Nieuws van BSD over CDA inzichtelijk

3 documenten

WELBESTEED?/ HET NIEUWE GEZICHT VAN HET COLLEGE VAN B&W/ FACILITAIR BEDRIJF

BSD BSD VVD CDA Bergen op Zoom 14-04-2019 12:04

| jaar 6 | nummer 256 |

| 14-04-2019 | 13.30 uur |

| WELBESTEED? |

Voor fietspaden blijkt geen geld, ondanks de ruime subsidies van de provincie. Dat is verkeerde zuinigheid. Eerder stond in deze nieuwsbrief een artikel “de prijs van fouten”, met  onder andere hoe Tilburg goedkoop aan fietspaden kwam.

Waar blijkt dan wel geld voor? Kijk nog eens terug naar het filmpje wat de BSD maakte over de renovatie van een fontein. Kosten circa 250.000 euro. Ook werd in 2018 het Esperanto monument ‘opgeknapt’. In september 2018 stond er in de nieuwsbrief onder ‘ergernissen’ nog een weinig complimenterend stukje over. Ik noemde het monument volstrekt mishandelt en schreef:  “Wat er nu met het Esperanto monument is gebeurd staat voor mij gelijk aan vernietiging en een volstrekte miskenning van de symbolen van het Esperanto. Gemeente hoe heeft dit kunnen gebeuren?” Ik kreeg op de vraag geen antwoord. Maar wat schetst mijn verbazing afgelopen week? Het dure blinkende staal is verdwenen. Het monument ziet er nu weer een stuk minder oorlogszuchtig uit en doet meer recht aan de betekenis en doelstellingen van Esperanto. Maar wat heeft deze hele exercitie gekost? Weer geld over de balk gesmeten. Dit was geen welbesteed geld! Of de fontein aan de Burgemeester Stulemeijerlaan welbesteed is daar kan je over van mening verschillen. De fontein staat er weer prachtig bij, hoewel je over de kleurstelling een stevige boom kan opzetten. Maar een kwart miljoen voor een fontein, terwijl er voor fietspaden geen geld is, zoals nu voor het snelfietspad tussen Roosendaal en Bergen op Zoom terwijl de staat van onderhoud al jaren slecht is. De BSD schreef over die slechte staat van onderhoud al in 2014 een brief over aan het college van B&W. Over het (wel)bestede geld is het laatste woord nog niet gezegd.

Het Esperanto monument na de eerste renovatie

Het Esperanto monument na de tweede renovatie

Louis van der Kallen

| HET NIEUWE GEZICHT VAN HET COLLEGE VAN B&W |

Afgelopen raadsvergadering stonden er slechts een paar punten op de agenda.  Eén van de punten was de beëdiging van wethouder Evert Weys. Omdat wethouder van der Weegen nog niet hersteld is van een burn-out, wat persoonlijk triest genoeg is, zal hij voorlopig nog niet terugkeren en zal de heer Weys hem waarnemen. Dat hij daar voor, na 3 maanden reeds als waarnemend wethouder te hebben gefunctioneerd, nu opnieuw beëdigd moet worden, zal de wet wel voorschrijven, maar vreemd en erg overdreven vind ik het wel.

Maar waar ik het vooral over wil hebben is het optreden van de heer Weys afgelopen donderdag. Bij het lastige dossier Facilitair Bedrijf werd hij bestookt met een groot aantal moeilijke vragen met  vaak een politieke lading. Bij de beantwoording van deze vragen werd ik aangenaam verrast door de deskundige en politiek behendige wijze waarop deze waarnemend wethouder dit deed. De zaak niet mooier voorstellen dan het is en tegelijk afstand nemen van de hijgerige politieke inbreng van een aantal fracties. Voor mij geeft Evert Weys hiermee aan in staat te zijn op een communicatief vaardige en op inhoud deskundige wijze aan het (nieuwe) gezicht van het college van B&W invulling te geven.

Ga zo door Evert, ook al hoef ik het inhoudelijk niet altijd met je eens te zijn.

Piet van den Kieboom

| FACILITAIR BEDRIJF |

Afgelopen donderdag vond er een stevige discussie plaats in de gemeenteraad  over de plaats en het functioneren van het Facilitair Bedrijf. Aanleiding was een subsidie van € 89.000,- in verband met inrichtingskosten die het Facilitair Bedrijf nodig heeft voor de verhuis naar het Eventum.

