Door Guido van Vulpen

Ik groeide op in het noordelijkste puntje van Den Haag. Als de wind een beetje gunstig stond, konden we vanuit ons flatje vier hoog op 4 mei de klok op de Waalsdorpervlakte horen. We waren bijna altijd thuis, maar voelden ons toch verbonden aan die plek.

Helaas moeten het herdenken en vieren dit jaar in Wageningen ook noodgedwongen op afstand. Er is echter veel gedaan om het toch waardig en mooi te kunnen meebeleven. De veteranen zijn door vrijwilligers opgezocht, kregen een persoonlijke brief van leerlingen van het Pantarijn en een bos Freedom Flame Tulpen. Rond de bevrijdingsvuurceremonie is een programma gemaakt met vertegenwoordigers van alle veertien bevrijdingsfestivals. Op verschillende markante plekken in Wageningen, onder andere in Hotel De Wereld, zijn opnames van bijzondere optredens gemaakt, die vandaag zijn uitgezonden. Muzikanten en verhalenvertellers zijn aan elkaar gekoppeld om hun verhaal over tien Gelderse oorlogsmonumenten te verbeelden.

We kunnen dit jaar in Wageningen niet ruim 100.000 gasten verwelkomen om op 4 en 5 mei te herdenken en vieren. Desondanks heeft Wageningen wel haar rol ingevuld als ankerplaats daarvoor. Ik heb groot respect voor de wijze waarop alle mensen die hierbij betrokken waren, dit hebben ingevuld.