Afgelopen zondag was er terecht massaal protest tegen de wooncrisis. Politieke partijen sloten zich er in woord bij aan, maar doen ze dat ook in daad? In opeenvolgende kabinetten Rutte lieten verschillende partijen zich dwingen de VVD-agenda op wonen uit te voeren. Inmiddels zitten we in een diepe wooncrisis als het gevolg van die politieke keuzes. Een goed en betaalbaar huis is voor steeds meer mensen niet te vinden en de tweedeling neemt toe. Er is een radicale verandering nodig om wonen weer een recht te maken. Maar echte daden in Den Haag blijven uit. Onbestaanbaar en onnodig. Voor een goed aantal voorstellen is op dit moment namelijk al, op basis van de verkiezingsbeloften, een meerderheid in de Tweede Kamer. Het enige wat daarvoor nodig is, is de VVD buitenspel zetten. Aankomende donderdag debatteert de Tweede Kamer over volkshuisvesting. Alle partijen die zich zondag uitspraken voor het woonprotest, kunnen dan de daad bij het woord voegen.
De ideologie dat wonen een markt moest zijn heeft decennialang de politieke agenda in Den Haag bepaald. De VVD liep voorop en vele andere partijen liepen er, soms enthousiast en soms met tegenzin, achteraan. Onder Rutte 1 werd met steun van CDA en PVV het ministerie van volkshuisvesting afgeschaft. Met het Kunduz-akkoord van 2012 tekenden ook D66, GroenLinks en ChristenUnie voor huurverhoging voor middeninkomens. Onder Rutte 2 liet de PvdA zich mede verantwoordelijk maken voor het invoeren van tijdelijke huurcontracten, het verhogen van de huren, en het verder onder druk zetten van de sociale woningbouw met de verhuurderheffing. Ook werden internationaal beleggers geworven om Nederlandse huurwoningen te kopen. Hoewel CDA en ChristenUnie zich voor de verkiezingen van 2017 uitspraken tegen de verhuurderheffing, lieten ze zich onder Rutte 3 juist mede verantwoordelijk maken voor een nog hogere verhuurderheffing.
Het zijn slechts enkele voorbeelden. Het resultaat is voor velen pijnlijk duidelijk. Nederland zit in een diepe wooncrisis. In 10 jaar Rutte stegen de huren met 35 procent. Het aantal daklozen is verdubbeld. Steeds meer jongeren blijven bij hun ouders wonen vanwege het gebrek aan betaalbare huisvesting. Als je al in aanmerking komt voor een sociale huurwoning, moet je vaak jarenlang wachten. De huren in de vrije sector zijn torenhoog en de contracten steeds vaker tijdelijk. Ook een betaalbare woning kopen is nauwelijks te doen door de concurrentie met beleggers.