Poliflw

Burgerbelangen Amstelveen heeft de afgelopen week zien gebeuren wat het al eerder vreesde, namelijk dat de ambtelijke samenwerking tussen Amstelveen en Aalsmeer op een dieptepunt is beland. Gebrek aan onderling vertrouwen en verschil van inzicht over de financiële bijdrage van Aalsmeer leidden er toe dat er nu officieel sprake is van een conflict. Een conflict waarover (conform art 20 van de centrumregeling geheten overeenkomst) externe onafhankelijke deskundigen zich nu moeten buigen om met een niet bindend advies te komen.

Fractievoorzitter Ruud Kootker is daar helder over: “Wat bbA betreft had het niet zo ver hoeven komen. Eerder hadden wij al onze twijfels of Amstelveen en Aalsmeer er samen uit zouden komen en bepleitten wij een onafhankelijke zakelijke overheidsmediator om de impasse te doorbreken, om naar alle individuele en gemeenschappelijke belangen te kijken en om partijen tot elkaar te brengen. Helaas werd aan die oproep toen geen gehoor gegeven”.

“De VVD roept nu dat Amstelveen al eerder de stekker er uit had moeten trekken en de fractievoorzitter van D66 spreekt op persoonlijke titel van een mini Brexit, scheiding en Aalsminder”, aldus Kootker. In de ogen van de fractievoorzitter is dat olie op het vuur gooien en zijn dat geen constructieve bijdragen aan welke oplossing dan ook.

Hij stelt dat een scheiding absoluut niet in het belang is van de burgers en bedrijven in Amstelveen en Aalsmeer. Niet alleen leidt dat tot een verslechterde dienstverlening, maar bovendien zou een scheiding vele, vele miljoenen gaan kosten die de burgers wel zelf moeten gaan betalen.

bbA ziet liever geen deskundigenrapport met een niet bindend advies, maar pleit juist opnieuw voor professionele bemiddeling om de vastgelopen verhoudingen los te trekken, elkaars respect weer te vinden en voor het aangaan van gesprekken om een nieuwe, verbeterde en bindende centrumregeling te bouwen met voor beide partijen eerlijke en meetbare inspanningen en bijdragen.

Amstelveense en Aalsmeerse burgers verdienen dat hun belangen optimaal worden bediend en dat is niet “door elkaar de tent uit te vechten”, aldus Kootker.

Ik ben een tijdje weg. Vakantie begint bij mij met het uitzoeken van de boeken, die ik nog wil lezen en wat er nog aan achterstallig leeswerk ligt. Zoals twee uitgaven van het kwartaalboek De Muur, een blad met bijzondere verhalen uit de wielersport, geredigeerd door erkende wielerfanaten als Mart Smeets en Bert Wagendorp. Beiden huldigen het standpunt dat in deze sport de bijzondere verhalen niet dood geverifieerd mogen worden. Mede daarom loopt de wielersport over van mooie verhalen. Op Schiphol zoeken we er nog een paar boeken bij. Maar dit keer neem ik ook de verslaglegging van de discussies over de Perspectiefnota mee. Overigens: waarom noemen ze dat ding niet gewoon de begroting voor volgend jaar?

Ik ga namelijk naar de USA. Eerst een tussenstop van twee weken in de buurt van Washington DC en daarna op naar Texas; Houston, San Antonio en Austin om precies te zijn. Als ik tenminste word toegelaten. Daar moet je heel wat voor doen, namelijk het invullen van een zogenoemd ESTA-formulier. Dat is een klus, nog moeilijker dan het verlengen van je OV chipkaart. Er staan ook wat vragen op, die je allemaal met nee moet beantwoorden. Een van die vragen is: heeft u plannen voor een terroristische aanslag? Dit vraagt natuurlijk om een humoristisch antwoord. Maar, doe het niet, vul gewoon nee in, want humor is niet de sterkste kant van de ‘immigration officers’. Zelfs een uiting van enige vrolijkheid in de rij wachtenden is bloedlink.

