Poliflw

De wereld verkeert in een grote crisis en landen moeten alle zeilen bijzetten om hun bevolking te beschermen tegen de uitbraak van het coronavirus. Waar niemand op zit te wachten is arrogantie naar andere landen die ook zwaar getroffen zijn. Óf een ruziestemming omdat landen nu hun kans schoon zien om hun zin door te drijven op gebied van gezamenlijke schulden maken.

SP-Kamerlid Renske Leijten gaat daar dinsdag over in debat met minister Hoekstra: 'Gezamenlijke schulden maken, zoals veel landen in de EU dat nu willen, is geen teken van internationale solidariteit. Iedereen die dat beweert, bedient de financiële sector door nieuwe producten te creëren. Waar ze mee kunnen speculeren, gokken en geld verdienen. Iedereen die stelt dat een hogere schuldenberg voor landen solidariteit is, is de weg kwijt.'

Volgens Leijten is internationale solidariteit hard nodig, maar is dat ook op andere manieren mogelijk: 'Laten we inzetten op monetaire financiering bij de nationale centrale banken. Hiermee hangen we niet onze economieën in de strop van de financiële sector die lachend rijk wordt. Haal het geld waar het zit. Kom met een solidariteitsheffing voor de hyperrijken en voor financiële activiteiten. Als het plan voor een Europese staatsschuld doorgaat, dan lenen de landen zich een ongans, lacht de financiële sector zich suf en betalen de cruciale beroepen straks weer de prijs. Dan zullen de helden waar nu voor geklapt wordt, zij die een cruciale beroep hebben, weer vooraan staan om te bloeden. Dat recept hebben we al eens gezien en dat moet nu echt anders. Internationale solidariteit is hard nodig, maar het kan ook anders.'

Door Paul Tang, Henk Nijboer op 25 maart 2020 Delen  

In de VS wordt er gesproken over ‘helikoptergeld’ van tweeduizend dollar per persoon. Hoe heftiger de crisis wordt, des te groter en radicaler de plannen van economen om onze economie te ondersteunen. Ook politiek is er een gevoel van urgentie. Bondskanselier Merkel stelde dat Duitsland voor „een historische taak” staat, president Macron zei dat de Fransen “in oorlog” zijn tegen het coronavirus.

Toch is het in Europa voorlopig ieder voor zich. Wat we nu echter nodig hebben is hetzelfde als in oorlogstijd: radicale solidariteit tussen bevriende landen. In een digitale samenkomst kunnen de Europese regeringsleiders donderdag laten zien dat het ze ernst is en coronacrisisleningen opzetten.

Net als in oorlogstijd is er een situatie van massale mobilisatie. Mensen met essentiële beroepen als verpleegkundigen, artsen, politieagenten en supermarktmedewerkers zijn volop in touw, terwijl het merendeel van de bevolking juist naar het thuisfront wordt gedirigeerd.

Welke schade brengt de coronacrisis toe aan onze economie?

Tegelijkertijd moet al worden nagedacht over demobilisatie. Welke schade brengt de coronacrisis toe aan onze economie? Vallen door de strijd tegen het virus gezonde bedrijven om, waardoor waardevolle banen verdwijnen, zodat het mensen niet meer lukt het leven op te pakken na corona? Overheden proberen net als in oorlogstijd de economie grotendeels zelf draaiende houden. Er is brede consensus over de wijze waarop dit moet gebeuren. Tot ons arsenaal behoren het garanderen van lonen, deeltijd-WW, financiële steun voor zzp’ers en mensen met nul-urencontracten, en het verlenen van uitstel van belastingen en kredieten voor bedrijven.

Duitsland heeft al 500 miljard euro aan leningen beschikbaar gesteld voor bedrijven, Italië geeft 600 euro aan iedere zelfstandige ondernemer, en veel Spanjaarden hoeven voorlopig hun rekening voor gas, elektriciteit en water niet te betalen. Economen schatten dat landen tot wel 10 procent van hun bruto nationaal product (bnp) beschikbaar moeten stellen aan extra overheidsuitgaven om de economie overeind te houden.

