Poliflw

Door Mirjam Bikker op 15 maart 2023 om 22:15

Reactie Provinciale Statenverkiezingen: Niet blijven hangen in tegenstellingen

Nadat we vier jaar geleden het grootste aantal stemmen bij de Statenverkiezingen ooit haalden, hebben we alles op alles gezet om dat te evenaren. En spannend zal het nog even blijven, omdat we weten dat in de provincies het kwartje vaak net de ene of net de andere kant op kan vallen.

Maar wat we al wel weten, is dat opnieuw honderdduizenden mensen hun stem hebben uitgebracht op de ChristenUnie en voor dat vertrouwen ben ik dankbaar. In een onrustige, polariserende tijd, die voor veel mensen thuis ook zwaar drukt, kiezen zij voor samen optrekken, hoopvol en opbouwend. Voor gezinnen en kwetsbaren, voor zorg voor de schepping en eerlijk voedsel, voor het overbruggen van tegenstellingen in plaats van er makkelijk in te blijven hangen.

En in de acht weken dat ik op deze plek zit, heb ik opnieuw gehoord dat dat is wat mensen nu van ons verwachten. Niet nog meer gehakketak, maar juist weer voluit samen gaan leven. Niet meer, meer, meer, ten koste van de schepping, maar dat we genieten van genoeg. Dat we natuur en boeren verbinden in plaats van verdelen.

Binnen een club als de ChristenUnie houden we elkaar vast en houden we ons bovenal aan onze idealen vast. Omdat we niet van het afbreken zijn, maar van het bouwen. Hoopvol aan de slag. En dat is wat we, biddend om zegen, blijven doen.

Op uitnodiging van SP-Kamerlid Jasper van Dijk en Yoeri Albrecht (directeur van de Balie) kwam journaliste en activiste Masih Alinejad vandaag naar de Tweede Kamer. Alinejad werd door Iran ooit gevangengezet vanwege haar activisme en strijd voor vrouwenrechten. Recent staat zij pal voor de beweging ‘Woman. Life. Freedom.’ De afgelopen maanden gingen de Iraniërs de straat op om te protesteren tegen de onderdrukking van vrouwen door het Islamitische regime in Teheran. Duizenden mensen zijn opgesloten, gemarteld of vermoord tijdens de protesten. Gisteren bleek uit onderzoek van Amnesty dat zelfs minderjarigen door de veiligheidsdiensten werden gemarteld.

Van Dijk: ‘Met Masih Alinejad gingen we het gesprek aan over de strijd tegen het verwerpelijke regime. Er is ongelooflijk veel moed nodig om met gevaar voor eigen leven het op te nemen tegen het regime. Wij steunen haar en het Iraanse volk van harte. Nederland moet de druk verder opvoeren door sancties aan te scherpen. De revolutionaire garde moet op de lijst van terroristische organisaties.’ De SP stelt ook Kamervragen over het bericht dat sancties via Nederland worden omzeild – onacceptabel Dat bleek uit een uitzending van Zembla gisteravond.

De Partij voor de Dieren wint in de helft van de provincies. Dit blijkt uit de voorlopige uitslag van de provinciale verkiezingen: in Noord-Holland, Zuid-Holland, Utrecht, Drenthe, Groningen en Overijssel wint de partij zetels en in de overige provincies handhaaft ze haar positie. Naar verwachting wordt de Partij voor de Dieren ook sterker in de Eerste Kamer: de voorlopige uitslag wijst op 4 zetels. De uitslagen van de waterschappen laten nog even op zich wachten. Esther Ouwehand: “Dit is een fantastisch verkiezingsresultaat! Opnieuw winnen we de verkiezingen. Dank je wel aan al die mensen die gestemd hebben voor de natuur, voor de dieren en voor een gezonde toekomst, óók op het platteland. En uiteraard ook veel dank aan iedereen die zich heeft ingezet voor de campagne. Met jullie gaan we op weg naar een gezonde en leefbare planeet!” Over de algemene uitslag van deze verkiezingen: “De politiek moet de problemen oplossen waar Nederland in terecht is gekomen. Voor de natuur weten we dat er geen andere optie is dan nu fundamenteel de natuur gaan beschermen, en de boeren helpen omschakelen naar een gezonde landbouw. Wie er ook in het bestuur komt van de Provinciale Staten, deze realiteit geldt voor iedereen.”

