Nieuws van politieke partijen in Nederland inzichtelijk

54 documenten

Hoog tijd om aan de noodrem te trekken

SP SP Nederland 05-08-2023 06:04

Arbeidsmigratie moet worden ingeperkt. Pas was ik in Limburg waar vlakbij het dorpje Sevenum op dit moment voor 600 arbeidsmigranten huisvesting wordt neergezet. Allemaal bij elkaar op een industrieterrein naast het grote distributiecentrum waar ze moeten gaan werken. Veel inwoners van het dorp die ik sprak zien dit niet zitten. Waarom zouden we werkgelegenheid hierheen halen voor personeel dat er niet is en daarom uit het buitenland gehaald moet worden en waar de huisvesting nog voor gebouwd moet worden?

We moeten stoppen met deze grenzeloze arbeidsmigratie. De lusten zijn voor het grote bedrijfsleven dat er flink aan verdient, maar de lasten voor de samenleving. Er wordt nu terecht veel gesproken over migratie. Maar in de discussie hierover kijken veel partijen liever niet naar arbeidsmigratie, terwijl dit met afstand voor de meeste migranten zorgt. In 2004 was de voorspelling dat er jaarlijks 5000 tot 10.000 arbeidsmigranten in Nederland zouden zijn. Inmiddels gaat het al om minimaal 800.000 mensen.

Controle

De enige manier om echt iets aan migratie te doen is door weer controle te krijgen over wie er in Nederland mag komen wonen en werken. Nu mogen mensen van buiten Europa als ‘expat’ hier komen werken als ze een bepaald inkomen hebben en mogen alle werknemers binnen de EU zonder enige voorwaarde hier komen werken. Veel ‘expats’ krijgen belastingkorting en dit drijft – met name in de grote steden – de huurprijzen in rap tempo op.

In de gewone wijken worden betaalbare koophuizen voor de neus van starters weggekocht, gesplitst en volgepropt met werknemers uit Oost-Europa die niet zelden een belachelijk hoge huur moeten betalen voor een kamer. Deze ongereguleerde migratie ontwricht onze samenleving en leidt tot een nóg grotere woningnood voor mensen die een huis zoeken. Steeds meer arbeidsmigranten raken dakloos als ze hun baan (en onderdak) verliezen en leiden een mensonterend leven op straat.

Daarom willen wij dat er weer grenzen worden gesteld aan migratie. Dat moet in drie stappen. Allereerst moet er nu een tijdelijke stop komen op arbeidsmigratie. Vervolgens moeten wetten en regels zo worden aangepast dat er een eind komt aan uitbuiting en slechte huisvesting van arbeidsmigranten. Zodra de boel weer op orde is, zouden we arbeidsmigratie gereguleerd kunnen toelaten en werkgevers vergunningen kunnen geven om arbeidsmigranten aan te nemen. Maar dan moeten werkgevers wel eerst aantonen dat ze in Nederland langdurig niemand kunnen vinden om een vacature te vervullen en moeten ook de arbeidsvoorwaarden en huisvesting op orde zijn.

Onhoudbaar

In Europa moet een discussie gevoerd worden over de grenzen van vrij verkeer van personen. Maar daar kan Nederland niet op wachten. Daarom moet er gebruik worden gemaakt van de noodrem. De EU moet duidelijk worden gemaakt dat de situatie onhoudbaar is geworden en dat Nederland daarom een tijdelijke stop op arbeidsmigratie invoert.

Als je een uitzendbureau of een grote werkgever vraagt of er meer arbeidsmigranten nodig zijn, zal het antwoord vaak ’ja’ zijn. Het uitzendbureau verdient eraan en de lonen blijven voor de werkgevers lekker laag. En zo is er nauwelijks noodzaak voor bedrijven om te innoveren of om kritisch te bekijken welke werkgelegenheid we in Nederland willen. We moeten kiezen voor minder arbeidsmigranten én de discussie voeren over welke industrie en economie wij in ons land willen.

