Poliflw

GraverMaat: Wil Baaijens heeft op de van hem bekende wijze gereageerd op het raadsvoorstel.

Hij sprak in tijdens de commissievergadering en  heeft ook een kritische bijlage over de juridische gevolgen van belangenverstrengeling bij stemmingen door raadsleden openbaar gemaakt.

Naar aanleiding van de “Kranenhof” discussie heb ik gebruik gemaakt van het spreekrecht in de commissievergadering van 10 september 2019. Hieronder volgt de tekst.

1). Binnen het zelfstandigheidsstreven van de LPG/ CDA-coalitie zou het een ongeschreven regel moeten zijn geen geld te spenderen aan zaken die niet tot de kerntaken van de gemeente behoren.

Het komt bij mij dan ook vreemd over dat de huidige wethouder van de LPG, ca. acht miljoen, aan belastinggeld gaat doneren aan politiek selectief gekozen fuserende voetbalverenigingen.

2). Wij zullen proactief meewerken aan de voorgenomen fusie tussen SV. Estria, GVV’57 en SCV’58stond als speerpunt in het verkiezingsprogramma van de LPG in 2018. Dat trekt stemmen. Dat mag. Maar je geeft dan wel andere verenigingen het nakijken.

concept van het Programma van Eisen van 15 december 2017 en het rapport: Accommodatieonderzoek fusieverenigingen EGS van 16 januari 2018 blijkt, dat er

al ruim vóór de verkiezingen van 2018

nauwe banden waren tussen de besturen van de genoemde voetbalverenigingen en huidige raads- en commissieleden leden van de LPG en VVD.  In wezen was de fusie dus al grondig voorbereid.

Na de verkiezingen kregen twee bestuursleden van de fusieverenigingen een LPG-zetel in de huidige raad en een bestuurslid een VVD-zetel in een van de raadscommissies.

3). Straks zal in deze raadszaal in het kader van de fusie nog wat democratisch theater opgevoerd worden, suggererend dat er in de Graafse democratie nog zoiets bestaat als dialoog, discussie en debat met de oppositie. Maar het zal het regiem zijn van een onderdrukkende raadsmeerderheid die bepaald dat de burger straks voor meer dan 8 miljoen euro de mist ingaat. Niks dialoog, niks discussie, niks debat.

4). Volgens de LPG/CDA-coalitie zou voor het niet meer uitkeren van de privatiseringsbijdragen de gemeente aan de fuserende verenigingen 40 x 80.000 euro, zijnde 3.200.000 euro, als compensatie voor het opheffen van de in maart 2016 gesloten privatisering overeenkomst uitkeren.

Sinds maart 2016 zijn er echter al 14 jaarlijkse bijdragen uitgekeerd zoals afgesproken was in de 30-jarige privatiseringsovereenkomst.

Er kan dus niet gerekend worden met een dekking van 3.200.000 euro, maar van slechts 1.280.000 euro. Een dekkingstekort dus van 1.920.000 euro en daarmee wordt de financiële onderbouwing van de geplande sportaccommodatie op losse schroeven gezet.

5). Wat betreft de punten f) en g) in het nu te behandelen raadsbesluit over een verklaring van geen bedenkingen: Is het niet zo dat wanneer zo’n verklaring van de gemeenteraad wordt vereist, de gemeenteraad zelf een ontwerpbesluit moet voorbereiden en ter inzage moet leggen?

6). Alle mooie verhalen ten spijt is de terugloop van jeugdleden bij verenigingen voor een belangrijk deel te wijten aan het al jarenlange falende gemeentebeleid op het gebied van de sociale woningbouw en of het bouwen van betaalbare woningen in Grave. Daardoor trekken jongeren weg en zijn er in Grave ten opzichte van andere gemeenten in Noordoost-Brabant dan ook relatief weinig gezinnen met jongeren.

In het komende decennium zal het aantal ouderen in Grave toenemen, terwijl het inwonertal van de gemeente zal afnemen aldus het prestatieonderzoek van Agrifood Capital wat betreft de demografische ontwikkeling in Grave.

Dit gegeven staat haaks op wat ik lees in het 2

concept van het ‘Programma van Eisen’ voor de bouw van de sportaccommodatie “Kranenhof”.

Hierin staat op blz. 13: Volgens het rapport ”Demografische ontwikkeling Gemeente Grave 2015-2025” zal het aantal inwoners naar verwachting toenemen met 26%. Die groei is te verwachten bij de schoolgaande jeugd met 20% en bij de senioren met ruim 40% .

De vraag is dan ook, of  er groei of krimp is in Grave.

Voor verduidelijking van de bovenstaande uitgesproken tekst, heb ik die in de onderstaande 6 overeenkomende alinea uitgebreider opgesteld.

Al.1). De basis voor gemeentelijke zelfstandigheid is de vraag of de gemeente haar wettelijke taken kan uitvoeren zonder

Er zijn in de perioden 2002-2018 drie kerntakendiscussies gevoerd om zo’n financieel beleid te realiseren, echter zonder resultaat.

In de raadsperioden (2010-2018), met een LPG/CDA/VVD-coalitie, is de totale gemeentelijke schuld opgelopen van €

Met zo’n schuldenopbouw geef je als partij aan dat het zelfstandigheidsstreven meer voor de bühne is dan politieke intentie.

De gemeente betaalt zijn crediteuren met het

“Reserves” is slechts een fictieve post. Als er te weinig op de bank staat moeten de gemeente gaan lenen.

hebben staan, is als bezit te vinden op de debetzijde van de jaarbalansen onder de posten:

Financiële activa, liquide middelen, kortlopende vorderingen

Deze posten vormen onze werkelijke spaarpot.

