Poliflw

Bijdrage tijdens de raadsvergadering van 16 januari 2024, bij agendapunt "Handelingskader vluchtelingen- en migratievraagstuk".We hebben het vanavond, in deze raadsvergadering, over het “handelingskader vluchtelingen en migratie”. En dat het een lastig onderwerp is, hebben we in de o- ronde op 19 december gemerkt, omdat de discussie zich al snel beweegt – of onterecht beperkt – tot de bestuursovereenkomst die wij hebben met het COA, voor de locaties AZC en Loozen. En dat is niet wat er vanavond voorligt. Wat wel voorligt is de vraag van het college aan de raad om aan te geven wat de bewegingsruimte is die zij hebben als het gaat om visievorming met betrekking tot vluchtelingen en migratie.Het zal weinig mensen verbazen dat de ChristenUnie vindt dat iedereen die in eigen land niet veilig is (om welke reden dan ook) behoort te worden opgevangen. Echte oplossingen voor opvangproblematiek zijn er helaas nog niet, patstellingen, gemakkelijke oneliners en retoriek veelal wel. Ondertussen wordt het er in Ter Apel bepaald niet beter op en kon de burgemeester van Westerwolde zijn tranen niet bedwingen toen hij sprak over de mensonterende omstandigheden waaronder asielzoekers in het aanmeldcentrum verblijven.

De vluchtelingenstroom is een wereldwijd probleem en de wereld heeft er geen goed antwoord op. Feit is dat we in onze gemeente de gevolgen van het landelijk falende migratiebeleid ondervinden. Arbeidsmigranten die we niet goed in beeld hebben, laat staan dat we zicht hebben op hun leef- en werkomstandigheden. Wijken waar veel statushouders wonen, waardoor hun integratie wordt bemoeilijkt. Steeds wisselende bewonersgroepen in het AZC en afhankelijk van die populatie meer of minder overlast in onder andere het centrum van Hardenberg. Om misverstanden te voorkomen, de ChristenUnie vindt ook dat er al aan de grens een eerste onderscheid gemaakt moet worden tussen kansrijke en minder kansrijke aanvragen voor verblijf. En dat de procedure voor aanvragen die minder kansrijk blijken te zijn, gericht moet zijn op snelle en daadwerkelijke terugkeer. Wij vinden ook dat problemen rond overlast gevende asielzoekers aangepakt moeten worden, bijvoorbeeld door hun asielverzoeken snel af te handelen en hun tijd in de opvang zo kort mogelijk te houden. Wij zijn zelfs bereid te accepteren dat migranten die wel terug kunnen maar niet willen, voorafgaand aan hun uitzetting in detentie gehouden worden.

De taak van de overheid als hoeder van publieke gerechtigheid, kent in dit verhaal twee kanten: de kant van degenen die met goede reden op onze deur kloppen en de kant van onze inwoners. De kant van degenen die onze hulp echt nodig hebben en de kant van hen die terug moeten naar hun veilige land van herkomst. De kant van wat wij als samenleving wel kunnen en de kant van wat we niet kunnen. En dat is waar volgens ons het handelingskader over gaat. Het zoeken naar de balans tussen goed doen voor de kwetsbaren die onze opvang en hulp nodig hebben en wat onze lokale samenleving aankan. Dat we daarbij op dit moment niet bepaald geholpen worden door de landelijke overheid en dat meer dan de helft van de Nederlandse gemeenten hun verantwoordelijkheid nu niet oppakt, is duidelijk. Ook duidelijk is dat de andere gemeenten, waaronder Hardenberg, niet alles op hun schouders kunnen nemen. Maar dat ontslaat ons niet van de medemenselijke plicht te doen wat we wél kunnen.

Wij denken dat meer kleinschalige, lokale opvang beter werkt, voor zowel de asielzoeker als de betrokken gemeente. Bij rechtvaardige gastvrijheid hoort een duidelijk integratiebeleid, dat van nieuwkomers medeburgers maakt. Dat vraagt om een inspanning van zowel de inburgeraar als de opvangende gemeenschap. Integratie vraagt van mensen dat ze onze taal leren en onze waarden leren kennen en respecteren. Integratiebeleid vraagt om begeleiding die is toegespitst op de gaven en talenten van iedere inburgeraar. Dat betekent wat de ChristenUnie betreft, dat we ook in de toekomst in redelijkheid onze verantwoordelijkheid nemen. Dat onze opvang en tijdelijke huisvesting aan minimum eisen moet voldoen. Dat we mensen vanaf de eerste dag meenemen in het leren van onze taal, het meedoen in onze samenleving, zinvol werk laten doen. Dat we van de arbeidsmigranten in onze gemeente weten wie het zijn, waar ze wonen en dat ze niet worden uitgebuit.

Het betekent ook dat onze inwoners zich geen zorgen hoeven te maken over zaken als veiligheid, openbare orde en beschikbaarheid van huurwoningen. En dat zij betrokken worden, onder andere door gemeentebrede, vroegtijdige, periodieke, complete en consequente informatievoorziening over huidige en toekomstige opvang in onze gemeente. Daarom hebben wij meegedacht en -geschreven aan het amendement waarvan meneer Gelling (fractievoorzitter VVD) zojuist het dictum heeft voorgelezen en dat door ons is mede-ingediend.

Daarnaast vinden wij het belangrijk dat aan een aantal randvoorwaarden wordt voldaan, die buiten het handelingskader vallen maar daar wel mee te maken hebben en waarvoor wij het college dus opdracht willen geven. Want als we vluchtelingen, migranten en inwoners iets willen bieden, dan moet het wel goed en voorhanden zijn. Daarom hebben wij ook meegedacht en -geschreven aan de motie waarvan mevrouw Soeten (fractievoorzitter CDA) zojuist het dictum heeft voorgelezen en die door ons is mede-ingediend.

