Poliflw

Recentelijk (25 mei en 10 augustus jongstleden) zijn wij beëdigd tot demissionair staatssecretaris in het huidige demissionaire kabinet. Een grote verantwoordelijkheid, in een bijzondere situatie.

Vanwege die bijzondere situatie is bij de eerste benoeming reeds uitgezocht hoe deze zich wettelijk verhoudt tot het

Kamerlidmaatschap. Het advies was dat er geen sprake is van

onverenigbaarheid van functies, zoals u ook schrijft in uw brief van 30 augustus jongstleden.

Inmiddels is hierover toch een discussie ontstaan. Daarom is de Raad van State om advies gevraagd. De Raad van State stelt dat niet kan worden geconcludeerd dat voortzetting van ons Kamerlidmaatschap in strijd is met de Grondwet. Tegelijkertijd acht zij de gang van zaken in onze situatie uit grondwettelijk oogpunt ‘ongelukkig’. De Raad van State adviseert om de wet op dit punt te verduidelijken. Dit gegeven brengt ondergetekenden ertoe hun Kamerzetel per direct op te geven.

Een debat in de Kamer kan dan gaan over de fundamentele vraag die de Raad van State stelt in haar evenwichtige advies over het toetreden van Kamerleden tot een demissionair kabinet, niet over onze drie individuele benoemingen.

Het was een groot voorrecht en genoegen Kamerlid te mogen zijn.

“Dit is voor mij dat ene boek dat je na lezing voor eeuwig opdringt aan vrienden en familie. Solomon deed tien jaar lang onderzoek naar ‘bijzondere families’: gezinnen met een kind dat doof is, met downsyndroom, meervoudige beperkingen, een transgender kind, een hoogbegaafd kind en een kind dat misdaden pleegt – allemaal kinderen die anders zijn dan hun ouders. Het is een echt onderzoeksboek, een flinke pil dus, gebaseerd op heel veel interviews en met veel verwijzingen. Wat me trof is hoe empathisch en persoonlijk Solomon het boek heeft gemaakt. Hij stelt de vraag die iedere ouder – en misschien ook wel ieder kind – kent: in hoeverre accepteer je als ouders je kinderen zoals ze zijn en in hoeverre help je ze om het beste uit hun leven te halen? Of zoals Solomon zelf zegt: How do we decide what to cure and what to celebrate? Uiteindelijk draait het boek om veel meer dan ouders en kinderen; het gaat over identiteit, vooroordelen, diversiteit, acceptatie en waartoe we in staat zijn voor en door liefde. Leerzaam en buitengewoon ontroerend.” ■

Voor sociaal-liberalen zullen John Stuart Mill en John Rawls ongetwijfeld behoren tot de meest inspirerende politiek filosofen. Waar Mill het liberalisme plaatste binnen de context van de negentiende eeuw, daar plaatste Rawls het liberalisme binnen de context van de twintigste eeuw tot en met het hiernumaals. Wat echter niet veel mensen weten, is dat Rawls op een voor sociaal-liberalen fundamenteel punt breekt met het liberalisme van Mill, en wel op het punt van het ideaal van persoonlijke autonomie. Iemand die dit ideaal van persoonlijke autonomie aanhangt, en dat zullen vele, zo niet alle sociaal-liberalen doen, vindt dat een goed leven bestaat uit een leven waarbij het individu zoveel mogelijk zelf invulling geeft aan zijn bestaan. Waar Mill vindt dat het ideaal van autonomie een noodzakelijk onderdeel vormt van een liberale samenleving, beschouwt Rawls het ideaal van autonomie slechts als een ‘sectarische doctrine’. Dit geschil tussen Mill en Rawls valt samen met het debat binnen de moderne politieke filosofie tussen ‘perfectionistisch liberalen’ en ‘politiek liberalen’. Zoals zal blijken zullen sociaal-liberalen veel sterker worden aangetrokken tot perfectionistische liberalen dan tot politiek liberalen. Door dit duidelijk te maken worden tegelijkertijd enkele bronnen van het sociaal-liberalisme in de politieke filosofie blootgelegd.

