Poliflw

Vandaag in het Financieel Dagblad Bedrijven azen op stoppende boerderijen vanwege stikstofuitspraak In het kort . Ondernemers zoeken naar alternatieve routes om projecten te realiseren nu stikstofaanpak van de baan is. . Zo kijken ze of ze boerderijen kunnen overnemen. . Provincies houden voorlopig alle vergunningsaanvragen af. Nu de Nederlandse stikstofaanpak van de baan is, zoeken ondernemers naar alternatieve routes om bouwprojecten toch te realiseren. Dat blijkt uit een rondgang langs adviseurs en experts. Zo kijken bedrijven bijvoorbeeld of ze boerderijen kunnen overnemen om zo stikstofuitstootruimte te verkrijgen die ze nodig hebben voor een bouwproject. ‘Niet alle bedrijven kunnen wachten totdat de landelijke adviescommissie met een oplossing komt. Soms moet een bouwproject gewoon door. Die bedrijven kijken nu al of er in de buurt toevallig een agrarisch bedrijf stopt', zegt Lambert Polinder, adviseur bij Agrifirm. Namen van bedrijven wil hij niet noemen. Rondom grote steden Niels Bronsgeest, adviseur van Tauw, sluit ook niet uit dat er geanticipeerd wordt door ontwikkelaars. 'Ik ga er eigenlijk vanuit dat ze verkennen of ze vergunningen van stoppende landbouwbedrijven rondom de grote steden kunnen overnemen.' ‘Het is niet zo dat projectontwikkelaars het erf op komen rijden. Maar vanuit adviseurs horen we dat ze zich aan het oriënteren zijn'’• Trienke Elshof, bestuurder bij LTO, de brancheorganisatie voor agrarische bedrijven LTO, de brancheorganisatie voor agrarische bedrijven, bevestigt dat er al signalen zijn dat er op boerenbedrijven wordt geaasd. Plannen op losse schroeven Sinds de Raad van State afgelopen mei een vernietigend oordeel heeft geveld over de Nederlandse stikstofaanpak, zitten veel (woning)-bouwprojecten en uitbreidingen van veehouderijen in onzekerheid. Het zogeheten Programma Aanpak Stikstof (PAS) maakte het mogelijk om te bouwen of veehouderijen uit te breiden in de buurt van natuurgebieden die vallen onder Natura 2000. De stikstof die hierbij vrijkwam en neersloeg in de natuur, kon worden gecompenseerd met maatregelen op de lange termijn. Die compensatie was volgens de Raad van State echter in strijd met de Europese regels en daarmee is de PAS van tafel. Het wegvallen van de PAS heeft grote gevolgen. Zo werd in juli al bekend dat de geplande verbreding van snelweg A27 door het Utrechtse Amelisweerd voorlopig niet door kan gaan door de stikstofuitspraak. Ook de woningbouw loopt gevaar, want bouwmachines en de auto's van de bewoners stoten stikstof uit. Vorige week zette de Raad van State nog een streep door de bouw van 470 woningen in Roermond. Omdat Nederland 166 Natura 2000-gebieden telt die over het land verdeeld zijn, liggen nieuwe woningen al snel in de buurt van zo'n gebied. Alles op slot In de impasse die nu ontstaan is, kijken veel partijen terug naar wat gangbaar was voordat het PAS in 2015 in werking trad. Dat was het zogeheten extern salderen, oftewel buiten je bedrijf naar stikstofruimte zoeken, bijvoorbeeld door een kippenboerderij die stopt over te nemen. Hoewel deze route al verkend wordt, ziet het er niet naar uit dat dit op korte termijn al gaat gebeuren. Provincies houden voorlopig alle vergunningsaanvragen af. 'Dat is een gezamenlijke afspraak tussen provincies, gemeenten en het Rijk. We moeten eerst een nieuw rekenmodel hebben. Anders is er geen onderbouwing mogelijk om een vergunning te verlenen', aldus gedeputeerde Hubert Mackus van de provincie Limburg. Een woordvoerder van de koepelorganisatie van provincies IPO bevestigt dat er gekozen is om hier landelijk in op te trekken. Een adviescollege onder leiding van Johan Remkes moet in september met een oplossing voor de korte termijn komen. 'Drama vergroot' Adviseur Polinder vindt dat de provincies de situatie met deze afwachtende houding verergeren. 'Er zijn sinds mei geen vergunningen meer verleend. Door alles nu te parkeren wordt het drama van de PAS alleen maar groter gemaakt.' Hij wijst erop dat er momenteel ook niet meer 'intern gesaldeerd' kan worden door agrarische bedrijven. Dat betekent dat als je de uitstoot verkleint door bijvoorbeeld een emissiearme vloer in je stal te leggen, je die ruimte kan gebruiken voor een uitbreiding. 'Dat heeft altijd gemogen, vóór en tijdens de PAS, maar staat nu ineens op hold. Dat moet om heel veel aanvragen gaan', aldus Polinder. LTO-bestuurder Elshof beaamt dat zelfs intern salderen nu even niet kan. 'We zitten in een vacuüm.' Zij vindt deze pas op de plaats echter wel verstandig. 'We moeten toe naar een gebiedsgerichte aanpak, zoals de PAS was. Als je nu stikstofhandel weer op gang laat komen, gooi je roet in het eten voor zo'n brede aanpak. Beter even kiezen op elkaar en uiteindelijk een betere aanpak', aldus Elshof. https://fd.nl/ondernemen/1313191/bedrijven-azen-op-stoppende-boerderijen-vanwege-stikstofuitspraak?utm_source=nieuwsbrief&utm_campaign=fd-ochtendnieuwsbrief_#126;SYSTEM.CAMPAIGNID#126;_#126;SYSTEM.MAILID#126;&utm_medium=email&utm_content=20190821&s_cid=671