Wij willen ons niet verschuilen achter een landelijke overheid en wetgever, die het nog steeds niet voor elkaar heeft opvang van vluchtelingen en migranten beter over het hele land te verdelen; maar daar zitten we wel op te wachten, omdat solidariteit en het delen van lasten veel beter haalbaar is als iedereen meehelpt. Waar we ook op wachten is een werkend terugkeerbeleid, omdat een rechtvaardig opvangbeleid niet zonder kan; immers, de reputatie van zogeheten “veilige landers” doet iets met de acceptatie van “de echte vluchteling”. Mede daarom hechten wij aan het in het amendement gevraagde lobbywerk, want de situatie zoals die nu is, vraagt om een structurele, landelijke en zelfs internationale aanpak.

Iedere partij heeft een basis, fundament, waarop beslissingen rusten. De ChristenUnie heeft als fundament het christelijk geloof. In al ons falen, vallen, opstaan, weer falen, weer vallen en weer opstaan, is juist dat geloof – en ik spreek daarmee voor onze hele fractie – bij dit onderwerp een belangrijke onderlegger. In een volmaakte wereld zouden we dit soort debatten nooit hoeven voeren.

Wij geloven dat die wereld eens komt, maar zover is het nog niet. Tot die tijd hebben we het te doen met wat Jezus ons leerde en voorleefde: er zijn voor je naaste, of dat nu een vluchteling uit Afghanistan of Syrië is of een inwoner van onze gemeente die hier geboren en getogen is. Want je naasten zoek je niet zelf uit, naaste word je, van degenen die op je pad komen.(Deze raadsvergadering is in zijn geheel terug te kijken via deze link.)

We hebben het vanavond, in deze raadsvergadering, over het “handelingskader vluchtelingen en migratie”. En dat het een lastig onderwerp is, hebben we in de o- ronde op 19 december gemerkt, omdat de discussie zich al snel beweegt – of onterecht beperkt – tot de bestuursovereenkomst die wij hebben met het COA, voor de locaties AZC en Loozen. En dat is niet wat er vanavond voorligt. Wat wel voorligt is de vraag van het college aan de raad om aan te geven wat de bewegingsruimte is die zij hebben als het gaat om visievorming met betrekking tot vluchtelingen en migratie.Het zal weinig mensen verbazen dat de ChristenUnie vindt dat iedereen die in eigen land niet veilig is (om welke reden dan ook) behoort te worden opgevangen. Echte oplossingen voor opvangproblematiek zijn er helaas nog niet, patstellingen, gemakkelijke oneliners en retoriek veelal wel. Ondertussen wordt het er in Ter Apel bepaald niet beter op en kon de burgemeester van Westerwolde zijn tranen niet bedwingen toen hij sprak over de mensonterende omstandigheden waaronder asielzoekers in het aanmeldcentrum verblijven.

De vluchtelingenstroom is een wereldwijd probleem en de wereld heeft er geen goed antwoord op. Feit is dat we in onze gemeente de gevolgen van het landelijk falende migratiebeleid ondervinden. Arbeidsmigranten die we niet goed in beeld hebben, laat staan dat we zicht hebben op hun leef- en werkomstandigheden. Wijken waar veel statushouders wonen, waardoor hun integratie wordt bemoeilijkt. Steeds wisselende bewonersgroepen in het AZC en afhankelijk van die populatie meer of minder overlast in onder andere het centrum van Hardenberg. Om misverstanden te voorkomen, de ChristenUnie vindt ook dat er al aan de grens een eerste onderscheid gemaakt moet worden tussen kansrijke en minder kansrijke aanvragen voor verblijf. En dat de procedure voor aanvragen die minder kansrijk blijken te zijn, gericht moet zijn op snelle en daadwerkelijke terugkeer. Wij vinden ook dat problemen rond overlast gevende asielzoekers aangepakt moeten worden, bijvoorbeeld door hun asielverzoeken snel af te handelen en hun tijd in de opvang zo kort mogelijk te houden. Wij zijn zelfs bereid te accepteren dat migranten die wel terug kunnen maar niet willen, voorafgaand aan hun uitzetting in detentie gehouden worden.

De taak van de overheid als hoeder van publieke gerechtigheid, kent in dit verhaal twee kanten: de kant van degenen die met goede reden op onze deur kloppen en de kant van onze inwoners. De kant van degenen die onze hulp echt nodig hebben en de kant van hen die terug moeten naar hun veilige land van herkomst. De kant van wat wij als samenleving wel kunnen en de kant van wat we niet kunnen. En dat is waar volgens ons het handelingskader over gaat. Het zoeken naar de balans tussen goed doen voor de kwetsbaren die onze opvang en hulp nodig hebben en wat onze lokale samenleving aankan. Dat we daarbij op dit moment niet bepaald geholpen worden door de landelijke overheid en dat meer dan de helft van de Nederlandse gemeenten hun verantwoordelijkheid nu niet oppakt, is duidelijk. Ook duidelijk is dat de andere gemeenten, waaronder Hardenberg, niet alles op hun schouders kunnen nemen. Maar dat ontslaat ons niet van de medemenselijke plicht te doen wat we wél kunnen.

Wij denken dat meer kleinschalige, lokale opvang beter werkt, voor zowel de asielzoeker als de betrokken gemeente. Bij rechtvaardige gastvrijheid hoort een duidelijk integratiebeleid, dat van nieuwkomers medeburgers maakt. Dat vraagt om een inspanning van zowel de inburgeraar als de opvangende gemeenschap. Integratie vraagt van mensen dat ze onze taal leren en onze waarden leren kennen en respecteren. Integratiebeleid vraagt om begeleiding die is toegespitst op de gaven en talenten van iedere inburgeraar. Dat betekent wat de ChristenUnie betreft, dat we ook in de toekomst in redelijkheid onze verantwoordelijkheid nemen. Dat onze opvang en tijdelijke huisvesting aan minimum eisen moet voldoen. Dat we mensen vanaf de eerste dag meenemen in het leren van onze taal, het meedoen in onze samenleving, zinvol werk laten doen. Dat we van de arbeidsmigranten in onze gemeente weten wie het zijn, waar ze wonen en dat ze niet worden uitgebuit.

