Poliflw

Terwijl de gemeente Raalte nog worstelt met een nieuw college oriënteren ondernemers zich op gemeenten waar ze grootschalige zonnepaneelvelden in weilanden mogen leggen. Als je even wacht zijn de eerste vergunningen verstrekt, voordat er een goed gesprek over gevoerd is.

Aan de Stobbenbroekerweg zijn er plannen voor 33 hectare zonnepanelen. Dat zijn 60 voetbalvelden. Een ondernemer ziet er brood in. Hij huurt het land van een boer en ze worden er beiden beter van. Het levert ook groene stroom op, dus het milieu wordt er ook beter van.

Maar gaan die megavelden ook niet ten koste van de biodiversiteit? In een monocultuur van gras en maïs kun je niet veel diversiteit kapot maken. Maar als je die panelen er een keer hebt staan, weet je zeker dat je de biodiversiteit niet meer terug krijgt. Blijft het gras- of maïsland, dan kun je altijd nog de stap naar diversiteit maken, een stap die je bijvoorbeeld met biologische boeren bewerkstelligt.

Wat ons bevreemdt is dat er geen brede discussie ontstaat over deze aanvraag. De aanvraag ligt op de burelen van het gemeentehuis. Dus er moet over nagedacht worden. Er moet een besluit over genomen worden, ergens tussen het de aanvrager heel makkelijk maken tot het verbieden binnen  de gemeente. Juist dat soort dingen moeten straks in de omgevingsvisie komen te staan en Raalte lokt mensen met ijs en kroketten daar over mee te praten. Waarom dan niet nu al, over iets dat nú speelt?

Als dat maar niet net zo gaat als met die megastallen waar politici achteraf van zeggen dat ze dat anders hadden moeten doen. Laten we ons niet twee keer stoten aan dezelfde steen…

Daarom vindt Raalte Natuurlijk: voordat er ook maar één vergunning verstrekt wordt voor weilanden vol zonnepanelen, moet daar eerst een brede maatschappelijke discussie over gevoerd worden.

De achtbaan is tot stilstand gekomen. Drie, vier maanden geleden zijn we met Raalte Natuurlijk in een karretje van die rollercoaster gestapt. 400 Inwoners van de gemeente Raalte hebben op ons gestemd. Te weinig voor een zetel. Maar meer dan zat om trots terug te kijken. En fier vooruit.

Namens de kandidaten: dank jullie wel voor het gegeven vertrouwen!

Om te bepalen hoe we verder gaan, willen we eerst even de tijd nemen alles wat op ons afgekomen is te laten landen. Want tjongejonge, wat een hectiek. Amper tijd om adem te halen. Voor je het weet hobbel je mee in de mallemolen van de oude politiek, een molen die aangedreven wordt door oude journalistiek. Al met al kwamen we terecht in een wedstrijd waar de schoonheid van het spel er niet meer toe deed, alleen winnen telde.

Eigenlijk wisten we dat vanaf de zijlijn toekijkend al wel een beetje. Maar als je er middenin zit, verrast dat toch. Inmiddels hebben we het al met veel mensen gehad over Raalte Natuurlijk. Sommigen daarvan benaderen ons vanuit het oude politieke denken. Dat is lastig praten. We hebben ook veel – heel veel – hartstikke leuke reacties gehad. Dat we vooral door moeten gaan. Dat we met een halve zetel al een heleboel bereikt hebben. Dat we de tijd nodig hebben onze vernieuwende ideeën uit te leggen.

Terugkijkend op wat voor ons geen wedstrijd is, durven wij te concluderen dat we toch belangrijke winst hebben geboekt. In de debatten waren vaak door ons geagendeerde onderwerpen gekozen. Het praten over een basisinkomen is begonnen.

We zijn er! En we gaan niet meer weg.

Hoe verder? We moeten het allemaal eerst maar eens laten bezinken. En dan gaan we verder, met thema’s uit de samenleving agenderen, er breed maatschappelijk over praten waarbij kennis van de samenleving essentieel is, en dan tot besluiten komen waar Raalte en Salland beter van wordt, gezonder ook. Misschien kunnen we als politieke partij zonder zetels wel veel meer betekenen dan wanneer we ons aan de mores van de politiek moet houden.

Harrie Kiekebosch

“Maar ja, hoe kom ik dan midden in de nacht weer terug in Lierderholthuis,”, vroeg een jongere zich af, toen we met haar in gesprek waren hoe je een klein dorp een beetje leuk houdt voor de jeugd.

“Een gezellige kroeg voor de jeugd, daar moet je toch wel voor naar Zwolle. Maar ik kom dan ’s nachts niet meer thuis. Dus verhuis ik zo snel als dat kan.” Nu heeft ‘de politiek’ niet voor ieder probleem een oplossing, maar zo op de verjaardag kwamen we een heel eind. Er zaten nog wat ICT-studenten bij aan tafel en die dachten wel een carpoolapp op lokaal niveau te kunnen maken.

Toen de gastheer het tweede biertje in deed, leken we met z’n allen het vervoersprobleem van de dorpen sowieso opgelost te hebben. Een app waarop je aangeeft waar je naar toe wil. Als je aan de vraag-kant voor zo’n reisje een paar euro over hebt, zul je zien dat er genoeg mensen zijn die het aan de aanbod-kant interessant vinden passagiers mee te nemen.

“Ik denk dat ik dan ’s nachts nog wel makkelijk terug in Lierderholthuis kom”, bedacht onze gesprekspartner, “er zijn er natuurlijk zat die terug uit Zwolle naar Wijhe, Raalte of Heino gaan en nog een plaatsje over hebben in de auto.”

Raalte Natuurlijk wil over zo’n app wel eens verder met jongeren in gesprek. ‘Kannie’ en ‘magnie’ mogen niet komen. Iedereen die wel eens geroepen heeft dat ‘we moeten proberen die jongeren hier in de regio te houden’, die is wél van harte welkom. Vooral ondernemers die in zo’n plan zouden willen investeren. Want als je jongeren hier wil houden, dan moeten ze hier ook wat te zoeken hebben.