Poliflw

Ik las een keer een interview met Sifan Hassan. Het interview ging natuurlijk over haar ren-prestaties,

maar ook over de cultuur waarin ze is opgegroeid. Ze vertelde dat het in de cultuur van haar

geboorteland Ethiopië een zegen is als je iemand kunt helpen. Op de één of andere manier bleef dat

heel erg hangen. Het zegt eigenlijk dat degene die hulp kan geven dankbaarder zou moeten zijn dan

degene die de hulp krijgt. Ik heb het gevoel dat dat bij ons eerder andersom is…

Ga maar na bij jezelf… waar ben je beter in? Wat geeft een beter gevoel? Iemand helpen of geholpen

worden? Iemand helpen geeft voldoening. Door iemand geholpen worden geeft eerder een gevoel

van krediet naar iemand, dat je iets terug moet doen.

Ik heb vaak het gevoel dat onze maatschappij erop gericht is dat we anderen gaan helpen en dat wij

als politiek daar het bijbehorende budget bij moeten regelen. En als het ons lukt om zoveel mogelijk

mensen te helpen, geeft dat een trots gevoel. Oh, wat doen we het dan goed! Daar mag de

geholpene wel heel dankbaar voor zijn! En o wee als diegene dan niet dankbaar genoeg is. Maar is

het niet andersom? Zoals Sifan Hassan vertelde: wat een zegen als je de mogelijkheid hebt om

iemand te helpen!

Voor iemand anders klaar staan geeft een goed gevoel. Andersom, steeds hulp moeten accepteren is

verrekte lastig. De geholpene wil die hulp helemaal niet nodig hebben, die wil het alles het liefst zelf

kunnen. Hulp geven kost tijd, moeite en geld; vraagt vaak puzzelwerk in planning en dat klinkt

allemaal als zaken dat je dankbaar moet zijn dat iemand dat voor iemand anders over heeft. Maar er

is een belangrijk verschil: het is de helper die zelf beslist. Degene die hulp nodig heeft, heeft geen

keuze. En daarmee kom ik bij mijn punt voor politiek beleid. Wat ons betreft moet politiek beleid

gericht zijn op zelfredzaamheid. Niet omdat we niet willen helpen, maar iemand leren hoe die

zichzelf kan helpen is beter. Ik ben blij dat we dit steeds meer terug zien in ons gemeentebeleid en

daar zullen we als In Beweging scherp op blijven. Denk daarbij bijvoorbeeld aan thema’s als fysieke

toegankelijkheid (dat je zelf je boodschappen kunt doen tot zelf kunt stemmen bij de verkiezingen)

voor ouderenzorg (nu actueel met de woonzorgvisie die voorligt bij de gemeenteraad, waar focus ligt

op zelfregie voor ouderen) tot de opvang van vluchtelingen (regelen we alles voor ze, omdat er een

taalbarrière is of laten we ze steeds meer dingen zelf oppakken). Zelfregie geeft gevoel van trots,

gevoel van controle en gevoel van onafhankelijkheid. Dat gunnen we toch iedereen? En mooi

meegenomen, ik denk dat het op termijn ook nog eens geld scheelt. Waarmee we vervolgens weer

anderen op weg kunnen helpen…

Fractievoorzitter In Beweging

Weet een gemiddelde Hof van Twentenaar hoe de lokale politiek in elkaar zit? En wat vindt de gemiddelde Hof van Twentenaar van politiek? Ik wil zo graag dat politiek toegankelijker wordt. Belangrijk is volgens mij dat je elkaar dan moet kennen: de mensen de politiek en de politiek de mensen. Ik dacht: ik neem de proef op de som om te horen wat mensen weten en vinden van (lokale) politiek. Ik heb drie willekeurige mensen geïnterviewd; iemand van 14, 17 en 31 jaar. Niks wetenschappelijks, gewoon om een gevoel te krijgen. Hieronder een kort verslagje van de interviews. Misschien interessant als u zelf de vragen ook probeert te beantwoorden voordat u de antwoorden van de geïnterviewden leest. Zou leeftijd uitmaken hoeveel iemand weet/vindt van de politiek? U mag bij de beantwoording van de vragen hieronder raden wie de 14-jarige is, de 17-jarige en de 31-jarige; persoon A, B of C? Komt ‘ie! Eerst een paar kennisvragen…

Wat doet een burgemeester?

A) Die geeft speeches

B) Die heeft en leidende rol in debatten, is het gezicht van de gemeente

C) Doet van alles.

Wat doet een wethouder?

A) Geen idee, je hebt ook boekhouders?

B) Geen idee

C) Geen idee

Wat doet de gemeenteraad?

A) Die houdt vergaderingen

B) Beslissingen maken over de gemeente

C) Ik denk stellingen inbrengen, dat bespreken en advies geven aan degene die er uiteindelijk een beslissing over maakt. Of maken zij de beslissing? Dat kan ook…

Wat doet het college van B&W?

A) Het watte?

B) Is het bestuur van de B&W?

C) B, en dan? De N van Nico? Geen idee

Wie is de baas van de gemeente?

A) De burgemeester. Denk ik. Hoop ik.

B) De burgemeester

C) De burgemeester? Of is dit een instinker?

Wat is een fractie?

A) een goed galgjewoord

B) gedeelte van een sectie, een klein stukje

C) klinkt wel bekend in de oren, er is ook een fractievoorzitter, maar geen idee

Dan drie vragen over politiek zelf…

Is politiek leuk?

A) Weet ik niet

B) Leuk is niet het goede woord. Op zich wel interessant, maar het zijn een stelletje irritante kleuters

C) Dat vind ik niet.

Is politiek belangrijk?

A) Ja, geeft regels in de gemeente

B) Dat wel. Alles loopt in de soep als er geen regering is, want iedereen vindt wel iets. Handig voor een beetje sturing waar jouw mening in doorklinkt

C) Dat denk ik wel. De manier waarop we het voor elkaar hebben, dat je als burger je stem mag geven, mee mag denken en mee mag praten. Dat is luxe.

Wat vind je van de politiek?

A) Ingewikkeld! Iedereen zegt wat anders, maar wil hetzelfde

B) Ik weet het niet. Wel belangrijk, maar ik word er niet laaiend enthousiast van

C) Persoonlijk heb ik weinig interesse. Misschien wel omdat er ik er weinig verstand van heb. Maar ik vind het wel belangrijk!

Tot zover de interviews. Normaal is het spreekwoord: onbekend maakt onbemind. Maar door de antwoorden op de laatste vraag, denk ik: geldt het ook niet andersom: onbemind maakt onbekend? Als iets je niet interesseert (onbemind), ga je er ook niet in verdiepen of iets over onthouden (onbekend). En tja, als onbekend vervolgens weer onbemind maakt… Het versterkt elkaar! Kunnen we hier iets aan doen? De antwoorden weet ik niet, maar zoals u inmiddels weet: hier zijn wij met In Beweging steeds mee bezig!

De antwoorden die ik voor nu wél weet: persoon A is 14 jaar, persoon B is 17 jaar en persoon C is 31 jaar. Had u het goed?