Het virus houdt zich niet aan geografische grenzen, maar is voor ons hele continent een gevaar.

Europa is in haar gevecht tegen de economische gevolgen van de coronacrisis even sterk als haar zwakste schakel. Het virus houdt zich niet aan geografische grenzen, maar is voor ons hele continent een gevaar. Een tweede uitbraak in het buitenland kan zo naar Nederland overslaan. Net zo schaadt een economische crisis in andere EU-landen ook de Nederlandse economie langdurig. Het is daarom ook in ons belang dat landen als Italië, Spanje en België deze crisis goed doorstaan.

Voor hun extra overheidsuitgaven zoeken landen in principe financiering op de financiële markten. Uit angst voor een schuldencrisis zouden die sommige landen wel eens voor hoge rentes kunnen plaatsen. Daarom bepleiten wij dat Europese landen dit geld gezamenlijk ophalen, om voor elk land genoeg fondsen te garanderen.

Tot nu toe waren deze Europese obligaties taboe, maar alleen zo kunnen we samen deze crisis te boven komen.

Dat kan via gezamenlijke crisisleningen waarvan we de opbrengsten besteden daar waar ze het hardst nodig zijn. Die uitgaven zijn duidelijk aanwijsbaar en af te spreken: de zorgsector, inkomensondersteuning voor werknemers en zelfstandigen en belastinguitstel aan bedrijven. Deze crisisleningen of euro-obligaties, in het Engels ook wel eurobonds, worden niet opgeteld bij de nationale schulden, maar zijn een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Tot nu toe waren deze Europese obligaties taboe, maar alleen zo kunnen we samen deze crisis te boven komen.

De coronacrisislening geeft uiting aan de solidariteit die de huidige crisis van ons vraagt. Met een fonds van 10 procent van het bnp van de eurozone, 1500 miljard euro, kunnen we onze gezondheidssystemen ondersteunen en de ergste economische schok opvangen. Via gezamenlijke obligaties kunnen we dit bedrag ophalen uit de financiële markt tegenover een minimale prijs. De rente op veilige staatsobligaties is immers laag, en wat is er veiliger dan het geheel van alle eurolanden?

Italië, Nederland, Spanje of Duitsland: we hebben met hetzelfde probleem te kampen en moeten vergelijkbare ingrepen doen.

Toch lijkt er in Berlijn en Den Haag nog twijfel te zijn. Net zoals tijdens de kredietcrisis zijn regeringen bang dat Europese actie verhindert dat landen met grote schulden hervormingen doorvoeren. In de huidige situatie raakt dit argument kant noch wal. Italië, Nederland, Spanje of Duitsland: we hebben met hetzelfde probleem te kampen en moeten vergelijkbare ingrepen doen.

Na een mislukte Eurotop vorige week moest de Europese Centrale Bank te hulp schieten om de stijgende kosten van onder andere Italiaanse obligaties tegen te gaan. Met een opkoopprogramma van 750 miljard euro is deze stijging inderdaad een halt toegeroepen. Voor nu. Het ECB-programma laat veel vragen onbeantwoord. Zo is het onduidelijk of de ECB de politieke wil en juridische macht heeft om interne regels aan te passen die verhinderen dat ze te veel van de obligaties van één land in handen heeft. Zonder aanpassingen van deze regels loopt de ECB snel tegen haar limieten aan.

Met haar actie compenseert de centrale bank het gebrek aan handelingsvermogen bij onze regeringsleiders. Dit is niet alleen een democratisch tekort, maar ook ontoereikend. Politiek handelen blijft noodzakelijk. Het is dus de hoogste tijd dat de Duitse en Nederlandse kabinetten de solidariteit tonen die de situatie vergt. Dat kan door de coronacrisislening te ondersteunen. Hiermee kan Europa het heft in eigen handen nemen en zowel de coronagezondheidscrisis als de economische crisis overtuigend de baas zijn.