Het betekent ook dat onze inwoners zich geen zorgen hoeven te maken over zaken als veiligheid, openbare orde en beschikbaarheid van huurwoningen. En dat zij betrokken worden, onder andere door gemeentebrede, vroegtijdige, periodieke, complete en consequente informatievoorziening over huidige en toekomstige opvang in onze gemeente. Daarom hebben wij meegedacht en -geschreven aan het amendement waarvan meneer Gelling (fractievoorzitter VVD) zojuist het dictum heeft voorgelezen en dat door ons is mede-ingediend.

Daarnaast vinden wij het belangrijk dat aan een aantal randvoorwaarden wordt voldaan, die buiten het handelingskader vallen maar daar wel mee te maken hebben en waarvoor wij het college dus opdracht willen geven. Want als we vluchtelingen, migranten en inwoners iets willen bieden, dan moet het wel goed en voorhanden zijn. Daarom hebben wij ook meegedacht en -geschreven aan de motie waarvan mevrouw Soeten (fractievoorzitter CDA) zojuist het dictum heeft voorgelezen en die door ons is mede-ingediend.

Wij willen ons niet verschuilen achter een landelijke overheid en wetgever, die het nog steeds niet voor elkaar heeft opvang van vluchtelingen en migranten beter over het hele land te verdelen; maar daar zitten we wel op te wachten, omdat solidariteit en het delen van lasten veel beter haalbaar is als iedereen meehelpt. Waar we ook op wachten is een werkend terugkeerbeleid, omdat een rechtvaardig opvangbeleid niet zonder kan; immers, de reputatie van zogeheten “veilige landers” doet iets met de acceptatie van “de echte vluchteling”. Mede daarom hechten wij aan het in het amendement gevraagde lobbywerk, want de situatie zoals die nu is, vraagt om een structurele, landelijke en zelfs internationale aanpak.

Iedere partij heeft een basis, fundament, waarop beslissingen rusten. De ChristenUnie heeft als fundament het christelijk geloof. In al ons falen, vallen, opstaan, weer falen, weer vallen en weer opstaan, is juist dat geloof – en ik spreek daarmee voor onze hele fractie – bij dit onderwerp een belangrijke onderlegger. In een volmaakte wereld zouden we dit soort debatten nooit hoeven voeren.

Wij geloven dat die wereld eens komt, maar zover is het nog niet. Tot die tijd hebben we het te doen met wat Jezus ons leerde en voorleefde: er zijn voor je naaste, of dat nu een vluchteling uit Afghanistan of Syrië is of een inwoner van onze gemeente die hier geboren en getogen is. Want je naasten zoek je niet zelf uit, naaste word je, van degenen die op je pad komen.

We hebben het vanavond, in deze raadsvergadering, over het “handelingskader vluchtelingen en migratie”. En dat het een lastig onderwerp is, hebben we in de o- ronde op 19 december gemerkt, omdat de discussie zich al snel beweegt – of onterecht beperkt – tot de bestuursovereenkomst die wij hebben met het COA, voor de locaties AZC en Loozen. En dat is niet wat er vanavond voorligt. Wat wel voorligt is de vraag van het college aan de raad om aan te geven wat de bewegingsruimte is die zij hebben als het gaat om visievorming met betrekking tot vluchtelingen en migratie.Het zal weinig mensen verbazen dat de ChristenUnie vindt dat iedereen die in eigen land niet veilig is (om welke reden dan ook) behoort te worden opgevangen. Echte oplossingen voor opvangproblematiek zijn er helaas nog niet, patstellingen, gemakkelijke oneliners en retoriek veelal wel. Ondertussen wordt het er in Ter Apel bepaald niet beter op en kon de burgemeester van Westerwolde zijn tranen niet bedwingen toen hij sprak over de mensonterende omstandigheden waaronder asielzoekers in het aanmeldcentrum verblijven.

De vluchtelingenstroom is een wereldwijd probleem en de wereld heeft er geen goed antwoord op. Feit is dat we in onze gemeente de gevolgen van het landelijk falende migratiebeleid ondervinden. Arbeidsmigranten die we niet goed in beeld hebben, laat staan dat we zicht hebben op hun leef- en werkomstandigheden. Wijken waar veel statushouders wonen, waardoor hun integratie wordt bemoeilijkt. Steeds wisselende bewonersgroepen in het AZC en afhankelijk van die populatie meer of minder overlast in onder andere het centrum van Hardenberg. Om misverstanden te voorkomen, de ChristenUnie vindt ook dat er al aan de grens een eerste onderscheid gemaakt moet worden tussen kansrijke en minder kansrijke aanvragen voor verblijf. En dat de procedure voor aanvragen die minder kansrijk blijken te zijn, gericht moet zijn op snelle en daadwerkelijke terugkeer. Wij vinden ook dat problemen rond overlast gevende asielzoekers aangepakt moeten worden, bijvoorbeeld door hun asielverzoeken snel af te handelen en hun tijd in de opvang zo kort mogelijk te houden. Wij zijn zelfs bereid te accepteren dat migranten die wel terug kunnen maar niet willen, voorafgaand aan hun uitzetting in detentie gehouden worden.

De taak van de overheid als hoeder van publieke gerechtigheid, kent in dit verhaal twee kanten: de kant van degenen die met goede reden op onze deur kloppen en de kant van onze inwoners. De kant van degenen die onze hulp echt nodig hebben en de kant van hen die terug moeten naar hun veilige land van herkomst. De kant van wat wij als samenleving wel kunnen en de kant van wat we niet kunnen. En dat is waar volgens ons het handelingskader over gaat. Het zoeken naar de balans tussen goed doen voor de kwetsbaren die onze opvang en hulp nodig hebben en wat onze lokale samenleving aankan. Dat we daarbij op dit moment niet bepaald geholpen worden door de landelijke overheid en dat meer dan de helft van de Nederlandse gemeenten hun verantwoordelijkheid nu niet oppakt, is duidelijk. Ook duidelijk is dat de andere gemeenten, waaronder Hardenberg, niet alles op hun schouders kunnen nemen. Maar dat ontslaat ons niet van de medemenselijke plicht te doen wat we wél kunnen.