Deze opinie verschen op 05-08-2023 in de Telegraaf

Uitstel gezinshereniging is van de baan

ChristenUnie ChristenUnie Nederland 08-02-2023 10:30

Door Don Ceder op 8 februari 2023 om 11:22

Uitstel gezinshereniging is van de baan

In ons land moet altijd plek zijn voor mensen die vluchten voor oorlog en geweld. Voor hen moet menswaardige opvang beschikbaar zijn. Situaties als in Ter Apel waarbij mensen buiten slapen kunnen wat mij betreft in ons land niet voorkomen.

Daarom zijn we afgelopen zomer gekomen tot afspraken om de gespreide opvang van asielzoekers structureel te verbeteren.

Daar stond een tijdelijke maatregel tegenover om gezinshereniging tijdelijk te vertragen. Een maatregel waarvan we vanaf het begin aan hebben gezegd dat het maar de vraag is of deze bij de rechter overeind zou blijven. Juridische houdbaarheid is en was voor ons een voorwaarde voor het invoeren van deze maatregel, waarbij ik ook heb aangegeven dat we geen wetswijziging steunen die dat alsnog mogelijk zou moeten maken. We hebben aangedrongen op juridische toetsing vooraf, waar een Kamermeerderheid tegen was.

Vandaag bevestigt de hoogste rechter dat de maatregel in strijd is met nationale en Europese wetgeving. Daarmee is uitstel van gezinshereniging dan ook van de baan. Dat is wat mij betreft een goede zaak.

Tegelijkertijd blijft de opgave voor voldoende fatsoenlijk opvang groot. Een goede, solide spreidingswet zoals het kabinet heeft beloofd is daarom cruciaal. Het is van het grootste belang dat de Kamer en gemeenten daar nu snel duidelijkheid over krijgen.

Maidenspeech Anne-Marijke Podt: “Mensen hebben meer gemeen dan ze verschillen.”

D66 D66 Nederland 24-11-2021 15:26

Want voorzitter, wat ik ook meeneem uit Utrecht is – helaas – een déjà vu: de problemen in de asielopvang. Van mensen die op stoelen slapen in Ter Apel, tot de protesten in Harskamp en de klapperende noodtenten in Heumensoord. Het is ellendig dat we mensen die vaak gevlucht zijn voor oorlog en geweld niet beter welkom heten en dat we gemeenten toch weer overvallen. Maar het is vooral ellendig omdat we zoveel beter voorbereid hadden kúnnen zijn als we de lessen uit 2015-2016 in de praktijk hadden gebracht. Door opvanglocaties flexibel in te richten en de capaciteit van het COA en de IND niet direct te verminderen als er minder mensen komen.

Daarom twee vragen aan de staatssecretaris over de Meerjaren Productie Prognose (MPP) in de begroting, dure woorden voor de planning van opvang en procedures van asielzoekers: Als het COA aangeeft dat ze vlak voor de zomer nog een verzoek kregen om opvanglocaties te sluiten – dan zie je dat de MPP niet klopt met de realiteit.

Hoe kan dit, terwijl bijvoorbeeld hogere nareis, redelijk voorspelbaar was? En hoe organiseren we dit de volgende keer wél goed?

En laten we nog eens kritisch kijken naar de randvoorwaarden die het COA stelt aan opvanglocaties. Zou meer flexibiliteit in de randvoorwaarden naar gemeenten niet helpen om meer locaties te krijgen?

En wanneer komt er eindelijk een extra aanmeldcentrum om Ter Apel te ontlasten?

Afghanistandebat: “Het is niet te verkroppen dat deze groep zo’n groot gevaar loopt.”

D66 D66 Nederland 17-08-2021 11:20

Kunt u deze voorgestelde lijst Afghaanse helpers die in enige capaciteit gewerkt hebben voor de Nederlandse staat als systematisch vervolgd aanmerken? Zo nee, wat zijn de belemmeringen om deze groepen toe te laten? Kunt u deze groep Afghaanse helpers door middel van een luchtbrug zo snel mogelijk evacueren vanaf de luchthaven van Kaboel.

