In een discussie wordt de vraag gesteld of de euro nog wel waarde heeft. Er is en enorme hoeveelheid geld door de Europese Centrale Bank gecreëerd, dus op zich is het een goede vraag. Verschillende bronnen melden dat de ECB een paar duizend miljard euro aan obligaties op haar balans heeft staan.
door: Wim Verhoeven - De Koffiekring
We lezen ook dat de operatie van die monetaire verruiming volgens deskundigen vooral goed uitpakt voor landen met grote tekorten en hoge staatsschulden. Hoewel de mensen hier aan tafel geen financiële experts zijn begrijpen ze maar al te goed wat de gevolgen kunnen zijn als je de hoeveelheid geld die in omloop wordt gebracht vergroot. Ze denken dat het minder waard zal worden. Ogenschijnlijk is dit niet te zien aan de koersen van de diverse munten en de officiële inflatiecijfers.
De gesprekken die ik op verschillende plekken voer wijzen echter in een andere richting. Een mevrouw met een bescheiden pensioen en dito leefstijl geeft aan dat de grens is bereikt. De kosten van levensonderhoud zijn zodanig gestegen dat zij vreest de volgende ronde van een huurverhoging in figuurlijke zin niet te overleven. Een man op leeftijd vindt dat bepaalde groepen zoals ouderen het ‘afval’ van de samenleving zijn geworden.
Overal kom ik dezelfde verhalen tegen, maar het betreft zeker niet alleen ouderen, zoals bijvoorbeeld jonge mensen die inwonen en geen ouders hebben met een ‘jubelton’ om een huis te kunnen kopen en ook niet kunnen huren. Wat vooral opvalt is dat mensen constateren dat je van de een op de andere dag aan de verkeerde kant kunt zitten, dus in financiële problemen kunt komen. ‘Ik werd ziek en kreeg binnen een maand nog maar 70% van het loon’.
De kosten zijn inmiddels zo absurd en velen zijn zo afhankelijk van dubbele inkomens dat als er een wegvalt er een groot probleem kan ontstaan. De weg naar de financiële afgrond gaat razendsnel. Op 17 augustus bevestigt de economische pagina van het NHD het beeld. Voor het eerst worstelen tweeverdieners met een modaal salaris met hoge woonlasten, oplopende prijzen en zware belastingdruk. De woorden ‘voor het eerst’ wijzen op een dramatische verandering. Aan de kant van de burger vindt zelfs een verlaging plaats: pensioenen worden al jaren niet geïndexeerd en cao’s worden gewoon versoberd. Een jong stel dat ik op mijn pad tegen kom verdient domweg niet genoeg om iedere maand de financiële eindstreep te halen.
De glimlach van Draghi doet denken aan die mysterieuze van de Mona Lisa. Hij lijkt zijn doel te hebben bereikt. Sommige landen zullen hem als een held zien. Zien we hier nu de gevolgen? Is de euro in theorie sterk maar voor ons in werkelijkheid desastreus? Voor de gewone mensen is het duidelijk. Ja, het wordt onbetaalbaar en onzekerheid en stress nemen toe. De ‘vooruitgang’ waarbij de negatieve effecten op de koop toe worden genomen zien we nu terug bij de mens zelf, die worstelt met iets dat voor hem ongrijpbaar is. De glimlach van Draghi kan een hele dure worden.