Bij het verbranden aardgas komt CO2 vrij. Dat is slecht voor het milieu. We moeten van het gas af. We moeten onze huizen op een andere manier verwarmen. Een gigantische opgave, die het Rijk op het bordje van de gemeenten legt. In De Volkskrant van 1 februari stond een rapportage over twee wijken in Nederland die pionieren voor een aardgasvrije toekomst: een wijk in Utrecht en een dorp in Friesland. In Utrecht gaat het moeizaam; in Friesland stukken beter. Vanwaar dat verschil? Beide pilotwijken staan voor soortgelijke technologische, economische en financiële uitdagingen. Dat kan het verschil niet verklaren. Er is een ander aspect dat een voorname rol speelt. Dat is de sociale aanpak: het gemeenschapsgevoel, het aanpakken van uitdagingen van onderop door de bewoners zelf en het zorgen dat iedereen mee kan doen. Die sociale aanpak is in het Friese dorp veel meer aanwezig dan in de Utrechtse stadswijk. In Utrecht is het proces van bovenaf gedropt. In Friesland hebben de bewoners zelf het initiatief genomen: ze hebben een coöperatie gevormd, een lokaal energiepark opgericht, en ervoor gezorgd dat de opbrengsten van dit alternatieve energieproject volledig en rechtstreeks terugvloeien naar de gemeenschap. Die collectieve aanpak moeten we ook hier in Peel en Maas realiseren. Daarom hamert PvdA/GroenLinks zo op de sociale aspecten van de energietransitie. Omdat de regionale plannen voor de energietransitie die sociale aspecten verwaarloost, hebben wij een motie ingediend om het college te verplichten de regionale energieplannen eerst te bespreken met de raad alvorens daar in de regio een standpunt over te bepalen. De andere fracties hebben deze motie gesteund. Duurzaamheid kan niet zonder sociale grondslag! Nu nog de daad bij het woord voegen. Het college slaagt er tot nu toe niet in een duurzaamheidsagenda op te stellen die iets voorstelt. Erg zwak.
Annigje Primowees, Frits Berben en Raf Janssen Raadsleden PvdA/GroenLinks