Wij denken dat meer kleinschalige, lokale opvang beter werkt, voor zowel de asielzoeker als de betrokken gemeente. Bij rechtvaardige gastvrijheid hoort een duidelijk integratiebeleid, dat van nieuwkomers medeburgers maakt. Dat vraagt om een inspanning van zowel de inburgeraar als de opvangende gemeenschap. Integratie vraagt van mensen dat ze onze taal leren en onze waarden leren kennen en respecteren. Integratiebeleid vraagt om begeleiding die is toegespitst op de gaven en talenten van iedere inburgeraar. Dat betekent wat de ChristenUnie betreft, dat we ook in de toekomst in redelijkheid onze verantwoordelijkheid nemen. Dat onze opvang en tijdelijke huisvesting aan minimum eisen moet voldoen. Dat we mensen vanaf de eerste dag meenemen in het leren van onze taal, het meedoen in onze samenleving, zinvol werk laten doen. Dat we van de arbeidsmigranten in onze gemeente weten wie het zijn, waar ze wonen en dat ze niet worden uitgebuit.

Het betekent ook dat onze inwoners zich geen zorgen hoeven te maken over zaken als veiligheid, openbare orde en beschikbaarheid van huurwoningen. En dat zij betrokken worden, onder andere door gemeentebrede, vroegtijdige, periodieke, complete en consequente informatievoorziening over huidige en toekomstige opvang in onze gemeente. Daarom hebben wij meegedacht en -geschreven aan het amendement waarvan meneer Gelling (fractievoorzitter VVD) zojuist het dictum heeft voorgelezen en dat door ons is mede-ingediend.

Daarnaast vinden wij het belangrijk dat aan een aantal randvoorwaarden wordt voldaan, die buiten het handelingskader vallen maar daar wel mee te maken hebben en waarvoor wij het college dus opdracht willen geven. Want als we vluchtelingen, migranten en inwoners iets willen bieden, dan moet het wel goed en voorhanden zijn. Daarom hebben wij ook meegedacht en -geschreven aan de motie waarvan mevrouw Soeten (fractievoorzitter CDA) zojuist het dictum heeft voorgelezen en die door ons is mede-ingediend.

Wij willen ons niet verschuilen achter een landelijke overheid en wetgever, die het nog steeds niet voor elkaar heeft opvang van vluchtelingen en migranten beter over het hele land te verdelen; maar daar zitten we wel op te wachten, omdat solidariteit en het delen van lasten veel beter haalbaar is als iedereen meehelpt. Waar we ook op wachten is een werkend terugkeerbeleid, omdat een rechtvaardig opvangbeleid niet zonder kan; immers, de reputatie van zogeheten “veilige landers” doet iets met de acceptatie van “de echte vluchteling”. Mede daarom hechten wij aan het in het amendement gevraagde lobbywerk, want de situatie zoals die nu is, vraagt om een structurele, landelijke en zelfs internationale aanpak.

Iedere partij heeft een basis, fundament, waarop beslissingen rusten. De ChristenUnie heeft als fundament het christelijk geloof. In al ons falen, vallen, opstaan, weer falen, weer vallen en weer opstaan, is juist dat geloof – en ik spreek daarmee voor onze hele fractie – bij dit onderwerp een belangrijke onderlegger. In een volmaakte wereld zouden we dit soort debatten nooit hoeven voeren.

Wij geloven dat die wereld eens komt, maar zover is het nog niet. Tot die tijd hebben we het te doen met wat Jezus ons leerde en voorleefde: er zijn voor je naaste, of dat nu een vluchteling uit Afghanistan of Syrië is of een inwoner van onze gemeente die hier geboren en getogen is. Want je naasten zoek je niet zelf uit, naaste word je, van degenen die op je pad komen.

Dit is de eerste keer dat ik een blog schrijf. Natuurlijk weet ik wat een blog is, maar om de plank niet helemaal mis te slaan, heb ik mijn licht opgestoken over wat nu eigenlijk de kenmerken van een blog zijn. Net als in de politiek geldt: zoveel mensen zoveel meningen, maar ik vond toch ook een aantal overeenkomsten in de diverse omschrijvingen. Zo weet ik nu dat een blog wel een beetje inspirerend moet zijn, bij voorkeur een prettige mengeling van “zakelijke” en “persoonlijke” informatie bevat en dat het lekker leesbaar moet zijn. Ik ben er niet zeker van of dat bij deze eerste poging allemaal al gaat lukken, maar ik doe hierbij een stoere poging.

Het zal weinig mensen ontgaan zijn dat we op woensdag 22 november weer naar de stembus mogen. Voor veel kiezers is het nog niet duidelijk op welke partij zij zullen stemmen. En zoals ik mijn licht opstak over de kenmerken van een blog, loont het voor de kiezer de moeite haar/zijn licht op te steken over waar de diverse partijen voor staan. Nu zijn de meeste verkiezingsprogramma’s nogal lijvige documenten en als je die allemaal wilt doorworstelen, mag je wel alvast een voorschot nemen op de kerstvakantie. Gelukkig hebben de meeste partijen ook beknopte programma’s en handige flyers waar de belangrijkste punten overzichtelijk bij elkaar zijn gezet. En er is ook nog zoiets als de stemwijzer.

Mijn keuze is al gemaakt; als ChristenUnie raadslid in de gemeente Hardenberg gaat mijn stem naar de ChristenUnie. Omdat wij bouwen aan zorgzame gemeenschappen. Omdat wij elk leven op aarde bewonderen. Omdat wij rust bieden in het huishoudboekje. Omdat wij verbindingen willen herstellen, bijvoorbeeld tussen landelijke en stedelijke gebieden, tussen burger en overheid. Dat zijn moeilijke maar geen onmogelijke opdrachten, zolang we die als samenleving oppakken. Wij geloven erin.Simone HofFractievoorzitter

#ChristenUnie #regionalekandidaat #nummer4 #AlwinteRietstap

Dit jaar is het thema voor 4 en 5 mei "Leven met oorlog". In de voorbereiding op vanavond heb ik mezelf de vragen gesteld: Kan dat? Kun je dat leren? Moet je dat willen leren?