Om te voorkomen dat onderdelen voor wapens in verkeerde handen terechtkomen, moet er een volgsysteem komen waardoor deze goederen te allen tijde kunnen worden opgespoord. Een voorstel van de SP en D66 om een dergelijk systeem te onderzoeken, is vandaag aangenomen in de Tweede Kamer. SP-Kamerlid Jasper van Dijk: ‘We moeten weten wat er met wapenonderdelen gebeurt, zeker als ze in Nederland worden gemaakt. Nederland is een spil in de internationale wapenhandel. Van elke twee euro die wereldwijd omgaat in de handel in wapens gaat er één euro via een financiële constructie door Nederland.’

Het voorstel geldt niet alleen voor wapenonderdelen, maar ook voor zogenaamde ‘dual-use goederen’, die zowel civiel als militair kunnen worden gebruikt. Recent bleek uit onderzoek dat Nederlandse chips zijn gebruikt voor Iraanse drones. Deze zijn vervolgens door het Russische leger ingezet voor de oorlog in Oekraïne. Daar richten de drones dood en verderf aan. Een volgsysteem - vergelijkbaar met track & trace in pakketten - had dit kunnen blootleggen. Ook illegale wapenhandel kan hiermee worden tegengegaan.

Door Nico Drost op 14 maart 2023 om 13:55

Er zijn weinig onderwerpen waar ik meer mails over krijg sinds ik Kamerlid ben dan over long covid. Mensen schrijven over hoe hun leven, of dat van hun kind, plots tot stilstand kwam. Over hoe werk en vriendschappen tot een minimum werden beperkt. Hoe een actief leven nu is teruggebracht tot bed en bank. En hoe ze zich in de steek gelaten voelen. Soms door hun naaste omgeving, of door zorgverleners, maar voornamelijk door de politiek.

Die signalen trek ik me aan. Want waar veel mensen én de politiek corona vergeten lijken te zijn, zijn de gevolgen voor deze mensen de dagelijkse realiteit. En dan snap ik dat het op onbegrip stuit als wij bijvoorbeeld tegen voorstellen stemmen voor meer geld voor biomedisch onderzoek. Of dat een tegemoetkoming voor zorgverleners maar niet van de grond lijkt te komen. In deze blog wil ik daarom toelichten hoe wij vanuit de politiek strijden voor perspectief voor mensen met long covid. Vorige week konden fracties schriftelijke inbreng leveren voor een overleg over corona. Ik heb die inbreng vooral besteed aan vragen over long covid. De punten hieronder kwamen daarin terug. Ik geef je daar graag een inkijkje in.

Onderzoek

Ik krijg veel vragen over waarom we tegengestemd hebben bij voorstellen voor meer geld voor biomedisch onderzoek vorig jaar. Bij onze tegenstem volgden we de toelichting van minister Kuipers. Hij achtte extra geld op dat moment niet nodig, omdat er nu voor € 14 miljoen aan onderzoek naar long covid wordt gedaan en hij zich in wil zetten om met andere Europese landen alle inzichten te bundelen en onderzoeksresultaten met elkaar te delen. Wij snapten dat; al bestaande inzichten delen gaat sneller dan nieuwe inzichten opdoen.

Nu lijkt echter het draagvlak bij andere EU-landen nog niet groot te zijn. En onderzoek ís nodig. Wat mij betreft moet er snel duidelijkheid zijn over of de EU-route werkt. Is dat niet zo, dan moet er alsnog meer onderzoek in Nederland zelf plaatsvinden.

Behandeling

Veel mensen met ernstige klachten zijn gebaat bij poliklinische behandeling. Het is daarom verontrustend dat de vergoeding van de zorgverzekeraar niet voldoende blijkt te zijn en poliklinieken daarom hun deuren sluiten. Het kan niet zo zijn dat patiënten die het zo hard nodig hebben geen medisch-specialistische poliklinische zorg kunnen ontvangen. In het schriftelijk overleg heb ik de minister aangespoord om hier met zorgverzekeraars en de NFU (Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra) snel uit te komen.

Tegemoetkoming voor zorgverleners in de eerste golf

Over de tegemoetkoming aan zorgverleners met long covid uit de eerste golf: in juni 2022 vroeg Mirjam Bikker al om snel duidelijkheid voor deze zorgverleners. We zijn nu negen maanden verder en er is nog steeds geen duidelijkheid. De minister is een regeling aan het opstellen die in april klaar moet zijn. Ik word, met alle zorgverleners om wie het gaat, ongeduldig, en kijk erg uit naar de regeling.