Ben je na een uurtje of acht vliegen in de USA, dan mag je ook nog een paar uur in een rij staan voordat je aan de beurt bent, de ‘immigration officer’ je paspoort controleert, vraagt wat je komt doen, waar en bij wie je gaat logeren, en dan, met een harde klap, je paspoort afstempelt en je doorlaat. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als Nederland de Amerikanen bij aankomst op Schiphol ook zo zou behandelen. In Texas zal ik dan mijn politiek geïnteresseerde familie en hun vrienden laten zien hoe we hier politiek bedrijven. Namelijk dat hier de aan de macht zijnde partij best wil luisteren naar de “tegenstanders” en, als een voorstel goed is, dat best wil overnemen. Zo herinner ik me dat een paar voorstellen – hier moties genoemd – van AVA, CDA en zelfs de SP werden aangenomen, gewoon omdat het goede ideeën zijn. In de USA van ‘the winner takes it all’ is dat ondenkbaar. Zeker in Texas, waar de Republikeinen al tientallen jaren aan de macht zijn, betekent het dat de ‘loser’ niet meer meetelt. Voor de Texaan is onze wereld iets, waarbij hij zich niets kan voorstellen. Mij aanhorend zal hij dan ook niet veel verder komen dan: ‘amazing’.

Nu heb ik in Texas een familielid, Mike Collier, die een succesvol consultant is, maar vier jaar geleden die baan opgaf om zich kandidaat te stellen als ‘ltn. governor’ van Texas. Hij kwam tot 46,2 % van de stemmen, voor een democraat in Texas een ongehoord hoge score. Ik heb het gevoel dat hij het nog een keer gaat proberen. U moet dan wel weten dat Texas een afwijkend kiessysteem heeft, net zoals Texas zichzelf beschouwt als een heel bijzondere staat van de USA. In het kort komt het er op neer dat de ‘governer’ in Texas een soort koning Willem Alexander is. Het is vooral een symbolische functie. Vervolgens worden ook de vakministers, zoals financiën, landbouw, economie en premier door de inwoners rechtstreeks gekozen. De premier heet daar ‘ltn. (=lieutenant) governor’. Ik vroeg Mike eens waarom hij niet voor de mij meer aansprekende titel van ‘governor’ ging. Hij vertelde me toen dat de ‘governor’ de linten doorknipt, maar dat de ‘ltn. governor’ over het geld gaat. “En die heeft de macht”. Mike’s programma is eenvoudig. Hij verwijt de Republikeinen dat zij veel geld verkwisten en er daardoor de oorzaak van zijn dat de staat met de rijkste bronnen in de ranglijst van succesvolle USA-staten zich in de grauwe middenmoot bevindt. Hij stelt dat hij met minder geld meer kan doen, zoals de verbetering van het onderwijs, de zorg en de infrastructuur. Om een voorbeeld te geven: de autoweg tussen de hoofdstad Austin en de belangrijkste stad van Texas Houston, wordt nog steeds onderbroken door stoplichten en spoorwegovergangen. En treinen in de USA zijn vak oneindig lang.

En zo gaat een stukje Amstelveense politiek mee naar Texas. Om te laten zien hoe je ook met elkaar kan omgaan. Want in de USA is het echt zover gekomen dat de Trumpstemmers niet meer met andersdenkende praten of hen groeten en andersom vele Democraten niet met Trumpstemmers. Hoe verzin je het. Ik moet er toch niet aan denken dat overbuurvrouw Marina Casadei, als SP-er, niet meer praat met de bbA-er Frits Suer of VVD-er Walter Vervenne, ook een buurman op Groenhof. Met zijn drieën houden we de gemeenschap Groenhof wel in de gaten. Ik verwacht dat tijdens ons verblijf neef Mike wel een paar verkiezingsbijeenkomsten afgaat. Dan ga ik zeker een keer mee en hij zal mij dan vragen te vertellen hoe het in Nederland (nog) toegaat.

