Poliflw

De gemeenteraadsverkiezingen liggen alweer bijna 3 maanden achter ons. De uitslag in Doetinchem heeft duidelijk gemaakt dat er een verschuiving is in het zetelaantal van verschillende partijen. Voor de coalitieonderhandelingen zou dit niet veel verandering hoeven brengen, omdat van de 5 collegepartijen alleen Groen Links ingeruild is voor Gemeente Belangen Doetinchem.

 

Jasper Knipping: “Tot nu toe is nog geen enkel bericht naar buiten gebracht door de onderhandelende partijen. Dit terwijl er verschillende problemen zijn die dringend aandacht nodig hebben en opgelost moeten worden. Denk aan het tekort aan (betaalbare) woningen in Doetinchem waar nu niets aan gedaan wordt. Of de energietransitie, waarvoor het netwerk uitgebreid moet worden zodat opgewekte zonne-energie door iedereen op een goede manier terug geleverd kan worden, zodat op meer daken zonnepanelen geplaatst kunnen worden en iedereen kan meeprofiteren. En ondertussen stijgt ook het aantal inwoners dat de vaste lasten niet meer kan betalen, net zoals het aantal mensen dat afhankelijk wordt van de voedselbank.”

 

Maar alles staat stil doordat er nog geen coalitie is gevormd.

Jasper: “Waarom duurt het zo lang? Zegt dit iets over het verschil van mening over standpunten, of wordt het akkoord zo dichtgetimmerd dat de oppositie straks nog maar weinig in te brengen heeft?

Feit is in ieder geval dat deze onderhandelingen al veel te lang duren. Die tijd kan beter gebruikt worden voor het aanpakken van de problemen en uitdagingen waar veel inwoners van Doetinchem mee te maken hebben.”

 

“Dus beoogde coalitiepartijen, treuzel niet langer, kom met je plannen voor de Doetinchemmers voor de komende vier jaar en ga aan de slag! Dan weten de inwoners van Doetinchem wat hen te wachten staat en kan de raad jullie plannen beoordelen.”

Onze fractie assistent Aron Foppen was te gast in de podcast van Ik hou van Gorinchem en Het Zevende Huis. Hij was hier te gast samen met Richard Bil van GroenLinks en Anoir Koolhoven van Democraten Gorinchem om samen de actuele politieke issues van Gorinchem te bespreken. De podcast is hieronder te beluisteren.

via spotify: 

Ik hou van Gorinchem | Podcast on Spotify

via SoundCloud: 

Motie unaniem aangenomen: "Rijk moet over de brug komen!"

Het is één van de oudste trucs van het kabinet Rutte. Bezuinigen zonder er verantwoordelijkheid te voor te nemen. Je hevelt gewoon een taak over naar een lagere overheid, zonder er de bijbehorende middelen bij te leveren. Maar op een gegeven moment is de grens bereikt...

Doordat de gemeenten verantwoordelijk worden gemaakt voor de bezuinigingen, kunnen zij hun taken steeds minder goed uitvoeren. Met alle gevolgen van dien. Het is dan ook niet verwonderlijk dat steeds meer gemeenten in verzet komen. Ook Veenendaal.

Tijdens de gemeenteraadsvergadering van donderdag 17 september werd er een motie ingediend namens een breed scala aan partijen. De motie werd unaniem aangenomen. In deze motie kreeg het College van Burgemeester en Wethouders de opdracht om op het aanstaande congres van de VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) vóór de motie "Gemeenten hebben accuut meer structureel geld nodig" te stemmen. Ook spreekt de motie uit dat de gemeente zich achter dit initiatief schaart, dat gestart is in Zoetermeer.