Het voelde voor mij als een poging tot zware mishandeling van mijn eigen kind. Immers, ik was als wethouder in 2001 degene die het Facilitair Bedrijf heeft opgericht, mij baserend op twee belangrijke onderzoeksrapporten uit 1998. Daaruit kwam naar voren dat in Bergen op Zoom sprake was van twee knelpunten, namelijk het letterlijk ontbreken aan voldoende ruimte voor culturele verenigingen en het onvoldoende plaatsvinden van communicatie tussen de verenigingen onderling enerzijds en met de gemeente anderzijds. Ik heb van het begin af aan forse steun ondervonden van Gert-Jan Huisman vanuit het culturele veld. Hij was en is de man die deze noodzakelijke cultuuromslag handen en voeten kon geven onder verantwoordelijkheid van een bekwaam bestuur.

Het Facilitair Bedrijf heeft zich de afgelopen jaren meer dan bewezen. Dat ze daarbij, zeker in het begin, voor een groot deel afhankelijk was van gemeentesubsidie is evident. Immers, de gemeente heeft er alle belang bij dat haar culturele schatten en talenten kunnen worden ingezet voor haar ambities op het vlak van vrije tijdseconomie en ter promotie van Bergen op Zoom als culturele hotspot.

Ronduit verbaasd was ik over de inbreng van de VVD-fractie. Woordvoerder Joost Pals, die ik de afgelopen jaren in de raad heb ervaren als een slim raadslid, die nadenkt voordat hij iets beweert, veegde de vloer aan met het Facilitair Bedrijf en haar functioneren. Wat is er toch gebeurd Joost dat je zo hardvochtig uithaalt naar de directeur van het Facilitair Bedrijf, jouw voormalig fractievoorzitter van de VVD? Natuurlijk het functioneren van een vrijwilligersorganisatie is vaak voor verbetering vatbaar, dat is inherent aan een organisatie die voor het overgrote deel op vrijwilligers steunt. Maar waarom dan niet eerder deze kritiek geuit? Was dat eerder niet gepast tegenover jouw toenmalig fractievoorzitter? Had dit te maken met de kritiek die mevrouw Stinenbosch, als toenmalig fractievoorzitter van de CDA-fractie, regelmatig had op Gert-Jan Huisman, terwijl ze zweeg over het feit dat de woordvoerder welzijnsbeleid van de toenmalige CDA-fractie werkzaam was bij Stichting Welzijn die volledig afhankelijk is van gemeentesubsidie.

Dat een gemeenteraad kritisch is over uitgave van gelden door het college is vanzelfsprekend. Maar geachte raadsleden, bent u ook zo kritisch over de 1,5 miljoen euro die u gedurende drie jaar heeft uitgegeven voor “Het Stadslab” en nu structureel € 300.000,- per jaar? Sinds kort ben ik een heel kleine ondernemertje in de binnenstad. Het enige wat het stadslab voor mijn zaakje heeft gedaan is het overhandigen van een bosje bloemen om vervolgens drie dagen later terug te komen met de mededeling dat voor een vignet op de winkelruit wel betaald moet worden. Neen, gemeenteraad, blijf kritisch, maar kijk ook naar wat de resultaten zijn van de middelen die u beschikbaar stelt aan het college.

Het Facilitair Bedrijf heeft in ieder geval aangetoond vele vrijwilligers aan zich te kunnen binden met een groot maatschappelijk rendement. De uitgaven voor het Facilitair Bedrijf zijn vanuit deze optiek geen kosten maar investeringen die rendement op kunnen leveren. Het is misschien aan te bevelen dit soort resultaten ook eens te meten bij andere forse uitgaven die u mogelijk maakt.

Piet van den Kieboom

DE ANNEXATIE VAN BERGEN OP ZOOM/ FAILLIET/ LEUK

BSD BSD VVD D66 CDA Bergen op Zoom 31-03-2019 07:28

| jaar 6 | nummer 255 |

| 31-03-2019 | 09.30 uur |

| DE ANNEXATIE VAN BERGEN OP ZOOM |

“Bergen op Zoom zoekt grond voor bedrijven bij de buren” was afgelopen week een kop in BNdeStem. “Bergen op Zoom wil bedrijven de ruimte bieden. Maar loopt tegen beperkingen aan. De voorraad bedrijfsgronden is nijpend. ,,Een gevolg van de aantrekkende economie, zegt gemeentewoordvoerder Erwin Stander.” NEE gemeentelijke woordvoerder. Roeptoeter van het college. Dat gebrek aan bedrijfsgronden is geen gevolg van de aantrekkende economie, maar van gemeentelijk wanbeleid!

