij brachten collega-Europarlementariër Rob Roos en ik een bezoek aan de Conservative Political Action Conference – CPAC. In tegenstelling tot de Europese politiek is in Amerika de conservatieve politiek sterk vertegenwoordigd. Uit de toespraken van president Trump en vice-president Mike Pence, en de vele ontmoetingen met prominente Republikeinen, merkte ik op dat in Amerika het ‘nationalisme’ - vaak ‘patriottisme’ genoemd - geen vies woord meer is. Conservatief Amerika blaakt van het zelfvertrouwen. Eensgezind gaan de Republikeinen voor herverkiezing van Trump’s America First agenda.

Hoe anders ligt het veld bij de Democraten. Waar een moddergevecht is ontaard in een ware veldslag. Al vanaf het eerste debat vlogen de kandidaten elkaar in de haren. Kanshebbers als Michael Bloomberg (oud-burgemeester van New York, door Trump omgedoopt tot Mini-Mike vanwege zijn geringe lengte), en Elisabeth -Pocahontas - Warren gooiden deze week de handdoek in de ring. Rest enkel Joe Biden en Bernie Sanders. 

De Democratische Partij is tot het bot verdeeld. Afgelopen dinsdag – Super Tuesday - werd duidelijk dat de partijtop en de gevestigde media er alles aan doen Joe Biden presidentskandidaat te maken. Volgens hen is hij de enige die een reële kans maakt tegen Trump. Zijn gematigde profiel en sterke vertegenwoordiging bij de ‘zwarte stem’ zou de doorslag moeten geven. Dat gebeurde afgelopen dinsdag. Nadat de media Biden dagenlang in het zadel hesen, en prominente Democratische kandidaten zich achter hem schaarden, boekte hij grote overwinningen. Biden pakte zijn ‘Joementum’.

Daarmee maakt het establishment dezelfde fout als in 2016 toen ze Hillary Clinton als kandidaat naar voren schoven. Net als Clinton staat Biden voor de ‘oude politiek’ waar Trump mee afrekende. Biden staat symbool voor het presidentschap van Barack Obama waar het Amerikaanse heartland zich in 2016 massaal tegen keerde.

Sanders staat – ironisch, gezien zijn hoge leeftijd – voor de ‘nieuwe politiek’ van de Democraten. Een beweging voornamelijk bestaande uit jongeren uit grote steden. Het programma loopt van extreem-links ecomarxisme tot keiharde identiteitspolitiek. Waar Biden juist de blanke middenklasse, zoals in Michigan, Wisconsin en Pennsylvania wil heroveren, is Bernie gefocust op minderheden in de inner-cities. Zijn vijand is de ‘1% rijken’. 

De kans is aanwezig dat geen van de twee kandidaten de benodigde steun van 1,991 kandidaten gaat halen. De kandidatuur zal dan pas bekend worden gemaakt tijdens de Democratische Nationale Conventie in juli in Milwaukee. De twee kampen zullen elkaar de tent uit vechten. Tot er uiteindelijk een kandidaat wordt gekozen. De echte presidentscampagne moet dan nog beginnen.      

Nederlandse media, diplomaten en academici gedroegen zich de afgelopen jaren neerbuigend ten aanzien van Trump. Het thuisfront werd verteld dat de president dom is, niets kan, liegt en impopulair is. Spoedig zou impeachment volgen. Een natte droom van links. Maar de appreciatie van Trump in de VS is nog niet groter geweest. 

In plaats van president Trump belachelijk te maken, is Nederland er veel aan gelegen om te investeren in een goede relatie met zijn regering. Terwijl de echte strijd tussen de twee Democratische kemphanen wordt opgevoerd, is de kans op Trump’s herverkiezing alleen maar groter. 

Rob Roos en ik zaten tijdens de CPAC toespraak van Trump op de eerste rij, op 5 meter van hem. Hij is energiek, vol humor, scherp en snel. Biden is een fragiele figuur. Vergeetachtig, vermoeid en verzwakt. De enige kaart die hij heeft, is dat zijn naam niet Trump is.