Het uitgangspunt voor politiek liberalen is dat onze overheid zo neutraal mogelijk moet staan tegenover morele levensbeschouwelijke visies. Iemand die vindt dat een goed leven bestaat uit het jezelf dienstbaar opstellen aan God, moet binnen een liberale samenleving deze vrijheid hebben, maar de overheid zou die visie niet moeten tegenwerken of bevorderen. In onze moderne samenlevingen zijn namelijk een veelvoud aan botsende levensbeschouwelijke visies. Aangezien politiek liberalen vinden dat onze overheid door iedereen omarmt moet kunnen worden, moeten we haar niet baseren op één van die levensbeschouwelijke visies.

Sociaal-liberalen zullen ook vinden dat onze overheid zo neutraal mogelijk moet staan tegenover iemands levensovertuiging. Rawls en andere politiek liberalen gaan echter nog een stap verder. Zij vinden namelijk dat het ideaal van autonomie zelf ook één van deze morele levensbeschouwelijke visies is waar onze overheid neutraal tegenover zou moeten staan.

Volgens aanhangers van dit ideaal moet een overheid niet slechts zoveel mogelijk mensen zelf laten bepalen hoe zij hun leven invullen, maar het getuigt ook nog eens van een expliciet goed leven als iemand zelf bepaalt hoe zij haar leven invult. Politiek liberalen vinden precies om deze reden, dat het ideaal van autonomie één van die morele levensbeschouwelijke visies is, waar onze overheid neutraal tegenover moet staan. Dit heeft politieke consequenties voor in hoeverre een overheid autonomie mag bevorderen. Het is immers een morele visie op hoe een goed leven te leiden, en daar heeft de staat verre van te blijven. De reden dat Rawls dit zegt, is dat hij wil voorkomen dat minderheidsgroepen zoals de Amish – die autonomie als ideaal afwijzen en actief tegengaan binnen hun eigen groep – worden uitgesloten van politieke deliberatie. Het ideaal van autonomie moet dus worden behandeld als elke andere levensbeschouwelijke visie. En daarmee moet onze overheid neutraal staan tegenover aanhangers van het ideaal van autonomie.

Wat vinden dan de zogenaamde perfectionistische liberalen? Een interessante politieke filosoof om naar te kijken is de Israëlische Joseph Raz.

In tegenstelling tot Rawls, streeft Raz niet naar een politiek die zo neutraal mogelijk staat ten opzichte van alle levensbeschouwelijke visies. Integendeel, volgens Raz is het de hoofdtaak van een overheid om individuen in staat te stellen een goed leven te leiden. Voor hem is het ideaal van autonomie – een levensbeschouwelijke visie – simpelweg een gegeven in onze moderne samenlevingen. Onze samenleving is volledig gericht op het maken van weloverwogen keuzes. Neem bijvoorbeeld het huwelijk. In tegenstelling tot sommige andere culturen, vindt men in liberale democratieën het huwelijk alleen van waarde als alle partijen in vrijheid voor elkaar kiezen. Dit geldt in liberale democratieën net zo goed voor haar andere sociale instituties, gebruiken en praktijken. Autonomie zit dus ingebakken in deze instituties, gebruiken en praktijken en daarmee in onze moderne samenlevingen.

Mensen hebben een belang in het leiden van een autonoom leven en hieruit volgt de verplichting voor de overheid om een omgeving te creëren waarbinnen mensen genoeg mogelijkheden hebben. Omdat het ideaal van autonomie onderdeel is van onze samenleving én omdat het de taak van de overheid is om mensen te helpen bij het leiden van een goed leven, moet de overheid het ideaal van autonomie stimuleren. Daarmee kan de overheid dus niet neutraal staan tegenover het ideaal van autonomie.