Keer op keer laten partijen als de VVD, het CDA, Lijst Linssen, D66 zich bij collegeonderhandelingen knevelen door GBWP door geen bedrijfsontwikkelingen te willen In de Auvergnepolder. Ik schreef er uitgebreid over in 2014. Al jarenlang zijn vele kansen gemist om de unieke ligging langs de Rijn-Schelde verbinding te benutten voor bedrijfsvestiging. In een artikel in oktober 2016 schreef ik over de bedroevende ontwikkeling van de werkgelegenheid in Bergen op Zoom over de periode 1998-2013. De ontwikkeling daarna is er niet beter op geworden. En daar is maar één oorzaak voor. Niet genoeg bedrijventerreinen en het niet benutten van de unieke mogelijkheid langs de drukste vaarroute van Europa. Nee meneer de woordvoerder, de aantrekkende economie is niet de oorzaak. De oorzaak is de onderdanigheid van politieke partijen die een zetel in het college belangrijker vinden dan de toekomst van Bergen op Zoom. In november 2016 diende ik nog een motie in over de ontwikkeling van een bedrijventerrein. Ook de VVD, die al meer dan 20 jaar de ontwikkeling van de Auvergnepolder in haar programma had staan, stemde weer tegen. Het behoud van een wethouderszetel is op die manier verraad aan de toekomst van Bergen op Zoom en het eigen programma geworden. Weer gaat de kans voorbij om gebruik te maken van de aantrekkende economie. Sinds de annexatie in 1997 van Bergen op Zoom door de Halsterse politiek is Bergen op Zoom hard op weg richting een dorp te worden. Ik denk dat de eerst komende raadsexcursie dan ook naar Bergen op Zoom in Suriname zal zijn (de voormalige houtplantage). Want de bossen zullen nog wel even blijven. Stedelijke taken als werkgelegenheid en industrie overhevelen naar de omliggende dorpen (met excuses voor Steenbergen) is een absurde verwaarlozing van de toekomst en het verleden van Bergen op Zoom. Terecht verloren we in 1801, toen het Markiezaat Bergen op Zoom aangekocht werd door de Bataafse Republiek, alle rechten. Het was een ingeslapen zooitje. Nu zijn we weer bezig uitverkoop te houden van onze eigenheid en rechten op een toekomst. Waar blijft de annexatie door Woensdrecht en Steenbergen? Door met de pet in de hand de omliggende gemeenten te vragen ons ‘werk’ te doen is een SCHANDE! De aantrekkende economie de schuldgeven is dan ook een gotspe.

Hier past een klacht bij de vakbond. Een medewerker opdragen dit soort onzin uit te slaan zou strafbaar moeten zijn.

Louis van der Kallen

| FAILLIET |

In haar column getiteld “Failliet” in BNde Stem van 30 maart legt Majda Ouhajji de vinger op een plek die door de BSD al heel wat keren is aangeduid.

In februari van 2014 schreef ik “WE ZIJN DUS EEN SOORT VAN FAILLIET?” Als je totaal circa 100 miljoen euro verliest op twee bestemmingsplannen (De Bergse Haven en de Markiezaten) ben je eigenlijk failliet. Je bent als gemeentelijke overheid, in mijn ogen, handelingsonbekwaam gebleken. Er was in 2008 een ontsnappingsroute, de artikel 12 procedure. Vanaf november 2008 heb ik daarvoor gepleit. Een verlies van circa 100 miljoen is nu eenmaal niet eenvoudig weg te poetsen. Zeker niet door colleges en partijen die feitelijk doen alsof er niets aan de hand is. Artikel 12 had een uitweg geboden. Maar dan hadden de belastingen omhoog gemoeten. Dan hadden andere gemeenten tot nu toe al meer dan 40 miljoen meebetaald aan onze fiasco’s. Vrijwel alle partijen wezen toen een aanvraag van artikel 12 af. Ze wilden geen extra belastingverhogingen. Alsof de schuldenberg vanzelf zou verdwijnen. Ondertussen is Bergen op Zoom een gemeente geworden met hoge (belasting)tarieven en een gemeente waar eigenlijk niets meer kan. Geen geld! Soberheid troef. Slecht onderhoud. Weinig voorzieningen. De Bergse burger hangt tot in lengte van dagen, om in Brabantse termen te spreken, aan de achterste mem.

