Poliflw

Appelscha Regio 3.0 Persoonlijk Afgelopen week luisterde ik naar de radio en hoorde daar een gesprek met een Europarlementariër. Wat me bij is gebleven van het gesprek is dat hij herhaaldelijk benoemde dat er in het Europees parlement dingen soms zo gaan, omdat ze al jaren zo gaan. Hij meldde er ook bij dat hij in veel gevallen het er niet mee eens was en kwam dan ook tot de uitdagende slotconclusie: Als dingen altijd al zo gaan als ze gaan hoeven ze nog niet juist te zijn. Persoonlijk heb ik me in de raadsvergadering van december van vorig jaar me nogal druk gemaakt om een brief die de gemeente had verstuurd over de invoering van Diftar+ nog voor dat er een besluit over was genomen. Brutaal vond ik het en een schop in het kruis van de raad die daarover hoort te beslissen. Wat schetst mijn verbazing nu? Eenzelfde truc haalt de gemeente uit met het sturen van een persbericht op 5 februari met daarin de stelling dat het college de raad voorstelt 3 ton aan de coöperatie te geven en vervolgens te verwijzen naar de voorzitter van de coöperatie. Hulde overigens aan de redacteur van de lokale krant die de juiste informatie hieruit wist te halen. Wat ik bedoel is dat deze mediadruk die ingezet wordt door het college niet gewaardeerd wordt. Opvallend ook, want ze zou me als raadslid moeten kunnen overtuigen met argumenten en niet door stellingen in te nemen die men niet of nauwelijks kan onderbouwen. We zullen eens kijken of we inhoudelijk hier ook wat van kunnen vinden: De coöperatie is opgericht om meer toeristen te trekken naar Appelscha en de directe omgeving. Dat betekent een marketingplan, en een marketingcommunicatieplan. Dat zijn twee grootheden die in elkaars verlengde liggen, maar toch verschillend zijn. Een marketingplan gaat over het ontwikkelen van producten en diensten of het verbeteren van bestaande producten en diensten. Het gaat over doelgroepen (oude en nieuwe), beschikbare media of nieuw ontwikkelen van media. Het gaat over positionering, merkbeleving en prijs. Het plan bevat een matrix waarin de analyse van de klant staat (wie is hij, waar komt hij vandaan, man of vrouw, met of zonder kinderen, leeftijd, besteedbaar vakantiegeld, wat hij vindt van Appelscha, sterke en zwakke punten en dergelijke). Er moet een matrix zijn waarin alle (nieuwe) producten en diensten in zijn opgenomen. Het gaat over mensen (bijvoorbeeld bij te leveren diensten en service) en tenslotte promotie(marketingcommunicatie). De marketingcommunicatie gaat over kennis, houding en gedrag. Meer kennis bij de beoogde doelgroepen over de aangeboden producten en diensten (dus een matrix van doelgroepen en media), en het waarom. Toename van kennis levert een positieve houding op ten opzichte van het gebodene en tenslotte het gedrag (toeristen komen naar Appelscha). Dat laatste is de bottleneck. Je kunt immers kennis aanbieden, een positieve houding bewerkstelligen, maar gedrag laat zich moeilijk sturen. De coöperatie heeft voornamelijk aannames (u weet inmiddels hoe allergisch ik daarvoor ben) en veel theorie opgeschreven. Zo staat er iets in over gele mensen en lime mensen. Er staat niets in over de toerist die de afgelopen jaren naar Appelscha is gekomen. We weten niets van hem en haar. Niet eens hoeveel van hem gele mensen zijn bijvoorbeeld. Het is flut, gebakken lucht en onprofessioneel. Een zogenaamd plan dat die naam niet verdient. Het trekken van meer toeristen in een bepaald jaar, is geen doelstelling. Het trekken van jaarlijks 5000 mensen (te beginnen in 2021), tweeverdieners, tussen 35 en 45 jaar, bovenmodaal, geen kinderen, met liefde voor mountainbiken en zwemmen. Dat is een doelstelling (specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch, tijdsgebonden=SMART). U vindt het nergens opgeschreven. Ook de financiële onderbouwing is uitermate zwak. Waarom er een willekeurig communicatiebureau uitgekozen, zijn er geen andere en waarom geen pitch. Het