Poliflw

Het schoolplein van basisschool De Parel op `t Harde was tot voor kort vrij sober ingericht en gaf weinig variatie in speelmogelijkheden. Nadat bekend werd dat er een subsidieaanvraag bij de provincie Gelderland ingediend kon worden voor de aanleg van een groen schoolplein, ging het balletje snel rollen. Er werd een subsidie aangevraagd en toegekend. Inmiddels ligt er een prachtig, uitdagend, groen schoolplein. Het resultaat mag er zijn! ChristenUnie-raadslid Jannine van der Pol wordt er enthousiast van: “Op dit schoolplein is voor iedereen wat te doen. Hier komen kinderen in contact met de natuur, kunnen ze ontdekken en zich verwonderen. Ik hoop dat andere scholen dit voorbeeld snel zullen volgen.”

Binnenkort gaat de gemeente Elburg in gesprek met scholen en de schoolverkeersraad om verkeersknelpunten in kaart te brengen en  behoeften te peilen. Samen dragen zij bij aan een verkeersveilige schoolomgeving. Ouders kunnen bovendien een bijdrage leveren aan een veilige schoolomgeving door kinderen zo weinig mogelijk te brengen met de auto. Tenslotte heeft ook de gemeente een taak.

ChristenUnie-raadslid Eelke Kingma is blij dat de gemeente zich steeds weer inzet voor een verkeersveilige schoolomgeving. Eelke merkt hierover op: “De gemeente, scholen, de buurt, ouders en kinderen moeten hierover met elkaar in gesprek blijven en naar verbetering zoeken. Wat mij opviel is dat de Munnikenweg een 50 kilometerweg is terwijl veel kinderen zelf deze weg over moeten steken. Je zou hier bijvoorbeeld een zebrapad verwachten en een bijstelling van de maximumsnelheid ter hoogte van basisschool De Parel. Rondom elke school zou een maximum van 30 kilometer per uur de norm moeten worden. De uitkomsten van de gesprekken met de gemeente, scholen en de schoolverkeersraad over de verkeersveiligheid rondom scholen zie ik daarom met belangstelling tegemoet”.

Er zijn de laatste jaren veelvuldig problemen met en rond de Elburgerbrug. Van wekenlange afsluitingen als gevolg van onderhoud tot technische storingen die urenlange stremmingen veroorzaken.

Vandaag is de brug na 1 week onderhoud weer open voor verkeer maar helaas bleek de schade groter dan gedacht en zijn de werkzaamheden niet afgerond.

Een woordvoerder van de provincie Flevoland gaf hierover aan: "Er is noodbeton gestort en tijdelijke belijning aangebracht en dat houdt het niet lang vol”.

Het omrijden over Kampen of Harderwijk of het wachten voor een niet functionerende brug kost veel tijd. Raadslid Maroeska Veldkamp-Magre wil dat het nu eens ophoudt met de overlast; “Voor agrariërs en andere ondernemers is het in deze lastige tijd een extra kostenpost. Ook automobilisten en fietsers zijn nu regelmatig veel langer onderweg voor woon-werk verkeer. Dit kan zo niet langer maar ik weet ook dat de brug van de provincie Flevoland is. De wethouder ga ik maandagavond dan ook vragen of hij dit op de kaart kan zetten bij de bestuurders van de provincie Flevoland. Zelf heb ik ook onze provinciale fractie geïnformeerd. Ik hoop dat de provincie Gelderland dit ook aan gaat kaarten bij de provincie Flevoland.”

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.

Het coronavirus heeft er voor gezorgd dat ons dagelijks leven is ontwricht. Een overheid die vergaande verplichting oplegt en ons zelfs vraagt vaak en goed de handen te wassen. De baanzekerheid van werknemers die onder druk komt te staan en de continuïteit van bedrijven die niet meer gewaarborgd is. Kinderen die thuis onderwijs volgen. Kerkdiensten die niet of nog maar in een kleine groep plaats vinden, verenigingen die geen activiteiten organiseren. Onze ouderen en zieken die minder bezocht worden om ze te beschermen. Dit alles laat zien hoe kwetsbaar wij zijn en hoe afhankelijk van elkaar. Afhankelijk van het eten van de boeren, het werk van werkgevers, de opdrachten van klanten, van inkomen, van kundig en toegewijd zorgpersoneel.