Bedrijven azen op stoppende boerderijen vanwege stikstof

Ondernemers onderzoeken of ze boerderijen kunnen overnemen om aan stikstofruimte te komen, zodat projecten door kunnen gaan.

Vandaag in de Telegraaf, een uitgesproken column van Annemarie van Gaal over het tekort aan betaalbare woningen. Hoe denkt u over haar suggestie om de woningmarkt op deze manier een boost te geven? 'Net als alle grote steden in ons land, kampt Den Haag met een gebrek aan betaalbare huurwoningen. Het probleem is bekend: onderwijzers, politieagenten en leraren verdienen te veel voor een goedkope sociale huurwoning en komen met geen mogelijkheid aan een betaalbare huurwoning in het middensegment tot €1000 per maand. Boudewijn Revis, de Haagse wethouder voor wonen, werd met de neus op de feiten gedrukt toen hij op het politiebureau aangifte deed van zijn gestolen fiets. De agente die de aangifte opnam vertelde dat ze net gescheiden was en op zoek naar een betaalbare huurwoning in Den Haag. Door de krapte op de middensegment-huurmarkt lukte het haar niet en moest ze iedere dag anderhalf uur reizen. Revis wil hier iets aan doen en komt nu met een primeur voor Nederland: voortaan moet iedereen die een huurwoning in het middensegment in Den Haag wil huren, een vergunning aanvragen; en die vergunning krijg je alleen als je als alleenstaande niet meer dan €57.000 per jaar verdient of als stel niet meer dan €67.000. Verhuurders van huurwoningen in het middensegment mogen die alleen verhuren aan huurders met een dergelijke vergunning. Daarmee hoopt wethouder Revis het scheefwonen in het middensegment tegen te gaan en te voorkomen dat het toch al schaarse aanbod van middensegmentwoningen wordt weggekaapt door mensen die met hun inkomen ook best een duurdere huurwoning in de vrije sector kunnen betalen. Ik begrijp de gedachtegang van Revis wel, en iedere poging om te zorgen dat deze groepen aan een betaalbare huurwoning kunnen komen, verdient lof. Maar deze vergunning lost het probleem van de krapte op de middensegmentwoningmarkt niet op. Hij is aan het duwen tegen een betonnen muur die nauwelijks meegeeft. Met de beste bedoelingen, dat wel. Die muur hebben we trouwens zelf neergezet. Kijk, scheefwoners in een sociale huurwoning die te veel verdienen zouden moeten verhuizen, maar waarom zouden ze dat doen? Ze worden door niemand gedwongen om te vertrekken en zolang ze goedkoop kunnen huren zullen ze dat blijven doen. Hetzelfde geldt voor het middensegment. Ongetwijfeld zijn er ook hier scheefwoners die meer zouden kunnen betalen dan een huur van ongeveer €1000 en zouden kunnen verhuizen naar een duurdere huurwoning, maar waarom zouden ze? Niemand dwingt ze om te verhuizen en zolang ze goedkoper kunnen blijven huren, zullen ze dat doen. Maar even terug naar het doel van wethouder Revis. Hij wil dat onderwijzers, leraren en politieagenten betaalbaar in de stad kunnen wonen waar ze werken. Zeker met een lerarentekort is dat iets om je als wethouder druk over te maken. Tegenstanders zullen argumenteren waarom je als onderwijzer per se in de stad zou moeten wonen en wat het bezwaar is tegen een uurtje reistijd van en naar je werk. Daar zit wat in, maar als je deze stelling verder doortrekt dan zou je je ook kunnen afvragen waarom mensen met een bijstandsuitkering in de stad moeten wonen. Voor hen zou er helemaal geen bezwaar moeten zijn tegen het wonen buiten de stad. Reistijd is voor hen geen issue, omdat ze niet van en naar werk hoeven te reizen. Dus waarom zou je dan als gemeente niet met de woningcorporaties afspreken dat de sociale huurwoningen die in de stad beschikbaar komen, alleen nog verhuurd worden aan leraren, politieagenten of iedere andere beroepsgroep waar een tekort aan is? Veel leraren en politieagenten verdienen weliswaar te veel voor een sociale huurwoning, maar je zou de verhoging van de inkomensgrens best tijdelijk kunnen verhogen, tot er meer middensegmentwoningen gebouwd zijn. Waarom niet? Minister Ollongren stimuleerde onlangs gemeenten om met ideeën en regelingen te komen om de woningmarkt los te wrikken. Wat let een gemeente om iets verder te kijken dan alleen de huurwoningmarkt? Betaalbaar wonen is niet beperkt tot alleen huurwoningen. In de jaren 80 hadden we in ons land bijvoorbeeld een regeling met zogenoemde premiewoningen, waarbij de gemeente een bijdrage gaf aan mensen die anders de koopwoning niet zouden kunnen betalen. Waarom niet weer zo’n plan van stal halen of een moderne variant ervan? Juist nu, met de extreem lage rente, is een koopwoning betaalbaar voor grote groepen werkenden. Maar ’betaalbaar’ betekent nog niet ’haalbaar’, want de steeds strengere regels om een hypotheek te krijgen, gooien roet in het eten. Waarom zou je daar geen rol gaan spelen als gemeente? Je zou bijvoorbeeld borg kunnen staan voor een deel van de hypotheek van leraren, politieagenten of andere groepen. De gemeente kan de prijzen van koopwoningen voor deze groepen drukken door lagere grondprijzen aan de ontwikkelaars te vragen, of kan creatieve extraatjes verzinnen voor de bewoners, zoals geen gemeentelijke heffingen de eerste vijf jaar. Je zou als gemeente zelfs, bijvoorbeeld via de BNG (de bank voor de overheid), hypotheken kunnen verstrekken aan bewoners die je in je stad wilt verwelkomen. Met de lage (zelfs negatieve) rente kan de gemeente gemakkelijk grote sommen geld lenen tegen een vaste, lage, langlopende rente. En met het koophuis als onderpand voor de hypotheek loopt de gemeente als hypotheekgever ook nauwelijks risico. Ideeën genoeg om te zorgen dat middengroepen ook in de grote steden aan een woning kunnen komen, nu nog de wil.'