Amstelveen, 6 september 2019 Frits Suèr

Voordat hij in 1986 het bedrijfsleven in ging was Frits Suer 25 jaar sportjournalist met uiteraard een onafhankelijke mening. Ook in zijn nieuwe functies in o.a. het bedrijfsleven bleef hij een onafhankelijke geest en dus nu ook als bestuurslid van bbA. Die onafhankelijkheid betekent automatisch dat zijn mening in zijn columns niet altijd de mening hoeft te zijn van de bbA – fractie

Ruud Oord, het bbA-raadslid uit de periode voor maart 2018, zou zo ongeveer helemaal gek zijn geworden als hij had moeten ervaren dat het gemeentebestuur de inkomsten van de grondexploitatie voor de komende jaren, zonder enige onderbouwing, heeft geschat op 25 miljoen en die ook al aan het uitgeven is. Geschat met de vinger in de lucht. Ruud stond erom bekend dat hij ieder voorstel voor financiering van wat dan ook, punctueel narekende. Ik heb nog steeds het beeld voor ogen van de man die, al bladerend en frommelend in een stapel kladjes, met een lichte moppertoon zijn fractiegenoten vertelde dat iets veel meer ging kosten of dat het door het College voorgestelde budget veel te hoog was.

Dit alles zonder star te zijn, want Ruud Oord liet zich met goede argumenten ook wel eens overtuigen. Hoewel bbA veel voor elkaar wilde krijgen, stelde de partij altijd een gezonde financiële huishouding van Amstelveen voorop. Geen onverantwoorde risico‘s, geen te grote overheidsbemoeienis en stimuleer de burger ook zelf initiatieven te nemen in plaats van te wachten op wat de overheid doet. Geld uitgeven mocht van Ruud dan wel, maar het moest wel gedekt zijn en verantwoord. Juist daarom ondervond hij grote waardering van de VVD. Hij deed niet zijn best om in de raad zijn betogen met takt en fluweel te omlijsten. De VVD vond dat wel mooi, want daarmee had de partij een bondgenoot in het beleid om Amstelveen financieel op orde te houden.

Des te verbazingwekkender is het dat de VVD dat beleid in het huidige college (zonder BBA) heeft losgelaten, getuige de vele financieel bijna onhaalbare plannen die er liggen en de nonchalance waarmee men zo maar aanneemt dat de grondexploitatie in de komende jaren wel zo’n 25 miljoen gaat opbrengen. Nog gekker is het dat die geschatte opbrengst al min of meer wordt uitgegeven. Het is dan ook geheel in de traditie van onze partij dat de nieuwe gezichten in onze fractie vasthouden aan de bbA-stelling dat zorgvuldig moet worden omgegaan met de gemeentelijke financiën. In die lijn voert onze fractievoorzitter Ruud Kootker het woord als het gaat over het financieel beleid. Niet anders dan vroeger plaatst bbA daar vraagtekens bij. In de Commissievergadering ABM zei Ruud Kootker: “We hebben grote zorgen over de financiële haalbaarheid van al die plannen, gelet op de te verwachten extra kosten, die de problemen rondom de ICT met zich meebrengen, alsmede de onzekerheid over de bijdrage van Aalsmeer”.

Toen in de vergadering van de Commissie RWN (Ruimte, wonen en natuur) de te verwachten opbrengst van de grondexploitatie aan de orde kwam wees Ruud Kootker er nog eens op dat bbA steeds heeft aangedrongen op onderbouwing van de schatting van de grondopbrengst. Dat aandringen van bbA leidde er in ieder geval toe dat het College even snel het adviesbureau Twijnstra Gudde in de arm nam om die schatting van 25 miljoen nader te analyseren. Welnu Twijnstra Gudde bevestigt dat er in feite geen gefundeerde onderbouwing is. In hun rapport staat op pagina 23: “Daarnaast constateren wij dat op basis van de politieke wens om een ambitieus collegeprogramma te realiseren, potentiële maar onzekere opbrengsten in een vroeg stadium zijn ingeboekt om toekomstige uitgaven te dekken”.