Zoals we hebben gezien willen politiek liberalen neutraal zijn tegenover alle groepen uit de samenleving, ook tegenover die groepen die autonomie niet voorstaan. Perfectionistische liberalen daarentegen, stellen dat de overheid actief autonomie moet bevorderen. Dit betekent ook dat de overheid sentimenten die de autonomie bedreigen moet tegengaan. Concreet, in het geval van emancipatie van vrouwen uit streng religieuze groeperingen, zullen politiek liberalen voorzichtig zijn in het verbeteren van de positie van deze vrouwen. Het is namelijk niet de taak van de overheid om autonomie te stimuleren. Zij dient neutraal te staan tegenover de levensbeschouwelijke visies van religieuze groeperingen. Perfectionistische liberalen vinden juist dat het expliciet de taak is van de overheid om autonomie te stimuleren. Daarom zullen zij beleid omarmen om actief de positie van deze vrouwen te verbeteren. Bijvoorbeeld door gemeentes projecten te laten steunen die ervoor zorgen dat deze vrouwen deelnemen aan het sociale verkeer. Want zo kunnen deze vrouwen zich ontplooien en daarmee meer autonoom zijn. Hiermee is de overheid allesbehalve neutraal tegenover een levensbeschouwelijke visie, omdat zij expliciet autonomie bevordert. Veruit de meeste sociaal-liberalen zullen dit steunen omdat zij het een juiste invulling van het goede leven vinden als deze vrouwen meer autonoom zijn. Daarmee omarmen zij een perfectionistisch liberalisme: ook zij vinden dat het de taak is van de overheid om autonomie te bevorderen.

Dit sluit aan bij de actieve rol die sociaal-liberalen geven aan positieve vrijheid binnen het politieke denken. Het gaat immers niet alleen om de afwezigheid van dwang, het kan ook nodig zijn om als overheid actief mensen te helpen zodat ze zelf een beter leven kunnen gaan leiden. Perfectionistisch liberalen hebben positieve vrijheid nodig om die autonomie te kunnen bevorderen. Het gaat hierbij namelijk niet alleen om de afwezigheid van zaken die autonomie bedreigen, maar juist ook om de aanwezigheid van door de overheid actief aangeboden middelen waardoor vrouwen meer autonoom kunnen zijn. Hierom zegt Raz dat positieve vrijheid van intrinsieke waarde is, omdat het een essentieel ingrediënt is en een noodzakelijke voorwaarde voor een autonoom leven. Op dit punt van positieve vrijheid en autonomie trekken sociaal-liberalen en perfectionistische liberalen samen op.

Net als perfectionistische liberalen willen sociaal-liberalen actief autonomie bevorderen. Zij vinden het namelijk goed als bijvoorbeeld vrouwen zelf beslissen over hun leven, en dat niet overlaten aan hun partners of religieuze leiders. Sociaal-liberalen nemen hiermee duidelijk stelling in het debat tussen politiek liberalen en perfectionistische liberalen en kiezen de kant van perfectionistische liberalen. Hierdoor zullen zij in perfectionistische liberalen als Mill en Raz nuttigere bronnen vinden dan in politiek liberalen als Rawls.

Het onderzoek richtte zich op de inhoud van het anonieme bericht. Daarnaast hebben we mensen die zich binnen onze vereniging onveilig voelen of hebben gevoeld, opgeroepen zich ook in de vertrouwde omgeving van BING te melden. En als derde hebben we BING gevraagd de meldingsstructuur van onze vereniging te bekijken.

De gehele rapportage van BING vind je onderaan dit bericht. Omdat het een onafhankelijk onderzoek betreft, kiezen we ervoor niet een samenvatting of conclusies te delen. We nodigen mensen uit kennis te nemen van het hele rapport. Dat vinden we fair en evenwichtig. We bieden leden tevens de gelegenheid om naar aanleiding hiervan met het Landelijk Bestuur in gesprek te gaan.

Hieronder volgt een aantal reacties. Allereerst reageert Anne-Marie Spierings als partijvoorzitter op de de uitkomsten van het onderzoek. Daarna volgt een reactie van onze partijleider Sigrid Kaag. Tot slot vertelt Winnie Sorgdrager over hoe zij de aanbevelingen en conclusies van het onderzoek als voorzitter van het nieuwe Team Verantwoord Gedrag zal oppakken.

