Poliflw

Bekijk of lees hier de bijdrage van Kees van der Staaij aan het dertiende plenaire debat over de coronacrisis en over de onder vuur liggende minister Grapperhaus. De minister overtrad tijdens zijn bruiloft in augustus de afstandsnormen.

De bruiloft van minister Grapperhaus heeft wel wat losgemaakt. Ieder heeft er zijn eigen gedachte over, maar eerlijk gezegd was er bij ons eerst het besef dat we in een rare tijd leven: rumoer over een hand op een schouder, over mensen die bij een fotomoment dicht bij elkaar staan. Liefdevolle omgangsvormen zijn ineens ongewenste intimiteiten. Ik snap het allemaal en het klopt ook helemaal, maar het blijft wringen.

Als je dan kijkt naar die ophef, hebben we allereerst het gevoel om de menselijke maat in acht te blijven nemen, bij iedereen. We willen niet wie dan ook genadeloos afrekenen op een moment van zwakte, maar we willen elke burger, wie hij ook is, met mildheid tegemoet treden. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Dat is ook waarom de SGP er eerder voor pleit om, zeker in deze latere fase van de crisis, overschrijding van de anderhalvemeterregel niet gelijk met het bonnenboekje tegemoet te treden, maar eerst met een vriendelijke vermaning te komen. Dat is ook de reden waarom wij van mening waren en zijn dat overtreders van de wet onder die bijzondere omstandigheden geen strafblad moeten krijgen. De Raad van State zegt dit ook in het advies op de nieuwe wet die we nog gaan behandelen. Ik hoop dat de regering dit punt ook echt wil oppakken.Maar die bespiegeling over elke burger is natuurlijk wel net wat anders als het om een minister gaat. Dat is niet omdat we een soort klassenjustitie de andere kant op hebben, waarbij we voor iedereen mild zijn behalve voor een minister. Dat zou ook oneerlijk kunnen zijn. Maar het is omdat een minister natuurlijk een voorbeeldfunctie heeft, zoals hij zelf ook aangeeft. Hoe begrijpelijk alles menselijk gezien ook is en hoe mild je daarin ook wilt zijn, het gezag van het ambt kan in het geding raken. Natuurlijk wordt de minister dan ook herinnerd aan hoe hij zelf heeft gesproken tegen en over mensen die zich niet aan de regels houden. Je ziet iedere keer weer nieuwe foto's waarvan je je afvraagt of het een moment was of dat er meerdere dingen waren. Je kunt je voorstellen dat dit de minister kan hinderen en achtervolgen als hij zelf geloofwaardig wil oproepen om coronaregels te handhaven. Daarom zijn die vragen, hoe ongemakkelijk ook, natuurlijk wel begrijpelijk en terecht. Ik hoor daar heel graag de openhartige reactie van de minister op.Misschien laat dit ene voorbeeld ook wel zien dat we in een lastige fase van de crisis terechtkomen. Misschien heb je in deze fase het gevoel dat we niet meer in die heel acute bedreiging zitten, waarbij al die maatregelen door iedereen met veel meer besef van urgentie en draagvlak werden ervaren. Maar je vraagt je ook af hoe lang we zo nog bezig blijven. Je hebt dingen uitgesteld en je snapt dat de kust nog niet helemaal veilig is, maar toch vraag je je af hoe het nu eigenlijk zit met het perspectief op die afschaling. Dat vind ik daarom ook een heel belangrijke vraag, die ook in dit debat en naar aanleiding van de afgelopen persconferentie naar voren komt. We horen daar wel iets over, maar de SGP-fractie vindt dit nog wat te eenzijdig opgehangen aan het vaccin. Het lijkt wel een beetje alsof dat de reddingsboei is en dat de wereld weer normaal is als het vaccin er is. Maar misschien valt het allemaal wel tegen met het vaccin. Misschien moeten we de vraag op een heel andere manier stellen en beantwoorden, in de zin van: onder welke omstandigheden is het risico zodanig aanvaardbaar, dat we bepaalde maatregelen kunnen afschalen? Of we zeggen dat we zo'n anderhalvemetermaatregel niet meer juridisch en met de sterke arm gaan afdwingen, maar daar een mildere gedragsregel van maken. Dit zag je ook gebeuren met de eerste normen voor het totale aantal mensen bij een groep. Later werd dit een advies, wat ook een behoorlijke impact heeft. Dat hoort dus allemaal bij het perspectief op afschaling. Daarover zou ik graag meer horen van het kabinet.We kunnen nooit krampachtig alle gezondheidsrisico's uitbannen. We moeten ook beseffen dat de impact van de coronamaatregelen op de economie en de samenleving vraagt om een bredere afweging. We zijn blij met de geleerde lessen, met alle deskundigen die hun mening geven en het debat ook voeden. Zij zeggen: let op, kabinet en parlement, je moet geen angst aanwakkeren maar wel voorzichtigheid aanmoedigen, en je moet van grofmazige maatregelen wat meer naar specifieke, preciezere maatregelen. Ik ben ook heel benieuwd hoe het kabinet op die adviezen vanuit deskundigen reageert. Het is trouwens heel goed dat het kabinet zich niet alleen laat leiden door een bepaald aantal experts die ook in het Outbreak Management Team zitten. We krijgen daar veel vragen over en horen er veel commentaar op. Heel goed dat we nu zagen dat er heel veel deskundigen geraadpleegd zijn en dat ook vanuit die inzichten wordt nagedacht hoe we in deze lastige fase van de crisis verder kunnen gaan. Ik wens het kabinet daarin ook veel wijsheid toe.En ik wil toch nog even tegen de minister en zijn echtgenote zeggen: van harte gelukgewenst met uw huwelijk en alle goeds voor de toekomst.