In de periode 2010-2018 verminderde de inhoud van die spaarpot met €

, namelijk van € 24.385.530 in 2010 naar € 6.490.000 in 2018 bij ongeveer gelijk gebleven jaarbalansen.

Uit de bovengenoemde cijfers blijkt dat in de twee laatste raadsperioden het financieel beleid van de LPG/CDA/VVD-coalitie de burger €

gekost heeft (€ 2.108 per inwoner).

Om met de woorden van onze financiële wethouder te spreken: best wel uniek voor zo’n kleine gemeente.

In het raadsvoorstel van het college voor de nieuwbouw van een sportpark wordt aan de raad een totale bijdrage gevraagd van:

€ 4.153.518 (eenmalige bijdrage) + €1.300.000 (egalisatiereserve) + € 625.000 (infrastructurele kosten, waaronder ca.125 parkeerplaatsen @ € 5000 per parkeerplaats) = €

Volgens de jaarrekening 2018 zat er in onze werkelijke gemeentelijke spaarpot nog  € 6.490.000. Wij hebben dus voldoende financiën in kas om, zonder bij te lenen, dat bedrag beschikbaar te stellen voor het financieel faciliteren van een nieuw sportpark. Maar dan zijn we wel platzak en hebben geen buffers meer om komende tegenvallers (die er met miljoenen euro’s aan zit te komen) op te vangen. Wie dan leeft die dan zorgt.

Al.2). Als de LPG in haar verkiezingsprogramma van 2018 predikt dat zij ’

proactief meewerkt aan de voorgenomen fusie

, dan geeft zij te kennen een initiërende/aanzettende rol te spelen in de fusieplannen. Dat geeft te denken over het positioneren van drie bestuursleden van de fusieverenigingen in de raad (twee bij de LPG) en een raadscommissie (bij de VVD), zeker als er al sinds 2012 er al nauwe contacten bestaan tussen hen en de gemeente.

Op zich geen probleem mits hun handelen volgens wettelijk regels geborgd blijven. En dat is nog maar de vraag!

In twee uitspraken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State in 2013 (Graft-De Rijp en Middelburg) is duidelijkheid gegeven dat je raadsleden hun stem niet kunt ontnemen. Ook bij persoonlijk belang mogen raadsleden stemmen. Dat is hun fundamenteel democratisch recht. Een besluit van de gemeenteraad wordt pas onrechtmatig als aannemelijk is dat een raadslid dat besluit aanmerkelijk heeft beïnvloed.

Het raadslid mag zich dus niet in de discussie mengen, ook niet buiten de raadszaal. En dat doet hij door zich in de discussie te mengen en door zich in of buiten de fractie daadwerkelijk met de meningsvorming bezig te houden.

(Bron: Maarten Muskee-21/03/2014: Raadslid stemt ook bij (schijn van) eigenbelang, zie bijlage 2)

Het bovenstaande is naar mijn mening een punt om in de a.s. raadsvergadering over na te denken.

Volgens de geldende procedures/regels dient er eerst een aanvraag voor het indienen van een burgerinitiatief ingestuurd te worden om het sportpark-onderwerp op de raadsagenda te krijgen. Is dat gebeurd? Zo niet, dan komt het hele verhaal van een uniek burgerinitiatief van onze wethouder van financiën op losse schroeven te staan..

Al.3). Wat bedoeld wordt met democratisch theater en een onderdrukkende raadsmeerderheid is te lezen in het advies van de Raad voor het openbaar bestuur (ROB):‘Zoeken naar waarheid’ van mei 2019. Onder hoofdstuk 3.4, blz.42;’ Despotisme’, wordt de mogelijkheid van machtsmisbruik door een onderdrukkend regiem van een raadsmeerderheid onder woorden gebracht. Het rapport is te downloaden. Ik neem aan dat u dat rapport gelezen hebt.

Al.4). In 2006 werden er door de drie voetbalverenigingen, voor het onderhoud van de speelvelden percelen met de omliggende grasstroken, (gelijkluidende) privatisering overeenkomsten voor onbepaalde tijd met de gemeente gesloten.

Het belangrijkst deel van die privatisering overeenkomsten zijn de gemaakte afspraken en verplichtingen in de erfpacht regelingen.

In de erfpacht regeling werden o.a. de volgende bepalingen en bedingingen opgenomen:

Artikel 1: De erfpachter zal het perceel overeenkomstig de daarop rustende bestemming gebruiken als voorziening ten behoeve van sportdoeleinden(voetbal),

Artikel 2: Het recht van erfpacht wordt gevestigd voor de duur van dertig jaar, vangt aan op één maart tweeduizend zes en eindigt derhalve op één april tweeduizend zesendertig.

Artikel 4: De verplichtingen van de erfpachter die uit het recht van erfpacht of de daarmee samenhangende overeenkomsten voortvloeien zijn ondeelbaar.

Het bovenstaande betekent dat wanneer GVV’57 zijn voetbalactiviteiten op de bikkelkamp staakt, de vereniging ook zijn rechten zoals vastgelegd in de erfpachtregeling verliest. Immers de velden worden niet meer als voorziening ten behoeve sportdoeleinden (voetbal) gebruikt.

Wat betekent dit voor de compensatieregeling voor de fuserende partijen?

De afgesproken jaarlijkse vergoedingen voor veldonderhoud voor de drie verenigingen bedroeg op 1 maart 2006 totaal € 66.931. Door prijsindexeringen is dat bedrag nu tot € 80.000 opgelopen.

