Poliflw

Vrijdag 8 september jl. was er een discussie-avond georganiseerd door de Werkgroep Uithoorn over de zorg. Tweede Kamerlid Jimmy Dijk ging in gesprek met belangstellenden en omkaderde de informatie-avond met voorvallen en verhalen over acties die zijn gevoerd. Er tekende zich een onthutsend beeld af over hoe de zorg er momenteel voorstaat.

Veel ziekenhuizen worden op termijn gesloten. Veel personeel wordt derhalve overgeplaatst naar andere locaties, dus personeel durft ook niet al te veel kritiek op die maatregelen te hebben uit angst voor hun baan. Patiënten zijn bang dat zij geen goede c.q. adequate zorg meer krijgen als 'hun' ziekenhuis sluit. Het is een ordinaire bezuinigingsoperatie om de kosten in de zorg omlaag te krijgen. Welke problemen dat veroorzaakt kunnen de bestuurders van de zorginstellingen niet schelen. Ook zij zullen uit angst voor hun carrière terughoudend zijn met scherpe kritiek.

En toch, als er een schaap over de dam is zie je dat het gaat schuiven. Het mag een lange adem vergen - maar dat is politiek - maar als men lang genoeg de druk opvoert zie je dat partijen links van de VVD toch bang worden hoe lang zij dit aan hun achterban kunnen blijven verkopen. Aan het begin van de coronapandemie moest het zorgpersoneel lang doorwerken. Hiervoor werd een compensatie van €15.000 'geaccepteerd'. Maar ook hier zie je dat als je de druk maar lang genoeg opvoert de panelen beginnen te schuiven. Je mag dit zonder meer een succesvolle SP-strategie noemen. Het kost alleen veel tijd om veranderingen af te dwingen. En die tijd gunt de kiezer een partij vaak niet. De kiezer wil resultaat zien en hopt derhalve van partij naar partij.

De vermarkting van de zorg heeft ervoor gezorgd dat bestuurders zo min mogelijk affiniteit met hun te leiden bedrijf hebben. Alleen zo kunnen zij besluiten nemen waar zij normaal gesproken nooit achter zouden staan. Beloon CEO's goed en je kunt met hen doen wat je wilt.

Aankomend personeel

Jongeren die een zorgopleiding volgen houden het gemiddeld al na twee jaar voor gezien in de zorg. Als de werkdruk zou worden verlaagd zouden de personeelsproblemen nagenoeg opgelost zijn. Maar het winstoogmerk dat in de zorg is ingevoerd maakt die oplossing kansloos.

Hetzelfde geldt voor de thuiszorg. Je kunt mensen wel langer thuis laten wonen, maar dat is personeelstechnisch heel inefficiënt. Individuele medewerkers krijgen er niet meer uren bij uit kostenbesparing. Het geld is er wel, maar het gaat naar bijv. subsidies op fossiele brandstoffen. Om maar eens een cynisch voorbeeld te geven. De marktwerking in de zorg vraagt dat alles wat het personeel doet meetbaar moet zijn. De markt bepaalt hoe lang een verpleegkundige of helpende over een handeling mag doen. Hoe sloop je het enthousiasme bij mensen eruit?

Actievoeren

Als je acties voert ten gunste van de zorg, zorg dan dat je dat mét het zorgpersoneel doet. Alleen zo creëer je draagvlak voor je acties. De SP was de eerste politieke partij die misstanden in de zorg signaleerde. In 1975 werd de Stichting Ons Medisch Centrum opgericht. Onder het motto 'Voorkomen is beter' gingen artsen actief aan de gang met preventie.

In 1979 steunt de SP stakende slepers in de haven van Rotterdam. Door geld in te zamelen en uit te delen, en door voedselpakketten uit te delen gaf de SP concreet inhoud aan solidariteit, en hielp de stakers gedurende hun zes weken durende staking.

Twee concrete voorbeelden die laten zien hoe je verandering af kunt dwingen. De SP was de eerste partij die kritiek had op de marktwerking in de zorg. Het richtte het Nationaal Zorgfonds op en 250.000 mensen steunden dat. Door mensen mee te nemen in je verhaal komt er beweging in zaken die als door een systeemcrisis lijken vast te zitten. Maar er is altijd die lange adem nodig. De lange adem om zaken te veranderen. Een gezonde lucht is daarbij dus onontbeerlijk, dus wees ook zuinig op het milieu en alles komt goed. Wie durft te blijven dromen wordt wakker in een mooiere wereld.