Kentering

Fractievoorzitter Jan Breur van de Veenendaalse SP ziet in het aannemen van de motie een kentering binnen de gemeenteraad. Hij riep in 2011 al op om als gemeente tegen het toen liggende Bestuursakkoord te stemmen, maar was destijds een roepende in de woestijn. Toen al waarschuwde de SP voor de strategie van het kabinet om de problemen op de gemeenten af te schuiven, in plaats van op te lossen. Maar volgens één van de toenmalige Wethouders mochten gemeenten "in hun handen knijpen" met zo'n akkoord.

Nu prijkte de naam van die Wethouder, samen met die van Breur en tal van andere raadsleden onder de motie. Breur: "Dit is een motie die mij uit het hart gegrepen is. Destijds waren we een roepende in de woestijn, maar inmiddels wordt er nu een motie ingediend. En niet alleen hier in Veenendaal, maar op zeer veel verschillende plekken in Nederland, zodat we echt een vuist kunnen maken naar het kabinet en hopen dat we nu wel de middelen krijgen om de taak die ons ten deel valt naar behoren te kunnen uitvoeren."

motie Ingediend door: PvdA, SP, e.a. Uitslag: VOOR: ChristenUnie, VVD, SGP, ProV, CDA, LokVee, D66, Denk, SP, GroenLinks, PvdA TEGEN: n.v.t

VOORSTEL UNANIEM AANGENOMEN

Zie ook: SP Memo: Bestuursakkoord (2011) SP Zoetermeer: Alleen samen stoppen wij de gedwongen bezuinigingen! Raden in Verzet

Amendement op de gebiedsvisie Franse Gat om het percentage betaalbare woningen minimaal gelijk te houden als het totaal aantal woningen stijgt.

Ingediend door: SP, Denk, PvdA, GroenLinks Uitslag: VOOR:SP, Denk, PvdA, GroenLinks, D66 TEGEN: ChristenUnie, VVD, SGP, ProV, Lokaal Veenendaal, CDA

VOORSTEL VERWORPEN

 

De gemeenteraad heeft donderdagavond het voorstel aangenomen van SP Breda en Breda Beslist (voorheen Breda’97) voor een zelfbewoningsplicht. In de strijd tegen de woningnood verplichten steeds meer gemeenten de kopers van een nieuwbouwhuis om er ook daadwerkelijk zelf in te gaan wonen. “Hiermee voorkomen we dat louche vastgoedbazen betaalbare huizen opkopen, doorverhuren en zo misbruik maken van het woningtekort”, zegt SP-raadslid Bas Maes. De motie op initiatief van SP en Breda Beslist werd mede ingediend door VVD, CDA, GroenLinks en PvdA en kon rekenen op de steun van de gehele gemeenteraad. Maes: “Ik ben blij dat ook Breda nu uitspreekt dat huizen er zijn om in te wonen, niet om mee te speculeren!”

De gemeenteraad heeft donderdagavond het voorstel aangenomen van SP Breda en Breda Beslist (voorheen Breda’97) voor een zelfbewoningsplicht. In de strijd tegen de woningnood verplichten steeds meer gemeenten de kopers van een nieuwbouwhuis om er ook daadwerkelijk zelf in te gaan wonen. “Hiermee voorkomen we dat louche vastgoedbazen betaalbare huizen opkopen, doorverhuren en zo misbruik maken van het woningtekort”, zegt SP-raadslid Bas Maes. De motie op initiatief van SP en Breda Beslist werd mede ingediend door VVD, CDA, GroenLinks en PvdA en kon rekenen op de steun van de gehele gemeenteraad. Maes: “Ik ben blij dat ook Breda nu uitspreekt dat huizen er zijn om in te wonen, niet om mee te speculeren!”

Voorzitter, als ik langs Amare loop, op weg naar dit stadhuis, dan denk ik niet alleen aan onze ellenlange debatten over deze cultuurtempel. Of het prijskaartje hiervan, dat jaar op jaar ongunstiger uitpakt. Of de cultuursector, waarin het dit jaar stiller is dan ooit. 