Specifiek vraag ik aan de staatssecretaris van IND wat de huidige criteria zijn voor de tolkenprocedure? Wij ontvingen berichten dat personeel geweigerd is voor evacuatie op basis van de duur van hun werkzaamheden voor Nederland en de hoogte van het risicoprofiel.

Kan de staatssecretaris van IND toezeggen dat deze criteria niet gehanteerd worden en te handelen conform de wens van de Kamer?

Tot slot vraag ik de bewindspersonen naar de situatie van vrouwen en meisjes. Hun opgebouwde rechten zijn onder het Taliban regime alles behalve zeker. Wat gaat het kabinet voor deze, grotendeels ontheemde groep, doen?

Dank u wel.

Een lelijke afspraak met een bittere nasmaak

ChristenUnie ChristenUnie VVD Partij voor de Vrijheid Nederland 14-09-2020 15:25

Door Gert-Jan Segers op 14 september 2020 om 17:22

Een lelijke afspraak met een bittere nasmaak

Het is de week na de week ervoor... Een paar van de meest bewogen politieke dagen die ik heb meegemaakt. De al langer bestaande afschuwelijke situatie van vluchtelingen en migranten in kamp Moria veranderde in een inferno na een afschuwelijke brand die het kamp in de as legde. En dat gaf nog meer urgentie om te zoeken naar manieren om de mensen daar te helpen.

Na intense gesprekken in Den Haag konden we een kleine stap zetten. Maar dat heeft heel veel los gemaakt. Jullie hebben mij en de fractie gemaild, geappt, rechtstreeks aangesproken over jullie teleurstelling over de Nederlandse reactie op de ramp op Lesbos. Al schrijvend probeer ik hier voor mezelf tot meer helderheid te komen en daarmee jullie een eerste antwoord te geven op de vele vragen.

De kritiek die er loskwam heeft niet de vorm van kritiek zoals die er kan zijn bij een willekeurig andere politieke afspraak over een willekeurige begroting. Nee, dit ging dieper. In jullie reactie proefde ik diepe teleurstelling over de reactie van ons land na een humanitaire crisis op een eiland aan de rand van ons continent. Een onvrede – verdriet vaak zelfs – over een kille ‘deal’ waarin tegenover 100 kwetsbare mensen weer andere afspraken staan. Politiek op z’n lelijkst, las ik veel.

En zo is het. Het is een lelijke afspraak met een bittere nasmaak.

Ik heb er de laatste dagen veel over nagedacht en met mensen die het dichtst bij me staan over gesproken. En ik ben er nog niet over uitgedacht. Maar wil alvast wel een paar gedachten delen. Want juist nu het spannend is, moeten we elkaar proberen vast te houden.

Allereerst. De intense teleurstelling over de afspraken van donderdag laten zien waar ons hart klopt. In ieder geval het hart van een heel groot deel van de mensen die zich verbonden voelen met de ChristenUnie. Als we zeggen dat we willen opkomen voor kwetsbaren, dan is dat geen slogan of vrome wens. Het is echt. De verantwoordelijkheid voor wat er met deze mensen op het uiterste deel van ons continent gebeurt, voelen we ook echt. En als er hier dan slechts 100 mensen opgevangen gaan worden en als dat aantal ook nog eens afgaat van het totale aantal vluchtelingen dat Nederland van elders opneemt, dan is dat ook echt een bittere teleurstelling. En jullie hebben die niet onder stoelen of banken gestoken.

Voor mijzelf is dit een heel indringende herinnering aan de opdracht waarmee m’n vier collega’s en ik mede namens jullie de politieke arena zijn ingestuurd. In die weerbarstige politieke context proberen we ons altijd te laten leiden door naastenliefde, maar wel in de wetenschap dat we soms met vallen en opstaan maar een klein stapje in de goede richting kunnen zetten. En in de overtuiging dat iets doen altijd beter is dan niets doen.