Aldo Schelvis (scholingsmedewerker) en Jimmy Dijk (2e Kamerlid)

Op zaterdag 23 oktober is een delegatie van zes actieve leden in de hoge Jeanne d’Arcflat geweest om te kloppen. Het is immers ‘kloptober’.

In deze flat hebben de bewoners hun verhalen met ons willen delen. Dat is heel belangrijk om inzicht te krijgen in wat er speelt in een wijk. De flat wordt momenteel gerenoveerd en krijgt een ware facelift. Ramen en kozijnen zijn vervangen en het ziet er allemaal weer mooi uit. De meeste bewoners zijn dan ook tevreden.

Toch waren er ook enkele opmerkingen over de ventilatieroosters. Die functioneren niet over goed. En als mensen té lang moeten wachten op contact met verhuurder Eigen Haard, dan gaan ze zelf een oplossing bedenken. Bijvoorbeeld het ventilatierooster dichtplakken. Tsja, en dat is nou net niet de bedoeling van zo’n rooster. Hoewel…… Eigen Haard heeft zelf ook de brievenbusgleuven in de deuren aan de galerijkant ook dichtgeplakt.

We komen ook hier schrijnende gevallen tegen van mensen die in een ongewenst woonsituatie verkeren. Bijvoorbeeld een moeder die met 4 volwassen kinderen in de flat woont, omdat haar kinderen geen betaalbare woonruimte kunnen vinden. Als je dan een uitkering hebt, dan word je geconfronteerd met de kostendelersnorm en blijft er nauwelijks nog iets van de uitkering over. Ook spraken we met een 90-plusser die samenwoonde met zijn zoon die een psychische aandoening heeft en tot vrijwel niets in staat is. De hoogbejaarde man was er trots op dat hij zelf nog alles deed: boodschappen, koken en schoonmaken. Van hulp wil hij niets weten, maar hoe het nu verder moet met zijn zoon als hij er niet meer is wist hij ook niet.

Er is behoefte in de wijk aan een openlucht sportveld, waar mensen kunnen bewegen. Want zoiets is er niet in de wijk. Waar iedereen zich zorgen over maakt is het zwerfvuil rondom de afvalcontainers. Want niet alle bewoners nemen het even nauw met de regels daaromtrent. Veel bewoners vinden het ook lastig dat er in hun wijk geen bus meer rijdt. Nu moeten ze helemaal naar de halte van lijn 25 om bij het OV te komen.

Het waren allemaal stuk voor stuk goede gesprekken en we hebben sommige mensen kunnen wijzen op het bestaan van onze hulpdienst en op de diensten van het financieel café.

Op 16 juni a.s. voert de SP samen met de moeders en de kinderen uit de E. Rooseveltlaan actie. De kinderen willen veilig kunnen spelen in hun buurt het liefste in een eigen speeltuin. Ondersteund door de SP vinden er deze middag activiteiten plaats, zoals capoeira dansen en sporten.

Voor deze middag hebben we nog vrijwilligers nodig om te helpen. Als je mee wilt doen met deze actie meld je dan aan bij Marina Casadei.  

Je kunt haar mailen of bellen: Marina_casadei@hotmail.com tel. 06-55756363

Na nog een laatste plakronde nog even de mensen wakker schudden.

De SP is hoognodig.

In Amstelveen zijn veel mensen aangewezen op de gemeente als zij zelf geen of onvoldoende inkomsten hebben om bijvoorbeeld hun woning in te richten. Zij krijgen dan een gemeentelijke lening die zij moeten aflossen. Statushouders en anderen die gedurende drie jaar volledig aan de terugbetaling van leenbijstand voor inrichtingskosten hebben voldaan kunnen kwijtschelding aanvragen. Maar dan moet je wel weten dat dit kan.

Voorlichting over deze regeling staat niet op de website van de gemeente Amstelveen. Er is geen brochure hierover en een aanvraagformulier ontbreekt eveneens. Wie informatie wil over kwijtschelding van de ‘leenbijstand’ moet zelf hiernaar op zoek gaan en proberen te begrijpen wat er te lezen staat in de ingewikkelde beleidsregels. De SP is van mening dat de informatie in eenvoudige taal en goed toegankelijk te vinden moet zijn op de website met de voorzieningen voor minima.

Wil Roode: “Bij de hulpdienst van de SP kwamen vragen binnen over deze moeilijkheden. Mensen die een lening van de gemeente hebben gekregen, omdat ze alles zijn verloren en niets meer hebben. Alle benodigde spullen moesten ze hier gaan kopen. Ook bleken er mensen te zijn in Amstelveen die negen jaar moeten aflossen omdat lening 2 van de bijzondere bijstand pas mocht worden ingelost als lening 1 was afgelost. De SP heeft daarom tijdens de commissievergadering van B&S gisterenavond het college gevraagd om in het kader van armoedebestrijding direct te stoppen met het stapelen van leningen die door de gemeente als bijzondere bijstand worden verstrekt.

De wethouder heeft in de commissievergadering de toezegging gedaan een formulier te laten opstellen om kwijtschelding mee aan te vragen. Ook is de toezegging gedaan dat het college wil stoppen met stapelen van leningen en dat men voortaan ‘nog maar’ 36 maanden hoeft af te lossen.

Wil Roode: “De SP staat voor actieve armoedebestrijding. Als SP blijven we doorgaan met aandacht hiervoor te vragen. De toezegging van de wethouder ten aanzien van kwijtschelding na drie jaar aflossen en het stoppen met stapelen van leningen is een stap in de goede richting. Maar we zijn er nog lang niet in Amstelveen. Zo strijdt de SP al een aantal jaar om iedereen die bijstand aanvraagt in Amstelveen meteen een brief te sturen met de folder met minimaregelingen. En als het kan ook nog een antwoordenvelop met het aanvraagformulier. Deze stap moet nog worden gezet. We zijn in afwachting van het moment dat de wethouder inziet dat ook dit een goede manier van armoedebestrijding is”.

Corona of geen corona, campagne voeren gaat altijd door. Het 'coronaprobleem' is in theorie groter dan in de praktijk. Ook nu delen we de welbekende SP-sponsjes uit. En ook nu worden ze weer met hetzelfde enthousiasme aangenomen. Althans, bij een deel van het publiek dat zijn of haar boodschappen doet bij Dirk van den Broek.

'Mag ik u een flyer aanbieden van de SP?" Zonder aanziens des persoon krijgt men een schuursponsje met daaronder een folder aangereikt. Een hele grote groep vindt het leuk om iets te krijgen. Mensen zijn gek op gadgets. Maakt niet uit wat het is. "Namens de SP." Sommigen glimlachen als ze zien wat zij in hen handen gedrukt krijgen. "Ik hou helemaal niet van schoonmaken" klinkt het vaak opgewekt. "Maar dit is voor de grote schoonmaak van Nederland, mevrouw." Soms in verwarring, soms enigszins geërgerd vervolgt men al of niet met sponsje zijn weg. "Gooi maar in mijn tas." zegt een man terwijl hij zijn been over z'n fietszadel zwaait. Het is allemaal nét of het geen enkele indruk maakt. Maar schijn bedriegt. Sommigen komen met een priemende de blik de supermarkt weer uit; je waagt het niet hè? Mij heb je al gehad. De andere hoopt stiekem dat hij of zij er voor de tweede keer één krijgt aangeboden en blijft hangen voor een praatje. "Ik stem toch wel op jullie." en er volgt een heel leuk gesprek. Vooral de gesprekken die niet over politiek gaan zijn vaak zo boeiend en oppervlakkig tegelijk. Maar nooit vervelend. Ieder mens heeft een verhaal. En ieder verhaal is het begin van een inkijkje bij iemand dat anders verborgen had gebleven. Ook goed.

Campagne voeren is niet alleen zenden. Campagne voeren is ook je oor te luisteren leggen. Zo jammer eigenlijk voor iedereen dat we dat alleen maar die paar weken voor de verkiezingen doen. We spreken elkaar.

Als je met te weinig zuurstof bent geboren heb je daar je hele leven last van. Je ledematen doen het wel, maar het werkt allemaal niet verfijnd. Het leven begon voor mij dan ook letterlijk met vallen en opstaan. Een struikelblok dat van een letterlijke betekenis allengs overging in een eeuwige strijd om overeind te blijven. Het goed opgetuigde systeem uit de jaren zeventig voerde mij langs vele deskundige loketten. De roze tuinpakken dachten empathisch met ons mee. “Uw zoon kan het beste tot zijn recht komen op een LOM-school. Dat tempo past beter bij zijn mogelijkheden.” Mijn ouders knikten beleefd ja en vervolgden hun weg. Komt niets van in. Laat hem maar naar een normale school gaan. De maatschappij past haar tempo later ook niet aan. Dat is de beste les die ik onbewust heb meegekregen.

Door Marco Lucas

Ik ging met keurige rapporten door de lagere school heen en ook mijn middelbare school heb ik zonder al teveel problemen voltooid. Een steuntje in de rug in vorm van wat tijdscompensatie bij het eindexamen omdat ik door die valse start niet al te snel kan schrijven. Het was inmiddels eind jaren ‘80 en toen had je de Wet Arbeid Gehandicapte Werknemers. Of ik onder die vlag ben aangenomen weet ik niet eens, maar het kostte zelfs mij geen moeite om aangenomen te worden bij onze grote telefoonlijnenfabriek. De maakbare samenleving draaide nog op volle toeren. Het was een andere tijd. Wat nu kansen pakken heet, heette toen solidariteit. Wat nu de profiteurs zijn, waren toen de zwakkeren in de samenleving. De onrendabelen, zoals Marcel van Dam hen ooit noemde, daar werd naar omgekeken. Het kantelpunt was zonder dat iemand het doorhad in aantocht. Wat ooit een vakbond was, werd een gesprekspartner. Buiten het zicht van de wereld om was de overlegeconomie geboren. Een nieuw landschap tekende zich af, waar men onder het mom van ieders competenties het recht van de sterkste introduceerde. Polderen noemde men dat. Belangen moesten opnieuw geformuleerd worden. De overzichtelijkheid van de verzuiling had plaatsgemaakt voor het individu. De hoge bomen die schier tot in de hemel groeiden was iets waar iedereen zich mee ging identificeren. Jij bent ook een hoge boom. Als jij jezelf water geeft en van tijd tot tijd snoeit, dan groei jij ook tot in de hemel. Mijn hemel. De goden van de marktwerking werden aanbeden, de aandeleneconomie explodeerde en succes werd een keuze, en iedereen leefde opeens in volle verbondenheid met elkaar. Nooit meer verkeerd verbonden, maar altijd online. Een geromantiseerd leven kwam binnen handbereik en kreeg vorm middels algoritmen. Met één klik uitzicht op je mooiste vakantie. De andere kant van de wereld is naast de deur komen te liggen. Het is allemaal bijna gratis. Ik wist niet dat ik zó verliefd kon worden op verre landen. Ik wist niet dat ik zo van reizen hield. Ik koop spullen waar ik het bestaan niet van kon vermoeden. Ik heb vrienden waarvan ik nooit had kunnen bevroeden bevriend mee te worden. Wow, ik droom bijna niet meer, ik besta.  Verlangens zijn vintage, bereiken is het leven.

Ook het grootkapitaal heeft de maakbare samenleving ontdekt. Middels algoritmen worden onze interesses gestuurd, ons denken bepaald en onze belangen vals voorgesteld. Nou ja, onze belangen? Onze belangen die door onze zoekopdrachten worden gestuurd. Zonder dat wij het in de gaten hebben zijn het niet onze zoekopdrachten. Zijn het niet onze keuzes, maar keuzes door algoritmen gemaakt. Zonder dat wij het in de gaten hebben is het niet onze eigen stem, maar een stem door algoritmen uitgebracht.  Zonder dat wij het in de gaten hebben is dit straks niet ons kabinet. Maar een kabinet door algoritmen ‘gekozen’. Zonder dat wij het in de gaten  hebben. Want ik. . . . . ik beslis.

Op 4 januari heeft de SP schriftelijke vragen gesteld aan het college over zwembad De Meerkamp. Aanleiding was de opening van het De Mirandabad te Amsterdam, waar liefhebbers ook in de wintermaanden kunnen zwemmen in de buitenlucht. De vraag was simpel. Kan  Amstelveen het buitenbad naar Amsterdams voorbeeld openen voor de liefhebbers? Sporten in de buitenlucht is immers iets dat door het college wordt aangemoedigd.

Naar aanleiding van onze vragen zijn hebben ook individuele Amstelveners de wethouder verzocht om het buitenbad van De Meerkamp te openen. Want inmiddels was het verkrijgen van een kaartje voor een optreden van Beyonce makkelijker dan het kopen van een kaartje voor het De Mirandabad, zo schreef ons een van de zwemmers.

Op 26 januari kwam het verlossende antwoord van de wethouder: het buitenbad van De Meerkamp gaat medio februari vervroegd open. De SP is blij dit te hebben aangekaart. Burgerraadslid Wil Roode heeft in een  persoonlijke mail een dankbetuiging mogen ontvangen van de directeur van AmstelveenSport Heleen van Ketwich. Zij zei letterlijk dat zonder haar inspanning de vervroegde opening niet tot stand had gekomen.

Op woensdag 18 november jl. heeft de SP een motie ingediend met een verzoek aan het college om de Amstelveense gedupeerden van de toeslagenaffaire te ontzien. Dankzij een motie van de Tweede Kamerfractie van de SP krijgen in heel Nederland de gedupeerden een kerstuitkering van € 750,-. Een kleine pleister op de wonde van mensen die veel onrecht is aangedaan.

Marina Casadei: “We gunnen ook de Amstelveense slachtoffers een fijne kerst volgende maand. Het is daarom niet de bedoeling dat de gemeente of dat bewindvoerders dit extraatje afpakken en voor andere zaken gaan inzetten. Dat was de reden dat wij deze motie hebben ingediend. Overigens is de Amstelveense SP-fractie niet de enige die deze motie heeft ingediend. Gedupeerden van de toeslagenaffaire, die vaak te kampen hebben met financiële en psychische problemen, wonen over heel Nederland verspreid”.

In Amstelveen werd de motie mede ingediend door het CDA en door Seniorenbelangen Amstelveen. GroenLinks en ChristenUnie steunden de SP-motie. Deze partijen begrijpen dat je ook als lokale overheid een positief signaal moet afgeven om deze slachtoffers weer enigszins het vertrouwen terug te geven. Het was daarom verbijsterend om te horen hoe de collegepartijen de motie als ‘overbodig’ bestempelden. Zelfs als dit zo zou zijn, dan nog kun je als raad een statement maken richting de Amstelveners, zodat men ziet dat de raadsleden en het college meeleven en zich verantwoordelijk voelen voor de slachtoffers van de toeslagenaffaire. Marina Casadei: ”De partij waarvan ik het minste verwachtte dat zij zich zo  hard zou opstellen was D66. Het was notabene hun eigen staatssecretaris Van Huffelen die een oproep deed aan de bewindvoerders om niet te  tornen aan de kerstuitkering van de gedupeerden! Maar hier in Amstelveen  heeft deze partij gekozen voor een starre houding. Ik besef dat wij qua  opvattingen vaak afwijken van D66 en andere politieke partijen. Dat wil niet  zeggen dat, ook al ben je het op bepaalde punten met elkaar oneens, je  alleen om partijpolitieke redenen een voorstel moet afwijzen. Ik had het chic gevonden als de collegepartijen in dit geval hun sociale gezicht hadden  getoond en hadden meegestemd”.

Wethouder Ballegooyen heeft de raad toegezegd dat hij ervoor zorg zal dragen dat gedupeerden van de toeslagenaffaire hun kerstuitkering kunnen behouden en dat deze niet aan schulden of gemeentebelastingen wordt besteed en zeker niet zal worden verrekend met de uitkering. In die zin heeft de motie toch het beoogde effect gehad, want voor de raadsvergadering van 18 november heeft de raad niets over dit onderwerp te horen gekregen van het college. Niet in een persbericht en ook niet in een collegebrief. Hij zegde ook een meldpunt toe, waar gedupeerden zich kunnen melden.