Sinds maart 2016 zijn er 14 jaarlijkse gemeentelijke bijdragen uitgekeerd. Er blijft dus ter compensatie aan de verenigingen nog 16 jaarlijkse bijdragen over.

Dat betekent er geen sprake kan zijn van 16 x € 80.000 = € 1.280.000 als gemeentelijke compensatie, maar van 16 x € 49.760 = € 796.160. Het GVV’57 aandeel in de gemeentelijke bijdrage voor de drie verenigingen bedroeg namelijk 37,7%.

Samenvattend kunnen we concluderen dat de door de LPG berekende gemeentelijke bijdrage van de gemeente van 40 x € 80.000 = € 3.200.000 niet juist is, maar slechts € 796.160 bedraagt.

Een dekkingstekort dus van € 2.403.840

Al.5).  Wat betreft de verklaring van geen bedenkingen: dit onderwerp is een technische vraag maar verder niet relevant.

Al.6). Nogmaals wil ik benadrukken dat de niet meer te stuiten terugloop van jeugdleden bij (veldsport)verenigingen voor het belangrijkste deel te wijten is aan het al jarenlange falend politiek beleid op het gebied van de sociale woningbouw en/of het bouwen van betaalbare woningen voorstarters in de modale of lagere inkomensklassen. Daardoor trekken veel jongeren weg uit onze gemeente en zijn er in Grave ten opzichte van andere gemeenten relatief weinig gezinnen met jongeren. Als ik van een LPG-commissielid in de commissievergadering van 10 september hoor dat de bouw van het sportpark in het belang van de jeugd is en de jeugd onze toekomst is dan klinkt mij dat als een cliché in de oren en vraag ik me af wat de LPG als grootste en dominante partij in de laatste twee raadsperioden dan wel gedaan heeft ten behoeve van de sociale en/of betaalbare woningbouw om jongere gezinnen en daarmee de aanwas van jeugd in onze stad te behouden. Volgens mij niets.

Met het vertrek van GVV’57 uit het grootste wijkgebied van Grave (Mars, Bikkelkamp en Zittert met 3115 inwoners) zal straks de verlaten sportaccommodatie snel gaan vervallen. De verpaupering van de wijk zal nog verder toenemen. Wat gaat de gemeente daaraan doen?

Alle wijken in de gemeente hebben een wijkgebouw behalve  het wijkgebied; Mars, Bikkelkamp en Zittert met 3115 inwoners het grootste wijkgebied met ca. 400 jongeren in de leeftijd tussen de 5-15 jaar. De accommodatie van GVV’57 had voor een fractie van de bouwkosten van het nieuwe sportpark verbouwd kunnen worden  tot een multifunctioneel wijkcentrum: clubgebouw voor GVV’57, jongerencentrum en wijkvergadergebouw dan hadden we pas een uniek initiatief gehad.  Ik heb u in het verleden  de VROM-brochure: “Actieve parken, sociaal cement” toegestuurd, waarin het multifunctioneel gebruik van sport-, tuin- en speelparken in wijken worden beschreven. Hierin wordt gesteld dat een actief park in de woonomgeving  de levendigheid en betrokkenheid van de wijk vergroot en het individualisme en anonimiteit vermindert.

Onderhoudskosten  van een clubaccommodatie te baseren op inzet van vrijwilligers klinkt mooi maar zal niet gaan werken.  In tegenstelling tot het verleden zal het steeds moeilijker worden om gepensioneerden vakmensen te krijgen die zich op basis van vrijwillig aangegane verplichtingen zich willen inspannen voor een club. Ik ben een paar jaar (interim) voorzitter geweest van GVV’57. De club had toen een vakkundige en gemotiveerde  onderhoudsploeg, waar ik trots op was. Wat is daar bijvoorbeeld nog van over? Hoeveel gaan er mee naar EGS? Ik ben bang dat dat tegen zal vallen.

Tenslotte. Te denken dat met een nieuwe club en een voor Grave te duur sportpark aantrekkingskracht heeft voor de jeugd is te simpel. De bevolkingskrimp, vergrijzing en het gebrek aan betaalbare woningen zal de oorzaak blijven van de afname van jongeren in Grave.

Raadslid stemt ook bij (schijn van) eigenbelang

Auteur: Marten Muskee – 21/03/2014

Een raadslid hoeft niet langer te verkrampen wanneer hem het stigma van (de schijn van) belangenverstrengeling aankleeft. De jurisprudentie hierover is vorig jaar met stille trom 180 graden gedraaid. Wie ergens persoonlijk nauw bij betrokken is, mag er in de raad best over stemmen.

Stemmen is een fundamenteel recht van de gekozen volksvertegenwoordiger. ‘Wanneer een onderwerp van stemming zich in de nabijheid van een raadslid afspeelt, hoeft hij of zij zich niet langer van het uitbrengen van een stem te onthouden’, stelt specialist gemeentelijk bestuurs- en omgevingsrecht mr. Olaf Schuwer.

Een welkome verbetering voor het functioneren van de gemeenteraad, noemt Schuwer het. Raadsleden hebben te lang moeten worstelen met de vraag of zij bij belangenverstrengeling – of de schijn daarvan – hun stem al dan niet moesten uitbrengen. Volgens Schuwer sloeg in menig raadzaal de verlamming toe, nadat de Raad van State in 2002 een besluit van de gemeenteraad van Winsum vernietigde nadat was gebleken dat een raadslid in zijn dagelijks werk nauw betrokken was bij het onderwerp van besluitvorming – en dus vooringenomen was.

Belangenverstrengeling

Schuwer, tegenwoordig zelfstandig opleider/adviseur, is onder meer oud-gemeentesecretaris en oud-raadsgriffier. Ook schreef hij van 2004 tot 2011 de vierwekelijkse column Recht in VNG Magazine.