Erkenning

Ik houd op deze en andere punten de voortgang in de gaten. Gaat het te traag, dan spoor ik de minister aan om meer vaart te maken. Dat doe ik bijvoorbeeld via deze schriftelijke inbreng.

Vorige week nam het kabinet het advies van het OMT over om de laatste coronaregels te schrappen. Ik begrijp dat. Maar er zijn nog steeds mensen die lang de gevolgen van een coronabesmetting ondervinden. Daarom moet er aandacht blijven voor hoe we patiënten van long covid kunnen ondersteunen vanuit de politiek.

Mede daarom ben ik van plan om een rondetafelgesprek te organiseren met (evarings)experts. Zo hoop ik de wereld van patiënten en die van de Haagse politiek waar de besluiten vallen dichter bij elkaar te brengen. Om een stukje erkenning te brengen voor het leed waar ze mee te maken hebben in een wereld die corona vergeten lijkt te zijn. En om scherp te zijn op het perspectief waar wij vanuit de politiek wellicht aan mee kunnen werken.

De politie kampt met een tekort aan mensen. Steeds vaker klinken er stemmen om onderdelen van de politietaken over te laten nemen door beveiligingsbedrijven. Sluipende privatisering ligt op de loer. Minister Yesilgöz komt nu met het plan om goed te gaan nadenken over 'de politiefunctie'. Ze nodigt hier heel bestuurlijk Nederland - inclusief de Tweede Kamer - voor uit, maar wel in de achterkamertjes. Dit is ongewenst: de minister moet open kaart spelen welke kant zij op wil met de politie en het geweldsmonopolie.

Het klonk zo stoer van Rutte toen hij in 2009 als VVD-leider in de oppositie zei nooit te willen bezuinigen op de politie. Hij herhaalde dit als lijsttrekker en als minister-president in 2012. Het bleek een loze belofte. Duizenden agenten gingen met pensioen en werden niet vervangen. Er kwam een vacaturestop en op de politieopleiding werd flink bezuinigd. Politiecijfers werden opgekrikt door leerling-agenten voor 100 procent mee te tellen in de politiesterkte. Waarschuwingen dat dit tot enorme problemen zou leiden, werden in de wind geslagen.

Het capaciteitstekort bij de politie is inmiddels breed erkend. Dat heeft echter te lang geduurd: oplossingen komen te laat of zijn niet geschikt. Zo is de opleiding verkort, waardoor onervaren agenten op heftige meldingen worden afgestuurd, met risico's voor de agenten en burgers tot gevolg.

Daarnaast namen de taken van de politie niet af, maar toe. Zo vangt de politie de bezuinigingen bij de geestelijke gezondsheidszorg op: er komen gemiddeld zo'n 356 meldingen per dag binnen over personen met verward gedrag.

Ondertussen groeit de tweedeling. De private beveiligingsindustrie maakt handig gebruik van het verdwijnen van agenten op straat en politiebureaus in de buurten. Een sector met een miljardenomzet, waarin ook VVD'ers zich begeven. Oud-ministers Ard van der Steur en Fred Teeven bijvoorbeeld, maar ook Annemarie Jorritsma en Tjibbe Joustra lobbyen voor de private beveiligingsbranche.

Op vele vlakken faalt de overheid op het gebied van veiligheid. Bezuinigingen gingen voor kwaliteit en veiligheid. Uitholling en verschraling maken het alternatief voor zelf betalen en zelf regelen steeds logischer. Zo klinken er geluiden als 'laat voetbalclubs zelf voor de politie-inzet bij risicowedstrijden betalen'. Dat betekent heel veel voor principiële zaken zoals het geweldsmonopolie. Dat kan en mag niet sluipenderwijs geprivatiseerd worden.

De combinatie van jarenlange bezuinigingen, een (gecreëerd) ernstig tekort aan mensen en een commerciële sector die gretig klaar staat om geld te verdienen aan 'oplossingen', hebben we in het onderwijs en de zorg ook gezien. Dat heeft de problemen daar niet opgelost, maar wel particuliere bureautjes rijk gemaakt met geld dat voor zorg of onderwijs bedoeld was. Laten we deze fout niet in de veiligheid maken.

In plaats van voor de politie te gaan staan, laat VVD-minister Yesilgöz weten dat ze met een nieuwe visie op de taken van de politie komt. Daarin wil ze helder aangeven "waarvoor de politie verantwoordelijk is en wat samen met publieke en private partners kan worden vormgegeven". Wat precies de bedoeling is, wie de gesprekspartners zijn en wat er precies besproken wordt, zegt de minister niet.