Als alle inwoners van de gemeente Hardenberg op dit moment langs dit gedenkteken zouden lopen, komen we veel mensen tegen die nooit zelf in oorlog hebben geleefd (waar ik er één van ben), een kleinere groep mensen die van horen zeggen hebben hoe het is om in oorlog te leven en een nog kleinere groep mensen die uit eigen ervaring weet hoe het is om in oorlog te leven. Maar veel meer mensen leven vandaag wel met oorlog, omdat oorlogstrauma's vaak nadreunen in volgende generaties. Dat betekent dat alles wat er ooit is gebeurd en nu nog gebeurt, gevolgen heeft voor de toekomst.In deze periode is er, terecht en zoals altijd, veel aandacht voor met name de tweede wereldoorlog. Deze oorlog grijpen wij tot op de dag van vandaag aan om elkaar te vertellen dat zoiets nooit meer mag gebeuren. De meesten van hen die de tweede wereldoorlog bewust hebben meegemaakt, leven inmiddels niet meer. En als getuigen wegvallen, lopen we als samenleving het risico belangrijke dingen te vergeten, het onderwerp verdwijnt naar de achtergrond en uiteindelijk uit het collectieve geheugen. Wat dat doet met ons historisch besef, zien we bijvoorbeeld als de ernst en omvang van de holocaust publiekelijk in twijfel wordt getrokken. Daarom is het juist aan ons de getuigen die er nog wel zijn te willen horen, naar hun verhalen te luisteren en de namen te blijven noemen van hen die door de oorlog het leven hebben gelaten.Geschiedkundigen schatten dat er in de tweede wereldoorlog wereldwijd in totaal meer dan 72 miljoen mensen zijn omgekomen, soldaten en burgers; dat is vier keer de huidige Nederlandse bevolking. Enerzijds tastbaar en meetbaar, tegelijkertijd zo groot, misdadig en beschamend, dat het ons bevattingsvermogen toch te boven gaat. En al die mensen lieten mensen na; mensen die ook na de oorlog moesten leren leven met oorlog.Sinds 2013 zijn er over de hele wereld meer dan 100 oorlogen begonnen en ongeveer de helft daarvan is nog steeds gaande. Mede daardoor zijn er nu wereldwijd ongeveer 100 miljoen mensen op de vlucht.

Veel van deze oorlogen kennen wij niet, omdat er niet of nauwelijks over bericht wordt of omdat ze al zolang duren dat ze min of meer uit ons zicht geraakt zijn. Andere oorlogen kennen we wel, maar zijn ver genoeg weg om er niet mee te hoeven leven. Sinds 24 februari vorig jaar is de oorlog in Oekraïne zo dichtbij, dat die dagelijks via de media naar ons toekomt, maar of dat voor ons, hier, echt leven met oorlog is?Al die oorlogen kennen verschrikkelijk veel slachtoffers. Het menselijk leed dat door oorlog wordt aangericht is onvoorstelbaar groot; het verscheurt families, gezinnen, vriendenkringen, relaties, generaties. Oorlog verwondt mensen niet alleen fysiek maar ook in hoofd en hart. En dat gaat nooit meer over. Op zijn best leren de slachtoffers ermee te leven, op zijn slechtst gaan ze er alsnog aan onderdoor. En zo hoort oorlog voor hen, maar vaak ook voor hun nageslacht, voor altijd bij het leven.En niet alleen mensen zijn het slachtoffer van oorlog, maar ook vrijheid, verdraagzaamheid, onderling begrip en elkaar ruimte gunnen en geven. Dat betekent dat oorlog een bedreiging is voor de samenleving wereldwijd en dus voor ieders toekomst. Als we ons dat realiseren, weten we ook dat dit iets vraagt van ons allemaal, ieder op haar of zijn eigen plek. Als we onze kinderen opvoeden, als we in het onderwijs werken, als we mantelzorger zijn, als we een leidinggevende positie bekleden, als we naar de stembus gaan, als we gekozen worden, als we actief betrokken zijn bij de samenleving.Laten we elkaar en onszelf niet wijsmaken dat oorlogen "erbij horen" omdat ze er altijd geweest zijn. Oorlog voeren is geen wetmatigheid maar een keuze. Door wat wij hier vanavond doen en gedenken, houden wij oorlog als het ware levend; in de hoop te voorkomen dat wij met oorlog moeten leren leven. Hoe zal de toekomst eruit zien? Er gaat een verhaal over een rabbijn die antwoord geeft op de vraag wanneer de nacht in deze wereld plaatsmaakt voor de dag. "Dat gebeurt", zei hij, "op het moment dat er genoeg licht is om in het gezicht van ieder mens een broeder of zuster te zien."

Toespraak van Simone Hof tijdens de dodenherdenking op 4 mei 2023 bij het gedenkteken naast het gemeentehuis.

Dit jaar is het thema voor 4 en 5 mei "Leven met oorlog". In de voorbereiding op vanavond heb ik mezelf de vragen gesteld: Kan dat? Kun je dat leren? Moet je dat willen leren?