‘In de zaak-Winsum stelde de Afdeling bestuursrechtspraak dat het raadslid niet had mogen stemmen. De afdeling paste in deze uitspraak rond de verstrengeling van belangen voor het eerst artikel 2:4 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb, zie kader, red.) toe. Die uitspraak was daarna jarenlang de maat der dingen. Velen meenden, volstrekt ten onrechte, dat raadsleden zelfs verplicht waren om al bij een schijn van belangenverstrengeling de raadzaal te verlaten.’

Fundamenteel democratisch recht

Bij de twee meest recente dossiers over dit onderwerp, die vorig jaar speelden in Graft-De Rijp en Middelburg, is de afdeling 180 graden gedraaid in haar uitspraken. Zij legde voor het eerst artikel 2:4 van de Awb en artikel 28 van de Gemeentewet (zie kader pagina 38) ten opzichte van elkaar uit. ‘Daarmee is eindelijk de duidelijkheid gegeven waaraan de praktijk grote behoefte had. Je kunt raadsleden hun stem niet ontnemen’, zegt Schuwer.

Analyse van deze twee uitspraken leert dat raadsleden bij een persoonlijk belang wel mogen stemmen. Dat is hun fundamenteel democratisch recht. Een besluit van de gemeenteraad wordt pas onrechtmatig als aannemelijk is dat een raadslid dat besluit aanmerkelijk heeft beïnvloed.

Schuwer: ‘Bij een persoonlijk belang kan een raadslid dus alleen voor of tegen een besluit stemmen, maar hij mag dat besluit niet beïnvloeden. De Raad van State maakt onderscheid tussen het moment van stemmen over het besluit en het traject dat voorafgaat aan het nemen van dat besluit. Het raadslid mag zich dus niet in de discussie mengen, ook niet buiten de raadzaal.’

Volgens Schuwer laten de recente uitspraken duidelijk zien hoe het zit met belangenverstrengeling en het stemmen tijdens een raadsvergadering. Een raadslid kan (lees: moet) zijn stem uitbrengen, maar zal ervoor moeten waken dat er bijkomende omstandigheden zijn die maken dat het uiteindelijk genomen raadsbesluit onrechtmatig wordt bevonden. Hij hoeft niet af te zien van het uitbrengen van zijn stem.

Van een onrechtmatig besluit is pas sprake als aannemelijk is dat het betreffende raadslid de besluitvorming daadwerkelijk heeft beïnvloed. En dat doet hij door zich in de discussie te mengen, amendementen of moties in te dienen en door zich in of buiten de fractie daadwerkelijk met de meningsvorming bezig te houden.

Sfeer van verdachtmakingen

Schuwer stelt het heel simpel: ‘In essentie kan het raadslidmaatschap worden beperkt tot het uitbrengen van een stem. Van onthouden van stemmen kan, hoeft en mag geen sprake meer zijn. Een raadslid heeft zitting in de gemeenteraad en van hem mag en moet worden verwacht dat hij zich bij het uitbrengen van zijn stem uitsluitend laat leiden door het algemeen belang. Hij legt daarvoor ook een eed of belofte af, dat is geen loze formule.’

Een raadslid voert zijn functie naar eer en geweten uit. Daar mag men van uitgaan omdat hij met het afleggen van de eed of belofte automatisch aangeeft de belangen van de gemeente te dienen. ‘Als men daar niet a priori van uitgaat, komt het raadslid met al zijn collega’s terecht in een sfeer van verdachtmakingen. Integriteit is daarbij een diffuus begrip. Betrokkenen lopen dan het risico dat er een gezamenlijke kramp in stand wordt gehouden, wat volstrekt onnodig is.’

Olaf Schuwer wijst op het onderscheid tussen belangenverstrengeling en de schijn van belangenverstrengeling. De Gemeentewet en de Awb hebben niets te maken met de schijn van, maar des te meer met belangenverstrengeling – en daar bieden de laatste twee uitspraken duidelijkheid over. Na de zaak-Winsum was de schijn van belangenverstrengeling al reden voor stemonthouding van raadsleden, volgens Schuwer ‘alleszins begrijpelijk’.

Loenen

Daarna deed de afdeling er in 2011 nog een schepje bovenop in de zaak-Loenen. Toen stelde zij dat een raad als geheel ervoor moet zorgen dat het desbetreffende raadslid zijn stem niet uitbrengt. Gebeurt dat niet, dan zou de rechtsgeldigheid van het raadsbesluit ter discussie staan. In die situatie kan het ene raadslid de ander verwijten dat hij een belang heeft en dat er sprake is van een schijn van belangenverstrengeling. Bovendien is het nog maar de vraag of stemonthouding wettelijk gezien sowieso kan worden afgedwongen van een volksvertegenwoordiger.

Het is ook een kwestie van beeldvorming, volgens Schuwer. Iedere keer als een raadslid buigt voor de opinie, dan bevestigt hij door niet te stemmen het beeld van de onbetrouwbare volksvertegenwoordiger. ‘Als andere raadsleden een raadslid aanraden om niet te gaan stemmen, bemoeien ze zich met zijn eer en geweten. Dat kan niet. Als het raadslid in de raadzaal of fractie niets zegt over de kwestie en alleen voor of tegen stemt, doet hij niets verkeerd. Hij zit immers als raadslid en niet als privépersoon in de gemeenteraad. Het gemeenterecht is op deze pijler gebaseerd.’