Lof voor al het personeel in de zorg dat extra risico loopt maar zich met hart en ziel inzet. Maar ook lof voor de voedselsector waar veel extra werk wordt verzet om te voorzien in de extra vraag.

In de Troonrede sluit onze Koning altijd af met mooie woorden waarmee hij het kabinet en de Staten-Generaal laat weten dat velen hen wijsheid toewensen en samen met hem bidden om kracht en Gods zegen.

Dit is wat wij nu nodig hebben! Laten we onze handen vouwen.  Bidt u mee om wijsheid, kracht en zegen voor de overheid, ondersteunende instanties en medisch personeel?

De kwetsbaarheid van het leven en lichaam houdt steeds meer mensen bezig. Veel mensen gaan zich eenzaam voelen. In de nood leer je je vrienden kennen, maar laat ook God Zich kennen als een God op Wie je aankunt in nood en dood!

De Boer is waardevol.

De ChristenUnie fractie is met andere partijen in de raadsvergadering van de gemeente Elburg op 14 oktober opgeroepen bij de landelijke en provinciale politici maatregelen voor stikstofreductie en de gevolgen hiervan voor de boer onder de aandacht te brengen.De ChristenUnie fractie heeft daar gehoor aan gegeven en op vrijdag 29 november zijn Tweede Kamerlid Carla Dik-Faber en Gedeputeerde Peter van ’t Hoog op bezoek geweest bij het melkveebedrijf van Albert Nagelhoud. Nagelhoud begon meteen duidelijk: “De rek is eruit bij de boeren en de zorgen zijn groot. Door de nieuwe norm en regels rondom de stikstofuitstoot komen er veel boeren in deze omgeving in de problemen. De gemeentes in deze regio hebben een enorme uitdaging omdat we rondom omgeven zijn met Natura 2000 gebieden. Vooral bij deze gebieden zijn de uitdagingen groot. De norm is in ogen van de boeren niet reëel. Wij willen eerlijkheid en duidelijkheid van de landelijke en provinciale politiek!”

Als ChristenUnie Elburg vinden wij het zeer waardevol dat de boeren hun zorgen kunnen uiten richting de provinciale en landelijke politiek en het gesprek aan te kunnen gaan. De boeren in deze omgeving hebben al veel maatregelen genomen om de uitstoot te verminderen en daar ook flink in geïnvesteerd. De boodschap van de lokale boeren aan de politiek is helder. Zij willen dat er eerlijke metingen worden verricht en dat op basis daarvan een plan met een duidelijke visie voor de lange termijn wordt opgesteld. Nagelhoud is duidelijk: “Wij zijn niet boos op de overheid, wij snappen alleen niet dat de overheid op heel korte termijn heel vergaande beslissingen neemt, zonder met betrokkenen fatsoenlijk overleg te voeren. We voelen ons niet serieus genomen.” Hij was dan ook zeer te spreken over het werkbezoek van Dik-Faber en Van ’t Hoog, plus de omliggende CU-fracties, wetende Nunspeet, Oldebroek en Hattem. Diverse agrariërs gaven op het bedrijf van Nagelhoud hun presentatie, waarbij de centrale opmerking was dat Elburgse agrariërs niet begrijpen hoe de landelijke overheid kan zeggen dat 46% van de stikstofuitstoot afkomstig is uit de agrarische sector terwijl de totale stikstofuitstoot niet eens bekend is van met name de industrie, het vliegverkeer en de transportsector.

Gedeputeerde Peter van ’t Hoog stelt dat het belangrijk is dat het provinciale beleid agrarische ondernemers stimuleert om te innoveren en niet afremt. En daar kan woordvoerder namens vele agrariërs Nagelhoud zich in vinden: “Overheid, schiet niet in een kramp, neem even een jaar de tijd, daarmee vallen bomen echt niet ineens om, want die staan hier al 80/90 jaar en zo hebben we met elkaar fatsoenlijk de tijd om tot een breed gedragen beleid te komen.”