In december 2018 schreef ik “de-prijs-van-fouten”. Tot op heden is er nog niets veranderd. De Bergenaar blijft geloven dat er ooit een goede fee de problemen oplost en het college denkt oprecht dat ‘versoberen’ de oplossing is. Met als resultaat een armoedig verpaupert zooitje. De geschiedenis van de Schelp laat zien dat versoberen (verkeerde RVS bouten) leidt tot financiële rampen. Fouten kunnen gemaakt worden, maar leer er van en accepteer de gevolgen. Als dat in 2008 of in 2009 was gedaan. Hadden we nu niet, tot het einde der tijden hoeven te versoberen op de zaken die we belangrijk vinden. Of we gaan alsnog naar de provincie en het rijk om te praten over een artikel 12 procedure van de Financiële-verhoudingswet en verhogen de belastingen. Nu zijn de voorwaarden/regels een stuk strenger dan in 2008/2009. Maar willen we ooit een ‘normale’ gemeente worden, met voorzieningen die recht doen aan onze burgers, zullen we dat moeten accepteren. Of gaan we aan de gemeente Woensdrecht en Steenbergen vragen of ze ons willen annexeren?  Onder aan de column van Majda Ouhajji stond in blauw. “Het had even geen prioriteit. Er was geen geld. Ook toen al niet”. Ik ben bang dat over weer vijf jaar, of over 10 jaar, of over 20 jaar dezelfde column geschreven kan worden. Tenzij we het accepteren dat: wie zijn achterste brandt, op de blaren moet zitten.

Louis van der Kallen

| LEUK |

In december schreef ik over “the Gamer”. Over een spel bijvoorbeeld in de openbare ruimte, waar kinderen verleidt worden lichaam en geest te gebruiken. Ik ben dan ook blij verrast dat ik in de openbare ruimte plotseling spelopstellingen aantref die kinderen kan verleiden tot het spelen van een spel waarbij ze worden uitgedaagd het brein te gebruiken. Voor de verandering mijn complimenten. Ik hoop dit soort voorzieningen straks op het Ravelijn of in het park ook aan te treffen. Het Ravelijn als speeltuin met strategische spelletjes! Dan is het een openbare ontmoeting- en ontspanningsplek geworden die lichaam en geest van jong en oud inspireert.

Een ideetje voor het Ravelijn

EEN KRANKZINNIGE WEEK

BSD BSD VVD CDA Bergen op Zoom 24-03-2019 07:03

Er zijn van die weken in een mensenleven die eigenlijk niet kunnen. Die zo onwaarschijnlijk zijn dat ze je altijd bij zullen blijven.

Dinsdagmorgen, terwijl ik net ons kantoor had verlaten met een scholier aan de telefoon, hoorde ik mijn echtgenote roepen. Ze lag op de grond en ondanks haar geroep reageerde ze niet op mijn vragen. Ze verbleef in een half bij bewustzijn wereld waar de verbale communicatie éénrichtingsverkeer was. Ik belde voor het eerst van mijn leven 112. Dat was voor mij, in een toestand van nabij paniek, een verwarrende en deels frustrerende ervaring. Met de telefoon aan mijn oor probeer ik mijn echtgenote bij volledige bewustzijn te brengen door tegen haar te praten en tegelijkertijd de vragen van de dame van 112 te beantwoorden. Ik luisterde in mijn paniek vermoedelijk maar half en hoorde vast niet alles was de 112 dame zei. Door mijn angst en paniekgevoelens sloop boosheid en frustratie in. Stuur een ambulance nu! Ik werd boos. Maar enkele minuten later bleek dat die ambulance vermoedelijk gelijk onderweg was gegaan. Hoewel minuten eeuwen lijken als je gestrest bent, was die ambulance er vermoedelijk binnen vijf minuten. De broeders gingen gelijk aan de slag en werd er besloten op weg te gaan. Hoewel mijn echtgenote in haar laatste jaar zit van haar leven (kleincellige longkanker) was de indruk van de broeders een neurologisch probleem. Dus naar Bravis Bergen op Zoom. De dienstdoende spoedeisende-hulp-arts besloot snel wegens de super lage hartslag (om en nabij 40) tot het toedienen van een stofje, wat het niveau razend snel opkrikte tot circa 70 waarna mijn echtgenote snel herstelde. Vermoedelijke oorzaak: een bijwerking van een nieuw medicijn om de misselijkheid na haar chemokuur te bestrijden. In de middag kon ik haar weer mee naar huis nemen.