Europa

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Het coronavirus heeft een wereldwijde crisis veroorzaakt. Mensen werken thuis, winkels sluiten en ondernemers zien hun opdrachten opdrogen. De snelwegen zijn leeg. Ook in Brussel is het Europees Parlement al enige tijd gesloten. De genomen maatregelen zijn stevig, maar broodnodig om het effect van het virus op de volksgezondheid te beperken. Unieke tijden vragen om unieke maatregelen. Om de economie draaiende te houden is tevens uitzonderlijk beleid nodig.  “Never waste a good crisis”, moet Christine Lagarde, de kersverse baas van de Europese Centrale Bank (ECB) gedacht hebben toen zij afgelopen dinsdagavond het pakket noodmaatregelen bekend maakten.

Bovenop het al lopende opkoopprogramma van 120 miljard euro voor dit jaar deed Lagarde er een enorme schep bovenop: 750 miljard euro tot oudejaarsavond. En, zo bleek uit de bijgaande persverklaring, ongelimiteerd in tijd en omvang.

Dit betekent dat vanaf nu elke maand een slordige 130 tot 135 miljard euro wordt opgekocht tot en met december van dit jaar. En als het niet genoeg is, dan wordt het opkoopprogramma verder uitgebreid. Nieuw is ook dat niet alleen staatsobligaties en obligaties van grote, beursgenoteerde bedrijven worden opgekocht, maar ook kortlopende schulden van kleinere niet-financiële bedrijven. Naar de kwaliteit van het onderpand wordt niet gekeken. De ECB koopt dus schulden, tegen de klippen op. Zelfs haar illustere voorganger Mario Draghi durfde dit niet aan.

Reden van dit alles?

Het corona virus uiteraard. Maar eigenlijk zoekt de EU al langer een reden om schulden van landen gemeenschappelijk te maken. Eerder sprak Lagarde van ‘Green bonds’ – volgens sommigen ‘Greta bonds’ - voor het klimaatbeleid. Net zo min als de EU de eurocrisis van 2010 niet zag aankomen, had ze geen idee welke economische schade het virus kon aanrichten. De EU wilde alleen over ‘klimaat’ praten, terwijl de uitbraak toch al máánden aan de gang was in Azië. Nu Corona er is, volgen de ‘Corona bonds’ vrijwel automatisch. En ook die maken Nederland tot pinautomaat. Wij staan er tenslotte economisch sterker voor dan Zuid-Europa, mede dankzij ons jarenlange zuinige beleid.

Is deze ‘bazooka’ nodig? Het antwoord is driewerf ‘neen’.

Om te beginnen is nog volstrekt onduidelijk op grond van welke criteria welke obligaties gekocht gaan worden. De kans is groot dat dit doelgericht gaat leiden tot dezelfde rentevoet voor álle schuldtitels van alle eurozonelanden. Dan heeft de ECB dus de facto eurobonds ingevoerd, maar onder een andere naam.

Het is bovendien nog onduidelijk op welk niveau ze die rente gaan prikken. Afgelopen dinsdag deed de ECB een ingreep in Italië. De rente van de Italiaanse staatsobligaties was te ver opgelopen. In de persverklaring werd gezegd dat de ECB de gebruikelijke verdeelsleutel voor het opkopen van schulden van de diverse eurolanden ‘flexibel’ zal toepassen. Vertaald: als Spaans of Italiaans schuldpapier te duur wordt, bijvoorbeeld omdat het overheidstekort te groot wordt, dan koopt de ECB gewoon een groter deel van die schuld op dan volgens de eigen criteria is toegestaan. De ECB heeft een carte blanche. Het doet wat zij wil.