Geen gerechtelijk verbod

‘Raadsleden staan vaak voor zo’n dilemma’, zegt Schuwer. Hij geeft veel cursussen aan raadsleden en griffiers en komt het vaak tegen. Als hij aangeeft dat de jurisprudentie naar aanleiding van Winsum niet meer geldt, zit iedereen op de stoel te schudden. Het is niet meer mogelijk dat een burgemeester als raadsvoorzitter in zo’n geval het betreffende raadslid de zaal uit kan sturen.

Wel stemmen

Schuwer raadt raadsleden aan om wél te stemmen, een gerechtelijk verbod is er niet meer. Hij mag in ieder geval zelf bepalen of hij gaat stemmen. ‘Een raadslid laat zich kiezen voor vier jaar. De ene keer staat een voorstel ver van hem af, een andere keer dichtbij. Iedereen heeft wel een keer een belang, maar dat betekent niet dat het raadslid dan niet mag stemmen. Hij mag zich alleen niet in de discussie mengen in de raadscommissie, fractie of raad en niet het woord voeren of amenderen. Als een raadslid zijn stem niet uitbrengt, doet hij de gemeente tekort.’

Het begrip integriteit krijgt steeds meer aandacht. Vrij veel nieuwe raden krijgen straks een integriteitsbijeenkomst. De burgemeester krijgt de wettelijke taak om te zorgen voor de integriteit van het gemeentebestuur. Schuwer: ‘Raadsleden hebben de ambitie om hun werk goed te doen. De één staat meer stil bij integriteit dan de ander. De raadsgriffier zou hiervoor namens de raad constant aandacht moeten vragen.’

KADER

ABC voor raadsleden

Van de hand van Olaf Schuwer verscheen deze week een boek, speciaal bestemd voor raadsleden en al diegenen die om hen heen een functie vervullen: ABC voor raadsleden. Het biedt een toelichtend en verduidelijkend overzicht van woorden, termen en begrippen die in en om de raadzaal worden gehanteerd en die iedereen die een functie in of om de raad bekleedt, wordt geacht te kennen en toe te passen. Schuwer heeft het boek aangeboden aan BZK-minister Ronald Plasterk. De auteur gaat onder meer in op de begrippen integriteit en onthouden van stemmen. ABC voor raadsleden is voor 19,95 euro te bestellen via www.berghauserpont.nl.

KADER

Artikel 28 Gemeentewet

1.     Een lid van de raad neemt niet deel aan de stemming over:

a)     een aangelegenheid die hem rechtstreeks of middellijk persoonlijk aangaat of waarbij hij als vertegenwoordiger is betrokken;

b)     de vaststelling of goedkeuring der rekening van een lichaam waaraan hij rekenplichtig is of tot welks bestuur hij behoort.

KADER

Artikel 2:4 Algemene wet bestuursrecht

1.    Het bestuursorgaan vervult zijn taak zonder vooringenomenheid.

2.    Het bestuursorgaan waakt ertegen dat tot het bestuursorgaan behorende of daarvoor werkzame personen die een persoonlijk belang bij een besluit hebben, de besluitvorming beïnvloeden.

KADER

De tip van….

Pieter Verhoeve, burgemeester van Oudewater

Van 2006-2012 (burger)raadslid CU/SGP in Dordrecht

Doe dossierkennis op

Het lastigste en tegelijk meest uitdagende van het raadslidmaatschap in mijn ervaring is het verschil kunnen maken op een dossier. Dat doe je niet door alleen de vragen op te lezen die je bij de fractie hebt opgehaald, maar door echt het debat aan te gaan met de portefeuillehouder en door een amendement te kunnen indienen of een toezegging te realiseren. Wees niet gefrustreerd als dat het eerste halfjaar niet lukt. Bij mij duurde het een paar jaar voordat ik voor mijn gevoel goed ingewerkt was.

Het helpt als je in het begin vooral luistert naar mensen in het veld: waar is behoefte aan? Wat zijn de onderwerpen? Die wensen vertaal je in een vraag, motie of amendement. Probeer niet meteen te scoren en aandacht te trekken vanuit je eigen vooronderstelling. Het is veel effectiever om eerst zorgvuldig te luisteren naar signalen uit de samenleving.

Doe zo veel mogelijk dossierkennis op. Het kiezen van een specialisme is verstandig. Een raadslid wordt effectiever als deze binnen een afgebakende portefeuille werkt. En laat anderen in hun waarde. Raadsleden die respect genieten bij vriend en vijand, krijgen het meest gedaan.

Rineke van Houten

Vindplaats: VNG Magazine 06, Special raadsleden, 21 maart 2014, pagina 37 e.v.

Het aantal tegenstanders van de invoering van een basisinkomen is sinds 2016 iets gedaald; van 45 naar 37 procent. Dat is ongeveer gelijk aan het aantal voorstanders (38 procent). Het terugdringen van armoede wordt als een van de voordelen genoemd. Als nadeel wordt aangegeven dat de drive om te werken verdwijnt. Als minder mensen gaan werken, is dat slecht voor de economie. Dat blijkt uit onderzoek van I&O Research.

Gelijk

Het aantal voorstanders is in vergelijking met drie jaar geleden ongeveer gelijk gebleven. Toen zei 40 procent van de kiezers achter invoering van het basisinkomen te staan, tegen 38 procent nu. Het aantal twijfelaars is gestegen van 15 naar 26 procent.

Criticasters

Vooral linkse kiezers (GroenLinks, SP, Partij voor de Dieren) zien invoering wel zitten. Meer dan de helft van de kiezers op deze partijen voelt wel wat voor een basisinkomen. Onder PvdA-kiezers ligt het percentage voorstanders op 47 procent. De meeste criticasters zijn te vinden bij kiezers van de VVD, SGP en Forum voor Democratie, maar ook kiezers van PVV en CDA hebben zo hun bedenkingen.