Een grote meerderheid van de Tweede Kamer stemde vandaag voor de SP-wet voor een bindend referendum. Daarmee is een flinke stap gezet in de versterking van onze democratie. Met dit referendum krijgen mensen de mogelijkheid om politici te corrigeren, als die besluiten nemen die een meerderheid van de bevolking écht niet wil.

Initiatiefnemer Ronald van Raak noemt dit referendum de belangrijkste vernieuwing sinds de invoering van het algemeen kiesrecht: ‘Bij de verkiezingen in maart vragen politici het vertrouwen van de kiezers, maar durven de politici de mensen ook de mogelijkheid te geven om hen te corrigeren? Een grote meerderheid van de bevolking wil een bindend referendum. Het idee dat we de politici kunnen terugfluiten helpt om het vertrouwen in de politiek te vergroten.’

Steun de actie voor een bindend referendum!

Alleen VVD, CDA en SGP stemden tegen het wetsvoorstel. Nu gaat de wet naar de Eerste Kamer, waar ook een meerderheid voor het bindend referendum lijkt te zijn. De invoering van dit referendum vraagt wijziging van de Grondwet. Daarom moet na de verkiezingen van 17 maart de wet opnieuw door beide Kamers worden besproken en dan is een tweederde meerderheid nodig. ‘Mensen kunnen bij deze verkiezingen onze politiek een stuk democratischer maken. Door niet te stemmen op VVD, CDA of SGP, de drie partijen die tegen het referendum zijn,’ aldus Ronald van Raak.

De SP draagt bouwstenen aan voor een fundamenteel andere politiek en een eerlijke samenleving. Dat blijkt uit het conceptprogramma dat de partij vandaag naar haar leden heeft gestuurd. De verkiezingen van maart 2021 zijn volgens de SP hét moment waarop de veranderende tijdsgeest ook politieke gevolgen moet krijgen. ‘De coronacrisis heeft opnieuw laten zien dat een samenleving niet draait om concurrentie maar om samenwerking. Dit is het moment om te investeren. In zorg, banen en woningen en in mensen zelf. Nederland komt sterker uit deze crisis als we nu kiezen voor eerlijke politiek,’ stelt SP-leider Lilian Marijnissen.

Marijnissen: ‘Wij willen dat ons land eerlijker wordt. Niet meer de markten, maar de mensen moeten centraal staan in de politiek. Door mensen meer zeggenschap te geven, over de zorg, over hun woning en op het werk. En door een einde te maken aan de groeiende tweedeling, op het gebied van inkomen, onderwijs en veiligheid. De SP is er voor iedereen die wil investeren in ons land. In zorg zonder marktwerking, in betaalbare huizen en in schoon en veilig Nederland. En bij alles wat we doen staat eerlijkheid voorop. Wie veel heeft, kan ook wat meer bijdragen aan wat van ons allemaal is. Dat vinden heel veel Nederlanders niet meer dan logisch.’

De SP komt met vertrouwde voorstellen zoals het afschaffen van het eigen risico, het verhogen van het minimumloon, het verlagen van de huren en de AOW op 65. Daarnaast wil de SP een eerlijke bijdrage vragen van mensen met een hoog inkomen of vermogen en van de grote bedrijven die winst maken. Nieuwe voorstellen zijn onder andere het kleinschalige zorgbuurthuis, waarin iedereen oud kan worden in de eigen buurt, winstdeling waarmee de winsten van bedrijven niet alleen onder aandeelhouders verdeeld worden, maar ook onder de werknemers en gratis OV voor kinderen en ouderen.

Dit zijn de tien speerpunten in het verkiezingsprogramma van de SP:

Werknemers krijgen een grote stem in belangrijke beslissingen van bedrijven, bij grote investeringen, de hoogte van inkomens aan de top of bij de verkoop van een bedrijf. Medewerkers krijgen voortaan ook recht op een deel van de winst, door een ‘winstuitkering’.

De marktwerking in de zorg wordt gestopt, door een Nationaal ZorgFonds dat voortaan álle noodzakelijke zorg vergoedt, zonder eigen risico. Ouderen die zorg nodig hebben of niet meer thuis kunnen blijven wonen kunnen kiezen voor een kleinschalig Zorgbuurthuis: oud worden in je eigen buurt.

