.. en ineens is je wereld zoveel kleiner
Na de eerste persconferentie van onze minister-president – nu alweer zo’n drie weken geleden – werd er enigszins laconiek toch nog handen geschud, maar toen al hingen er verdere maatregelen in de lucht. Nog niet precies wetend wat er ons boven het hoofd hing, gingen we nog zo goed mogelijk verder met onze dagelijkse routine. Thuiswerken werd aangeraden tot op zondagavond de mededeling kwam dat de scholen maandagochtend toch niet open zouden gaan en dat dertig minuten later al cafés en restaurants verplicht werden de deuren te sluiten. De maatschappelijke druk was zo hoog opgelopen dat ondanks het feit dat het RIVM het nog niet noodzakelijk vond de scholen toch dicht gingen.
Zorgen om de toekomst Sindsdien zijn de maatregelen steeds verder aangescherpt om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. Dat blijkt toch erg lastig en na het afgelopen weekeinde waarop we massaal de natuur introkken voor de broodnodige ‘frisse neus’ werd de toon opeens anders en de dwang achter de maatregelen zichtbaar. Het kan helaas niet anders, en we zullen de komende tijd moeten wennen aan onze wereld die echt een heel stuk kleiner is geworden. Velen van ons zitten opeens thuis, soms alleen en eenzaam, soms met jonge kinderen of opstandige tieners. En vaak ook erg bezorgd om kwetsbare familieleden en vrienden die we niet meer durven op te zoeken. En soms zijn er ook zorgen om je eigen baan of het acuut wegvallen van omzet en opdrachten als ondernemer.
Het effect van steeds strengere maatregelen Enerzijds dringen we zelf aan op strengere maatregelen en op een eind aan onzekerheid, maar anderzijds vinden we die maatregelen toch ook een lastig als deze onze vrijheden te zeer beperken. Want hoever mag je gaan als overheid bij het beperken van de rechten van burgers en het tijdelijk stilleggen van de lokale democratie door raads- en commissie vergaderingen op te schorten? En wat zijn de maatschappelijke en economische consequenties van deze maatregelen? Hoelang houden we dit vol, zonder dat de schade onherstelbaar groot wordt? Een recessie lijkt onvermijdelijk. De vraag is in hoeverre onze samenleving en economie opgewassen is tegen een crisis van deze omvang. En wat betekent onze welvaart eigenlijk voor ons totale welzijn als gemeenschap en samenleving? Veel vragen waarop ik het antwoord ook niet heb, maar waar we de komende tijd wel alvast over na kunnen denken.
Aandacht voor het hier en nu Zijn de maatregelen die we nu nemen slechts tijdelijk en ter overbrugging van een beperkt aantal maanden? Of gaat dit veel langer duren en zullen we deze crisis moeten zien te overleven voor een periode van misschien wel twee jaar tot er wellicht een vaccin is en een vorm van groepsimmuniteit? En gaan we dan terug naar hoe het was, of zal onze samenleving en ons systeem drastisch veranderen ten gevolge van deze crisis? Hoe langer deze crisis duurt, hoe aannemelijker het is dat er blijvende veranderingen zullen optreden. Er wordt al hardop gedroomd over de kansen die deze crisis mogelijk biedt. Maar wat we alleen niet willen is dat we teveel op de zaken vooruit gaan lopen. Dit kan heel gemakkelijk door de discussie m.b.t. de bestrijding van de coronacrisis te polariseren, en door er allerlei andere zaken bij te betrekken. Laten we eerst onze aandacht vestigen op de kwetsbaren in de samenleving die op dit moment onze hulp het hardst nodig hebben. Er moet juist wel discussie en debat zijn over de aanpak van de coronacrisis, maar laten we onze aandacht daar op richten en dit op een respectvolle manier doen.
Vertrouwen in de toekomst Samen komen we door deze crisis heen en het komt weer goed, ondanks de hoge prijs die we daarvoor betalen. Daar heb ik alle vertrouwen in. Ondertussen zullen we, mede afhankelijk van het verloop en de gevolgen van deze crisis, vanuit onze eigen idealen en doelstellingen vooruit moeten kijken naar de toekomst. En dan hoort daar ook een stevige discussie bij over een rechtvaardigere samenleving waarbij we eerlijker delen en duurzaamheid eindelijk tot in de diepste haarvaten van onze samenleving doordringen, als dé manier waarop we voortaan naar onze samenleving en economie kijken. Ook daar heb ik alle vertrouwen in!
Let op elkaar, blijf gezond en heb vertrouwen.
Rogier Krabbendam voorzitter afdeling Wassenaar
Dit artikel is gepubliceerd in de nieuwsbrief voor leden in week 13
The post Van de voorzitter: appeared first on Afdeling Wassenaar .