Collegepartijen VVD, PvdA en vooral D66 kunnen nu wel heel geïrriteerd reageren, maar in feite doet bbA niets anders dan wat het altijd al wil, namelijk goed op de centen passen en juist daarom werd de partij in de twee vorige Colleges zo gewaardeerd. Maar ik denk dat het zo zit. De VVD zit klem tussen D66 en de PvdA. D66 heeft wethouders met torenhoge ambities en de PvdA heeft met Marijn van Ballegooijen een wethouder, die vast van plan is zichzelf en zijn partij het sociaal gezicht van Amstelveen te laten zijn. En dat kost ook wat, getuige zijn uitspraak in een van de raadsvergaderingen: “Wij gaan het budget voor zorg overschrijden, gewoon omdat we de mensen centraal stellen en niet de cijfers”. Ambitie is mooi en sociaal beleid ook. Maar het mag niet zo zijn dat we onze kinderen opzadelen met de schulden die we nu maken.

Nog niet eens zoveel jaren geleden zat in de reservepot van Amstelveen 100 miljoen. Volgens Ruud Kootker zal dat in 2023 nog maar 11,5 miljoen zijn. Veel te weinig om de te verwachten tegenvallers op te vangen, met als gevolg weer zware bezuinigingen. De ervaring leert dat dan altijd gekort zal worden op groenonderhoud, sport en recreatie, kunst en cultuur en ook de zorg. Altijd hetzelfde liedje. Men leert het nooit. Dus blijft bbA dwarsliggen als het gaat om ongedekte, dan wel onverantwoorde uitgaven.

Amstelveen, 1 juli 2019 Frits Suèr

Voordat hij in 1986 het bedrijfsleven in ging was Frits Suer 25 jaar sportjournalist met uiteraard een onafhankelijke mening. Ook in zijn nieuwe functies in o.a. het bedrijfsleven bleef hij een onafhankelijke geest en dus nu ook als bestuurslid van bbA. Die onafhankelijkheid betekent automatisch dat zijn mening in zijn columns niet altijd de mening hoeft te zijn van de bbA – fractie

Peter Bot komt terug in de politiek, zij het op afstand. Het bestuur van Burgerbelangen Amstelveen (bbA) draagt hem namelijk voor als voorzitter van de partij. Hij volgt daarmee Paul van der Meer op, die gedurende de afgelopen 12 jaar als voorzitter fungeerde. Peter Bot was voor bbA 4 jaar raadslid en vier jaar wethouder. Er zat zelfs een tweede termijn als wethouder in, maar hij moest zich tijdens de coalitiebesprekingen van een jaar geleden om gezondheidsredenen terugtrekken. Hierop besloten VVD en D66 een coalitie te vormen zonder bbA.

Peter Bot zegt helemaal hersteld te zijn. “Ik voel me weer prima en kan me voor 100% inzetten voor bbA, dus besloot ik ja te zeggen op de vraag van het bestuur of ik Paul van der Meer wilde opvolgen”.

BbA hanteert een scheiding tussen bestuur en fractie in die zin, dat de fractie de politiek bepaalt en dat het bestuur er is voor de organisatie en de leden, maar wel desgevraagd ondersteunend is aan de fractie. Vandaar dat Peter Bot enige afstand behoudt tot de actieve politiek. Toch zal hij veel contact met de fractie onderhouden.

“ Na het werk als raadslid en wethouder wil ik me nu inzetten om de fractie optimaal te faciliteren, zodat zij het werk voor de Amstelveense gemeenschap nog beter kunnen doen. Samen met fractie, bestuur en leden wil ik de partij groter en sterker maken, zodat we wellicht weer aan een volgend college kunnen deelnemen. Als voorzitter heb je regelmatig contact met de besturen van de andere partijen en ik wil zeker de contacten tussen de diverse partijvoorzitters versterken”.

Behalve Peter Bot krijgt het bestuur nog een nieuw gezicht: Gaby Laudy. Zij volgt Chris Smeenk op, die het bestuur na 25 jaar diverse functies bij bbA te hebben vervuld zich vorig jaar terugtrok wegens zijn ver gevorderde leeftijd. Gaby is al anderhalf jaar lid van bbA en werkt bij het Rijksmuseum als Customer Experience Manager. De benoemingen worden volgens verwachting op de komende algemene ledenvergadering van bbA goedgekeurd. Die ledenvergadering is op woensdag 1 mei in het wijkcentrum De Meent.

