Poliflw

Burgemeester en wethouders informeren de gemeenteraad -willens en wetens- niet over de hoogte van de aanzienlijke vertragingskosten Maankwartier. Dit alhoewel de gemeenteraad een controlerende taak heeft en het college een informatieplicht kent. Het enige dat men prijs geeft is dat het over een aanzienlijk bedrag gaat en men daarover in overleg is met sociale woningcorporatie Weller.

Nu de kosten van de vertraging door het college zelf als aanzienlijk omschreven worden en reeds geruime tijd in kaart gebracht zijn luidt de vraag waarom men dit in het geheel niet met de gemeenteraad deelt. Noch ‘vertrouwelijk’ of ‘geheim’ (ook dat zijn immers mogelijkheden waarover burgemeester en wethouders beschikken) wordt de raad geïnformeerd. Dat terwijl Hart-Leers er met grote regelmaat (ook onlangs weer) officieel naar informeerde.

Bijgaande reactie, als antwoord op onze recente vraag, zegt nagenoeg niks. Behalve dat het, wederom, ‘maak je borst maar nat’ heet.

Een veelheid aan ‘commerciële ruimten’ staan via diverse makelaars ‘te huur’ en zijn aldus ‘prompt beschikbaar’. Dat in tegenstelling tot het telkenmale geschilderde plaatje dat ondernemers te wachten staan tot dat de plaat over het spoor/’interwijkverbinding’ en/of ‘het station’ open gaat.

Het Maanhotel is ‘casco/kaal’ gebouwd waarbij nog steeds niet duidelijk is of er überhaupt een/de zoveelste hotelexploitant voor gevonden is (of wordt). Terwijl Heerlen ondertussen -reeds meermaals- vorstelijk de beurs trok en daarmee al vele malen meer uitgaf dan de, zeer geruime tijd, aan eenieder voorgespiegelde ‘maar 10 miljoen Euro’.

Hart-Leers: ‘Waarom toch steeds weer die langdurige geheimzinnigheid, waarom geen enkele informatie en deze (alhoewel beschikbaar) zelfs lange tijd bewust achterhouden? Is men wellicht bang dat, indien men voor de vertrouwelijke en/of geheime ‘weg’ informeren kiest, dit zeker en vast een extra vergadering tot gevolg zal hebben en het signaal daarvan aldus overduidelijk is?! Of denkt men simpelweg -we houden het tot na de politieke zomervakantie onder de pet, dan heeft de feestelijke opening plaatsgevonden, en valt dat feestje (mede vanwege de zoveelste financiële tegenvaller) niet in het water-…’

5_1_1.docx

De grootschalige sloop in Heerlen-centrum vindt plaats onder politieke verantwoordelijkheid van twee wethouders. Frank Simons (OPH) is vanuit zijn portefeuille met Ruimtelijke Ordening bezig met de sloop van het stadskantoor. Peter van Zutphen (SP, Centrumontwikkeling) gaat over de sloop van de voormalige Plu, Studio 54 en het Kegelpaleis.

Sinds de grote sloop in de jaren zeventig en tachtig in Heerlen is er niet meer zoveel gesloopt als nu. Wijlen Hub Savelsbergh, die 24 jaar als wethouder met in zijn portefeuille Ruimtelijke Ordening in Heerlen aan de touwtjes trok, vergaarde er de bijnaam Hub de Sloper mee.

Simons moet lachen als hij met de mogelijke bijnamen Frank de Sloper en Peter de Sloper wordt geconfronteerd. „Dat haalde laatst ook al iemand aan. Maar ik denk niet dat wij met die bijnamen de geschiedenis in zullen gaan.”

Daarvoor zitten er volgens Simons te veel verschillen tussen de sloop van toen en het afbreken van nu. „Vooropgesteld: ik kan geen uitspraken doen over met welke intenties de sloop van destijds is uitgevoerd. Ik heb er ook nauwelijks herinneringen aan. Ik was toen een jonge jongen die meer met voetbal bezig was. Maar de gebouwen die we nu slopen, zijn puisten in een stad in ontwikkeling. Daarbij zorgen we ervoor dat er iets mooiers voor terugkomt.”