Alles om de euro te redden en daarmee de illusie van een verenigd Europa in stand te houden. Inderdaad, never waste a good crisis.

Deze ‘Corona bonds’ zijn niet de oplossing. Zoals voormalig bestuurder van De Nederlandse Bank (DNB) en hoogleraar complexiteit, Lex Hoogduin, tweette is het een veel betere oplossing om de nationale centrale banken van het eurosysteem tijdelijk een noodloket te laten openen. Hieruit kan de overheid tegen nul procent rente dan de financiële noden van burgers en bedrijven ledigen. Dat is veel effectiever maatwerk en doelgerichter dan de ‘bazooka’ uit Frankfurt.

Derk Jan Eppink

Europarlementariër voor Forum voor Democratie 

Vice-voorzitter fractie Europese Conservatieven & Hervormers (ECR)

Twitter: https://twitter.com/djeppink 

Het coronavirus heeft een wereldwijde crisis veroorzaakt. Mensen werken thuis, winkels sluiten en ondernemers zien hun opdrachten opdrogen. De snelwegen zijn leeg. Ook in Brussel is het Europees Parlement al enige tijd gesloten. De genomen maatregelen zijn stevig, maar broodnodig om het effect van het virus op de volksgezondheid te beperken. Unieke tijden vragen om unieke maatregelen. Om de economie draaiende te houden is tevens uitzonderlijk beleid nodig.  “Never waste a good crisis”, moet Christine Lagarde, de kersverse baas van de Europese Centrale Bank (ECB) gedacht hebben toen zij afgelopen dinsdagavond het pakket noodmaatregelen bekend maakten.

Bovenop het al lopende opkoopprogramma van 120 miljard euro voor dit jaar deed Lagarde er een enorme schep bovenop: 750 miljard euro tot oudejaarsavond. En, zo bleek uit de bijgaande persverklaring, ongelimiteerd in tijd en omvang.

Dit betekent dat vanaf nu elke maand een slordige 130 tot 135 miljard euro wordt opgekocht tot en met december van dit jaar. En als het niet genoeg is, dan wordt het opkoopprogramma verder uitgebreid. Nieuw is ook dat niet alleen staatsobligaties en obligaties van grote, beursgenoteerde bedrijven worden opgekocht, maar ook kortlopende schulden van kleinere niet-financiële bedrijven. Naar de kwaliteit van het onderpand wordt niet gekeken. De ECB koopt dus schulden, tegen de klippen op. Zelfs haar illustere voorganger Mario Draghi durfde dit niet aan.

Reden van dit alles?

Het corona virus uiteraard. Maar eigenlijk zoekt de EU al langer een reden om schulden van landen gemeenschappelijk te maken. Eerder sprak Lagarde van ‘Green bonds’ – volgens sommigen ‘Greta bonds’ - voor het klimaatbeleid. Net zo min als de EU de eurocrisis van 2010 niet zag aankomen, had ze geen idee welke economische schade het virus kon aanrichten. De EU wilde alleen over ‘klimaat’ praten, terwijl de uitbraak toch al máánden aan de gang was in Azië. Nu Corona er is, volgen de ‘Corona bonds’ vrijwel automatisch. En ook die maken Nederland tot pinautomaat. Wij staan er tenslotte economisch sterker voor dan Zuid-Europa, mede dankzij ons jarenlange zuinige beleid.

Is deze ‘bazooka’ nodig? Het antwoord is driewerf ‘neen’.

Om te beginnen is nog volstrekt onduidelijk op grond van welke criteria welke obligaties gekocht gaan worden. De kans is groot dat dit doelgericht gaat leiden tot dezelfde rentevoet voor álle schuldtitels van alle eurozonelanden. Dan heeft de ECB dus de facto eurobonds ingevoerd, maar onder een andere naam.