Voorzitter, ik vraag me ook wel eens af of deze tempel niet onbedoeld een momument wordt voor een politiek wankele tijd. Een tijd waarin we zijn opgeschrikt door een gezondheidscrisis, waarvan de gevolgen nog nauwelijks te overzien zijn. Waarin de integriteit van ons lokale bestuur steeds vaker onderwerp van gesprek is. En waarin de polarisatie tussen inwoners en buurten steeds voelbaarder wordt, zelfs in dit stadhuis.

Voorzitter, om heelhuids uit deze crisis te komen zullen we de kortste weg moeten vinden van polarisatie naar solidariteit. En de eensgezindheid die nodig is om een crisis te bestrijden, is in dit stadsbestuur soms helaas ver te zoeken. We herinneren ons allen nog de afvaloorlog die een jaar geleden woedde tussen bestuurspartijen Groep de Mos en GroenLinks. Een droevige vertoning in de richting van Hagenaars en Hagenezen die zich dagelijks een weg door de rotzooi moeten banen.

Voorzitter, mijn fractie moet helaas constateren dat die cultuur van hete aardappels naar elkaar doorschuiven ook in dit nieuwe college nog springlevend is. We merkten het vorige week, toen wethouder Revis zijn afscheidscadeau aan de stad presenteerde. Kent u de grap van de sociale huurwoningen tegenover het Centraal Station? Nou, hij lijkt een beetje op de grap van de sociale huurwoningen in het Spuikwartier... Woningen die alleen op papier hebben bestaan, om prestigieuze bouwplannen een sociaal randje te geven. 

Voorzitter, hoe is het mogelijk dat één wethouder solistisch ‘package deals’ met vastgoedbazen kan smeden die eerdere beloften aan de raad teniet doen? Zoals de belofte dat het zogenaamde ‘Central Innovation District’ niet een speeltuin wordt voor kosmopolitische kenniswerkers, maar een gebied waar iedereen een plekje kan veroveren. Ongeacht de dikte van je portemonnee. Wat zegt het dat de wethouder Wonen onlangs geen enkele vraag wilde beantwoorden over die gebroken beloften? Een schone stad, een betaalbare stad: dit soort zaken zijn de basis voor een menswaardig bestaan. Daar drijf je geen koehandel mee, maar daar zet je samen de schouders onder. Mijn fractie roept de wethouder wonen en zijn kersverse collega, de heer Mulder, dan ook op om voortaan vanuit één gezamenlijke visie te bouwen aan onze stad. De visie dat iedere betaalbare woning het waard is om voor te knokken. Juist nu.

Maar voorzitter,  om eensgezind uit de crisis te komen is meer nodig dan een eensgezind stadsbestuur. Het vraagt ook om een andere politiek. Willen we solidariteit organiseren, dan moeten we op zoek naar wat ons verbindt in plaats van  verdeelt. Bijvoorbeeld: het besef dat wijken als Duindorp en de Schilderswijk veel dichter bij elkaar liggen dan we dikwijls denken. We hoeven maar even in de schoenen van onze jongeren te stappen.

Voorzitter, onze jongeren groeien momenteel op in het besef dat ze later wellicht slechter af zijn dan hun ouders. In een maatschappij die hen leert om elkaar als concurrenten te zien. Want op die ene stage of die ene betaalbare studio azen nog honderden anderen. En juist de jongeren zonder kruiwagen om hogerop te komen dreigen in deze ratrace het onderspit te delven. Dat brengt mij bij de hamvraag over de plannen van dit college: voor wie werkt onze economie?

Voorzitter, om die vraag te beantwoorden maak ik een sprong terug in de tijd. Waar onze kust vroeger met haar havengebonden bedrijvigheid brood op de plank bood aan jonge gezinnen, moest deze grotendeels plaats maken voor toerisme en luxe woningbouw. En begrijp me niet verkeerd: natuurlijk biedt het toerisme veel mooie banen. Maar de sector grossiert ook in flexwerk en is broos in tijden van crisis. En de jongere zonder kruiwagen die een baan wil in de horeca, moet niet zelden concurreren met werkstudenten.

