Ik behoor tot de leeftijdscategorie van de senioren. Sinds enige jaren ben ik pensionado: voor mijn pensioen heb ik meer dan 40 jaar, hard gewerkt. Zelf heb ik niet te klagen, maar ik zie wel veel mensen om mij heen die van alleen de AOW en een klein pensioentje rond moeten komen. Onze pensioenen zijn al tien jaar niet aangepast aan de toegenomen welvaart. En verlaging dreigt nog steeds. Dat maakt ons ongerust.
Soms mis ik mijn vroegere baan, maar nu heb ik meer tijd voor de familie, mijn hobby’s en het vrijwilligerswerk. Met dat laatste ben ik vaak druk, maar het geeft enorm veel voldoening. De samenleving is goed voor mij, en ik geef er graag wat voor terug.
Uit alle studies en rapporten blijkt dat wij, senioren, zo lang mogelijk zelfstandig willen blijven wonen. Voor velen van ons is, nadat de kinderen het huis uit gingen, het huis te groot geworden en niet meer praktisch te onderhouden. Senioren zouden wel willen verhuizen naar een kleinere woning, liefst een appartement waar je alles gelijkvloers hebt. Maar die zijn in IJsselstein nauwelijks te vinden, of ze zijn onbetaalbaar. De woningmarkt zit op slot. Wil je die lostrekken, dan moet je voorrang geven aan de bouw van woon- en woon/zorgvoorzieningen voor senioren. Senioren die daar naartoe verhuizen scheppen ruimte voor starters en gezinnen – voor wie het aanbod trouwens ook veel te klein is. En eigenlijk zouden alle nieuw te bouwen woningen, ‘levensloop-geschikt’ moeten zijn.
Je leest ook veel over nieuwe woonvormen en woon/zorgconcepten. In de woonvisie van 2019 staat dat de gemeente die wil stimuleren en faciliteren. Daar is nog weinig van te merken. Nu weet ik ook wel, dat woningbouwlocaties schaars zijn in IJsselstein. En helemaal schaars als je rekening wilt houden met de behoeften van senioren. Naar mate je ouder wordt – en dat geldt voor iedereen! – word je meer afhankelijk van zorg aan huis, of zorg in de buurt. Je woont dan graag op loopafstand van winkels, buurthuis, bus- en tramhaltes. En zeker dicht bij plekken waar mensen – oud en jong – elkaar kunnen ontmoeten.
Verhuizen is een ingrijpende gebeurtenis, zowel emotioneel als materieel. Daar moet je tijdig over nadenken, je moet je goed en onafhankelijk laten voorlichten over jouw mogelijkheden. Ik zie om mij heen dat senioren – die menen dat zij geen kant uit kunnen – een besluit over verhuizing zo lang mogelijk uitstellen. Die senioren zouden proactief benaderd moeten worden.
Een deel van de senioren is op ouderenzorg aangewezen. De kosten van de vergrijzing nemen de komende jaren toe. Wil je ouderenzorg betaalbaar houden, dan moet je die op efficiënte wijze aan huis verlenen, of vanuit zorgcentra in de directe woonomgeving. Mantelzorg is een onmisbare aanvulling op de professionele ouderenzorg. Een deel van de mantelzorgers is zelf senior. Ik zie hoe zwaar mantelzorgers het soms hebben. Zij verdienen meer waardering: méér mantelzorg kan helpen om de WMO betaalbaar te houden, maar dat mag niet het doel op zich zijn.
Vrijwilligers en mantelzorgers krijgen soms te maken met een systeem van knellende, betuttelende of ronduit nadelige regels. Dat werkt demotiverend en levert uiteindelijk niet de besparingen of de kwaliteitsverbetering op, die met die regeltjes worden beoogd. Laat ons vooral kijken naar de menselijke maat, zeker waar het gaat om ouderenzorg en het welzijn van ouderen.
Senioren moeten op veilige wijze deel kunnen blijven nemen aan het verkeer. Ik denk dan allereerst aan veilige, brede voet- en fietspaden en overzichtelijke oversteekplaatsen. Goed en goed toegankelijk openbaar vervoer is voor senioren erg belangrijk. Maar denk niet dat senioren ‘dus’ wel zonder auto kunnen en dus geen parkeerplaats nodig hebben. Daar hebben zij net zo veel (of net zo weinig….) recht op als iedere burger.
Wij – mijn generatiegenoten en ik – willen in IJsselstein blijven wonen, ook als we ouder worden. Met goede en goed bereikbare voorzieningen kunnen wij hier aan alles blijven meedoen: sporten, boodschappen doen, het vrijwilligerswerk, omzien naar elkaar en onze kleinkinderen verwennen. Senioren zijn geen kostenpost, maar een vitaal deel van de samenleving. Op senioren kun je rekenen; senioren rekenen ook op u!