Het is bovendien nog onduidelijk op welk niveau ze die rente gaan prikken. Afgelopen dinsdag deed de ECB een ingreep in Italië. De rente van de Italiaanse staatsobligaties was te ver opgelopen. In de persverklaring werd gezegd dat de ECB de gebruikelijke verdeelsleutel voor het opkopen van schulden van de diverse eurolanden ‘flexibel’ zal toepassen. Vertaald: als Spaans of Italiaans schuldpapier te duur wordt, bijvoorbeeld omdat het overheidstekort te groot wordt, dan koopt de ECB gewoon een groter deel van die schuld op dan volgens de eigen criteria is toegestaan. De ECB heeft een carte blanche. Het doet wat zij wil.

Alles om de euro te redden en daarmee de illusie van een verenigd Europa in stand te houden. Inderdaad, never waste a good crisis.

Deze ‘Corona bonds’ zijn niet de oplossing. Zoals voormalig bestuurder van De Nederlandse Bank (DNB) en hoogleraar complexiteit, Lex Hoogduin, tweette is het een veel betere oplossing om de nationale centrale banken van het eurosysteem tijdelijk een noodloket te laten openen. Hieruit kan de overheid tegen nul procent rente dan de financiële noden van burgers en bedrijven ledigen. Dat is veel effectiever maatwerk en doelgerichter dan de ‘bazooka’ uit Frankfurt.

Derk Jan Eppink

Europarlementariër voor Forum voor Democratie 

Vice-voorzitter fractie Europese Conservatieven & Hervormers (ECR)

Twitter: https://twitter.com/djeppink  

Er moet een eind komen aan de wurgkredieten bij postorderbedrijven zoals Wehkamp. Dat voorstel doet SP-Kamerlid Jasper van Dijk: ‘Als je een lening afsluit moet je die terugbetalen, dat is logisch. Het probleem bij de postorderbedrijven is dat ze van kredietverlening een verdienmodel hebben gemaakt met torenhoge rentes. Daar moeten we vanaf.’

Van Dijk doet zijn voorstel onder andere naar aanleiding van de reportage van Jeroen van Bergeijk in de Volkskrant van 15 februari. Hij werkte undercover als medewerker bij het callcenter van Wehkamp en onthulde dat het bedrijf mensen genadeloos in de schulden stort, er wordt immers goed op verdiend. Van Dijk: ‘Deze bedrijven mogen maar liefst 14 procent rente vragen, idioot als je bedenkt dat de rente op sparen nul procent is. Ik stel voor om het maximum met tien procent te verlagen naar vier procent.’

In Nederland hebben 600.000 mensen te maken met problematische schulden. 125.000 mensen hebben een betalingsachterstand bij zogenaamde verzendhuizen als Wehkamp en Otto. Minister Hoekstra van Financiën komt niet verder dan dreigementen als het gaat om de hoge rentes. Van Dijk verwacht een Kamermeerderheid te krijgen voor zijn voorstel.

Dat is namelijk al het geval als u bent aangesloten bij één van de Nationale Goede Doelen Loterijen; de Nationale Postcode Loterij, de BankGiroLoterij of de VriendenLoterij. Per jaar gaat er ruim €500 miljoen naar in totaal meer dan 100 ontvangende partijen. Daar zitten clubs bij die absoluut niet uw belangen dienen.

Activistische organisatiesZo heeft Urgenda al €8,3 miljoen mogen opstrijken. Voor dat geld is de organisatie hard gaan vechten om via de rechter af te dwingen dat de uitstoot van broeikasgassen met tenminste 25% verminderd moet worden in 2020. Als u uw portemonnee trekt om die warmtepomp te kopen, dan weet u wie u daarvoor mag bedanken.

VluchtelingenWerk kreeg over de laatste 30 jaar maar liefst €295 miljoen. Meer dan de helft van hun operationele budget krijgen ze van uw geld. Daardoor is een asielindustrie ontstaan die baat heeft bij het op grote schaal binnenhalen van vluchtelingen. Om onder meer dat tempo van massa-immigratie nog wat te versnellen, ging een bedrag van €377,5 miljoen naar Artsen zonder Grenzen, een partij die haar hand niet omdraait voor het opzetten van een veerdienst tussen Afrika en Europa.