Voorzitter, als we doorspoelen naar het heden zien we dat in de Binckhorst – ons grootste binnenstedelijke bedrijventerrein – ambachtelijke familiebedrijven een onzekere toekomst tegemoet gaan. Al jaren waarschuwt men dat de huidige visie voor de Binckhorst – nog zo’n erfenis van Revis – tot een uittocht van bedrijven zou kunnen leiden. Een domino-effect, dat mogelijk wordt versneld met het vertrek van de Asfaltcentrale. Terwijl de Binckhorst juist jarenlang de plek was waar Haagse jongeren op de fiets naar toe konden om een vak te leren.

Voorzitter, wat zegt het college tegen deze jongeren? Dat door internationale bedrijven die hun hele personeelsbestand meenemen aan te trekken, er indirect banen voor hen zullen worden gecreëerd? Dat de energietransitie als vanzelf banen in de bouw of installatietechniek zal creëren? Of kiest het college ervoor om in haarsociaal-economisch herstelplan en de besteding van de Enecogelden hun kansen centraal te stellen? Door bijvoorbeeld leer- en ontwikkelkansen voor jongeren als rode draad op te nemen in ieder bestedingsplan. Kiest het college ervoor om keiharde banenafspraken te maken voor onze jongeren? Voorzitter, ik hoop deze zaken terug te zien in de economische plannen en investeringen die het college reeds heeft aangekondigd . Want wat de SP betreft kunnen we kwetsbare jongeren niet afschepen met de kruimels van de ‘trickle down economie’. Zij verdienen een deel van de koek.

Voorzitter, als ik langs Amare loop, op weg naar dit stadhuis, dan denk ik niet alleen aan onze ellenlange debatten over deze cultuurtempel. Of het prijskaartje hiervan, dat jaar op jaar ongunstiger uitpakt. Of de cultuursector, waarin het dit jaar stiller is dan ooit. 

Voorzitter, ik vraag me ook wel eens af of deze tempel niet onbedoeld een momument wordt voor een politiek wankele tijd. Een tijd waarin we zijn opgeschrikt door een gezondheidscrisis, waarvan de gevolgen nog nauwelijks te overzien zijn. Waarin de integriteit van ons lokale bestuur steeds vaker onderwerp van gesprek is. En waarin de polarisatie tussen inwoners en buurten steeds voelbaarder wordt, zelfs in dit stadhuis.

Voorzitter, om heelhuids uit deze crisis te komen zullen we de kortste weg moeten vinden van polarisatie naar solidariteit. En de eensgezindheid die nodig is om een crisis te bestrijden, is in dit stadsbestuur soms helaas ver te zoeken. We herinneren ons allen nog de afvaloorlog die een jaar geleden woedde tussen bestuurspartijen Groep de Mos en GroenLinks. Een droevige vertoning in de richting van Hagenaars en Hagenezen die zich dagelijks een weg door de rotzooi moeten banen.

Voorzitter, mijn fractie moet helaas constateren dat die cultuur van hete aardappels naar elkaar doorschuiven ook in dit nieuwe college nog springlevend is. We merkten het vorige week, toen wethouder Revis zijn afscheidscadeau aan de stad presenteerde. Kent u de grap van de sociale huurwoningen tegenover het Centraal Station? Nou, hij lijkt een beetje op de grap van de sociale huurwoningen in het Spuikwartier... Woningen die alleen op papier hebben bestaan, om prestigieuze bouwplannen een sociaal randje te geven. 