Als alle inwoners van de gemeente Hardenberg op dit moment langs dit gedenkteken zouden lopen, komen we veel mensen tegen die nooit zelf in oorlog hebben geleefd (waar ik er één van ben), een kleinere groep mensen die van horen zeggen hebben hoe het is om in oorlog te leven en een nog kleinere groep mensen die uit eigen ervaring weet hoe het is om in oorlog te leven. Maar veel meer mensen leven vandaag wel met oorlog, omdat oorlogstrauma's vaak nadreunen in volgende generaties. Dat betekent dat alles wat er ooit is gebeurd en nu nog gebeurt, gevolgen heeft voor de toekomst.In deze periode is er, terecht en zoals altijd, veel aandacht voor met name de tweede wereldoorlog. Deze oorlog grijpen wij tot op de dag van vandaag aan om elkaar te vertellen dat zoiets nooit meer mag gebeuren. De meesten van hen die de tweede wereldoorlog bewust hebben meegemaakt, leven inmiddels niet meer. En als getuigen wegvallen, lopen we als samenleving het risico belangrijke dingen te vergeten, het onderwerp verdwijnt naar de achtergrond en uiteindelijk uit het collectieve geheugen. Wat dat doet met ons historisch besef, zien we bijvoorbeeld als de ernst en omvang van de holocaust publiekelijk in twijfel wordt getrokken. Daarom is het juist aan ons de getuigen die er nog wel zijn te willen horen, naar hun verhalen te luisteren en de namen te blijven noemen van hen die door de oorlog het leven hebben gelaten.Geschiedkundigen schatten dat er in de tweede wereldoorlog wereldwijd in totaal meer dan 72 miljoen mensen zijn omgekomen, soldaten en burgers; dat is vier keer de huidige Nederlandse bevolking. Enerzijds tastbaar en meetbaar, tegelijkertijd zo groot, misdadig en beschamend, dat het ons bevattingsvermogen toch te boven gaat. En al die mensen lieten mensen na; mensen die ook na de oorlog moesten leren leven met oorlog.Sinds 2013 zijn er over de hele wereld meer dan 100 oorlogen begonnen en ongeveer de helft daarvan is nog steeds gaande. Mede daardoor zijn er nu wereldwijd ongeveer 100 miljoen mensen op de vlucht.

Veel van deze oorlogen kennen wij niet, omdat er niet of nauwelijks over bericht wordt of omdat ze al zolang duren dat ze min of meer uit ons zicht geraakt zijn. Andere oorlogen kennen we wel, maar zijn ver genoeg weg om er niet mee te hoeven leven. Sinds 24 februari vorig jaar is de oorlog in Oekraïne zo dichtbij, dat die dagelijks via de media naar ons toekomt, maar of dat voor ons, hier, echt leven met oorlog is?Al die oorlogen kennen verschrikkelijk veel slachtoffers. Het menselijk leed dat door oorlog wordt aangericht is onvoorstelbaar groot; het verscheurt families, gezinnen, vriendenkringen, relaties, generaties. Oorlog verwondt mensen niet alleen fysiek maar ook in hoofd en hart. En dat gaat nooit meer over. Op zijn best leren de slachtoffers ermee te leven, op zijn slechtst gaan ze er alsnog aan onderdoor. En zo hoort oorlog voor hen, maar vaak ook voor hun nageslacht, voor altijd bij het leven.En niet alleen mensen zijn het slachtoffer van oorlog, maar ook vrijheid, verdraagzaamheid, onderling begrip en elkaar ruimte gunnen en geven. Dat betekent dat oorlog een bedreiging is voor de samenleving wereldwijd en dus voor ieders toekomst. Als we ons dat realiseren, weten we ook dat dit iets vraagt van ons allemaal, ieder op haar of zijn eigen plek. Als we onze kinderen opvoeden, als we in het onderwijs werken, als we mantelzorger zijn, als we een leidinggevende positie bekleden, als we naar de stembus gaan, als we gekozen worden, als we actief betrokken zijn bij de samenleving.Laten we elkaar en onszelf niet wijsmaken dat oorlogen "erbij horen" omdat ze er altijd geweest zijn. Oorlog voeren is geen wetmatigheid maar een keuze. Door wat wij hier vanavond doen en gedenken, houden wij oorlog als het ware levend; in de hoop te voorkomen dat wij met oorlog moeten leren leven. Hoe zal de toekomst eruit zien? Er gaat een verhaal over een rabbijn die antwoord geeft op de vraag wanneer de nacht in deze wereld plaatsmaakt voor de dag. "Dat gebeurt", zei hij, "op het moment dat er genoeg licht is om in het gezicht van ieder mens een broeder of zuster te zien."

Toespraak van Simone Hof tijdens de dodenherdenking op 4 mei 2023 bij het gedenkteken naast het gemeentehuis.

Precies een dag voor de verkiezingen voor de provinciale staten en de waterschappen stond er een belangrijk raadsvoorstel op de raadsagenda, met als titel: Klimaat, water en biodiversiteit.

De ChristenUnie is er zich erg van bewust dat we zorgvuldig om moeten gaan met de wereld waarin we leven. Dit raadsvoorstel gaat daarover, zoals blijkt uit deze tekst: ”.. hebben we uitgewerkt hoe we onze leefomgeving geschikt willen maken voor de toekomst.”

Wat de ChristenUnie betreft is het juist heel belangrijk dat de raad heel concreet aangeeft wat de kaders en randvoorwaarden zijn. De hele raad denkt daar hetzelfde over, zoals ook blijkt uit het raadsbreed ingediende amendement van GroenLinks. Hier worden doelstellingen in het voorstel scherper geformuleerd en de datum waarop duidelijk koet zijn hoe het staat met de biodiversiteit twee jaar vervroegd.De motie die gaat over ruimte voor natuurinclusiviteit en klimaatadaptatie is door Bas Kuipers van onze fractie geschreven. Alle andere partijen waren het ermee eens, waardoor ook deze motie raadsbreed is ingediend.Hiermee draag de raad het college op om voor 31 oktober van dit jaar een stimuleringsregel in het leven te roepen, die inwoners en organisaties moet stimuleren hun leefomgeving te vergroenen en duurzamer om te gaan met (regen)water.

