Freddy bijt vast: de Vitensgelden en de geheimhoudingsplicht
“Hoe lang ik nog doorging met die vitenszaak? “ de vraag werd me tussen neus en lippen door gesteld. Uiteindelijk betaalt de belastingbetaler toch alsnog? Mijn hekharen kropen binnen enkele seconden overeind.
Wij hebben als inwoners onterecht precariobelasting betaald aan Vitens en Vitens aan de gemeente. Inmiddels zijn de vitensgelden terug op de rekening van de inwoner. Maar hebben we daadwerkelijk alles teruggekregen? Er is tussen Vitens en de gemeente Wijk bij Duurstede een deal gesloten, wij willen die inzien. We betaalden als inwoner niet alleen aan Vitens, maar ook aan Stedin. Wij willen dit uitgezocht hebben.
De geheime afspraak
Vandaag hadden we een afspraak om het contract in te zien. We werden geconfronteerd met een geheimhoudingscontract. Eerlijk is eerlijk, daar willen wij best over nadenken als we dan de gegevens kunnen inzien. Echter, we willen nooit, niet, never onderdeel worden van een geheim als dat geheim tegen de wet in gaat. Als er wetten overtreden worden, dan willen we daarover kunnen praten en informatie kunnen delen. Dus tekenden we deze geheimhouding niet. Onverrichte zaken keerden wij terug naar huis.
Maar de gemeente is lokale overheid en Vitens een bedrijf 100% in handen van de overheid. Het contract valt wat ons betreft dus onder de Wet Openbare Overheid en moet aan ons ter inzage gegeven worden. Dan dienen we toch een WOO verzoek in? Er was inmiddels genoeg energie ontstaan om zo’n verzoek binnen korte tijd op te stellen.
En zo stonden we weer buiten. We haalden onze schouders op. Het was kort en krachtig en hebben ons weer vermaakt. Een WOO moet wettelijk binnen vier weken afgehandeld zijn. Dat moet niet zo moeilijk zijn met een contract dat al voor ons klaar ligt, toch?
Later meer…