Het werd in een oogwenk in de raad afgehamerd: de financiële verantwoording van de nieuwbouw van sport- en recreatiecentrum De Wiltsangh. Die financiële verantwoording was meer dan prima, in een tijd van explosief stijgende bouwkosten, schaarste in materialen en allerlei andere onzekerheden is het gelukt om binnen budget een nieuw zwembad, sporthal en turnhal te bouwen. Met alle voorzieningen die daarbij horen. Op social media zag ik eerder al de opmerking dat men in Den Haag bij de renovatie van het Binnenhof er nog wel iets van kon leren. Het was in de commissie al goedgekeurd, dus dan hoeft de bespreking zoals deze in daar is gedaan niet nog eens opnieuw. Een hamerstuk dus.
Logisch, maar ergens ook wel jammer. Allereerst omdat het een buitengewoon goede prestatie is geweest van alle betrokkenen, niet in de laatste plaats ons eigen ambtelijk apparaat en college. Dat verdient complimenten! Maar ook jammer, omdat het de afsluiting (en het begin) is van een toch wel bijzonder hoofdstuk voor Nunspeet. Er is écht iets moois neergezet voor de gemeenschap. Duurzaam, modern, innovatief. Er wordt door veel andere gemeentes, zelfs van over de landsgrenzen heen, naar dit zwembad gekeken, bijvoorbeeld om het eerste chloorvrije binnenbad van Europa en wellicht ter wereld. Een innovatie van een Nunspeets bedrijf nota bene. Gemeentebelang is in ieder geval waanzinnig trots op wat bereikt is.
Daar ging een lange geschiedenis aan vooraf. Ik weet nog goed, ik was zelf nog maar nét begonnen als steunfractielid bij Gemeentebelang, dat in de commissievergadering in maart 2015 de raadszaal afgeladen vol zat. Tussen de stoelen van het college zaten nog kinderen op de grond van de zwemvereniging. In spanning afwachtend of er gekozen zou worden voor nieuwbouw (de voorkeur van Gemeentebelang) of renovatie van De Brake (op dat moment de voorkeur van de meerderheid). Ik had de zaal nooit zo vol gezien en ook in alle jaren daarna heb ik niet zóveel publiek gezien in de vergaderingen. Het zwembad leefde onder de inwoners!
Een lange bespreking volgde waarin onze toenmalige fractievoorzitter alle zeilen moest bijzetten om de andere commissieleden te overtuigen. En terwijl menig kind al behoorlijk zat te gapen (het werd al laat), kon voorkomen worden dat er gekozen werd voor renovatie. Gelukkig, want renovatie zou een sluiting van ruim een jaar betekenen zo bleek, een rampscenario voor de verenigingen. Het college ging een en ander nog eens goed verder uitwerken en de deur naar nieuwbouw stond nog open. Achteraf gezien is díe vergadering het politieke kantelpunt geweest om tot een nieuw zwembad te komen.
Uiteindelijk viel later het besluit dat er tóch nieuwbouw zou plaatsvinden. In eerste instantie een ‘standalone’ zwembad op een andere locatie, waarbij ook nog niet zeker was of er een recreatiegedeelte bij zou komen, maar verderop deed zich de kans voor om toch weer zwembad, met recreatiedeel, en sporthal te combineren bij het sportpark. En nog later kon daar ook de turnhal aan toegevoegd worden. Zo kende het voortraject, als ook de beginperiode van de bouw, aardig wat wendingen en hobbels.
Dit voorjaar werd het zwembad al, haast ongemerkt, in gebruik genomen. Pas na de zomer was er ook een ‘officieel’ openingsmoment. En nu dus de laatste financiële afronding, letterlijk met een hamerslag goedgekeurd. Politiek gezien bijna een anticlimax na zoveel jaren. Maar we hebben er een prachtig sportcomplex voor gekregen. Voor Gemeentebelang een hoogtepunt!
Pieter-Jan van Rossen