Daarbij moet we gebruik maken van kennis en innovatiekracht van onze lokale ondernemers.En natuurlijk willen alle inwoners van de gemeente Hardenberg hiermee “verleiden” actief aan de slag te gaan, in uw achtertuin, op uw eigen platte (garage)dak, of binnen de organisatie waar je werkt.Op die manier ruilen we steeds meer verharding (zoals tegels en beton) in voor groen en lozen we regenwater op dag helemaal niet meer op het riool, maar houden we dat vast in eigen tuin.Deze motie geeft de mogelijkheid om oplossingsgericht aan de slag te gaan en de stimuleringsregel te promoten bij de inwoners van de gemeente Hardenberg.

Omdat het amendement en de motie unaniem zijn aangenomen is er geen enkele twijfel dat de gemeente snel aan de slag kan met de verbetering van biodiversiteit, water- en luchtkwaliteit en ruimte voor natuur bij wonen en werken.

Voor de raadsvergadering van 24 januari 2022 stonden twee grote bestemmingsplannen op de agenda: De nevengeul Gramsbergen en het Stadsfront Gramsbergen.De laatste stap die aan de uitvoering van deze plannen vooraf gaat is het vaststellen van deze bestemmingsplannen met alle bijhorende documenten. Eenmaal vastgesteld door de raad, kan worden begonnen met de realisering van deze plannen.Twee weken eerder werden deze agendapunten behandeld in een orienterende ronde, toen was ook al duidelijk dat met name pluimveehouders zich zorgen maken over deze plannen.Nu vogelgriep ook in deze regio een groot risico is, zijn deze zorgen natuurlijk begrijpelijk. Uit een bijgevoegd onderzoek en de inspraak van een vogelliefhebber uit de gemeente bleek dat deze zorgen is dit geval niet van toepassing zijn. Ondanks dit zegde de wethouder toe dit te blijven volgen om eventueel te kunnen bijsturen.Hieronder lees je de bijdrage van fractiegenoot Henri Lennips in de raadsvergadering:"Voorzitter, in de oriënterende ronde heeft onze fractie al aangegeven dat hier een prachtig plan ligt waar natuur, biodiversiteit en pluimveehouderij naast elkaar kunnen bestaan. Dit is het laatste puzzelstukjes in een vijftien jaar durend proces waar alle bewoners van Gramsbergen naar uit kijken. 

Onze fractie vraagt zich dan ook oprecht af waarom er onrust bestaat, die zich onder andere uit in de aangekondigde moties. De raad heeft aan de voorkant financiële en inhoudelijke kaders gesteld, die zijn doorlopen en het plan voldoet hieraan. Vanwege kanttekeningen op eventuele negatieve effecten is aanvullend onderzoek uitgevoerd waarvan de resultaten zijn gedeeld. 

Voorzitter, het goede nieuws van dit extra onderzoek is dat verschillende belanghebbende partijen waaronder LTO & vertegenwoordiging van de pluimveehouders positief gereageerd hebben op de uitkomsten van dit aanvullende onderzoek. Een prima resultaat waarin aandacht is voor onze agrarische ondernemers, plek voor natuur, biodiversiteit en waterberging en tenslotte belangrijk voor Gramsbergen een mooie plek om te beleven.

Voorzitter, onze fractie heeft grote bedenkingen over nut en noodzaak van de aangekondigde moties, het rapport is helder over de effecten van dit plan op risico’s rondom vogelgriep, waar de aangekondigde motie over watervogels aannames en niet onderbouwde kwalificaties bevat over de relatie van dit bestemmingsplan met de risico’s op uitbraak van vogelgriep. Daarnaast zit deze motie wat de ChristenUnie betreft teveel op uitvoering. 

Het onderzoek is duidelijk en de portefeuillehouder heeft toezeggingen gedaan op zijn actieve rol op de gebieden waarop hij invloed heeft.

Voorzitter, dan tenslotte nog de aangekondigde motiebetreffende Natura 2000, als we dit plan goed lezen zien we dat de aangegeven gebieden al NNN gebied zijn, het bestemmingsplan verandert hier niets aan, dat maakt voor onze fractie de koppeling van Natura 2000 aan dit dossier onjuist en niet terzake doende. 

Voorzitter, wat het wel doet is onnodige onrust zaaien en verkeerde verwachtingen wekken. Wat de fractie van de ChristenUnie betreft zouden de zorgen geuit kunnen worden in een motie vreemd, maar gezien het feit dat het college in dezen niet het aangewezen bevoegde gezag is, is het effectiever als de indieners zich richten tot de beleidsmakers op provinciaal danwel landelijk niveau. Tot zover."Voorafgaand aan de stemming vond er in de raad een debat plaats over de aangekondigde moties. Beide moties werden uiteindelijk aangehouden.Vervolgens zijn beide bestemmingsplannen unaniem aangenomen.

December is gewoontegetrouw de maand van terugkijken en een klein beetje vooruitblikken. Daar gaat deze ChristenUnie Hardenberg nieuwsbrief dan ook over. Om met vooruitblikken te beginnen: het is de bedoeling dat we jullie minimaal drie keer per jaar op deze manier informeren over wat ons bezighoudt en waarmee we, voor de gemeente Hardenberg en al haar inwoners, bezig zijn.

Terugblikkend zijn we sinds 24 mei van dit jaar als nieuwe fractie aan de slag en in juni hebben we twee beëdigd steunfractieleden gekregen. Dat betekent dat we ons met negen betrokken mensen inzetten voor alle inwoners van de gemeente Hardenberg. De onderwerpen die de samenleving (en dus ook ons als lokale volksvertegenwoordigers) de afgelopen maanden vooral hebben beziggehouden, zijn de opvang van vluchtelingen en asielzoekers, de hoge energieprijzen en de daarmee gepaard gaande energiearmoede en de mogelijke gevolgen van het stikstofbeleid voor onze agrarisch ondernemers.

Mogelijke gevolgen van het stikstofbeleid voor onze agrarische ondernemersOm met dat laatste onderwerp te beginnen: daar kunnen wij als lokale overheid niet veel aan doen. Het stikstofbeleid wordt door de landelijke overheid gemaakt en door de provincies uitgevoerd, de gemeenten zijn daarbij niet of nauwelijks in beeld. Wat we wel kunnen – en ook doen – is zowel landelijk als provinciaal aandacht vragen voor de positie van onze boeren en partijen ertoe bewegen met elkaar in gesprek te blijven.