De vroegere sloop heeft Heerlen met littekens achtergelaten. De nieuwe sloop moet werken als een facelift voor de stad. Simons is dan ook niet bang dat hij als sloopwethouder wordt gezien. „Ik moet de eerste burger nog spreken die me komt vertellen dat het zonde is dat deze gebouwen tegen de grond gaan. De mensen die ik spreek zijn er juist blij mee.”

Vanuit zijn werkkamer kan Simons dagelijks de vorderingen van de sloop van het stadskantoor volgen. „Ik moet de slopers een pluim geven. Ze gaan professioneel te werk, beperken overlast tot een minimum en de veiligheid staat bovenaan. En er zijn veel bruikbare materialen uit het gebouw gehaald die we kunnen recyclen. Daar doen we zelf ook aan mee. We zijn met kunstenaar Paul Koenen bezig om een bank te maken van sloopmateriaal uit het stadskantoor. Die wordt voor het nieuwe stadskantoor geplaatst, als aandenken aan het oude.”

Artikel uit De Limburger d.d. 23 maart 2019

De grootschalige sloop in Heerlen-centrum vindt plaats onder politieke verantwoordelijkheid van twee wethouders. Frank Simons (OPH) is vanuit zijn portefeuille met Ruimtelijke Ordening bezig met de sloop van het stadskantoor. Peter van Zutphen (SP, Centrumontwikkeling) gaat over de sloop van de voormalige Plu, Studio 54 en het Kegelpaleis.

Sinds de grote sloop in de jaren zeventig en tachtig in Heerlen is er niet meer zoveel gesloopt als nu. Wijlen Hub Savelsbergh, die 24 jaar als wethouder met in zijn portefeuille Ruimtelijke Ordening in Heerlen aan de touwtjes trok, vergaarde er de bijnaam Hub de Sloper mee.

Simons moet lachen als hij met de mogelijke bijnamen Frank de Sloper en Peter de Sloper wordt geconfronteerd. „Dat haalde laatst ook al iemand aan. Maar ik denk niet dat wij met die bijnamen de geschiedenis in zullen gaan.”

Daarvoor zitten er volgens Simons te veel verschillen tussen de sloop van toen en het afbreken van nu. „Vooropgesteld: ik kan geen uitspraken doen over met welke intenties de sloop van destijds is uitgevoerd. Ik heb er ook nauwelijks herinneringen aan. Ik was toen een jonge jongen die meer met voetbal bezig was. Maar de gebouwen die we nu slopen, zijn puisten in een stad in ontwikkeling. Daarbij zorgen we ervoor dat er iets mooiers voor terugkomt.”

De vroegere sloop heeft Heerlen met littekens achtergelaten. De nieuwe sloop moet werken als een facelift voor de stad. Simons is dan ook niet bang dat hij als sloopwethouder wordt gezien. „Ik moet de eerste burger nog spreken die me komt vertellen dat het zonde is dat deze gebouwen tegen de grond gaan. De mensen die ik spreek zijn er juist blij mee.”

Vanuit zijn werkkamer kan Simons dagelijks de vorderingen van de sloop van het stadskantoor volgen. „Ik moet de slopers een pluim geven. Ze gaan professioneel te werk, beperken overlast tot een minimum en de veiligheid staat bovenaan. En er zijn veel bruikbare materialen uit het gebouw gehaald die we kunnen recyclen. Daar doen we zelf ook aan mee. We zijn met kunstenaar Paul Koenen bezig om een bank te maken van sloopmateriaal uit het stadskantoor. Die wordt voor het nieuwe stadskantoor geplaatst, als aandenken aan het oude.”

Artikel uit De Limburger d.d. 23 maart 2019