Dan woensdag: de waterschapsverkiezing. Een verkiezing waarbij ik voor het eerst van mijn leven dacht de grootste te kunnen worden. Na twee keer derde plaatsen achter de VVD en het CDA moest dat kunnen. In de peilingen stonden die partijen immers op verlies. De verkiezingscampagne die mijn kandidaten en ik hadden gevoerd was intenser dan ooit. Veel Ons Water kandidaten voerden campagne zoals nooit te voren. Het was echt een nu of nooit. Ondanks ruim zevenduizend meer stemmen (totaal 48774) niet de grootste! Tweede achter de VVD. Vier jaar lang laat je de kiezer wekelijks weten wat je doet. Dat doet niemand anders. Toch lijken kiezers zich vooral te laten verleiden door een stemwijzer die vooral goedkoopte belooft en gebaseerd is op stellingen waarvan de antwoorden niet gebaseerd hoeven te zijn op echt uitvoerbaar beleid of de daden van de afgelopen vier jaar. Ik schreef daar al eens eerder over ‘liegende/dromende politici’. Als je eerlijk bent, is het helder dat de tarieven van de waterschappen de komende tien jaren jaarlijks zullen stijgen met meer dan de inflatie. Dijken moeten verhoogd en versterkt worden en waterbergingen uitgebreid. En in tegenstelling tot dromen kost dat echt geld. Toch zou ik blij moeten kunnen zijn met het feit dat Ons Water en West-Brabant Waterbreed in zeteltal gelijk zijn gebleven en Ons Water nu tweede is geworden.

Er zijn ook lichtpuntjes. Eén daarvan was de uitslag in de gemeente Geertruidenberg. Ik dacht daar gehaat te worden. De discussies rond het dijkverbeteringsproject Geertruidenberg/Amertak waren hoog opgelopen toen ik, tegen de ambtelijke adviezen en het gemeentelijke advies in, ging voor dijkverlegging in plaats dijkversterking. Ik werd daar geconfronteerd met een zaal vol boze burgers en een gemeentebestuur, wat op zijn zachts gezegd, niet blij met mij was. Ook de provincie was boos. Ondanks dat scoorde Ons Water in Geertruidenberg bijna 29 % en was daar de grootste en de combinatie met West-Brabant-Waterbreed (mijn fractie van totaal zeven) bijna 40 %. Daar wisten de kiezers de extra inzet voor veiligheid wel te waarderen.

Gaan voor je principes kan dus wel, maar het is voor politici keer op keer een dilemma. Mijn dilemma toen was enerzijds een keuze te maken die recht doet aan ieders inbreng en anderzijds de taak van het waterschap om binnen de mogelijkheden de beste route te kiezen naar de hoogst haalbare veiligheid van alle inwoners van dijkkring 34A Geertruidenberg. Ik schreef uitgebreid over mijn dilemma in Over Water 86. In de BSD nieuwsbrief van 16 april 2017 schreef ik mijn frustratie toen weg in het stukje “Pasen”. Ter voorbereiding van de DB vergadering van toen heb ik mijn motivatie op papier gezet om niet akkoord te gaan met het voorstel aan het DB inzake het voorkeursalternatief Slikpolder. Uiteindelijk volgde het DB op basis hiervan mijn redenering en besloot, bij de keuze van het voorkeursalternatief, bij de Slikpolder te kiezen voor een dijkverlegging. Toen schreef ik: “Als bestuurder wil ik staan voor een waterschap wat zich de waterautoriteit voelt en wilt zijn.” Ik wil nog steeds zo’n bestuurder zijn. Het is alleen jammer dat veel kiezers hun keuze door geheel andere zaken laten bepalen. Websites van de politieke collega’s geven vooral inzage in wat ze ‘willen’ niet wat ze hebben gedaan. Bij Ons Water kan de bezoeker dat, tot tientallen jaren terug, wel zien.