Dat het geen gemakkelijk dossier is, bleek wel uit het feit dat minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) Henk Staghouwer een maand of twee geleden heeft laten weten dat hij niet de juiste man op de juiste plek was. Zijn positie is overgenomen door Piet Adema, die inmiddels al heel wat gesprekken met boeren heeft gevoerd. Wij hebben in ons verkiezingsprogramma 2022-2026 geschreven dat we ons een Vechtdal zonder boeren niet kunnen voorstellen en dat gaat ook niet gebeuren. Waar we kunnen, steken we hen een hart onder de riem.Hoge energieprijzen en de daarmee gepaard gaande energiearmoedeDe inval van Rusland in Oekraïne bracht energieschaarste teweeg, wakkerde de inflatie verder aan en zorgde voor een extra vluchtelingenstroom. Voor wat betreft energiearmoede hebben de fracties van het CDA, de ChristenUnie, VVD, PvdA en GroenLinks op 27 september een amendement ingediend, waarmee we regelen dat de financiële bijstand voor meer mensen beschikbaar is door het vakantiegeld niet mee te tellen bij het bepalen van de hoogte van het inkomen: “Een huishouden (alleenstaande of gezin) heeft een laag inkomen als op de peildatum het in aanmerking te nemen inkomen (exclusief vakantiegeld) niet hoger is dan 130% van de toepasselijke bijstandsnorm (inclusief vakantiegeld)."

Daarnaast kunnen mensen die boven deze inkomensgroep vallen, maar vanwege de hoge energieprijzen toch in de problemen komen, een beroep doen op een nieuw noodfonds. Ook (maatschappelijke) instellingen, verenigingen en ondernemers (MKB) kunnen gebruik maken van dit fonds, dat voor twee jaar is ingericht en waarin € 5.000.000 is opgenomen. Hiervoor is op 8 november raadsbreed een amendement ingediend en aangenomen.

Opvang van vluchtelingen en asielzoekersDe extra opvang van vluchtelingen en asielzoekers heeft heel wat stof doen opwaaien de afgelopen maanden. Al sinds 2015 heeft de gemeente Hardenberg een AZC, waar op dit moment ongeveer 730 mensen zijn gehuisvest. Ongeveer 2% daarvan gaf overlast, na het nemen van een aantal maatregelen lijkt de rust te zijn weergekeerd.

Vervolgens kwam het voorstel voor tijdelijk gewijzigd asielbeleid in de tweede kamer. De ChristenUnie Hardenberg erkent de noodzaak tot beter asielbeleid dat vanuit Den Haag moet komen. Dan gaat het vooral over zaken als snel duidelijkheid bieden over wel of niet mogen blijven, snellere uitstroom uit de AZC's (óf naar het land van herkomst óf naar vaste huisvesting in Nederland) en beter begeleide inburgering. De tijdelijke uitstel van gezinshereniging was (op z'n zachtst gezegd) een flink pijnpunt, net zoals de onwaardige toestanden in Ter Apel. We zijn blij met de uitspraak van de voorzieningenrechter die oordeelt dat deze omstreden nareismaatregel geen wettelijke basis kent, maar daarmee zijn de praktische problemen nog niet opgelost. Wij kunnen ons vinden in de oproep van Gert Jan Segers aan de regering om immigratie breder onder de loep te nemen en dan ook de nodige aandacht te besteden aan arbeidsmigratie. Veruit de meeste immigranten in ons land zijn arbeidsmigranten en een groot deel van hen woont en werkt in omstandigheden die wij voor onszelf nooit zouden accepteren.

De ChristenUnie is een partij die omzien naar de ander, zeker als die in nood verkeert, als een opdracht ziet. Anderzijds zien wij ook de worsteling van mensen die serieuze overlast ondervinden van een aantal mensen die zich niet weten te gedragen of als tijdelijke opvang letterlijk wel heel dichtbij komt. Dat laatste is het geval bij de voorgenomen tijdelijke opvang van Oekraïners in Schuinesloot. Aanvankelijk leek er geen gesprek met de inwoners meer mogelijk te zijn, maar inmiddels lijkt die optie toch open te liggen. Op camping de Roskamp in Loozen worden binnenkort ongeveer 100 asielzoekers en statushouders tijdelijk opgevangen. Zowel de opvang in Schuinesloot als in Loozen gebeurt onder de noemer crisis- en noodopvang. Alle gemeenten in Nederland zijn verplicht hier een bijdrage aan te leveren en regionaal maken de gemeenten daar afspraken over.Wat de toekomst brengen mogeHet coalitieakkoord 2022-2026 is een akkoord op hoofdlijnen en moet nadere invulling krijgen. De bedoeling is dat dat raadsbreed gaat gebeuren. Dat houdt in dat we ons het aankomende jaar gaan bezighouden met de vraag hoe we daar zo goed mogelijk invulling aan kunnen geven. Maatschappelijke ontwikkelingen zullen daar zeker een rol in spelen, maar bijvoorbeeld ook hoe we een aantrekkelijke gemeente blijven om duurzaam te wonen, te werken en te ontspannen. Gelukkig is de financiële positie van de gemeente Hardenberg erg goed; we moeten wel keuzes maken maar er is ruimte om (extra) te investeren.

Niemand weet wat 2023 de wereld precies zal brengen. Laten we blijven bidden om vrede, om meer daadkracht als het gaat over het beter, duurzaam omgaan met de aarde die wij van de Heer in beheer hebben gekregen. Laten we samen werken aan verdraagzaamheid, elkaar de ruimte gunnen en geven. En laten we ons vertrouwen blijven stellen in Hem, die was, is en komen zal. De ChristenUnie Hardenberg wenst u een gezegende Adventstijd, blijde Kerstdagen en een goede jaarwisselingNamens de fractie,Simone Hof, fractievoorzitter