Wel nodigt ze de Kamer op het ministerie van justitie uit om als 'stakeholder' ofwel belanghebbende te komen brainstormen over de nieuwe plannen. Dit is een schoffering van de grondwettelijke positie van de volksvertegenwoordiging. Het is ook totaal de omgekeerde volgorde. Het begint met het openbaar beantwoorden of het überhaupt wenselijk is dat politietaken worden geprivatiseerd. Dat debat moet in de openbaarheid plaatsvinden.

De privatisering van de politie hoort niet in achterkamertjes bedisseld te worden en mag evenmin worden gepresenteerd als een onontkoombare na jarenlange bezuiniging en uitholling van de politie op straat.

Deze opinie stond op 14-03-2023 in Trouw

De SP komt met een initiatiefwet om het eigen risico binnen de zorgverzekeringswet af te schaffen. Daardoor zouden mensen die de pech hebben om ziek te worden daar niet langer voor worden gestraft. SP-Kamerlid Maarten Hijink: ‘Het eigen risico is een boete op ziek zijn. Maar als je zorg nodig hebt dan moet je ook zorg kunnen krijgen, ook als je geen geld hebt om het eigen risico te betalen. Deze boete op ziek zijn leidt er vooral toe dat mensen zorg gaan mijden en is pervers en niet solidair. Daar willen we met deze wet nu definitief en eindelijk een einde aan maken.’

De partij stelt voor om niet alleen het verplichte eigen risico van 385 euro af te schaffen, maar ook het vrijwillig eigen risico. Daarmee kunnen mensen nu hun eigen risico met maximaal 500 euro verhogen in ruil voor een lagere premie. Hijink: ‘Als mensen hun eigen risico verhogen om de zorgpremie te kunnen betalen maar vervolgens toch zorg nodig hebben, kunnen ze wel geconfronteerd worden met een rekening van bijna 900 euro. Dat soort situaties worden door dit wetsvoorstel voorkomen. Dit is heel belangrijk, zeker nu steeds meer mensen überhaupt de rekeningen niet meer kunnen betalen.’

Het geld dat momenteel bij de verzekeraars binnenkomt via het eigen risico – zo’n 3,2 miljard – moet dan natuurlijk op een andere manier gefinancierd worden. De SP kiest ervoor om dit niet via een premiestijging te betalen, omdat de zorgpremie al flink gestegen is. In plaats daarvan betaalt de partij dit door een groter deel van de zorgpremie uit de belastingen te betalen. Ook wordt een iets groter deel van de zorguitgaven uit de inkomensafhankelijke bijdrage betaald, die grotendeels door werkgevers wordt betaald. Daarbij wordt er ook voor gekozen om de inkomensafhankelijke bijdrage ook te laten betalen over inkomens boven de 70.000 euro per jaar. Hierdoor worden MKB’ers, die vaak minder werknemers met zo’n hoog salaris in dienst hebben, ontzien.

Dit wetsvoorstel zal er volgens de SP voor zorgen dat de zorg die mensen nodig hebben toegankelijker wordt. Mensen zullen niet langer zorg mijden uit angst voor de rekening. Door de kosten voornamelijk neer te leggen bij werkgevers en mensen met een hoog inkomen kan ook worden voorkomen dat een groter deel van de zorgverzekering uit de premie moet worden betaald. Hierdoor profiteren vooral de lage en middeninkomens van dit voorstel.

Kan deze ‘megalomane wet’ (Adviescollege ICT) echt met praktische garanties op uitvoerbaarheid en toegankelijkheid worden ingevoerd? Of kan de invoering beter worden uitgesteld door de Kamer van Heroverweging om burgers, bedrijven en bestuur niet nodeloos in de problemen te brengen? De stemming in de Senaat komende dinsdag heeft gevolgen voor alle dinsdagen in de komende decennia. Als de wet met een ‘ja’ van de Eerste Kamer wordt ingevoerd, is er géén weg terug meer.

Je zou verwachten dat onze media zouden uitleggen welke partijen vóór of tégen deze zo ingrijpende nieuwe wet zijn en waarom. Zeker nu de dag ná de stemming over de Omgevingswet de kiezers – indirect – moeten stemmen over de samenstelling van de nieuwe Eerste Kamer. Zeker ook omdat de leefomgeving, met alles dat daarbij komt kijken, zo’n prominente rol in de verkiezingscampagne voor Provinciale Staten en de Eerste Kamer speelt.