800-1.000 euro

De meeste voorstanders van een basisinkomen (42 procent) vinden dat de hoogte van het basisinkomen tussen de 800 en 1.000 euro per maand moet liggen. Ruim een op de vier voorstanders (28 procent) vindt dat het basisinkomen meer dan 1.000 euro moet bedragen. Eén op de vijf voorstanders vindt dat het basisinkomen 700 euro per maand of minder zou moeten zijn.

Ontspannen in het gemeentehuis is prima, zo vinden ze ook in Reimerswaal. Alleen mag het geen yoga of mindfulness zijn. ‘Vanuit een christelijk standpunt zou het wel heel vreemd zijn om voorstander te zijn van yoga of mindfulness op de werkvloer, omdat je dan – geestelijk – de deur openzet voor de invloed van andere religies op jouw ambtenaren.’

De SGP en de ChristenUnie beschouwen yoga en mindfulness als een uiting van het hindoeïsme. Het organiseren van religieuze aangelegenheden is geen taak van de overheid, omdat die neutraal behoort te zijn, betogen de twee fracties. Yoga- en mindfulnesslessen op het gemeentehuis van Reimerswaal lijken inmiddels van de baan.

Gods Woord

Volgens CU-raadslid Huib Bouwman zou het vanuit een christelijk standpunt wel heel vreemd zijn om voorstander te zijn van yoga of mindfulness op de werkvloer, ‘omdat je dan – geestelijk – de deur openzet voor de invloed van andere religies op jouw ambtenaren. En lees de bijbel, Gods Woord, die duidelijk aangeeft dat het verboden is om je te openen voor of te vermengen met andere religies.’

Maar hoeveel mensen identificeren yoga en mindfulness anno 2019 nog met religie? Vermoedelijk zeer weinig, erkent ook Bouwman. ‘Betekent dat dan dat wij maar moeten meegaan in de stroom van iedereen of is er ook nog ruimte voor een ander geluid?’ Hij wijst op het feit dat de christelijke partijen samen een stevige meerderheid hebben in de gemeenteraad van de Zuid-Bevelandse gemeente; inclusief het CDA twaalf van de negentien zetels. ‘Hier in de biblebelt worden op democratische gronden andere keuzes gemaakt dan in de meeste Nederlandse gemeenten, zie ook de kwestie rond de koopzondagen. Daar kan je op afgeven, maar je kan het ook verfrissend noemen.’

"Auschwitz is een pretpark..." was de eerste, afschuwelijke gedachte die in me opkwam toen ik voet zette op het terrein van het voormalige concentratie- en vernietigingskamp. Deze gedachte liet mij lange tijd niet los, omdat zij telkens bevestigd leek door wat ik aanschouwde, met name in de gedragingen van bezoekers. De Efteling en Station Oost Het parkeerterrein deed me denken aan dat van attractiepark De Efteling in Kaatsheuvel en het buffetrestaurant bij de ingang had veel weg van Station Oost vlakbij achtbaan De Python. "Coffee & Snacks", "Pizza, sandwiches, coffee to go, snacks, sweets, ice cream, fresh fruits" werden aangeboden aan de duizenden toeristen die in de rij stonden, op het gras zaten of lagen en een 'leuke' dag hadden. Ik was onaangenaam verrast. De verbijstering moest echter nog komen. Selfies onder iconische toegangspoort Onder de iconische toegangspoort met de (valse-) hoopgevende tekst Arbeit macht frei stonden tientallen mensen selfies te maken, vaak met een mooie glimlach of een 'duimpje omhoog'. Ik wist niet wat ik zag. Dat gevoel had ik ook als mensen tussen de gruwelverhalen van de gids door hun sociale-media bijwerkten en grappige filmpjes bekeken. Het 'kwaad' heeft zich onder onze ogen voltrokken De afstand tussen de Tweede Wereldoorlog (en de kenmerkende racisme en discriminatie die leidden tot genocide, in het bijzonder op de joden) en onze tijd wordt alsmaar groter. Dat heeft gevolgen, niet in de laatste plaats voor de Europese integratie en de geopolitieke verhoudingen. Lange tijd waren de verschrikkingen van de oorlog en de Holocaust (die 'wij' aan den lijve ondervonden hadden) een moreel ankerpunt wat betreft het grote onderscheid tussen 'goed' en 'kwaad'. Het 'kwaad' had namelijk onder ons gewoond en had zich onder onze ogen voltrokken. Dat gezamenlijke besef wordt steeds minder. Ik vind dat zorgwekkend. Geschiedenis als festijn Al langere tijd is er sprake van een soort 'festivallisering' van de geschiedenis. Er is een landelijke 'Maand van de geschiedenis', in Nijmegen heb je een 'Romeinenfestival' en een 'Gebroeders van Limburgfestival'. Ook onze vestingstad laat zich met 'historisch Grave' niet onbetuigd. Hoewel dergelijke activiteiten ons niet dichter bij de verleden werkelijkheid brengen, is dat natuurlijk prima. Het verleden levend houden (of: maken) is mooi werk. Ik doe het dagelijks. Maar wat ik in Auschwitz gezien heb, ging alle grenzen over. Glimp van menselijkheid Kan je dat iemand aanrekenen? Ik weet het niet. Vorige week was ik op een plaats waarover ik (ook tijdens seminars in YadVashem) veel gehoord, gelezen en - in lessen - gesproken heb. Een heilige plaats waar honderdduizenden onschuldige mensen vermoord zijn, waar de hel op aarde was. De plaats ook waar gevangen elkáár droegen en waar de Heilige Maximiliaan Kolbe in augustus 1941 vrijwillig de plek innam van een ter dood veroordeelde kampgenoot. Een plaats waar, ondanks het donkerste zwart, af en toe een glimp van menselijkheid te zien was. De verhalen van de slachtoffers daarover maakten diepe indruk op mij. Ik dacht aan Anne Frank, die ondanks alles blééf geloven in de goedheid van de mens. Kortsluiting. Horror. De verhalen, de foto's, de koffers, protheses, bekers, brillen en met name het haar van 45.000 doden kwamen tot leven in Auschwitz (en even verderop in Birkenau, waar het alom bekende vernietigingskamp gevestigd was). Kortsluiting tussen mijn oren was het resultaat. Het was teveel om te verwerken en het was te onvoorstelbaar om te verwerken. Hoe is het om na een reis van dagen, staand in een vee- of goederenwagon, aan te komen in plaatsen als Auschwitz en Birkenau? Hoe is het om gescheiden te worden van je dierbaren? Geloof je dat het een werkkamp is of klamp je vast aan iedere strohalm van hoop? Wat doet de muziek van het kamporkest met je gemoedsrust? Hoe voel je je als je je met honderden anderen tegelijk moet uitkleden om volledig naakt tussen onbekenden te douchen... en wat gaat er door je heen als de zware deur dichtslaat en...? Kortsluiting. Horror. Zie de mens! De afstand tussen toen en nu maakt Auschwitz, Birkenau en al die andere plaatsen net zo 'zwartwit' als de foto's die ervan geschoten zijn. Realiseren we ons wel dat ons vooruitgangsgeloof ons verhindert te beseffen dat het 'de mens' was - en ís! - die dit medemensen aandeed - en aandóet? Want racisme en discriminatie zijn er volop en de Holocaust belet vele mensen niet antisemitische uitlatingen te doen. Kijk naar Frankrijk. Denk aan de ChristenUnie, SGP en het CIDI die onlangs met een petitie tegen antisemitisme kwamen. Zie de mens! Wij - in onze tijd - zijn niet per definitie beter (of slechter) dan onze voorouders. De Holocaust was niet de eerste genocide in de geschiedenis, maar - schandelijk genoeg - evenmin de laatste. Hun verhaal, ons verhaal Vorige week was ik op de plaats waar de 81-jarige Gravenaar Nathan Gotlieb op 27 augustus 1943 vermoord is. Aan hem denk ik vanavond. Ook zijn mijn gedachten bij de 63-jarige Dina van Leeuwen die op 16 april 1943 in Sobibor omgebracht is en bij al die anderen waarvan geprobeerd is hun volledige bestaan uit de geschiedenis weg te vagen. Hun verhaal is ons verhaal. Alex van Megen,historicus en leraar geschiedenis