Ook Oxfam Novib mocht zich verheugen op €404,3 miljoen. Het is te hopen dat het dit keer niet opgaat aan seksfeestjes met kindprostituees, na een dag van noeste arbeid om onrechtvaardigheid in de wereld aan te pakken. Nauw verbonden daaraan is de Clinton Foundation, die €31,4 miljoen kreeg. Deze steenrijke stichting, onder bezielende leiding van Bill en Hillary Clinton, heeft te maken met een leegloop van donateurs doordat er sterke verdenkingen zijn dat dit een pay-to-play vehikel is voor de verrijking van voornoemd echtpaar.

Greenpeace kreeg €70,7 miljoen. Zouden ze hiervan nog wat delen met Extinction Rebellion, een organisatie die oproept het overtreden van de wet zelfs tot een revolutie waarin 'sommige mensen zouden kunnen sterven'? En hoe zit het met Human Rights Watch, goed voor €13,6 miljoen, een enthousiast ondersteuner van de anti-Israël Boycot, Divest and Sanctions (BDS) campagne? De voorheen redelijke organisatie Amnesty International (€90,7 miljoen) houdt zich nu vooral bezig met progressieve stokpaardjes zoals LHBT en migranten.

Zelfs in uw eigen huiskamer wordt u geraakt door het bestedingspatroon van de Nationale Postcode Loterij. Wakker Dier (€3,9 miljoen) wakkert uw schuldgevoel over het eten van vlees aan. De Dierenbescherming (€43 miljoen) voert actief campagne om vlees uit te bannen. Milieudefensie (€35,8 miljoen) doet niets liever dan u uw auto uitjagen. 

Activisme bedrijvenDe Nationale Goede Doelen Loterijen maken structureel ongelukkige of bewust kwaadaardige keuzes in het kiezen van hun goede doelen. Geld geven aan goede doelen is iets wat menig Nederlander aan het hart gaat. Natuurlijk wil iedereen mensen helpen die het hard nodig hebben. Niemand heeft een hart van steen en het steunen van goede doelen hoort bij onze cultuur.

Des te wranger dat een dergelijk nobel sentiment misbruikt wordt om politiek te bedrijven. Het is hoog tijd dat de selectie van goede doelen wordt gedepolitiseerd. Het loterijgeld van de Nederlandse burgers is niet bedoeld om activisme mee te bedrijven. Help mensen die het nodig hebben, maak mensen blij. 

Hoe anders is het te verklaren dat het schrijfsel 'Het water komt' van onheilsprofeet Rutger Bregman wordt gesponsord door de Nationale Postcode Loterij? Bregman is een notoir activist en klimaatalarmist die met zijn recente werk een feitenvrij relaas heeft gepubliceerd. Wat heeft de Postcode Loterij met dit activistische materiaal te schaften?

Geen goede dealMocht u los van de steun aan activistische doelen denken dat de Postcode Loterij nog steeds een goede deal voor u is, rekent u dan even mee.

De Nationale Postcode Loterij ontving in 2018 ruim één miljard euro aan inkomsten. Daarvan werd €500 miljoen (50%) besteed aan goede doelen. Het gigantische bedrag van €200 miljoen (20%) ging op aan de organisatie en verkoopkosten. Directeur Poelmann mocht zelf een riant salaris van €240.000 per jaar opstrijken. Door slim inkopen en giften kon weliswaar de gevoelswaarde van de prijzen opgedreven worden, maar in essentie gaat nog steeds maar 30% van de inkomsten terug naar de kopers van de loten.