maken en onderhouden van een website is al genoemd in de commissievergadering en is veel en veel te hoog. Dat kan voor een fractie. Aantoonbaar. Een gebiedsregisseur aannemen voor een groot bedrag waarvoor je je zou moeten schamen. En waarom moet hij of zij nu al in dienst. Er staat nauwelijks iets op papier, er is geen samenhangend plan en de nagenoeg geen richting. Ik zou eerst maar eens bovenstaande uitwerken, en pas als de blauwdruk het licht heeft gezien nadenken over nut en onnut van een gebiedsregisseur. Als je een gebouw wil bouwen begin je toch met een idee en een architect, en niet met een opzichter. De coöperatie is een doodgeboren kindje, dat binnen twee jaar met een nieuwe aanvraag voor meer geld komt, zonder te kunnen bogen op resultaat (mijn aanname is namelijk net zoveel waard als de aannames van de coöperatie). En tenslotte nog dit: als in de subsidievoorwaarden klip en klaar staat dat de Bosbergtoren niet (ik herhaal: niet) deel uitmaakt van die subsidie, hoe kan het dan zijn dat de wethouder binnen afzienbare tijd met een plan komt om de die Toren wel over te dragen aan de coöperatie. Ben ik nou zo slim of ... We gaan dan ook graag mee met het amendement van de Partij van de Arbeid waarin een duidelijke voorwaarde wordt gesteld voor eerst maar eens 150 duizend euro en bij nadere bestudering wellicht de rest van het bedrag. Laat maar zien wat je kunt en waarom wij zo vroeg in het politieke seizoen al een beetje afstand moeten doen van de gestelde doelen in ons raadsprogramma. Als we hier dan waarde aan hechten dan blijkt dat in ieder geval niet uit het voorstel dat nu voor ons ligt. Marcel Moes Fractievoorzitter StellingwerfPLUS

Partijpraat (uit de Nieuwe Ooststellingwerver d.d. 15 november 2017) Het einde van 2017 nadert snel. Weer een jaar erbij. De tijd van terugblikken breekt aan. Wat hebben we goed gedaan en wat niet. Wie ontvielen ons en welke nieuwe wereldburger mochten we begroeten. De optelsom van goede en minder goede zaken. Nu ik dit zo opschrijf, besef ik dat ik in 2017 gewoon geleefd heb. Net als elk ander jaar. Met ups en downs. Besef ik dat het leven snel gaat. En dat tijd als heelmeester alle wonden heelt, maar als “dokter” toch faalt omdat hij zijn patiënten op den duur doodt. Misschien is het beter om je te richten op de toekomst. Ik ben van nature een optimist. Dat heeft twee kanten. Enerzijds valt veel tegen, anderzijds ga ik de nieuwe dag opgewekt tegemoet. Een pessimist merkt dat alles meevalt. Toch blijf ik de eerste levenshouding aanhangen, ook al omdat ik denk de toekomst enigszins te kunnen beïnvloeden. En ik zie graag de zonzijde, ook al is de zon achter de wolken. En soms zijn er donkere wolken. Zo hangt in politiek opzicht de schaduw over onze schouder van een niet-gewenste gemeentelijke fusie. Een fusie die StellingwerfPLUS per se niet wil. Het wordt een speerpunt van ons verkiezingsprogramma. Onze gemeente kan heel goed zijn eigen broek ophouden. Dat wijzen de cijfers wel uit. Voorstanders hebben tot nu toe geen enkel steekhoudend argument ter tafel gelegd. Dus: we blijven zelfstandig. Een ander punt dat we hoog in ons vaandel hebben staan, is de zorg voor ouderen. Het beleid dienaangaande moet up-to-date zijn. De gebiedsteams moeten in dat opzicht veel beter gaan opereren. We zijn ervoor dat ouderen zo zelfstandig mogelijk kunnen blijven qua wonen, hulp, sociale ondersteuning en betaalbare voorzieningen. Verder zijn we ervoor om een ombudsman in te stellen (ombudsman is het Zweedse woord voor vertegenwoordiger). Een vertegenwoordiger van de burger naar de gemeente, die zich gevraagd en ongevraagd bemoeit met de gang van zaken. En – naast andere zaken – willen we de gemeentelijke lasten zo laag mogelijk maken, de meeste liefst op nul. Zo een paar optimistische gezichtspunten. Zaken die we graag met zoveel mogelijk burgers willen realiseren. Daarvoor gaan we ons beste beentje voorzetten. Meer dan