Iedereen die dat wil krijgt het recht om met 65 jaar met pensioen te gaan. De inkomens worden verhoogd, het minimumloon gaat naar 14 euro. In de cao’s wordt afgesproken dat topsalarissen niet meer dan tien keer zo hoog mogen zijn dan dat van de laagstbetaalden.

Niet bestuurders maar huurders krijgen het voor het zeggen bij de woningcorporaties. Nul is genoeg: de huur gaat komende jaren niet omhoog en wordt lager voor alle mensen met een lager inkomen. Met een nationaal bouwplan bestrijden we de groeiende woningnood en zorgen we voor betaalbare huizen.

In het onderwijs gaan de lonen omhoog en worden de klassen kleiner. Onderwijs wordt weer een motor van emancipatie, door goed beroepsonderwijs voor iedereen. Studeren is niet alleen voor de elite, iedere student krijgt het recht op een fatsoenlijke studiebeurs.

Iedere bewoner heeft recht op een veilige buurt, daarom wordt geïnvesteerd in meer agenten op straat. Ook klassenjustitie wordt bestreden: in Huizen voor het recht maken we het recht halen voor iedereen betaalbaar.

Gebouwd wordt aan een duurzame samenleving, in plaats van de huidige wegwerpeconomie. Met een eerlijk klimaatbeleid waarin niet de mensen maar de grote vervuilers de rekening gaan betalen. Voor een beter klimaat planten we voor iedere Nederlander een boom.

Elke vorm van discriminatie, door wie dan ook, wordt bestreden. Bedrijven die discrimineren komen niet meer in aanmerking voor overheidsopdrachten. Met de invoering van werkvergunningen wordt verdringing van werk en uitbuiting van arbeidsmigranten tegengegaan.

In Europa stellen we de belangen van bedrijven niet meer boven die van mensen. In een nieuw verdrag maken landen afspraken over een EU waarin de nationale democratie wordt gerespecteerd. Dit nieuwe verdrag wordt in een referendum voorgelegd aan de bevolking.

Met een bindend referendum krijgen mensen de mogelijkheid om de politici terug te fluiten als die wetten aannemen die de mensen niet willen. Politici mogen niet betere voorzieningen hebben dan andere mensen. De riante ‘wachtgeldregeling’ wordt dan ook afgeschaft.

In de SP hebben de leden het laatste woord. Zij bespreken dit conceptprogramma komende periode in alle afdelingen. Op basis van de suggesties en de commentaren van de leden wordt een nieuwe versie gemaakt, die opnieuw aan de leden wordt voorgelegd. Het uiteindelijke programma zal worden vastgesteld op het congres in december.

Met vertrouwen en trots presenteert de SP haar concept-kandidatenlijst voor de komende Tweede Kamerverkiezingen. Lilian Marijnissen voert de SP lijst aan die bestaat uit een mix van kandidaten met jarenlange ervaring en nieuw talent.

De SP Partijraad koos Lilian Marijnissen eerder al tot lijsttrekker. Zij is sinds 2,5 jaar het boegbeeld van de SP in Den Haag en in het land en dit worden haar eerste Tweede Kamerverkiezingen als lijsttrekker. Voorzitter van de kandidatencommissie, Bastiaan van Apeldoorn: 'Lilian zal voor onze partij vooropgaan in de strijd voor een eerlijk Nederland. Nu gaat het er om dat we sterker uit de crisis komen. Steeds meer partijen zien nu wat de SP al heel lang ziet: de markt gaat die oplossing niet brengen, meer zeggenschap voor mensen wel. De SP heeft de alternatieven daarom al klaar liggen en met Lilian de beste leider om hier uitvoering aan te geven.'

Lilian wordt gevolgd door nummer twee, Renske Leijten, één van de meest ervaren, effectieve en zichtbare Kamerleden binnen de SP, zo benadrukt de kandidatencommissie: 'Nadat Renske zich jarenlang met hart en ziel heeft ingezet voor de zorg, kent nu heel Nederland haar als onvermoeibare strijder tegen de misstanden bij de belastingdienst, samen met de gedupeerde ouders. Renske is vastbesloten voor hen de onderste steen boven te krijgen en zich in te zetten voor een eerlijke overheid,' aldus voorzitter van Apeldoorn.