Ten tweede. We hebben deze jaren niet alleen momenten gehad met mooie politieke resultaten, maar ook soms ook van grote teleurstelling. Zo’n moment was de onmogelijkheid om in de formatie het kinderpardon te verruimen. Ik noemde dat toen direct een bittere pil. Maar we hebben elkaar toen ook beloofd dat we elke kans om het kinderpardon alsnog te verruimen zouden aangrijpen. Met vijf zetels zijn we bescheiden qua omvang en kunnen we echt niet alles naar onze hand zetten. Maar soms is het precies genoeg om toch het verschil te maken. En dat lukte bij het kinderpardon op een moment dat we al bijna niet meer durfden te hopen.

Ook vandaag is die inzet precies hetzelfde. Ik vat jullie reacties ook nu op als een hardgrondige aanmoediging om het opnemen van 100 kinderen en andere kwetsbaren vanuit Lesbos niet het eindpunt te laten zijn.

Voor deze 100 mensen in de wanhoop van Lesbos wordt Nederland nu voor het eerst een plek van hoop. Nadat staatssecretaris Broekers-Knol vorige week eerder een hard ‘nee’ had laten horen op de vraag of Nederland kinderen wil opnemen, is dit een eerste stap in de goede richting. Maar omdat de wanhoop nog veel groter is, is dit voor ons niet het eindpunt, maar juist het hernieuwde begin van de blijvende zoektocht naar manieren om meer mensen hoop te bieden. Net als destijds bij het kinderpardon.

Dan ten derde. In deze coalitie komen sommige partijen op het punt van ons vluchtelingenbeleid van twee verschillende planeten. Waar velen van jullie kritiek laten horen over de te kleine stap in de goede richting, werd op de andere planeet de VVD onder vuur genomen door De Telegraaf, PVV en Forum omdat die partij juist weer te grote concessies zou hebben gedaan. In ons land dat op dit punt soms bitter verdeeld is, hebben we als fractie een uiterste poging ondernomen om toch een afspraak te maken waarmee we het leven voor sommige mensen op Lesbos verbeteren.

Wat daarbij niet hielp is dat we die dag tot een vergelijk móesten komen omdat er nu een keus van ons werd gevraagd. De tijdsdruk was hoog, juist omdat het acute leed ter plekke zo groot is. Niemand van Lesbos opnemen was voor mij ook geen optie meer. Niets doen kon echt niet meer. Maar het zo moeten praten over mensen in nood is al vreselijk. Onderhandelen over humaniteit is eigenlijk niet te doen. En het maken van een zeer onvolkomen afspraak over kwetsbare mensen is nog erger. Alleen zou ik niet weten hoe ik dat op deze plek en in deze verantwoordelijkheid middenin de polarisatie van ons land kan vermijden of ontlopen.

Ten vierde. Of deze afspraak een breekpunt in de coalitie zou moeten zijn, is een politieke inschatting die we allemaal verschillend maken. Ik wilde in deze, soms barre, zeer gepolariseerde verhoudingen het allemaal een heel klein beetje minder erg maken. Als we geen afspraken hadden gemaakt was niemand van Lesbos opgevangen. Niets doen of breken had daarmee ook vreselijke consequenties. De keus die we maakten, heb ik met mijn beste weten en beste kunnen gemaakt. Of het al deze moeite en teleurstelling waard was, is aan jullie. En aan God.

Tot slot. Er wordt mij deze dagen een spiegel voorgehouden en ik heb geleerd dat als dat gebeurt, je er even heel goed in moet kijken. En dat doe ik. Politiek is het zoeken naar een wankel vergelijk tussen mensen van soms totaal verschillende politieke planeten en met soms totaal verschillende opvattingen. Maar dat zoeken naar een vergelijk mag nooit ‘gewoon’ worden. Zeker niet als het gaat over humaniteit. Menswaardigheid. Dit werk is een roeping. Een opdracht. En deze dagen zijn een zeer intense herinnering aan de roeping waarmee ik acht jaar geleden ben begonnen en waaraan ik wil vasthouden:

Doe met je beste weten alles wat je kunt, geef alles wat je hebt, aan de mensen die het meeste van jouw hulp moeten hebben. Want alles wat je voor de minste aanzienlijken van Jezus’ broeders en zusters doet, dat doe je voor Hem (Matteus 25). Dit is waar ons, waar mijn hart klopt. Zó willen we politiek bedrijven. Op hoop van zegen.