Maar het is juist oorverdovend stil. Terwijl er volop aandacht is voor de samenstelling van de nieuwe Eerste Kamer (wie wordt de grootste, welke nieuwkomers treden aan, hoeveel zetels houden de regeringspartijen over, wie sluit wie uit) is er nauwelijks aandacht voor de actuele opstelling van de partijen in die Kamer bij een van de grootste wetgevingsoperaties ooit. En dan ook nog één waarbij alles valt of staat met het al dan niet naar behoren functioneren van de ICT. Zoals alom bekend was en is ICT op heel veel terreinen dé Achilleshiel van de overheid gebleken. Alle reden dus om extra alert te zijn, zou je denken, en in ieder geval lering te trekken uit debacles in het verleden. De Omgevingswet pretendeert immers dat er straks één ICT-knop voor íedereen beschikbaar is om te zien wat er in je leefomgeving gebeurt en na te gaan of je ergens een vergunning voor kan krijgen, of juist niet – en of je je tegen een vergunning voor een ander kunt verweren. Dan moet die knop natuurlijk wél voor iedereen te vinden zijn, en ook echt werken.

En juist daarover heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State onlangs bij de Eerste Kamer alarm geslagen. De Afdeling schrijft aan de Senaat dat de voor deze wet essentiële ICT (nog) niet op orde is. Minister Hugo de Jonge zit daarmee gruwelijk in zijn maag. Hij wil de wet, waarover al jaren wordt gepraat, nu eindelijk ingevoerd krijgen. Maar door het alarm van de Raad van State wil de Eerste Kamer nog vóór de stemming van dinsdag tekst en uitleg. Het alarm over de niet op orde zijnde ICT werd een paar dagen terug nog indringender toen de minister in de Eerste Kamer volmondig moest erkennen dat zijn Omgevingswet niet voldoet aan de – al sinds 2018 wettelijke verplichte – eisen inzake de toegankelijkheid van websites voor mensen met enige beperking – een groep van enkele miljoenen burgers. Als dat probleem niet wordt opgelost, kan de Omgevingswet niet in werking treden zonder een andere wet te overtreden. Een motie van mijn fractiegenoot Rik Janssen (die dinsdag hoogstwaarschijnlijk wordt aangenomen) wil de regering daarom alsnog verplichten om tijdig de toegankelijkheid voor iedereen te garanderen.

Of de invoering van de Omgevingswet per 1 januari doorgaat, is afhankelijk van de uiteindelijke keuzes die de 75 senatoren dinsdag maken. Er is om hoofdelijke stemming gevraagd. Ik zal met mijn fractiegenoten tégen stemmen. De juridische en financiële risico’s zijn domweg te groot terwijl de opbrengst voor de samenleving onduidelijk is. De kosten (in 2019 al geschat meer dan 2 miljard euro) lopen nog steeds hard op. En dat allemaal voor een wet die acht jaar terug op de tekentafel een futuristische Ferrari leek maar nu een slecht uitgelijnde Lada lijkt.

Dinsdag debatteerde de Eerste Kamer over de invoering van de omgevingswet per 1 januari aanstaande. SP-fractievoorzitter in de Eerste Kamer Rik Janssen toonde aan dat de websites van de omgevingswet niet aan de wettelijke toegankelijkheidseisen voor mensen met een beperking voldoen. 'Niet aan deze wettelijke plicht voldoen bij inwerkingtreding per 1 januari is handelen in strijd met de wet en betekent dat de omgevingswet bij inwerkingtreding discriminerend zal zijn voor miljoenen mensen met een beperking', zo hield Rik Janssen minister De Jonge voor. Tijdens het debat hield minister De Jonge eerst nog vol dat zijn aanpak voldoende was maar daar moest hij nog tijdens het debat op terugkomen.

Om zeker te zijn dat de minister ook echt aan de eisen gaat voldoen diende Janssen tijdens het debat een motie in die op de steun van een meerderheid van de Eerste Kamer kan rekenen. 'De SP vindt invoering van de omgevingswet per 1 januari 2024 onverantwoord omdat er nog veel onduidelijkheid is of het digitale systeem waar de omgevingswet op drijft wel werkt. Invoering uitstellen is het beste, maar als de omgevingswet toch zo gehaast wordt ingevoerd dan moet juist de overheid zich gewoon aan de wet te houden en zorgen dat miljoenen mensen niet worden buitengesloten. Die rechtsongelijkheid mogen we niet accepteren alleen omdat de minister haast heeft met de invoering', aldus Janssen. Over de motie wordt op 14 maart in de Eerste Kamer gestemd.