Bekijk hier de bijdrage van Kees van der Staaij aan het elfde plenaire debat over de coronacrisis. Gehouden op 25 juni 2020.

We hebben de minister van Zorg, van Volksgezondheid gisteren horen zeggen: die strijd tegen het coronavirus kan je eigenlijk vergelijken met de strijd tegen het water. Dat is een mooie vergelijking. Ik moest daarbij terugdenken aan de aanvaarding van de Deltawet, enkele jaren na de ramp van 1953. Toen hield de Kamervoorzitter van destijds, Kortenhorst, een toespraak. Daarin zei hij: Herhaling van zulk een ramp moet in de toekomst naar menselijke berekening onmogelijk worden gemaakt. Ik vond dat wel een mooie formulering. Aan de ene kant alles op alles zetten, je verantwoordelijkheid nemen om het te voorkomen, maar aan de andere kant ook dat "naar menselijke berekening", wat weer laat doorschemeren dat wij mensen niet alles in de hand hebben.

Zo kijken we ook terug op dit eerste deel van deze crisis. Het virus heeft een dikke streep gezet onder onze kwetsbaarheid. Er zijn veel mensen ziek geworden, overleden. Bij veel families ligt dat nog vers in het geheugen. En ook voor zorgverleners was het een heel intense periode. Het is ook goed dat aan hen een bonus wordt gegeven als uitdrukking van grote erkentelijkheid. Wij vinden ook dat er ook een structurele salarisverhoging en positieverbetering nodig is. Maar we denken ook aan alle anderen, in crisisteams. En we denken inderdaad ook aan deze leden van het kabinet en andere, die zich hiervoor ingezet hebben. Dank daarvoor.

En inderdaad; we zijn er nog niet. Maar we zien nu dat het virus gelukkig al behoorlijk is ingedamd, en dat stemt ons dankbaar. Dan zeggen wij ook, met een bekend lied: tel je zegeningen. En we danken ook God daarvoor.

Er zijn flinke versoepelingen per 1 juli, van knellende beperkingen. Dat geeft meer lucht, zoals rond bezoek aan verpleeghuizen. We zijn ook verheugd dat we voor allerlei bijeenkomsten, ook voor kerken, met veel meer mensen bij elkaar kunnen komen; dat onderwerp ligt ons na aan het hart. Maar ik zei het al: we zijn er nog niet. Velen hebben dat gezegd, ook hier vandaag. We moeten alert blijven op heropleving van het virus. Maar we zijn er ook nog niet als het gaat om het weer opheffen van de inperking van vrijheden. De noodverordeningen zijn nog steeds van kracht. De spanning met de Grondwet is er daarmee ook nog steeds. Wanneer worden die noodverordeningen ingetrokken? Hoe gaat het verder met de aangekondigde coronawet?

Ik ga nog één keer terug naar die Deltawet. Niet iedereen was daarvoor. Onder anderen de KVP'er Romme en enkele andere Kamerleden zeiden: die maatregelen zijn nuttig, maar laten we er ook oog voor houden dat de rijksoverheid zich niet te veel bevoegdheden toe-eigent die zij volgens de Grondwet niet heeft; we hebben rechten en vrijheden als dijken in onze Grondwet neergelegd en die moeten we ook beschermen. Ik denk dat dat ook een heel belangrijke opdracht is in het kader van deze crisis. We zullen daar nu bij de noodverordeningen, maar ook bij die coronawet, nadrukkelijk op moeten blijven letten.

Een ingrijpende beperkende maatregel blijft dat afstand houden. Ook voor onze fractie is de vraag: in hoeverre is dat nu op de langere termijn vol te houden in deze fase van de crisis? Hoe proportioneel is het nu nog om dat altijd en overal te eisen? Zou het niet langzamerhand meer een sociale gedragsnorm moeten zijn, in plaats van een in beton gegoten wettelijke regel? Dat is de vraag die ik nadrukkelijk ook nog op tafel wil leggen.

Wat de SGP betreft, moet de overheid terughoudend zijn om vergaand en gedetailleerd vast te leggen wat er wel en niet mag, tot zingen in de kerk aan toe. Laat de overheid een beetje maat houden. Bied ook hier ruimte voor eigen verantwoordelijkheid en maatwerk. Ik mag ervan uitgaan dat het aandringen op voorzichtigheid op het gebied van samenzang reden is voor een goed gesprek tussen minister Grapperhaus en de kerken, volgende week.

Maar — dat vraag ik aan de minister van VWS — dat is hopelijk toch geen reden voor een instructie aan de veiligheidsregio's om ingetogen samenzang te gaan verbieden? Ik zie de minister al nee-schudden. Nou, ik hoop dat dat in woorden ook nog naar voren komt, want er was al even angst voor psalmpolitie. Daarmee zou toch wel echt buiten het grondwettelijke boekje worden getreden. Dus graag een toelichting op dat punt.

Tot slot. We zijn blij dat er allerlei versoepelingen gekomen zijn. We moeten alert zijn op een heropleving van het virus, maar we mogen ook niet langer dan nodig vrijheden van burgers inperken. Daarom eindig ik met de vraag wat het verdere perspectief op verlichting van maatregelen is.