Mij past dank aan de kandidaten van Ons Water, aan al degenen die hen hebben geholpen de kiezers te overtuigen, aan mijn Ank die bijna alle filmpjes monteerde, aan Marcel Mulder die ze heeft opgenomen en aan de ruim 48 duizend stemmers op Ons Water die de gekozenen van Ons Water weer een kans geven zich in te zetten voor de veiligheid van West-Brabant en voor een betere levenskwaliteit van mens, dier en ondernemers in ons werkgebied. DANK!

Donderdag was ook de dag van het verschijnen van Elsevier weekblad, waarin ik uitgebreid aan het woord kom in het voorpagina artikel “De Nederlander is BOOS”.  Mijn deel is het resultaat van een ruim 2,5 uur durend interview door Gertjan van Schoonhoven, die mijn verhaal verwerkt heeft  in het ‘Verhaal van de week’. Ik in een, om met de jaren zeventig termen van ‘een rode rakker’ te spreken, lijfblad van de rechterkant van Nederland. HET MOET NIET GEKKER WORDEN! Toch ben ik tevreden over hoe mijn woorden zijn vertaald in een relatief beknopte tekst en hoe mijn verhaal past in de totaliteit van het artikel. En zelfs een beetje trots op “op internet schrijft Van der Kallen empathische en slimme stukjes over de gelehesjesbeweging”. Dit vat ik op als een compliment: ‘slimme stukjes’ in een rechts blad.

Donderdagavond ben ik naar beeldvorming 1 geweest. De bijeenkomst waar burgers in kunnen spreken. Daar kwamen twee zaken voorbij waarvan ik dacht: ’t kan nie waar zijn!

Bij het onderwerp “stand van zaken Containerterminal” werd duidelijk dat een belangrijk deel van de geluidsoverlast veroorzaakt wordt door een ‘zonk’ in de Vierlinghweg. De spreker namens het bedrijf wat de containerterminal exploiteert, bood zelfs aan dat probleem samen met de gemeente aan te pakken. Inspectie ter plaatse leerde mij dat er wel meer is dan alleen een ‘zonk’. Er ligt een ernstige ‘zonk’ ter hoogte van de parkeerplaats, maar het geheel met klinkers bestrate deel van de Vierlinghweg ligt er aller belabberdst bij. Observatie leerde dat iedere passerende vrachtwagen, zeker die onbeladen waren, een hels kabaal gaf op dat deel van de weg. Ook op het geasfalteerde deel werd veel geluidsoverlast veroorzaakt door de oneffenheden in het wegdek, vooral die veroorzaakt waren door de aanwezigheid van rioolputten. Van mij krijgt de gemeente, die hier de wegbeheerder is, een dikke onvoldoende. Een ondernemer die van de klachten af wil en feitelijk voorstelt om een deel van de taak van de gemeente over te nemen en de ’zonk’ weg te werken verdient alle lof. Hij krijgt keer op keer de schuld van de geluidsoverlast, terwijl een belangrijk deel daarvan veroorzaakt wordt door het zeer slechte weg onderhoud door de gemeente. ’t Kan nie waar zijn!

Het tweede ’t kan nie waar zijn moment was een inspreekster, die sprak over de problemen rond de verkeersafwikkeling kruising Markiezaatsweg/ Zuiderdreef. Ze omschreef de problemen op die kruising als het druk was, zoals tijdens de spitsmomenten, en dat het haast onmogelijk was de Markiezaatsweg op te komen. Waar blijven de verkeerslichten??? De palen om ze aan te bevestigen staan er al vele jaren. Maar geen verkeerslichten. Wel veel voorkomende verkeersonverdraagzaamheid en verkeersagressie. Ze had bij de gemeenteraadsverkiezing speciaal gestemd op de partij (GBWP) die in het verkiezingsprogramma had beloofd “verkeerslichten Zuiderdreef/Markiezaatsweg realiseren”. Nu die partij met maar liefst 2 wethouders in het college zat verwachtte ze wel actie. Dat verkiezingsprogramma en de aanwezige bevestigingspalen hadden bij kopers van huizen en gronden verwachtingen gewekt, die niet bewaarheid werden.  ’t Kan nie waar zijn! Een ondernemer die het werk van een falende gemeente gaat doen en een bewoonster die de politiek fijntjes herinnert aan verkiezingsbeloften en gewekte verwachtingen. Ons vestigingsklimaat voor bewoners en bedrijven maak hiermee geen beste beurt.