Als het moeilijk wordt, houd je elkaar toch vast? Gisteren is helaas wederom een zwarte bladzijde in de jonge Laarbeekse geschiedenis geschreven. Het aftreden van wethouder van der Zanden had wat ons betreft niet gehoeven. Een wethouder die het lef heeft in moeilijke tijden keuzes te maken, die blijkbaar haar eigen partij niet wil of durft te maken. Een wethouder die niets verkeerd heeft gedaan, maar toch wordt gedwongen om op te stappen. ‘Don’t shoot the messenger’ zou je zeggen. Echter, haar besluit in deze situatie is zeer begrijpelijk en getuigd van lef en leiderschap. Met de aangenomen kadernota is er namelijk nog steeds volop ruimte om met bezuinigingsvoorstellen te komen. Van nu tot aan de Begroting en zelfs hierna. Het houdt niet op. Maar wat ons betreft had het college wel kaders nodig om in deze moeilijke tijd met de begroting aan de slag te gaan. PNL koos ervoor om geen extra realistische en uitvoerbare bezuinigingsmaatregelen in te brengen om tot hun gewenste en onrealistische OZB verhoging van 3% te komen. Ze kozen er wel voor om mee te gaan met de door andere partijen ingebrachte moties en amendementen. Uiteindelijk werd door hen toch de hete aardappel vooruit geschoven en dus de kadernota door hen afgewezen. Dat deze kortzichtigheid van een partij leidt tot het vertrek van hun eigen wethouder, is te bizar voor woorden. De tekorten komen namelijk niet door het Laarbeekse beleid maar doordat Den Haag ons onredelijk kort. Het glas is nu half leeg!