Minister Slob wil dat leraren zichzelf gaan organiseren, professionaliseren en dat ze de ruimte krijgen om zichzelf continue bij te scholen. Dat willen wij ook. Maar hoe kun je je als leraar organiseren en professionaliseren, als het water je aan de lippen staat? Als je amper tijd hebt om je lessen voor te bereiden en vaak het gevoel hebt tekort te schieten omdat je je leerlingen niet altijd de aandacht kan geven die ze nodig hebben? We kennen de verhalen van leraren die zich niet eens ziek melden als ze griep hebben. Simpelweg omdat er geen vervanger beschikbaar is. Laat staan waar je als leraar de tijd vandaan moet halen om naast het lesgeven en nakijken een interessante en nuttige cursus te volgen.
Wij blijven knokken voor extra investeringen in ons onderwijs.
Wij vinden het de hoogste tijd dat leraren serieus worden genomen. Dat begint wat ons betreft bij het meepraten over haar/zijn arbeidsvoorwaarden. Waar naast meer tijd natuurlijk ook meer salaris bij hoort. Daarom ben ik blij dat deze week ons voorstel in de Tweede Kamer werd aangenomen dat voortaan niet alleen schoolbesturen, maar ook vakbonden inzicht krijgen in hoe groot de onderhandelingsruimte is bij toekomstige cao-onderhandelingen. Een belangrijke eerste stap, want een eerlijk speelveld begint aan de cao-tafel. Maar er is meer nodig om de positie van leraren te versterken.
Onze leraren en onze kinderen zijn het waard.
Wij blijven knokken voor extra investeringen in ons onderwijs. Voor een betere beloning, het overbruggen van het loonverschil tussen het basis en voortgezet onderwijs, kleinere klassen en dus meer tijd voor professionalisering. Onze leraren en onze kinderen zijn het waard.
Open brief aan de minister van onderwijs.