Niet de partij, maar de persoon was voor een meerderheid van de kiezers (55 procent) doorslaggevend in het stemhokje bij de raadsverkiezingen van vorig jaar maart. Vooral mannen, ouderen, lager opgeleiden en mensen in kleine gemeenten stemmen op een bekende of een kandidaat uit de eigen buurt.

Trouwer

De lage opkomst bij raadsverkiezingen (55 procent) pakte slecht uit voor met name de SP, D66 en de PVV. Van de kiezers die bij de Kamerverkiezingen van maart 2017 op deze partijen stemden, liet tussen de 39 en 49 procent de raadsverkiezingen aan zich voorbij gaan. Kiezers die landelijk SGP, CDA en GroenLinks stemmen zijn trouwere stembusgangers. Hier bleef slechts tussen de 13 en 14 procent van de kiezers in maart thuis.

Weinig invloed

De lokale niet-stemmers zijn vooral jongeren, mensen die weinig invloed aan de gemeente toekennen en mensen die zich minder verbonden voelen met vooral hun wijk of dorp, gemeente en streek, maar ook minder met Europa, zo blijkt verder uit het onderzoek.

Minder interesse

Kiezers van lokale partijen zijn, in vergelijking met kiezers van landelijke partijen, door de bank genomen wat ouder en minder vaak hoogopgeleid. Ze hebben daarnaast minder interesse en vertrouwen in landelijke politiek, vinden vaker dat hun regio wordt achtergesteld en hebben minder binding met Europa, aldus het onderzoek. Bijna de helft van de kiezers (45 procent) geeft aan dat het voor de toekomst van de gemeente vrijwel geen verschil maakt welke partijen de verkiezingen zouden gaan winnen. 55 procent stelt dat dit enig of veel verschil maakt.

Onbekend

Het werk van raadsleden is voor veel inwoners onbekend. Inwoners zijn matig tevreden over de vertegenwoordigende rol van raadsleden. In kleine gemeenten is de tevredenheid hierover iets hoger dan in grotere gemeenten. Wel stellen inwoners meer vertrouwen in hun gemeenteraad (62 procent) dan in de Tweede Kamer (56 procent) en het Europees Parlement (32 procent).

. Gepost in Nieuws en actualiteiten

Colleges van burgemeester en wethouders moeten straks zelf een rechtmatigheidsverantwoording gaan afgeven over de jaarrekening. Achter ‘het moet van de accountant’ kan de wethouder zich dan niet langer meer verschuilen.

De nieuwe werkwijze geldt vanaf het boekjaar 2021. Nu is het nog zo dat externe accountants bij de jaarrekening van een gemeente een controleverklaring verstrekken met een oordeel over de getrouwheid en rechtmatigheid. Dat tweede oordeel, over de rechtmatigheid, verdwijnt. Het wordt de taak van het college zelf om zich daarover te verantwoorden.