Dit is het laatste interview in de serie van zeven, die we met de fractieleden van bbA hebben gemaakt. Fractievoorzitter Ruud Kootker sluit de serie af. In dit gesprek geeft hij na acht maanden ervaring met de Amstelveense politiek zijn mening over het functioneren van het college ten opzichte van de gemeenteraad, over de beperkte mogelijkheden van Amstelveen om problemen op te lossen, over de keuzes die Amstelveen moet maken en over de uitdagingen die Amstelveen te wachten staan.

Hoe kijk je tegen je eerste acht maanden in de gemeenteraad aan. Was het wennen?

“Het is zoals ik wel verwacht had. Ik draaide voorafgaand aan mijn raadslidmaatschap een jaar mee op de achtergrond, heb met veel mensen gesproken en mij goed ingelezen. Ik stel vast dat Amstelveen grosso modo best goed wordt bestuurd. Het is een stabiele gemeente en die stabiliteit zie je terug in de Raad en in het College. Het betekent ook wel dat de drang om out of the box te denken er niet is. Het is hier allemaal traditioneel georganiseerd”.

De eerste acht maanden zijn dus goed bevallen?

“ Ja, en wel zo, dat ik nog steeds tot op het bot gemotiveerd ben. Want je kan hier best wel wat bereiken. De grote dingen in het leven verander je niet zomaar, maar je kan wel mede bepalen hoe het Stadshart er uit moet zien. Of zorgen dat cultureel erfgoed als het Jagershuis behouden blijft , opkomen voor het behoud van het groene karakter van Amstelveen en initiatieven nemen zodat er b.v. stadsgesprekken komen”.

Maar ook een heleboel niet, zoals openbaar vervoer of sociale woningbouw?

“ De wereld verandert en wordt complexer. Je wordt steeds meer afhankelijk van je omgeving, dus de omliggende gemeenten. Dat betekent dat veel dingen in een samenwerkingsverband worden besproken en beslist. Amstelveen is geen eiland en we moeten ons ook niet als eiland gedragen. We moeten verbinding zoeken met alle keyplayers. Je bent als gemeente onderdeel van een grotere markt. Dus moet je samenwerken. Onze burgemeester Bas Eenhoorn zei eens: “Samenwerken is ook een beetje van je invloed weggeven”. Dat is waar, maar het levert ook kansen op. Denk aan samenwerkingsverbanden als de Metropoolregio Amsterdam, de Vervoersregio en Amstelland-Meerlanden. Daarin worden de belangen van alle gemeenten in de regio afgewogen en hebben wij een stem, maar als een van de velen. Weliswaar hebben we een beperkte invloed, maar wij moeten er alles aan doen om te zorgen dat onze stem wel degelijk wordt gehoord. Misschien was daarom de gedachte om te kijken hoe we met meer gemeenten bestuurlijk en ambtelijk kunnen samenwerken zo gek nog niet. Het is ook goed je te realiseren dat het uitgesloten is dat Amstelveen in zijn eentje het woningprobleem, het openbaar vervoerprobleem, of de energietransitie voor elkaar krijgt. We moeten, ook als Raad, geen verwachtingen wekken die we niet waar kunnen maken”.

Het publiek is argwanend tegenover de politiek. Begrijp je dat?

“Ja en dat komt omdat er veel over Amstelveen en Amstelveners wordt beslist in plaats van door Amstelveen en Amstelveners. Bovendien hebben veel van de gemeenschappelijke regelingen ook geen democratische basis. De argwaan wordt ook in de hand gewerkt door het doen van beloften, vooral in verkiezingstijd, die niet kunnen worden waargemaakt. Verduurzaming? Dat lukt nooit in ons eentje. Het tekort aan woningen totaal oplossen? Ook zoiets wat in Amstelveen niet op korte termijn gaat lukken. Daarin is de markt de baas”.

Hoe ervaar je de verhoudingen tussen de partijen?

“Heel goed. Hard op de zaak, zacht op de persoon”.