De Partij voor de Dieren komt met een voorstel voor een wettelijke terugbetalingsplicht voor de agro-industrie. Onder meer veevoerbedrijven, slachthuizen, stallenbouwers, supermarkten en de banken moeten de schade die ze aan de natuur en de maatschappij hebben aangericht terugbetalen. Het voorstel wordt ingediend bij de behandeling van het nieuw in te stellen Transitiefonds. Voor dat fonds wordt door het kabinet ruim 24 miljard uitgetrokken voor een periode van 12 jaar, en wordt gebruikt om de natuur te herstellen, boeren uit te kopen en de landbouw te hervormen. De Partij voor de Dieren vindt het onacceptabel dat de kosten voor het Transitiefonds volledig door de belastingbetaler opgebracht worden. Fractievoorzitter Esther Ouwehand vindt de tijd rijp dat bedrijven die jarenlang grof geld hebben verdiend aan de veehouderij eindelijk hun eerlijke aandeel gaan bijdragen. “Het kan niet zo zijn dat alleen de belastingbetaler opdraait voor natuurschade die door grote agrobedrijven is veroorzaakt. Er is geen land ter wereld met zo veel dieren per vierkante meter als Nederland. De bedrijven die aan de enorme Nederlandse veestapel hebben verdiend en altijd enorm hebben gelobbyd tegen het krimpen van de veestapel, moeten zelf als eerste betalen voor de schade die ze zelf veroorzaakt hebben,” aldus Ouwehand. “Veel boeren in Nederland hébben geen verdienmodel, zij zijn het verdienmodel van dit soort bedrijven.” Vorig jaar riep een ruime meerderheid van de Tweede Kamer de minister van Landbouw op om te bekijken hoe banken en agrobedrijven kunnen meebetalen aan het Transitiefonds. De minister heeft veel te weinig met deze oproep gedaan. Voor de Partij voor de Dieren is de maat vol en komt nu zelf met een voorstel voor een wettelijke terugbetalingsplicht. Anderhalve week geleden presenteerde de Partij voor de Dieren het Manifest voor het Platteland , waarin plannen werden gepresenteerd voor een gezonde Nederlandse landbouw met daarin ruimte voor meer boeren en meer natuur. Daarin werd ook een boerenbankbelasting voorgesteld. Dat voorstel is nu verder uitgewerkt en verbreed naar andere bedrijven die aan de enorme veehouderij hebben verdiend. Voorstel De Partij voor de Dieren dient bij de behandeling van de Tijdelijke wet Transitiefonds landelijk gebied en natuur een wetswijziging in waarmee het een heffing creëert voor bedrijven in de toeleverende en verwerkende keten van de agrarische sector en banken, dus niet voor agrariërs zelf. Hiermee wordt het Transitiefonds voor een aanzienlijk deel gefinancierd. Het gaat om veevoerbedrijven, slachterijen en vleesverwerkende bedrijven, zuivelverwerkende bedrijven, stallenbouwers, supermarkten en banken in de agrifood-sector die de afgelopen decennia grote winsten hebben gemaakt door de intensivering en schaalvergroting van de Nederlandse veehouderij. De exacte hoogte, verdeling en invulling wordt door de minister per sector nader ingevuld per AmvB. De Partij voor de Dieren beoogt dat een substantieel deel van de twee miljard die jaarlijks nodig is om het fonds te financieren door de agro-industrie betaald wordt. Eens in de vijf jaar wordt de hoogte, verdeling en invulling opnieuw door de minister vastgesteld. Deze systematiek is vergelijkbaar met het reeds in de Nederlandse landbouw bestaande Diergezondheidsfonds, waarmee de kosten voor de bestrijding van dierziekten in de veehouderij gedeeltelijk op private bedrijven worden verhaald en waarbij de hoogte en verdeling eens per vijf jaar opnieuw worden vastgesteld. Zonder deze heffing, zou de belastingbetaler volledig opdraaien voor het herstellen van de schade die het agro-industriële complex heeft veroorzaakt. De Partij voor de Dieren vindt het oneerlijk dat winsten naar de eigenaren van deze private bedrijven vloeien, terwijl de belastingbetaler hier zeer fors voor moet betalen. Met dit amendement wordt de balans gedeeltelijk teruggebracht.