Een ’seniorenmakelaar’ moet Amsterdamse ouderen verleiden te verhuizen naar een passende woning én doorstroming op de woningmarkt bevorderen. De Partij van de Ouderen pleit hiervoor. In Rotterdam zijn reeds twee ouderenmakelaars actief. De seniorenmakelaars in de Maasstad krijgen de taak ouderen te bewegen te verkassen. Daarmee wordt ge- probeerd de doorstroming op de woningmarkt een nieuwe impuls te geven. Zij hebben allerlei instrumenten: zo wordt er gewerkt aan nieuwe woonvormen tussen zelfstandig wonen en het verpleeghuis en woningen worden op creatieve manier geschikt gemaakt, zodat er meer woonmogelijkheden komen voor ouderen. „Het mes snijdt aan twee kanten; ouderen komen in een veiliger omgeving te wonen en grotere woningen komen vrij voor gezinnen die de ruimte hard nodig hebben. Niet verplichten, wel verleiden”, aldus fractievoorzitter Wil van Soest. Vandaag in De Telegraaf. Iets voor de gemeente Bergen? Daarbij kunnen we, naast zelfstandig kleiner gaan wonen, ook denken aan Tiny Houses, Co-Wonen, Kangoeroe-Wonen en nog veel meer.

De Afdeling bestuursrechtspraak heeft vandaag drie bestemmingsplannen van de gemeente Boxtel, Roermond en Wageningen nagenoeg volledig vernietigd. De Afdeling bestuursrechtspraak heeft vandaag drie bestemmingsplannen van de gemeente Boxtel, Roermond en Wageningen nagenoeg volledig vernietigd. Aanleiding voor deze uitspraken is dat de gemeenten in de bestemmingsplannen gebruik hebben gemaakt van het Programma Aanpak Stikstof (PAS). Maar het PAS kan door de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van 29 mei 2019 niet langer als toestemmingsbasis worden gebruikt om allerlei ruimtelijke ontwikkelingen mogelijk te maken. https://www.raadvanstate.nl/actueel/nieuws/@117085/pas-ontwikkelingen/

Rem op ontwikkelingen in Boxtel, Roermond en Wageningen vanwege PAS

De Afdeling bestuursrechtspraak heeft vandaag drie bestemmingsplannen van de gemeente Boxtel, Roermond en Wageningen nagenoeg volledig vernietigd.