Dank voor jullie eerlijkheid, jullie bewogenheid, jullie betrokkenheid, jullie gebed..

Coalitie moet niet langer wegkijken van Lesbos, maar ingrijpen

SP SP Nederland 10-09-2020 21:30

Na de afschuwelijke brand in vluchtelingenkamp Moria heeft de regering afgesproken om 100 vluchtelingen (waaronder 50 alleenstaande kinderen) naar Nederland te halen. SP-Kamerlid Jasper van Dijk: 'Het is een schamele stap en het is helemaal zuur dat het een uitruil betreft: per saldo komt er geen vluchteling extra naar Nederland. Het getuigt van een kille koopmangeest.'

De SP pleit al veel langer concreet voor het opnemen van 500 alleenstaande vluchtelingenkinderen, maar kreeg hiervoor steeds geen meerderheid. De regering weigerde pertinent om alleenstaande kinderen op te nemen. De brand in kamp Moria heeft nu een kleine verandering teweeg gebracht. De afspraak is dat er vluchtelingen vanuit Griekenland naar Nederland kunnen komen, mits er minder mensen van elders gehaald worden in het kader van de zogenaamde hervestiging. Van Dijk: 'Dit is heel wrang en heeft veel weg van een lelijke uitruil van kwetsbare mensen, want per saldo doet de regering dus niks extra’s terwijl dat wel keihard nodig is.' Het voorstel van de SP om tenminste 100 mensen extra op te nemen, werd door een meerderheid in de Tweede Kamer verworpen. De regering heeft bovendien besloten om de asielprocedure in te korten door afschaffing van het zogenaamde ‘eerste gehoor’. Dit kan ten koste gaan van een zorgvuldige procedure.

Van Dijk stelt vast dat in het hele land woedend wordt gereageerd op het plan van de regering. Mogelijk krijgt zijn voorstel voor het opnemen van 500 kinderen daardoor op een later moment alsnog een meerderheid. Ook dringt hij aan op een structurele oplossing voor de problemen op de Griekse eilanden: 'We moeten voorkomen dat Lesbos het afvoerputje van Europa blijft. Daarom moet er een veel betere asielprocedure komen. Mensen die recht hebben op asiel moeten verdeeld worden over Europa, mensen die daar geen recht op hebben moeten terugkeren. Het is een gezamenlijke verantwoordelijkheid om dat te realiseren, niet alleen van Griekenland.'

Coalitie moet niet langer wegkijken, maar ingrijpen

SP SP Nederland 10-09-2020 21:30

De regering gaat nu toch hulp bieden aan vluchtelingen op het Griekse eiland Lesbos. Na de afschuwelijke brand in vluchtelingenkamp Moria is nu een afspraak gemaakt waarbij vluchtelingen daadwerkelijk naar Nederland kunnen komen. Naar verwachting gaat het om 100 vluchtelingen, waaronder 50 alleenstaande kinderen. SP-Kamerlid Jasper van Dijk: 'Het is een stap vooruit dat er nu eindelijk wat gebeurt, want al die tijd wilde de coalitie niets doen, maar het is wrang dat dit pas gebeurt na een verschrikkelijke ramp en ook dat voor zoveel vluchtelingen nog steeds geen oplossing is.'

De SP pleit al veel langer concreet voor het opnemen van 500 alleenstaande vluchtelingenkinderen, maar kreeg hiervoor steeds geen meerderheid. De regering weigerde zelfs pertinent om alleenstaande kinderen op te nemen. De brand in kamp Moria heeft daar nu dus verandering in gebracht. De afspraak is nu dat er vluchtelingen vanuit Griekenland naar Nederland kunnen komen, mits er minder mensen van elders gehaald worden in het kader van de zogenaamde hervestiging. Van Dijk: 'Dit is heel wrang en heeft veel weg van een lelijke uitruil van kwetsbare mensen, want per saldo doet de regering dus niks extra’s terwijl dat wel keihard nodig is.' Het voorstel dat de SP deed om dit niet zo te doen, maar deze 100 mensen extra op te nemen, werd door een meerderheid in de Tweede Kamer niet gesteund. De regering heeft ook besloten om de asielprocedure in te korten door afschaffing van het zogenaamde ‘eerste gehoor’. Dit kan ten koste gaan van een zorgvuldige procedure.