dat, omdat we als tweede lokale partij nog beter dan andere ons stinkende best moeten doen. Ik hoop dat de burgers van onze gemeente een fantastisch jaar tegemoet gaan. Dat ze moeilijkheden bespaard blijven, en zo niet dan veel sterkte krijgen bij het dragen ervan. Dat mensen zonder werk een baan krijgen in 2018. Dat jongeren voorspoed hebben bij hun schoolcarrière. Dat mensen op zoek naar een woning, geluk hebben. Dat werkenden hun loon zien stijgen, zieken beter worden, armen wat rijker, singles een partner, aanstaande moeders en vaders een gezond kind en ik eindelijk een prijs in de loterij (grapje…). IJp van der Veen

Partijpraat (Nieuwe Ooststellingwerver d.d. 26 juli 2017) Wat de toekomst brengt ? We staan aan de vooravond van het laatste halfjaar van onze zittingperiode (zeven maanden om precies te zijn). Langzaamaan maken de politieke partijen zich op voor de verkiezingen van maart 2018. Wat zullen die brengen? Een paar dingen zijn zeker. Zo zal onze zeer gewaardeerde collega Meine Jansma ons in 2018 verlaten als raadslid. We gaan hem in dat opzicht missen. Ook Sierd de Boer hangt dan zijn takenpakket aan de wilgen. En als de voortekenen ons niet bedriegen, zal wethouder Van Esch er alles aan doen om op het pluche te blijven zitten, al is zijn houdbaarheid – volgens de uitgangspunten van zijn CDA – over datum. Bij de VVD gaat de voorvrouw, fractieleider Rineke Valk, niet verder vanwege drukke werkzaamheden. Jammer. Oosterman blijft. Hoera. Er zijn ook onzekere zaken die mij bezighouden. Doet de PVV mee? Volgens de uitslag van de landelijke verkiezingen is hier draagvlak. Daarom ook loopt de Partij voor de Dieren zich misschien warm in de coulissen van ons politieke toneel. Verder is StellingwerfPLUS reuze benieuwd naar het toekomstplaatje van de VVD. Die heeft de afgelopen vier jaar wel historie geschreven met vier wethouders. Maar zal deze partij de toekomst adequaat invullen? Er mag geen lijstverbinding meer worden gemaakt. Dus GroenLinks moet weer op eigen benen staan. Zet de landelijke opmars zich ook voort in onze gemeente? We zullen zien. Wellicht rekent Simon ter Heide zich rijk nu de PvdA zich meer in de kijker speelt als oppositie. En rekenen als oud-notaris kan hij. En zal Tammo Munting van D’66 weer proberen zijn steentje bij te dragen (?), hoewel hij – samen met Simon - graag het fundament afbreekt van onze gemeentelijke zelfstandigheid. Zeker doet StellingwerfPLUS weer mee. Naast een lokale partij (OB) die bestuurt, is het ook nuttig dat de tweede lokale partij in de oppositie is. Een goede balans voor de plaatselijke politiek. Zo heeft StellingwerfPLUS zich stelselmatig verzet tegen een fusie met andere gemeenten. En daarmee onze financieel meer dan gezonde gemeente in stand gehouden. Met redelijke gemeentetarieven, een aardig functionerend ambtelijk apparaat en overzichtelijke problemen. Het kan een stuk beter, en er moet ook worden gestreefd naar beter, hoger en verder. Maar als dat met kleine stapjes gaat, is het ook goed. Ooststellingwerf moet nog vele, vele decennia bestaan. Als fantastische leefomgeving, met voldoende voorzieningen en als een toeristische trekpleister van jewelste. Met de Opsterlandse Compagnonsvaart als slagader. En het Drents-Friese Wold als natuurlijk juweel. Er gaan regelmatig stemmen op, het aantal partijen in te perken. Maar veelzijdigheid is juist goed, want daarmee hoor je de verschillende stemmen. En zo wordt de democratie volop gediend. StellingwerfPLUS als tweede lokale partij is het tegenwicht zijn van de lokale partij die in het bestuur aan de touwtjes trekt (of denkt te trekken). En dat dwingt om meer dan ons best te doen. Of ik doorga, heb ik nog niet besloten. Wel zal ik uiteraard bijdragen aan een goed verkiezingsresultaat met, in ieder geval vechten voor de zelfstandigheid van Ooststellingwerf. En de komende, laatste loodjes, B&W stevig controleren op zijn handel en wandel. IJp van der Veen