Afgelopen maandag heeft wethouder Klaas Valkering (CDA) in het Noord-Hollands Dagblad een interview gegeven over de woonsituatie van zijn zusje met haar vriend. Dat zou volgens de pagina Samen Bergen Verzetten illegaal zijn. Volgens de wethouder is het schuurtje bewonen wel legaal omdat het om mantelzorg gaat die het zusje verleend aan de oudere dame in de stolp. Gemeentebelangen is een groot voorstander van mantelzorg en juicht het initiatief van harte toe. In het interview van maandag werd en passant ook Gemeentebelangen en ons commissielid Cor Kraakman door de wethouder genoemd: - Volgens Valkering is de schuur ooit gebouwd door één van de zoons van de hulpbehoevende vrouw. “Dat is commissielid Cor Kraakman van Gemeentebelangen. Voor het wonen in die schuur heeft hij trouwens nooit vergunning aangevraagd” – Dat vraagt om een antwoord van Gemeentebelangen. De context van het noemen van ons commissielid, ook al is het de zoon van de oudere dame in de stolp, is ons onduidelijk. Het lijkt een persoonlijke aanval van de wethouder die niet relevant is in het verhaal. Het gaat immers om de HUIDIGE situatie van het schuurtje, waar sinds maart dit jaar gewoond wordt door het zusje en haar vriend. De vraag is: is dit illegaal zoals Samen Bergen Verzetten beweert? Volgens de wethouder is er geen omgevingsvergunning nodig want er is een verklaring van de wijkverpleegkundige. Maar het is evident dat het laten ontstaan van een mantelzorgwoning wèl moet voldoen aan een protocol. Immers, er zijn niet voor niets regels waar wij ons allemaal aan dienen te houden. Mantelzorgwonen vraagt om een zorgvuldige procedure. Zoals in de Uitvoeringsregels Mantelzorgwonen van de gemeente Bergen onder andere staat: - Mantelzorgwonen: de mantelzorger en mantelzorgvrager wonen op hetzelfde perceel, waarbij is AANGETOOND dat deze nabijheid noodzakelijk is voor de mantelzorgindicatie. - Voor een vergunning in het kader van mantelzorgwonen geldt het verkrijgen van een indicatiebesluit als voorwaarde. - Voorwaarde is ook het betrekken van een LEGAAL bijgebouw binnen de erfbebouwingsregeling dat geschikt wordt gemaakt voor mantelzorg/eigen woning. Daarnaast stelt de overheid dat in en om een rijksmonument, en dat is deze stolp, niet zonder omgevingsvergunning een mantelzorgwoning ingericht mag worden. Gemeentebelangen is een groot voorstander van mantelzorg! Maar regels gelden voor iedereen. Daarbij heeft de wethouder (van Ruimtelijke Ordening en Wonen) een voorbeeldfunctie en is het van algemeen belang dat er geen indruk van willekeur bestaat. Wij vragen de wethouder om iedere schijn van belangenverstrengeling en willekeur te weerleggen en met aantoonbare onderbouwing te komen of de juiste procedure is doorlopen bij het inrichten van de mantelzorgwoning van het zusje.