Je was nog niet eens geïnstalleerd in de raad of je zat al aan tafel bij de coalitiebesprekingen. Toch wel een heel aparte ervaring?

“Toen ik mij op de lijst liet zetten dacht ik niet dat ik fractievoorzitter zou worden. Immers dat was Jitze Bakker en de wethouder was Peter Bot. Ik dacht aan niet meer dan aan een zetel in de raad. Maar toen eerst Jitze Bakker zich als raadslid terugtrok en vervolgens Peter om gezondheidsredenen moest afhaken, werd ik in het diepe gegooid”.

Jazeker. Om te beginnen de coalitiebesprekingen zelf in aanwezigheid van de complete fracties van VVD, D66 en bbA. Inspirerend, inhoudelijk en met ruimte voor elkaar. Al heel snel lag er een concept coalitieakkoord. Van het feit, dat bbA daarna werd uitgesloten van deelname aan het College heb ik geleerd dat politiek totaal onvoorspelbaar kan zijn en dat de ratio en emotie dwars door elkaar kunnen lopen. We gingen er na de verkiezingsuitslag terecht vanuit dat de coalitie zou worden voortgezet, maar werden overvallen door de situatie dat er, na het vertrek van Peter, bij VVD en D66 kennelijk koudwatervrees ontstond om mij als wethouder te accepteren. De les voor alle betrokken partijen is dat je op tijd in elkaar moet willen investeren en elkaar echt moet willen leren kennen. Dat is helaas niet gebeurd en dat moeten wij ons allemaal aantrekken”.

Had je voordat je in de Raad kwam al belangstelling voor de politiek?

“Ik ben altijd politiek geïnteresseerd geweest. Op school al. En bij mijn studie in Groningen (rechten) was staatsrecht mijn tweede specialisatie. Zo heb ik o.a. onderzoek gedaan naar het tot stand komen van het kabinet Cort van der Linden. (1913-1918) Toen ik nog in Amsterdam woonde heb ik in 2006 met de partij Liberaal Amsterdam meegedaan aan de gemeenteraadsverkiezingen van Amsterdam.. Helaas net niet gelukt”.

“Ik ben in Den Helder geboren. Ik kom uit een gezin van acht kinderen. Mijn vader werkte als burger/ambtenaar bij de marine. Merkwaardige stad dat Den Helder, twee werelden. Je had de marine met hun eigen sportverenigingen, hun eigen voorzieningen en hun eigen huizen. Daar kwam je als burger niet tussen. Ik ben in Groningen rechten gaan studeren en daarna kreeg ik een baan bij de AMRO bank en verhuisde naar Amsterdam. Vervolgens werd ik, na een aantal jaren in de outplacement industrie te hebben gewerkt, algemeen directeur van DAS rechtsbijstand”.

In 1981 verhuisde ik van Groningen naar Amsterdam, werd lid van HIC, kwam al gauw in het bestuur en was van 1985 tot 1989 voorzitter. Via Den Haag, waar ik lang woonde, kwam ik in 2000 terug in Amsterdam en verhuisde in 2007 naar Amstelveen. Ik tenniste bij TCA, de buurman van hockeyclub Amsterdam. Daar had ik wat vriendjes, die mij overhaalden om lid te worden van Amsterdam en zo kwam ik ook daar voor een paar jaar in het bestuur terecht. Bij de wedstijden van het eerste elftal was de fenomenale Wim Jesse speaker (voormalig sportverslaggever bij AVRO ’s Sportpanorama. F.S.). Toen hij stopte heb ik dat van hem overgenomen en heb zo’n 15 jaar voor AHBC en de KNHB als stadionspeaker opgetreden”.

Is het raadswerk te combineren met je werk als interim directeur en consultant?

“Dat valt niet mee. Als je het goed wilt doen, als je alles wilt lezen en alle vergaderingen van de diverse commissies en werkgroepen wilt bijwonen is het meer dan een halve dagtaak. Ik kan dus veel minder tijd aan mijn reguliere werk besteden. Zeg maar de helft minder dan anders”.