Het is goed dat er nu acute hulp aan de vluchtelingen op Lesbos geboden wordt, maar van Dijk dringt ook aan op een structurele oplossing: 'We moeten voorkomen dat Lesbos het afvoerputje van Europa blijft. Daarom moet er een veel betere asielprocedure komen. Mensen die recht hebben op asiel moeten verdeeld worden over Europa, mensen die daar geen recht op hebben moeten terugkeren. Het is een gezamenlijke verantwoordelijkheid om dat te realiseren, niet alleen van Griekenland.'

Niets doen is geen optie

ChristenUnie ChristenUnie D66 VVD CDA Nederland 10-09-2020 19:14

Door Joël Voordewind op 10 september 2020 om 21:11

Gisteren zagen we het inferno op Lesbos. We zagen de beelden van mensen in paniek, zwervend over het eiland, zonder eten en onderdak. De tragische situatie die er al veel langer is op Lesbos, is na de brand extra schrijnend geworden. U weet dat we al langer voor en achter de schermen aandringen op hulp voor de meest kwetsbaren op dat eiland. U weet dat we al langer kinderen in Nederland willen opvangen. U weet dat we hier binnen de coalitie veel gesprekken over voerden die tot afspraken over hulp ter plekke hebben geleid, maar tot nu toe niet tot opvang in Nederland.

Na de brand van gisteren zijn we opnieuw het gesprek aangegaan om kinderen ook hier hulp te bieden. Het geeft me een naar gevoel om zo over mensen, over ‘aantallen’ te onderhandelen, alsof het abstract is en geen kwestie van mensenlevens. Maar we voerden de strijd júist om een verschil te maken voor die kwetsbare mensen, die acuut hulp nodig hebben. Het valt me zwaar om te bedenken dat we maar een beperkte groep kunnen helpen. Jullie voelen dat ook zo, dat blijkt uit de vele reacties die we krijgen. Maar voor de mensen om wie het gaat is het een hemelsbreed verschil.

En dus was voor ons niets doen geen optie.

Vandaag hebben we met VVD, CDA en D66 afspraken kunnen maken over opvang in Nederland. Gisteravond heeft de Europese Unie al vierhonderd kwetsbare, alleenstaande kinderen van Lesbos naar het Griekse vasteland overgebracht. Nu hebben we afgesproken dat Nederland daar vijftig kinderen van op zal nemen. Bovendien neemt Nederland nog vijftig kwetsbare mensen op, voornamelijk vrouwen en kinderen.

Deze afspraken komen op de bestaande afspraken. We trekken 4 miljoen euro uit voor de opvang van alleenstaande kinderen op het Griekse vasteland. Deze maand komen de eerste kinderen in de opvanghuizen. Het eerste opvanghuis is al klaar. Nederland moet zo snel mogelijk 50 kinderen opnemen, wat in de loop van drie jaar oploopt tot 500 kinderen. Zij krijgen opvang, onderdak en voogdij. Daarnaast verandert er niets aan de 1 miljoen euro voor humanitaire hulp die het kabinet gisteren al had toegezegd.

Nederland neemt nu verantwoordelijkheid. Er is nu een acute crisis gaande en Nederland neemt nu toch een aandeel.

Maar laat ik er niet omheen draaien. Het is en blijft een compromis binnen de coalitie en dat soort afspraken kom altijd met stevige kanttekeningen. Met rauwe kanten, waar je kritisch op kunt zijn en waar ook wij kritisch op zijn.