Photos from Gemeentebelangen's post

In eerste instantie weet oud-wethouder Ulla Eurich (59) niet of ze het wel over wachtgeld wil hebben. „Het zou zich alsnog tegen me kunnen keren.” Het is dan wel zo’n zeven jaar geleden dat Eurich na tweeënhalf jaar als wethouder van Aalsmeer stopte en wachtgeld kreeg, maar ze laat naar eigen zeggen „liever geen stof opwaaien”. Eurich besloot haar eenmanszaak als consultant, die ze voor haar wethouderschap al had, weer op te pakken. En die loopt nu eindelijk goed. Overdreven voorzichtig is het niet, dat Eurich terughoudend is om over wachtgeld te praten. „Google het woord maar eens, en je ziet enkel een negatief beeld”, zegt Mark Bovens, hoogleraar bestuurskunde aan de Universiteit Utrecht en lid van de Wetenschappelijk Raad voor het Regeringsbeleid. Als het over wachtgeld gaat, lijkt het beeld van graaiende politici, die thuis op de bank belastingcenten opstrijken, inderdaad de boventoon te voeren. In artikelen over wachtgeld wordt gefocust op misstanden, óf wordt berekend hoeveel wachtgeld iemand wel niet kreeg in een bepaalde periode. Zo telde actualiteitenprogramma EenVandaag vorige maand de bedragen op die in vijf jaar tijd aan politieke ambtsdragers zijn uitgekeerd. Oud-wethouders (126 miljoen euro), oud-gedeputeerden (8 miljoen) en voormalig ministers, staatssecretarissen en Kamerleden (in totaal 20 miljoen euro) komen er op die manier niet goed vanaf. Met enige regelmaat voorkomende excessen bevestigen dat beeld alleen maar. Onlangs bleek uit onderzoek van NRC bijvoorbeeld dat Madeleine de Cock Buning, oud-bestuurder van het Commissariaat voor de Media, over een periode van tien jaar 6,5 ton wachtgeld krijgt, terwijl er óók kritiek was op haar functioneren. Uitkering Waar praten we eigenlijk over als we het over wachtgeld hebben? En is het terecht om wachtgeld incasseren als zakkenvullen te bestempelen? „Ik had verwacht mijn ambtstermijn af te maken”, vertelt Ulla Eurich. Maar dat liep anders. Ze vond de samenwerking binnen het college steeds slechter verlopen en besloot haar functie neer te leggen. Het wachtgeld dat ze de twee jaar daarna kreeg, gaf een „veilig gevoel”. Negatieve reacties kwamen er nooit. „Ik heb het gevoel dat ik het ook goed heb kunnen uitleggen.” Wachtgeld is in feite een uitkering, waarop de circa 1.800 politieke ambtsdragers in Nederland recht hebben als zij hun ambt verlaten. Die groep bestaat voor het grootste deel uit wethouders, maar ook burgemeesters, gedeputeerden, ministers, staatssecretarissen en Tweede Kamerleden mogen gebruik maken van de wachtgeldregeling. Wachtgeld krijg je totdat je een nieuwe baan vindt, voor maximaal drie jaar en twee maanden. Wie na minder dan twee jaar zijn ambt heeft verlaten, krijgt twee jaar wachtgeld, en bij minder dan drie maanden wordt dit ingekort tot een half jaar. In het eerste jaar krijgt men 80 procent, en daarna 70 procent van het laatstverdiende loon. „Het woord wachtgeld klopt eigenlijk niet”, vindt Jeroen van Gool, directeur van de Nederlandse Wethoudersvereniging. „Je wacht niet op een baan, je moet een reïntegratietraject doorlopen en je hebt een sollicitatieplicht”, zegt hij. „Ik heb niet twee jaar lang op de bank gezeten”, vertelt ook oud-wethouder Eurich. „Zo van: de gemeenschap heeft veel aan me gehad, dus nu ga ik even rustig aan doen.” „Nu is het frame: ze doen niks, ze wachten”, zegt ook hoogleraar Bovens. „Dat is meestal helemaal niet zo, maar toch blijft dat het beeld.” Publieke weerstand Wachtgeld is, ondanks de sollicitatieplicht, niet