Stelt u zich eens voor dat u een loterij met tien vrienden organiseert. U brengt met zijn allen €100 bij elkaar. Eén van de vrienden, de organisator, geeft aan dat hij helaas €20 aan administratiekosten in rekening moet brengen. €50 gaat naar lokale goede doelen, waaronder het inbrekersgilde, de lokale knokploeg en de activist die eindeloos procedures voert, gewoon omdat het kan. Met een toss-up wordt de winnaar bepaald en die gaat met slechts €30 – en een croissantje van het lokale bakkertje, die het wel een sympathiek initiatief vindt – naar huis. Klinkt dit u als een goede deal?

Dit is wel wat u krijgt als u deelneemt aan de postcode loterij. In scherpe tegenstelling, keerde de Staatsloterij maar liefst 66% uit in 2018, oftewel €66 in het voorbeeld hierboven. Als u de beste kansen wilt hebben, kunt u veel beter daaraan deelnemen. Mocht u na het lezen van dit artikel uw lidmaatschap van de Postcode Loterij willen opzeggen, dan kan dat via hun website.

Sir Roger Scruton (1944-2020)

I remember so vividly waking up one morning, having stayed the night at Roger and Sophie's farm in Wiltshire, entering the drawing room quite early - it must have been around seven - and seeing Roger reading in deep concentration with a back as straight as an arrow. To me, this devoted posture - typical of him - symbolised the humbleness of his character. No matter how much success he had or how praised he was, he never forgot the importance of study.

The day before, we had discussed my Ph.D., of which he was the supervisor, while driving through the English countryside. And although Roger was fabulous in his argumentations along the way, he never ceased to indicate the porches and façades and chapels we passed, he kept making the connection with T.S. Eliot's poems and local heroes and forgotten luminaries. The purpose of all of this being that ultimately, intellectual rigour could never quite suffice in making the point - which was to him, in the last instance, an aesthetic one. What he seemed to mean was that I could only understand the ultimate argument for - in this case - the nation-state by understanding the feeling of home. And beauty, poetry, religious rituals were the key to that. Reversely, this was precisely why political concepts such as the nation-state were under threat in the modern era: because our aesthetic sensibilities were fading. He concluded the tutorial with the statement that 'conservatism is the philosophy of love'. Love for what exists around you, for human limitations: and for the home which is under threat from modern, atomized - and indeed loveless - society.

Roger, of course, famously tried to reconstruct that home in his Wiltshire farmhouse, and the Sunday Hill Farm was indeed a place of unique tranquility and peace. Yet it was also a place where very hard work was done, and to me, both of these elements came together at that quiet, tender moment at seven o’clock in the morning. To be a conservative in the modern era means constantly to battle to reclaim the home. It requires a very straight back - as indeed Roger has experienced throughout his much-contested intellectual life. But his fight to reclaim and restore was ultimately about a renewed sense of belonging - and thus about selflessness and, indeed, humility. Roger managed to embody all of this. I am deeply grateful for everything he has given us. May we all keep our backs as straight as he did. And may his spirit live on forever.

Lees hier het langere, Nederlandstalige artikel dat Thierry Baudet schreef als afscheid aan Roger Scruton: https://www.nrc.nl/nieuws/2020/01/13/roger-scruton-mijn-leermeester-op-zoek-naar-het-verloren-thuis-a3986651

Gerrit Zalm (VVD) en Willem Vermeend (PvdA) hebben jaren geleden bepaald dat mensen die geld hadden verdiend, en daarover belasting hadden betaald, over het rendement dat ze op hun spaargeld maakten nog eens extra belasting moesten betalen. Omdat niet zo duidelijk is, wat rendement eigenlijk is (als uw aandelen in waarde stijgen maar u verkoopt ze niet, heeft u dan rendement behaald?), besloten ze dat de belastingdienst u zou aanslaan op basis van een fictief rendement. Een fictie, een verzinsel over wat u zou kunnen hebben verdiend.