Governance

‘Het is merkwaardig dat een accountant aan de raad rapporteert over de rechtmatigheid van de jaarrekening van de gemeente’, stelt Peter Verheij, SGP-wethouder in Alblasserdam en vice-voorzitter van de commissie Financiën van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). ‘Ik was er altijd al voorstander van om dit door colleges van burgemeester en wethouders te laten doen.’ Colleges zijn zelf verantwoordelijk voor de rechtmatigheid. Dat wordt nog eens onderstreept wanneer zij zelf een rechtmatigheidsverantwoording afgeven en niet de accountant, vindt Verheij. ‘Hierdoor komt de governance wat mij betreft beter in elkaar te zitten.’

/index.php/1472-herindelingsperikelen-in-het-land

/index.php/1469-mislukte-fusie-nekt-westvoornse-gemeentesecretaris

De laatste paar dagen gaat het in het nieuws nergens anders meer over dan over de zogenaamde Nashville-verklaring. Deze verklaring, overgewaaid uit de Verenigde Staten, omvat een pamflet met 14 artikelen over het protestante Bijbelse perspectief op seksualiteit en huwelijk. Homoseksualiteit komt in de verklaring uitvoerig aan bod. In Nederland hebben inmiddels 250 mensen de verklaring getekend, veelal (emeritus-) predikanten van diverse orthodox-protestante stromingen. Tweede-Kamerlid Kees van der Staaij (SGP) heeft ook zijn handtekening onder de Nashville-verklaring gezet. Woorden kunnen verdriet doen Ik merk dat de berichtgeving en de ophef die is ontstaan, me raken. Ofschoon ik geen gereformeerde jongen ben, dwalen mijn gedachten geregeld af: naar mijn eigen coming-outjaren terug, de ‘struggle’ die ik ervoer om mijn eigen 'zijn' te accepteren en de impact die woorden kunnen hebben. Ik heb diverse vrienden en kennissen die, net als ik, religieus én homo zijn. Ook uit gereformeerde kring. Ik hoor de verhalen en ik zie de pijn bij hen, zeker als er sprake is van uitsluiting door familie en gereformeerde geloofsgemeenschap. Nashville… zei mij niets. Ik ben gaan googlen. Nashville is hoofdstad van de Amerikaanse staat Tennessee en staat bekend om de countrymuziek en diverse muziekculturen. Na lezing van de Nashville-verklaring kom ik tot de conclusie dat in de verklaring weinig muziek zit. Ongemakkelijk De tekst neem ik in me op. Ik merk dat de woorden me een ontzettend ongemakkelijk en zelfs boos gevoel geven. Als ik dát al ervaar, wat te denken aan die jongere uit de Biblebelt die nog in de kast zit? Is dit het nu? Homoseksualiteit wordt veroordeeld. Wij worden personen genoemd die zich bewust positioneren als personen met een homoseksuele identiteit? Onreinheid? Een gerichtheid? Dat subtiele… een gerichtheid! Jammer dat deze mensen denken dat homoseksualiteit een keuze is. Alsof je in een supermarkt staat om vandaag eens een ander pak rijst te kopen. Ik ken gereformeerde gelovigen als plichtsgetrouwe mensen met een hoog gehalte van serieusheid. Ook zij hebben recht op hun eigen mening, zelfs als ik het er niet mee eens ben. Maar deze woorden verdienen wij niet, verdien ik niet. Zelf heb ik niet zoveel op met een groep dominees in donkere pakken. Net als ik niet zoveel op heb met COC’ers die overal "homo-zebrapaden" in kleuren van de regenboog willen neerleggen. Sorry. Dezelfde woorden, een andere betekenis en waarde eraan geven: Liefde, genegenheid, relaties… Ik kijk mijn vriend aan en weet: Die Nashville-verklaring kan me gestolen worden! Religie en homoseksualiteit hebben altijd een precaire relatie gehad; bij alle religies en ook binnen mijn 'eigen' katholieke kerk. Maar mijn God spreekt niet via pamfletten met dreigende en nare woorden. Ik blijf geloven, in jou, in mij, in ons én in Hem. Gelukkig weet ik dat er diverse geloofsgemeenschappen zijn waar ik - en mensen zoals ik- welkom zijn en hartelijk worden bejegend. Omdat we gewoon normaal willen leven, gelukkig willen zijn, het goede willen doen. Ik pak mijn Bijbel uit de boekenkast en stel mijn eigen verklaring van liefde wel op! Mijn verklaring van liefde Ik geloof in de liefde! Liefhebben, ongeacht seksualiteit, afkomst, status of geloof. Welke woorden mij in positieve zin raken? - Een nieuw gebod geef ik u: gij moet elkaar liefhebben; zoals ik u heb liefgehad, zo moet gij elkaar liefhebben. (Johannes) - De liefde berokkent de naaste geen enkel kwaad. Liefde vervult de gehele wet. (Romeinen) - Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid, ingetogenheid. (Galaten) - Nu echter blijven geloof, hoop en liefde: maar de liefde is de grootste. (Korintiërs) Roland Eijbersen, raadslid voor het CDA in de gemeenteraad van Grave Roland heeft deze bijdrage, naar eigen zeggen, op persoonlijke titel geschreven. Zijn collega's in de fractie staan niet alleen achter de tekst, maar ook achter Roland in dezen. Om met de woorden van paus Benedictus XVI te spreken: "Liefde volstaat, de rest is bijzaak". De huidige paus zei ooit over dit thema: "Wie ben ik om te oordelen?" Precies zó denken wij er ook over. [Alex van Megen, fractievoorzitter]