hetzelfde als een WW-uitkering. De bedragen zijn hoger én de termijn duurt langer. Bovendien maakt het voor het ontvangen van wachtgeld niet uit of iemand ontslag neemt, niet wordt herkozen of benoemd, of gedwongen moet vertrekken. De reden voor het vertrek doet er kortom niet toe. En juist dát element van de wachtgeldregeling roept in de publieke opinie vaak weerstand op. Daar komen voorbeelden als de 6,5 ton van De Cock Buning, nog bij. Ambtenaren in (semi-)publieke instellingen, zoals De Cock Buning bij het Commissariaat voor de Media, krijgen sinds 2001 officieel geen wachtgeld meer, maar een WW-uitkering. Haar regeling kwam echter nog uit de tijd daarvoor. In de praktijk ontvangen ambtenaren echter ook ná 2001 nog een bovenwettelijke uitkering, om het verschil met de WW te compenseren. „In de volksmond wordt dat wachtgeld genoemd”, zegt advocaat Koen Vermeulen, gespecialiseerd in onder andere ambtenarenrecht. „Dat leverde ambtenaren de afgelopen jaren uitkeringen op van soms wel twaalf jaar tegen 80 procent van het laatste salaris.” Vond een ambtenaar in tussentijd geen andere baan, dan kwam het totaal soms uit op een paar ton. Die bovenwettelijke uitkering gaat volgend jaar in veel overheidssectoren alsnog op de schop. En door de Wet normering topinkomens (WNT) uit 2015 mag een ontslagvergoeding niet langer meer bedragen dan 75.000 euro. Gevallen als dat van De Cock Buning zullen volgens de advocaat daarom geleidelijk minder voorkomen. Onzekere positie „De Tweede Kamer wil elke schijn van zakkenvullen vermijden”, zegt hoogleraar Bovens. „Daarom is vooral de lengte van het wachtgeld de laatste jaren sterk teruggebracht.” Gemeenteraadsleden en leden van de Provinciale Staten hebben sinds 2014 en 2015 helemaal geen recht meer op de regeling. Waarom het wachtgeld, naar een wetsvoorstel dat de SP vorig jaar indiende, dan niet helemaal gelijktrekken met de WW-uitkering? „Het wachtgeld hoort bij het geleverde werk en de onzekere positie die je hebt”, zegt Van Gool van de Wethoudersvereniging. Politieke ambtsdragers hebben geen ontslagbescherming. Daar mag volgens hem wel iets tegenover staan. Bovendien is hij bang dat verdere versobering het beroep niet langer aantrekkelijk maakt. „En zonder politieke ambtsdragers, geen goed functionerend openbaar bestuur.” De grootste zorg van hoogleraar Bovens betreft de wethouders. „Voor de kwaliteit van ons bestuur is het heel belangrijk voldoende mensen te vinden die wethouder willen zijn. De vermindering van het wachtgeld vindt plaats in een tijd dat de onzekerheid als politicus juist groter is geworden.” De kiezer is wispelturiger in zijn stemgedrag, legt Bovens uit, waardoor de baanzekerheid enorm is verminderd. Bovendien is het nooit zeker dat een wethouder zijn ambtstermijn af kan maken, terwijl zo iemand er wél zijn of haar vorige baan voor heeft moeten opzeggen. „En toekomstig werkgevers denken wel drie keer na voordat ze een wethouder aannemen”, zegt Van Gool. Dat komt volgens hem door het idee dat ze eigengereid zouden zijn. „Een onterecht vooroordeel.” „Dat ik wethouder was geweest, werkte bij het opzetten van mijn bedrijf tegen me”, beaamt Eurich. „Wat je daarvóór deed, bestaat voor veel mensen ineens niet meer.” Haar politieke ‘kleur’, uiteraard algemeen bekend, werkte in gesprekken met cliënten ook nog weleens tegen. „Het duurde lang voordat ik me daaraan had ontworsteld.” NRC 29 juli 2019 ://www.nrc.nl/nieuws/2019/07/29/een-veilig-gevoel-na-een-onzekere-baan-a3968553#/handelsblad/2019/07/30/#308