Na twee vrouwen op plek één en twee, is de nummer drie, huidig financieel woordvoerder Mahir Alkaya, de grootste stijger op de lijst. Mahir heeft zich volgens de kandidatencommissie de afgelopen jaren bewezen als een strijdbaar en uitermate kundig Kamerlid, die als geen ander gemotiveerd is om de rekening van de coronacrisis op een eerlijke manier te verdelen.

Als nummer vier wordt voorgedragen Michiel van Nispen, die zich in de Kamer als justitiewoordvoerder onderscheiden heeft met de wijze waarop hij zijn grote inhoudelijke kennis en politiek inzicht inzet tegen elke vorm van klassenjustitie en voor een eerlijke rechtstaat. Nummer vijf wordt Maarten Hijink, die zich juist ook tijdens deze coronacrisis heeft bewezen als woordvoerder zorg voor de SP.

De hoogste nieuwe binnenkomer op nummer 10 van de SP-lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen, is Jimmy Dijk, nu SP fractievoorzitter in Groningen, en die in die stad ook heeft laten zien het raadswerk effectief te kunnen verbinden met vele acties in de wijken en buurten voor een socialer Groningen. De commissie ziet in hem een kandidaat die zeer gemotiveerd is om na de verkiezingen ook in Den Haag te strijden voor een socialer Nederland. Talentvolle nieuwkomers op de lijst zijn Sunita Biharie uit Apeldoorn en Murat Memiş uit Eindhoven. Beiden zijn bekend in hun regio en zetten zich keihard in voor betaalbaar wonen en goede zorg.

Met de lijst heeft de SP nadrukkelijk gekozen voor ervaren kandidaten die zichzelf binnen en buiten de Tweede Kamer bewezen hebben voor de partij. Voorzitter van Apeldoorn: 'Het zijn allen socialisten in hart en nieren die niet alleen in Den Haag het politieke debat aangaan maar ook in het land samen met mensen opstaan voor een eerlijker Nederland.'

Bastiaan van Apeldoorn: 'De meeste kandidaten in de top tien zijn pas één periode Kamerlid. Veel werk valt voor deze mensen nog te verzetten wanneer het gaat om meer waardering voor de zorg, een sterke publieke sector, betaalbaar wonen en eerlijke lonen. Er liggen, juist nu de coronacrisis het falen van het neoliberalisme van de afgelopen decennia voor iedereen nog zichtbaarder maakt, nu kansen voor echte verandering.'

Lilian Marijnissen: 'Ik ben natuurlijk trots op al onze kandidaten, maar bijzonder trots dat Emile Roemer en Ronald van Raak zich beschikbaar stellen als lijstduwer voor de komende verkiezingen. Zij blijven van onschatbare waarde voor onze partij. Met deze lijst gaan we vol vertrouwen de verkiezingen in voor een eerlijk Nederland.'

In de komende maanden wordt deze concept-kandidatenlijst naast het concept-verkiezingsprogramma van de SP in alle SP-afdelingen besproken. Op 12 december wordt op het 25e SP-congres de definitieve lijst vastgesteld.

De concept-kandidatenlijst van de SP:

Marijnissen: 'We zitten midden in een ongekende crisis, maar dit kabinet durft niet te kiezen voor groepen die dat nu echt nodig hebben. De coronacrisis heeft ons laten zien hoezeer we als samenleving afhankelijk zijn van de mensen in de vitale beroepen. Zij verdienen meer waardering. Het is niet eerlijk dat zorgverleners massaal in actie moeten komen, maar afgescheept worden met een kleine eenmalige bonus en een applaus. Het is niet eerlijk dat je nauwelijks meer een woning kunt vinden, laat staan dat je er een kunt betalen, maar dat dit kabinet alsnog weigert om de huren te bevriezen. Je kunt in deze crisis beter luchtvaartmaatschappij zijn dan verpleegkundige.'