De groep van 100 mensen die naar Nederland komt, valt onder de groep van 2000 vluchtelingen die we volgens bestaande afspraken in een periode van vier jaar een thuis zouden bieden in Nederland. Het cynisme van de politieke afspraken is dus dat de vluchtelingen die we helpen in deze crisissituatie, niet bovenop de aantallen vluchtelingen komen die we hadden toegezegd op te nemen. Ik zei het al: dat praten over aantallen, dat voelt sowieso cynisch.

Maar met de vlammen van Lesbos voor ogen, was niets doen geen optie.

Sommigen zullen zeggen: had het kabinet dan laten vallen. Maar dan hadden we helemaal niets kunnen betekenen voor deze mensen die komen uit de hel van Lesbos.

Ik vind dat Nederland barmhartiger kan zijn bij het opvangen van vluchtelingen. Onze inzet is daar dan ook steeds op gericht. We blijven ons inzetten voor een barmhartiger vluchtelingenbeleid. We zetten ons in voor een Europese aanpak waarin alle 13.000 vluchtelingen een dak boven hun hoofd hebben.

We zullen er scherp op toezien dat de uitvoering van de afspraken daadwerkelijk bijdraagt aan een rechtvaardiger asielbeleid. Mijn en onze inzet gaat door.

Help de slachtoffers van de vuurzee in Moria

PvdA PvdA Nederland 10-09-2020 12:14

Door Attje Kuiken op 10 september 2020 Delen  

Ze waren op de vlucht – alweer. Deze keer voor een allesverwoestende vuurzee. De paar bezittingen die ze nog hebben verzwolgen door het vuur. De kleding die ze aanhadden is vaak het enige wat hen nog rest. Hartverscheurende beelden, die mij net zoals zoveel andere Nederlanders geraakt hebben. Het vestigt weer de aandacht op het menselijke drama dat zich daar onder onze neus voltrekt.

Kamp Moria bestaat niet sinds gisteren en de slechte omstandigheden zijn niet nieuw.

Want kamp Moria bestaat niet sinds gisteren en de slechte omstandigheden waarin mensen daar moeten leven zijn niet nieuw. Al jaren wordt er over gesproken. Over hoe we die mensen daar weg krijgen, hoe we ze beter kunnen opvangen, of Nederland niet 500 weeskinderen uit deze hel zou moeten overnemen. Maar nog allemaal zonder resultaat.

Europa – ook de Nederlandse regering – staat erbij en kijkt ernaar. Griekenland moet het zelf maar oplossen, herhaalde het kabinet gisteren. Een hardvochtige reactie, zonder enig mededogen. Daarom doe ik vandaag tijdens het debat weer een klemmend beroep op minister Kaag , staatssecretaris Broekers-Knol en de rest van het kabinet: stop met wegkijken en doe iets.

Er is nu eerst behoefte aan noodhulp, om de tienduizenden mensen te helpen die geen dak meer boven hun hoofd hebben. Ten tweede moet er wat geregeld worden voor al die weeskinderen die in deze hel leven. Die moeten we opnemen, ook in Nederland. En er moet betere opvang komen voor alle andere asielzoekers in het kamp, en dat kan Griekenland niet alleen.

Er is nu behoefte aan noodhulp, om de mensen te helpen die geen dak boven hun hoofd hebben.

Duitsland heeft in Europa al het voortouw genomen. Nederland moet zich daarbij aansluiten. Want of deze mensen nu recht hebben op een vluchtelingenstatus of uiteindelijk toch niet in Europa kunnen blijven: in dergelijke omstandigheden kan niemand leven. Het is mensonterend en Europa ontwaarding. Mensen in nood moeten altijd kunnen rekenen op onze medemenselijkheid.