Wachtgeld: een veilig gevoel na een onzekere baan

Na het ambt: Wachtgeldregelingen roepen vaak publieke weerstand op. Daarom zijn ze de laatste jaren versoberd. Maar overbodig zijn ze niet.

Het wetsvoorstel geeft regels voor het elektronisch berichtenverkeer tussen overheid en burgers. Het valt vooral op dat daarbij wordt voorgesorteerd op de geleidelijke afschaffing van papieren communicatie. Maar er zijn grote groepen burgers die niet goed thuis zijn in de digitale wereld. Dat zijn niet alleen maar ouderen, maar ook laaggeletterden. Als communicatie per brief niet meer mogelijk is, zullen deze burgers het contact met de overheid verliezen en daardoor in grote problemen komen. Ook de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid en de Nationale ombudsman hebben aandacht gevraagd voor deze burgers. De Afdeling advisering adviseert om nu juist het omgekeerde vast te leggen: dat burgers recht hebben om per brief contact te hebben met de overheid. ://www.raadvanstate.nl/actueel/nieuws/@116730/samenvatting-advies-4/

Samenvatting advies wetsvoorstel modernisering elektronisch bestuurlijk verkeer

De Afdeling advisering van de Raad van State heeft advies uitgebracht over het wetsvoorstel modernisering elektronisch bestuurlijk verkeer. Het wetsvoorstel is op 24 juli 2019 bij de Tweede Kamer ingediend. Daarmee is ook het advies van de Afdeling advisering openbaar geworden.

