In progressief linkse kringen was Michael Moore een geliefde documentairemaker. Hij ageerde tegen het kapitalisme, globalisme, de wapenindustrie en de Republikeinse Partij.  Maar in zijn laatste productie ‘Planet Of The Humans’ komt Moore tot de conclusie dat de groene religie van de ‘duurzame industrie’ een bedrieglijk verhaal is. Een zeer ongewenste boodschap voor de aanhangers van de klimaat-industrie. Why of all people, moet juist Michael Moore degene zijn die een bom legt onder het hele 'duurzaamheid' verhaal? Niet iemand uit de rechtse hoek, maar iemand uit hun eigen midden. Een afvallige. Progressief links schoot in hun welbekende reflex: die film moest verboden worden.  

In de documentaire wordt duidelijk dat de ‘klimaat-industrie’ big business is. Een ogenschijnlijke groene industrie, maar de roofbouw op de planeet is groter dan ooit tevoren. Het uitfaseren van fossiele brandstoffen met ‘renewables’ blijkt één grote illusie. Om mensen mee te krijgen in hun beweging zijn beelden nodig die angst inboezemen. Het heeft niets te maken met feiten, intelligentie of redelijkheid. Statistisch gezien zijn er helemaal niet meer orkanen, droogtes of overstromingen. En dit is de conclusie van het IPCC zelf. Maar die illusie is de afgelopen decennia wel zorgvuldig door de ‘klimaat-industrie’ gecreëerd.  Met angstige beelden van smeltende poolkappen, de bekende photoshop van de ijsbeer op de afgedreven ijsschots en uiteraard grote, rokende schoorstenen. Een krachtige boodschap wordt uiteraard het beste uitgedragen door een ‘geloofwaardig’ persoon of instituut. En als het om het uitdragen van de klimaat boodschap gaat, dan is de milieubeweging de perfecte partner in crime. 

Goldman Sachs schat de waarde van de klimaat-industrie op het duizelingwekkend bedrag van 40 tot 50 duizend miljard dollar. De milieubeweging laat zich graag misbruiken met sponsorgeld van het grootkapitaal en miljardairs, zoals Richard Branson en Al Gore. Een waar monsterverbond. Gore, de voormalig Vice President van de Verenigde Staten, had ook grote politieke invloed om zijn business de voor hem de juiste richting op te sturen. 

De documentaire gaat echter verder dan het blootleggen van de hypocriete klimaatlobby. Ook de destructiviteit van de ‘duurzame’ industrie komt aan bod. Het winnen van grondstoffen en de fabricage van zonnepanelen en windturbines, kost vaak meer energie dan het oplevert. De levensduur van beide energiebronnen is slechts 20 jaar en het gros van de materialen zijn niet recyclebaar en bovendien giftig. Daarbij moeten renewables ook nog een fossiele back-up installatie hebben voor als er geen zon- en windenergie beschikbaar is. Biomassa is een nog groter schandaal. De naam is vanuit marketing oogpunt uitmuntend gekozen want ‘bio’ doet vooral denken aan ‘natuurlijk’ en ‘gezond’ maar niets is minder waar. Biomassa is bedrog. Het heeft helemaal niets met duurzaamheid te maken. Het vernietigt complete bossen en daarmee uiteraard ook biodiversiteit. Als elke boom in de Verenigde Staten gekapt zou worden, heeft de VS slechts brandstof voor één jaar. Ook onze eigen regering doet een duit in het zakje. Minister Wiebes had er eind vorig jaar nog 11,4 miljard euro voor over. Dit zorgt voor een wereldwijd probleem. De voormalige idealen van de milieubeweging zijn overgegaan in financiële belangen en honger naar politieke macht.

Planet Of The Humans heeft een heldere boodschap: renewables gaan ons niet redden. Het is geldklopperij en zeker geen oplossing voor ons energievraagstuk. De natuur en de mens zijn niet gered maar juist het slachtoffer. Het wordt hoog tijd dat dit debat eindelijk op een volwassen manier wordt gevoerd. Zonder Greta - How dare you! - Thunberg, maar op feitelijke basis. We hebben immers een planeet door te geven aan onze kinderen en kleinkinderen. De wijze waarop het debat tot op heden is afgeserveerd en de oppositie gedemoniseerd, is een schande. Wij zijn het er echt wel over eens dat fossiel op de lange termijn niet de oplossing is. Maar energie is nodig. Willen we snel fossiel uitfaseren, dan moeten we onmiddellijk beginnen met het maken van plannen voor nieuwe kerncentrales. De andere mogelijkheid is dat we de komende tien tot twintig jaar besteden aan onderzoek naar de volgende generatie kernenergie, en zorgen dat de huidige fossiele technieken schoner en zuiniger worden. Die tijd hebben we echt beschikbaar. Laten we het geld voor de Green Deal dus in deze twee oplossingen stoppen. Want zelfs Frans Timmermans kan na het kijken van deze documentaire niet meer zijn hoofd in het zand steken. 

Rob Roos is Europarlementariër voor Forum voor Democratie. 

Volg hem op:

Facebook: https://www.facebook.com/RobRoos.MEP

Instagram: robroos.mep

Twitter: @rob_roos

LinkedIn: linkedin.com/in/robroosnl