Kamerlid Carla Dik-Faber was erg te spreken over de openheid die er was tijdens het werkbezoek. Zij snapt de vele vragen van de boeren en zal a.s. woensdag, wanneer er weer een debat gevoerd zal worden over de problematiek, op de bres gaan staan voor de agrarische sector: “De hele stikstofproblematiek gaat alle sectoren aan, die allen hun bijdrage zullen moeten leveren, niet alleen de agrarische sector, en daar zal ik mij namens de ChristenUnie keihard voor blijven inzetten.” Daarnaast gaf Carla Dik-Faber aan dat zij alleen verantwoording kan afleggen voor haar eigen uitspraken en niet voor Kamerleden van andere partijen, al begreep zij dat de boeren haar zien als afvaardiging van politiek Den Haag.

Op donderdag 14 november jl. hield de ChristenUnie haar halfjaarlijkse ledenavond bij @roberts aan de Beekstraat te Elburg. Die avond stond geheel in het teken van de jeugdzorg in onze gemeente

Als gespreksleider was Janco Zijlstra gevraagd om de discussies te leiden en de sprekers te introduceren. Bij de introductie van het onderwerp vertelde Robert Pruis wat  @roberts voor onze jeugd wil betekenen: Het “inloophuis” is een aantal jaren geleden opgezet om contacten tussen jongeren van 12 tot 16 jaar te bevorderen en waarbij gepoogd wordt een prettige en veilige plek voor deze doelgroep te creëren. Het aantal jeugdigen dat – wisselend - van deze gelegenheid gebruikt maakt of heeft gemaakt,  ligt om en nabij de driehonderd. Gezien het aantal leerlingen dat bij @roberts af en toe of regelmatig binnenstapt is het project zeker een succes te noemen.

Na het intro werd het middelengebruik behandeld zowel wat het landelijke beeld was als wat specifiek voor Elburg gold.  Na een  korte introductie kon  aan Lisa en Madelene - regelmatige bezoekers van @roberts -  hun mening worden gevraagd over dit onderwerp. Volgens hen veroordelen ouders bijna altijd  het  roken en het gebruik van stimulerende middelen maar zodra alcohol wordt benoemd haken zij vaak af omdat het te confronterend is met hun eigen gebruik.

De  tweede spreker was Jannine van der Pol. Zij behandelde de prestatiedruk bij jongeren. De druk die zij ervaren is groot. Zowel op sociale media als wel door het schoolprogramma Magister waarbij ouders dagelijks inzicht hebben in de prestaties van hunind.

De laatste spreker, wethouder Willem Krooneman, sprak over de zorg vanuit de gemeente. Elburg kent ongeveer 8.000 jongeren waarvan er het afgelopen jaar 456 een beroep op de gemeente deden. Dat kan zijn van hulp bij dyslexie tot zeer intensieve hulp. Op dit moment draagt de gemeente uit eigen middelen ongeveer € 1. miljoen bij en in 2023 zelfs € 1,3 miljoen. Dat is mogelijk doordat de gemeente hiervoor geld gereserveerd heeft. Die reserves raken echter wel uitgeput en dit kan op deze wijze dan ook niet langer zo. Er worden landelijk acties ingezet om de uitgaven te beperken en om meer compensatie van het rijk te krijgen. Het belangrijkste is en blijft dat alle jongeren die recht hebben op zorg of hulp  tijdig de juiste zorg ontvangen.

Na afloop was er gelegenheid tot verdere discussie bij de hapjes en drankjes die door @roberts perfect waren verzorgd. De avond werd door allen – vanwege de goede discussies – als zeer positief ervaren. De ChristenUnie wil in de toekomst vaker een dergelijk politiek café opzetten. In het voorjaar hopen we te komen met een stamppotbuffet en dan gelijktijdig een aantrekkelijk politiek onderwerp ter sprake brengen.