Bergen terug naar de vorige eeuw? Rond 1860 hadden mijn overgrootouders een uitspanning Vrouwtje van Duin waar aan de passanten thee werd geschonken. Er kwam een treinverbinding, Bello, en er kwamen meer mensen naar de uitspanning. Die wilden iets meer dan een kop thee. Dus er kwam uitbreiding een nieuw pand en de realisatie van Duinvermaak was een feit. Buiten de dagjesmensen kwamen er busladingen schoolkinderen voor de speeltuinen en een glas limonade. Bejaarden met honderden tegelijk. Het tegenover gelegen parkeerterrein stond vol met bussen. Ze kwamen voor een advocaatje, maar ook voor schnitzel met appelmoes en doperwtjes en zaten aan lange schragentafels. Op een bepaald moment werden de schoolreisje naar de speeltuin tripjes naar het buitenland, ook de bejaarden stelden andere eisen aan hun dagje uit. Duinvermaak was destijds een seizoensbedrijf en alleen in de zomer open. 's Winters werden de terrasstoeltjes geschilderd en de speeltuin opgeknapt. Door de veranderende markt was alleen in de zomer open geen haalbare kaart meer. En zie: Duinvermaak is onder de bezielende leiding van Hans Weber al 40 jaar een zaak die 7 dagen in de week open is het hele jaar door. Geen schnitzels meer maar pannenkoeken en pizza's. Ooit verhuurden inwoners van Bergen hun garage of schuur als vakantiewoning of hadden logies met ontbijt. Soms gewoon in hun rijtjeshuis. Er was vraag en er werd op ingespeeld door de bewoners. Er ontstonden vakantieparken met eenvoudige huisjes in een landelijk gebied. Maar ook dat is anders geworden. Toeristen gingen andere eisen stellen. Wilden op vakantie net zoveel comfort als in hun eigen huis. Of misschien wel meer. Dicht in de buurt van allerlei voorzieningen. Verschillende partijen zagen hier een markt. Namelijk de verhuur van particuliere huizen aan toeristen. Huizen waar de eigenaar gewoon de gemeentelijke belastingen betaalt en als het een tweede huis is ook vermogensbelasting. Dit brengt andere toeristen naar ons dorp. Mensen die iets te verteren hebben en dat in ons dorp doen. Ze bezoeken de horeca gaan naar de winkels. Wees er als gemeente trots op dat deze toeristen van heinde en ver komen om hier van de mooie omgeving te genieten. Het hele jaar door. Dit zijn ontwikkelingen net als Uber en Airbnb die niet tegen te houden zijn. Het is anders dan in 1860. Is dat erg? Nee. Het is alleen maar goed voor de middenstand en de leefbaarheid van onze gemeente. We moeten mee met de tijd. We hebben toeristen iets te bieden en laten we daar ten volle gebruik van maken. De plannen die nu voorliggen? De recreatieve verhuur door particulieren beperken tot twee maanden is een slechte zaak voor ons dorp. Wie bedenkt zoiets? Ons gemeentebestuur. Jantina Bruin Commissielid Gemeentebelangen

De afgelopen week is onze gemeente veelvuldig in het nieuws geweest. Het college en de coalitiepartijen hebben daarom vandaag een gezamenlijke verklaring uit gegeven. Naast het aanstippen van de media-aandacht is deze ook opgesteld om de BUCH-medewerkers te ondersteunen. Gemeentebelangen was ook verzocht om mee te ondertekenen. Dit hebben wij niet gedaan. Waarom hebben wij niet meegetekend? Gemeentebelangen heeft grote waardering voor alle BUCH-medewerkers die dagelijks hun best doen om de inwoners van dienst te zijn. Wij keuren krenkingen en het uitschelden van goedwillende ambtenaren ten zeerste af! Ook omdat niet zij maar de gemeenteraad èn het college te allen tijde politiek verantwoordelijk blijven. Maar Gemeentebelangen kan niet ontkennen dat er een aantal zaken aan de hand is in de gemeente Bergen. Een teken daarvan is één van de oproepen van de gezamenlijke initiatiefgroepen in de gemeente Bergen, vastgelegd in het Manifest Nieuw Vertrouwen: “Sluit ons niet langer buiten, maar omarm de kritische burger van goede wil”. De enorme maatschappelijke onrust die een aantal grote projecten veroorzaakt, geeft ook aan dat er het nodige leeft onder de inwoners. Hoe dan ook, Gemeentebelangen staat achter alle welwillende BUCH-medewerkers en blijft zich inzetten voor alle inwoners van onze kernen èn voor een mooier, harmonieus Bergen!