Het was in een tijd dat de rente hoog was en het fictief rendement, dat u toch wel risicoloos zou moeten kunnen behalen, werd op 4 procent gesteld. De meeste mensen verdienden destijds alleen al aan rente meer, en het protest tegen deze dubbele belasting op geld waarover reeds belasting was betaald, bleef beperkt.

Totdat de rente daalde. Omdat de Europese Centrale Bank (ECB) de failliete Zuid-Europese landen (zoals Griekenland, Italië en Frankrijk) wilde redden, ging Draghi onbeperkt geld bijdrukken. De rente zou daardoor dalen, en deze landen konden dan hun torenhoge staatsschuld gemakkelijk blijven aflossen. Toen de rente onder de 4 procent kwam, begonnen Nederlanders die wat gespaard hadden voor hun oude dag te merken, dat ze belasting betaalden over geld dat ze niet hadden verdiend.

Binnen de VVD werd dit probleem aan de orde gesteld, maar die partij besloot dat de vermogensrendementsheffing moest blijven. Deze bracht immers miljarden per jaar in het laatje van de overheid. En ál te openlijk kritiek leveren impliceerde óók weer kritiek op de ECB, waarmee het pro-EU beleid van de VVD in het geding zou komen (en daarmee ook toekomstige EU-posities van ambitieuze VVD-ers).

Om de klagers toch wat tegemoet te komen heeft toenmalig staatssecretaris van financiën Eric Wiebes het fictief rendement nog wat fictiever gemaakt. De nieuwe fictie was dat kleine spaarders een lager fictief rendement zouden halen (beneden de 4 procent), maar dat grote spaarders (boven een miljoen) makkelijk 5,6 % rendement zouden halen. Immers, grote vermogens worden vaker in aandelen belegd en die geven een hoger rendement. Zonder extra risico, zo redeneerde Wiebes. (Dat dit is strijd is met alle theorieën en waarnemingen van de vakgroep Financiering en Belegging aan de Economische Faculteit was hem wellicht ontgaan.) 

Op basis van die fictie bleef de overheid vervolgens jaarlijks 3 miljard belasting over spaargeld incasseren. Ook al verdienden spaarders weinig tot niets meer.

FVD vond en vindt dit belachelijk. Wij zijn tegen een vermogensrendementsheffing. Mensen hoeven geen belasting te betalen over geld dat ze hebben gespaard uit inkomen waarover ze reeds belasting hebben betaald. Onlangs erkende de Hoge Raad de oneerlijkheid van deze praktijk. Maar die uitspraak gold enkel voor de jaren 2013 en 2014, en niet voor latere jaren, toen de rente nog verder is gedaald (het was de Bond voor Belastingbetalers die de uitspraak van de Hoge Raad wist te forceren. FVD steunt deze club en feliciteert hen met het behaalde succes). 

Wanneer de belastingheffing hoger is dan het behaalde rendement is er in feite sprake van confiscatie van vermogen. Dat is in strijd met de fundamenten van een vrije samenleving - zoals het ongestoord genot op eigendomsrecht. Daarom zal FVD blijven strijden tegen deze door VVD en PvdA bedachte vermogensrendementsheffing. Idealiter zien we volledige afschaffing voor ons; zoals we ook de erf- en schenkbelasting willen afschaffen en een hogere belastingvrije voet van uiteindelijk 20.000 euro voor elke werkende Nederlander zouden willen. Maar indien dit politiek niet haalbaar is zien we ook een compromis voor ons: gelijkstelling van het fictief rendement met de rekenrente zoals die ook geldt voor de pensioenen. Zo dwingen we de overheid om niet stiekem met twee maten te meten.

Lees ook het artikel dat FVD-senator Paul Frentrop over dit onderwerp publiceerde in de Elsevier: https://www.elsevierweekblad.nl/economie/article/2016/07/de-principes-van-de-vvd-jaarlijks-vermogen-afpakken-2846298W/