Tweede Kamerlid

https://www.pvda.nl/nieuws/slachtoffers-moria/

https://www.pvda.nl/nieuws/slachtoffers-moria/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

https://www.pvda.nl/nieuws/slachtoffers-moria/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

De ramp op Lesbos

ChristenUnie ChristenUnie Nederland 10-09-2020 11:07

Door Joël Voordewind op 9 september 2020 om 18:30

Vanochtend bereikte ons het vreselijke nieuws dat een brand het vluchtelingenkamp Moria op Lesbos grotendeels heeft weggevaagd. Duizenden vluchtelingen zwerven nu over het eiland, zonder eten en zonder onderdak. We horen berichten over gewonden en er zou in ieder geval één persoon zijn omgekomen. De hel van Moria is nu compleet. De afschuw is groot en de vraag die nu prangender dan ooit naar voren komt is hoe lang het moet duren voordat men inziet dat het niet zo langer kan?

En die vraag is terecht. Het is verschrikkelijk dat het zo ver heeft kunnen komen. Al jarenlang zaten de vluchtelingen in overvolle kampen in mensonterende omstandigheden. Toen kwam corona. Vorige week werd de eerste coronabesmetting geconstateerd, ondanks dat het kamp al maandenlang in quarantaine zit. Steeds weer hebben we erop aangedrongen om de opvang en de veiligheid van deze vluchtelingen te verbeteren.

Gisteravond was het, voorafgaand aan de brand, onrustig in kamp Moria. Door de maandenlange quarantaine was de spanning flink opgelopen. We horen over de oorzaak van de brand verschillende verhalen, onder andere dat hij vanuit pure frustratie zou zijn aangestoken. Hoe de brand ook is ontstaan, feit is dat duizenden vluchtelingen nu zonder eten en onderdak vastzitten op het eiland.

Wat ons nu te doen staat, is ingrijpen bij de acute nood van de vluchtelingen. Hun veiligheid, onderdak en voedsel hebben prioriteit. De ChristenUnie wil nu drie concrete acties zien van het kabinet.

Allereerst is humanitaire hulp nodig. Inmiddels is er door het kabinet één miljoen euro toegezegd. Het is nu zaak om uit te zoeken waar dit geld nu het meest nodig is. De aangeboden hulp moet nu zo snel mogelijk daadwerkelijk op gang komen.

Ten tweede moeten de vijftig kinderen die met Nederlandse hulp op het Griekse vasteland zouden worden opgevangen, daar versneld naartoe worden gebracht. Het eerste opvanghuis is al klaar en de eerste kinderen kunnen daar terecht. Vanochtend kwam naar buiten dat de Europese Commissie geld heeft vrijgemaakt om vierhonderd kinderen naar het Griekse vasteland over te brengen. Dat is goed nieuws. Nu is snelheid geboden en moet Nederland het afgesproken aantal kinderen opvangen in de opvangcentra. Van de kinderen die vervolgens asiel krijgen, moet Nederland een evenredig deel in eigen land opvangen.

Ten derde moet het kabinet de vreselijke situatie binnen de Europese Unie aan de orde stellen. Alle 13.000 vluchtelingen op Lesbos hebben opvang nodig, liever vandaag dan morgen. Er moet Nederlandse noodhulp komen en ook Europa moet eindelijk haar verantwoordelijkheid nemen. Het is onze gezamenlijke taak om te zorgen dat álle vluchtelingen allereerst onder humanitaire omstandigheden worden opgevangen met voedsel en medische hulp, daarna versneld door de asielprocedures gaan en tenslotte worden herverdeeld over de Europese Unie.

Wat ons nu te doen staat, is dus hulp bieden bij deze nood. Maar dat we er dan nog niet zijn, is duidelijk. Dit is geen crisis die zichzelf oplost. Dat onderstreept onze inzet om Nederland een actieve rol te laten nemen bij het vinden van een structurele oplossing voor deze mensen in een schrijnende situatie. Het is nog maar eens pijnlijk duidelijk geworden dat het asielsysteem in Europa niet werkt. Dat er meer nodig is voor een rechtvaardige omgang met vluchtelingen.

Morgen voeren we in de Tweede Kamer een spoeddebat over Moria, waarbij we onze inzet blijven herhalen. Waar we kunnen – voor én achter de schermen – doen we alles om deze medemensen te helpen. Nu is het harder nodig dan ooit.