Na grote druk vanuit de samenleving en de SP heeft het kabinet het toch niet aangedurfd om de belastingen op de winsten van grote bedrijven nog verder te verlagen. Marijnissen: 'Maar daarmee zijn we er nog niet. Sterker nog: deze twee miljard euro gaat nu op een andere manier alsnog als een belastingcadeau naar het bedrijfsleven. De winstbelasting is afgelopen jaren al flink gedaald, wij pleiten er daarom voor om de winstbelasting te verhogen naar 30% zodat bedrijven waar het goed mee gaat, hun eerlijke deel bijdragen. Het geld wat dat oplevert, kunnen we nu veel beter gebruiken, bijvoorbeeld voor een beter salaris voor mensen in de zorg.'

Tien jaar Rutte is vooral goed geweest voor het bedrijfsleven.

Al decennia blijft het inkomen van mensen achter bij de groei van de economie. Tien jaar Rutte is vooral goed geweest voor het bedrijfsleven. Het is daarom tijd voor een eerlijke economie die werkt voor iedereen. Marijnissen: 'We zien steeds meer partijen onze analyses overnemen: het neoliberalisme is op zijn retour. Dat is mooi. Wij maken die analyse al jaren en hebben de alternatieven daarom al klaar liggen. Dit kabinet wil echter voort op de oude weg, maar het is tijd voor verandering, voor een eerlijk Nederland.'

Door Gijs van Dijk op 9 september 2020 Delen  

Dat is het verhaal van veel schoonmakers, vakkenvullers en winkelmedewerkers. Zij verdienen vaak het minimumuurloon, net iets meer dan 9 euro. Daar mogen ze vervolgens de huur, de rekeningen en de boodschappen van betalen. En dat terwijl deze crisis nou precies laat zien hoe belangrijk het is dat mensen kunnen voorzien van hun belangrijkste behoeften.

Vandaag dienen we ons wetsvoorstel voor een hoger minimumloon in.

Als je werkt, wil je zeker zijn van een fatsoenlijk inkomen. Een inkomen waarmee je de boodschappen en de huur kunt betalen. Samen met de vakbonden strijden wij voor een hoger minimumloon. Vandaag wordt dan ook ons wetsvoorstel ‘Voor een hoger minimumloon’ in de Tweede Kamer besproken. Met dit wetsvoorstel zetten wij een belangrijke eerste stap naar een hoger leefbaar loon. Zo kunnen we na de verkiezingen aan de slag voor de volgende stap: het minimumloon verder verhogen.

Er werken ongeveer 500.000 mensen in Nederland voor een minimumloon. Met ons voorstel, van een hoger minimumuurloon van 10,77 euro, gaan callcentermedewerkers, schoonmakers, winkelpersoneel en vele anderen er al snel 10% op vooruit. Dat is een euro per uur en een paar tientjes per week. Dat is het verschil tussen een lege portemonnee of een volle boodschappenkar aan het eind van de maand. Het verschil tussen onzekerheid en zekerheid.

Naast een hoger loon zorgt dit voorstel voor betere bescherming van werkenden. Er zijn nu in Nederland verschillende minimumuurlonen. Deze verschillen per sector en zijn afhankelijk van de lengte van de werkweek. Kwaadwillende werkgevers en uitzendbureaus zijn maar al te graag bereid om daarmee te sjoemelen. Daar komt met dit wetsvoorstel een einde aan. Deze zorgt namelijk voor één minimumuurloon voor alle sectoren.

Met dit wetsvoorstel zijn werknemers beter beschermd tegen uitbuiting en onderbetaling.

Door de invoering van één vastgesteld uurloon kan de Inspectie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid beter handhaven. Ook kan je zelf makkelijk zien of je voldoende loon krijgt. Kortom, het biedt een betere bescherming voor alle werkenden tegen uitbuiting en onderbetaling. Want iedereen heeft het recht op bestaanszekerheid.

Wil je weten hoe jij er met ons voorstel op vooruit gaat? Hieronder een handig overzicht:

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp