Op 28 maart 2024 is Reina Spier – van der Woude overleden. Zij was jarenlang actief voor de Amsterdamse VVD. Ferry Houterman, voormalig fractievoorzitter voor de VVD, schreef een In Memoriam.
Onze Reina Spier (VVD-raadslid 1990-2002) is hemelwaarts gegaan en op Goede Vrijdag in de intieme kring van haar (klein)kinderen begraven. Zij leefde al 5 jaar in blessuretijd, tot het laatste moment de regie des levens in eigen hand houdend.
Zij was als 50-plusser een zij-instromer in de politiek en moest als jurist overtuigd worden deze overstap te wagen. Doorslaggevend was voor haar dat zij zich senang voelde bij de sociaal-liberale reputatie van de Amsterdamse VVD en haar geliefde stadsdeel Zuid een herkenbaar gemeenteraadslid extra zou krijgen. Dat ook nog haar favoriete portefeuilles Onderwijs en Kunst & Cultuur vacant waren, maakte haar dubbel gemotiveerd. Het ging haar om de inhoud en zij kon het politieke spel met publiciteit volgaarne aan anderen laten.
Als zij soms het kaas van het politieke brood liet eten of anderen met de eer gingen strijken of zij even haar zegeningen niet wist te tellen, kon ik haar laten glimlachen door het Amsterdamse gezegde “met bescheidenheid moet je naar de dokter” en daarna kon zij weer een tijdje charmant van zich afbijten.
Zij was ‘in every inch a lady’, met hart voor haar geboortestad en welgemeend beschikbaar voor de brede diversiteit van bevolkingsgroepen. De mens stond bij haar centraal en voorop, Reina was een mensenmens en liet zich de geuzennaam “moeder van de fractie” heerlijk aanleunen, zonder zelf maternalistisch te worden.
Zij stond op de bres voor “fatsoenlijk” onderwijs, je verantwoord gedragen en respect voor de leerkrachten, hameren op essentiële zaken als foutloos leren schrijven en rekenen, haar raadsnota “wat Hansje niet leert, zal Hansje niet weten” sprak boekdelen, naar school gaan was voor haar geen vrijetijdsbesteding, maar het boeken van resultaat.
Voor de kunst- en cultuursector was zij een omnivoor, het pluriforme bestaansrecht van de kleine gezelschappen tot de grote podia, van festivals tot musea. Overal gaf Reina stijlvol acte de presence en wist coalities te smeden door dossiers boven de partijpolitiek te verheffen en daardoor draagvlak te realiseren.
Bij haar vertrek uit de gemeenteraad wilden wij haar de eretitel “VVD Kunstpaus” verlenen, maar in 2002 was dat nog geen genderneutrale titel, maar anno nu en postuum verdient Reina dit predikaat alsnog.
Slechts één keer hebben we haar voor belangenverstrengeling moeten behoeden, toen het De Mirandabad dreigde te verdwijnen waar zij frequent haar openlucht baantjes trok. Zij had moeite haar publieke opinie te beteugelen, maar was opgelucht dat haar fractie kans zag in alle “objectiviteit” een reddende engel te worden.
Weinigen wisten dat voor Reina, als jurist, het ultieme hoogtepunt werd toen wij voor haar het prestigieuze voorzitterschap Commissie Algemene Bestuurlijke Juridische Zaken in de wacht sleepten. Zij deed dit met verve, scherp op de inhoud en de procedure de hamer hanterend en daardoor werd zij voor burgemeesters en ambtenaren een daadwerkelijke beschermengel bij de waan van de dag.
Met name vandaag de dag zou je iedere politieke partij, iedere burgemeester en iedere fractievoorzitter weer een Reina Spier gunnen. Naar binnen constructief kritisch, naar buiten loyaal en eensgezind. Tot haar laatste moment maakte zij zich druk over het wel en wee van onze hoofdstad en de landelijke politiek. Always clear, never loud.
In blijvende herinnering zijn wij erkentelijk voor wat Reina, alias Ons Spiertje, betekend heeft voor de stad Amsterdam en het hoofdstedelijk liberalisme.
Namens allen, dus velen, die haar dierbaar en dankbaar zijn,
Ferry Houterman