Van DAS naar eerst ondernemen en consultancy naar het raadswerk, dat lijkt me even wennen?

“Waar ik het meest mee worstel is dat de burgers vaak denken dat het College van B. en W. de baas is, en niet de gemeenteraad. Dat is wat veel burgers helaas niet goed begrijpen. Naar mijn idee komt dit mede doordat het College een mediabeleid voert, waarbij plannen die eerst nog door de gemeenteraad moeten worden goedgekeurd, naar buiten worden gebracht alsof de besluiten al zijn genomen. Dat schept een verkeerd beeld dat het College regeert en hier de hoogste instantie is. Maar de hoogste instantie is de Gemeenteraad. Door plannen en ideeën te vroeg in de publiciteit te brengen draagt het College bij aan die verwarring bij het publiek. Let wel; ik vind het heel goed dat het College de burger laat zien wat het doet, maar het past niet vooraf standpunten in te nemen, zoals bij de Eneco-aandelen of bij het Cultuurbeleid. Men moet de juiste volgorde aanhouden”.

Wat zie je als de grote uitdagingen van de toekomst?

“ Uitdaging nummer één is: er voor te zorgen dat we op alle fronten een bewegende stad worden, d.w.z. dat we veel aandacht moeten besteden aan onze sportverenigingen. Dat zijn de belangrijke verbindende elementen in onze samenleving, zoals ook scholen en kerken dat zijn. Daarbij zeg ik wel tegen de verenigingen: stel je complex vaker open voor de ouderen. Maak het nog meer dan nu een plaats waar mensen kunnen samenkomen, elkaar ontmoeten en elkaar leren kennen. Sport mag niet uitsluitend de richting opgaan van individueel sporten. Daarom vraag ik ook steeds aandacht voor de financiële positie van de verenigingen. Ik weet dat er best wel een paar in problemen verkeren”.

Uitdaging twee is het leefbaar houden van de stad. We zullen keuzes moeten maken, zoals willen we verdichting of willen we groen? Dit kunnen we als Amstelveners zelf beslissen.

Uitdaging drie is: hoe houden we het voorzieningenniveau in stand? Ik maak me namelijk wel een beetje zorgen over de financiële positie van Amstelveen in de komende jaren. Want als het mis gaat, wordt er meteen gesneden in de subsidies. Dan weet ik wel wie het meest moeten bloeden: sport, cultuur en welzijn. Aan de andere kant: tot nu toe hebben de diverse Colleges het goed gedaan. Daarvoor verdienen ze complimenten.

We moeten, uitdaging vier, er ook voor zorgen dat de ouderen altijd in Amstelveen kunnen blijven wonen en jongeren de zorg krijgen die nodig is. Maar dat kost veel geld. Ik vind dat we dan ook harde eisen mogen stellen aan het sociaal domein. Zo zijn de kosten van de jeugdzorg vorig jaar extreem gestegen. Miljoenen overschrijdingen. Hoe is dat mogelijk, vraag ik mij dan af? Hebben we liggen slapen? Hebben we teveel bevoegdheden overgedragen naar de regionale inkoop en is de kwaliteit van de inkopers wel goed genoeg? Dat moet dus gewoon anders!”

Je hebt de zes voorgaande interviews met de fractiegenoten gelezen. Wat blijft daarvan bij je hangen of wat vond je bijzonder?

“Dat het allemaal mensen zijn, die vanuit hun ziel betrokken zijn bij de mensen in de stad. Ze zijn niet met een eigen politieke carrière bezig. We opereren op de vierkante meter en met beide benen op de grond. Ik noem dat intrinsiek gemotiveerd. Ze hebben allemaal het bbA-DNA. Dat wil zeggen dat ze zich altijd afvragen bij het nemen van beslissingen: is dit goed voor Amstelveen en de Amstelveners”.

(Naschrift: Op de foto Ruud Kootker en zijn bbA-fractie tijdens er eerste bijeenkomst na de gemeenteraadsverkiezingen. Naast hem oud-wethouder Peter Bot, wiens plaats in de Raad daarna werd ingenomen door Ewa Petiet)