Voorzitter, hoe is het mogelijk dat één wethouder solistisch ‘package deals’ met vastgoedbazen kan smeden die eerdere beloften aan de raad teniet doen? Zoals de belofte dat het zogenaamde ‘Central Innovation District’ niet een speeltuin wordt voor kosmopolitische kenniswerkers, maar een gebied waar iedereen een plekje kan veroveren. Ongeacht de dikte van je portemonnee. Wat zegt het dat de wethouder Wonen onlangs geen enkele vraag wilde beantwoorden over die gebroken beloften? Een schone stad, een betaalbare stad: dit soort zaken zijn de basis voor een menswaardig bestaan. Daar drijf je geen koehandel mee, maar daar zet je samen de schouders onder. Mijn fractie roept de wethouder wonen en zijn kersverse collega, de heer Mulder, dan ook op om voortaan vanuit één gezamenlijke visie te bouwen aan onze stad. De visie dat iedere betaalbare woning het waard is om voor te knokken. Juist nu.

Maar voorzitter,  om eensgezind uit de crisis te komen is meer nodig dan een eensgezind stadsbestuur. Het vraagt ook om een andere politiek. Willen we solidariteit organiseren, dan moeten we op zoek naar wat ons verbindt in plaats van  verdeelt. Bijvoorbeeld: het besef dat wijken als Duindorp en de Schilderswijk veel dichter bij elkaar liggen dan we dikwijls denken. We hoeven maar even in de schoenen van onze jongeren te stappen.

Voorzitter, onze jongeren groeien momenteel op in het besef dat ze later wellicht slechter af zijn dan hun ouders. In een maatschappij die hen leert om elkaar als concurrenten te zien. Want op die ene stage of die ene betaalbare studio azen nog honderden anderen. En juist de jongeren zonder kruiwagen om hogerop te komen dreigen in deze ratrace het onderspit te delven. Dat brengt mij bij de hamvraag over de plannen van dit college: voor wie werkt onze economie?

Voorzitter, om die vraag te beantwoorden maak ik een sprong terug in de tijd. Waar onze kust vroeger met haar havengebonden bedrijvigheid brood op de plank bood aan jonge gezinnen, moest deze grotendeels plaats maken voor toerisme en luxe woningbouw. En begrijp me niet verkeerd: natuurlijk biedt het toerisme veel mooie banen. Maar de sector grossiert ook in flexwerk en is broos in tijden van crisis. En de jongere zonder kruiwagen die een baan wil in de horeca, moet niet zelden concurreren met werkstudenten.

Voorzitter, als we doorspoelen naar het heden zien we dat in de Binckhorst – ons grootste binnenstedelijke bedrijventerrein – ambachtelijke familiebedrijven een onzekere toekomst tegemoet gaan. Al jaren waarschuwt men dat de huidige visie voor de Binckhorst – nog zo’n erfenis van Revis – tot een uittocht van bedrijven zou kunnen leiden. Een domino-effect, dat mogelijk wordt versneld met het vertrek van de Asfaltcentrale. Terwijl de Binckhorst juist jarenlang de plek was waar Haagse jongeren op de fiets naar toe konden om een vak te leren.

Voorzitter, wat zegt het college tegen deze jongeren? Dat door internationale bedrijven die hun hele personeelsbestand meenemen aan te trekken, er indirect banen voor hen zullen worden gecreëerd? Dat de energietransitie als vanzelf banen in de bouw of installatietechniek zal creëren? Of kiest het college ervoor om in haarsociaal-economisch herstelplan en de besteding van de Enecogelden hun kansen centraal te stellen? Door bijvoorbeeld leer- en ontwikkelkansen voor jongeren als rode draad op te nemen in ieder bestedingsplan. Kiest het college ervoor om keiharde banenafspraken te maken voor onze jongeren? Voorzitter, ik hoop deze zaken terug te zien in de economische plannen en investeringen die het college reeds heeft aangekondigd . Want wat de SP betreft kunnen we kwetsbare jongeren niet afschepen met de kruimels van de ‘trickle down economie’. Zij verdienen een deel van de koek.