Poliflw

Op 6 augustus overleed Joke Kersten, voormalig Tweede Kamerlid en burgemeester van onder andere Grubbenvorst en Broekhuizen. Jacques Costongs, voorzitter van het Gewestbestuur PvdA Limburg, schreef een In Memoriam voor haar.

1944 Beugen-Boxmeer – 2020 Grubbenvorst

Op 76 jarige leeftijd is Joke vorige week overleden:  een boegbeeld van de emancipatie. De emancipatie van de vrouw en op meerdere wijze van het katholieke zuiden. Geboren als de oudste dochter van een groot katholiek Beugens boerengezin. Joke ging naar de MMS, de middelbare meisjesschool. Geen vanzelfsprekendheid voor boerengezinnen op het Brabants en Limburgs platteland. De MMS was een jaren vijftig  katholieke uitvinding om de meisjes niet alleen gescheiden te houden van de jongens, want je had ook meisjes HBS’en, maar vooral om de meisjes voor te bereiden op hun toekomstige vrouwenrol naast de man. Op zich was niets mis met die opleiding, maar het diploma gaf geen toegang tot de universiteit i.t.t. de HBS. Joke realiseerde die stap toch door een staatsexamen HBS te doen. Ze ging sociale geografie studeren in Nijmegen. Studeerde af in 1972. En werd al tijdens de studie docent en later conrector het aan  scholen voor VWO . De management taken werden vanaf die tijd ook steeds meer ook door vrouwen gedaan. Ze besluit dan te promoveren. In 1990 wordt de Drs. Dr. op het proefschrift ‘Policies for rural peripheral Regions in the European Community’. Het doctoraat was voor vrouwen toen nog bepaald niet zo gangbaar als nu. Gelijke kansen voor mannen en vrouwen:  een sterke vrouw demonstreerde dat het kon.

Onderwijl was ze lid geworden van de PvdA en van de Rooie Vrouwen in de PvdA. De jonge doctor wordt onmiddellijk kandidaat gesteld voor het Kamerlidmaatschap vanuit het gewest Gelderland, waar ze toen woonde. Bij de verkiezingen van 1990 wordt ze gekozen. Ze wordt woordvoerder in de fractie op het gebied van ontwikkelingssamenwerking. Tevens valt ze op door haar principiële stellingname tegen kernwapens. Geen toevallige onderwerpen voor haar. Ook na haar Kamerlidmaatschap blijft ze deze principes trouw: voorzitter van het COS (Centrum voor Ontwikkelingssamenwerking) in Nijmegen en als burgemeester strijdt ze onder de noemer ‘Burgemeesters voor de vrede’ tegen nucleaire bewapening. (Als burgemeester van Uden door de aanwezigheid van Volkel ook zeer logisch.) Wellicht dat we gemeenten anno 2020 nog een keer moeten wijzen op de noodzaak om ook een rol te spelen op het vlak van internationale samenwerking en internationale veiligheid. Neem Joke maar als voorbeeld.

 

Vanaf 1995 wordt ze Burgemeester van Grubbenvorst en Broekhuizen. De eerste van haar vele bestuurlijke functies. Ze wordt ook de eerste burgemeester voor de PvdA in Noord Limburg. Hoogland was in 1975 de eerste burgemeester van de PvdA in Zuid-Limburg geworden, en in 1981 gaat Karel Majoor naar Herten in Midden-Limburg. En Joke in 1995 uiteindelijk in Noord Limburg. De PvdA krijgt wel heel laat een plek in bestuurlijk Limburg. Samen met Monique Quint die in dat jaar in Vaals wordt benoemd worden ze ook de eerste vrouwelijke PvdA burgemeesters in Limburg. De emancipatie van de PvdA en vrouwen in bestuurlijke ambten was weer een stap verder in Limburg.

Ze blijkt gemaakt voor het burgemeesterschap. Kordaat, geschikt voor crisesmanagement en ‘menselijk’. Na Grubbenvorst en Broekhuizen gaat ze in de periode 2001-2004 als waarnemer naar Arcen en Velden, Bergeijk, Asten en Uden. In Uden kan ze onmiddellijk haar crisesmanagement demonstreren als enkele pubers een islamitische school in brand steken. Het werd vlak na de moord op Theo van Gogh wereldnieuws. Hier wist ze de boel zeer goed bij elkaar te houden. Ze krijgt haar kroonbenoeming en blijft tot haar pensioen in 2009. In Uden dragen ze haar op handen: “un vrouwke um op te ete”. Iedereen die haar kent weet dat je dat niet te makkelijk moest opvatten.

Na haar burgemeesterschappen blijft ze nog talloze bestuursfuncties vervullen bij professionele zowel als vrijwilligersorganisaties. Vanuit de PvdA is ze lid van Water Natuurlijk en namens de fractie van Water Natuurlijk is ze tussen 2015 en 2019 lid van het dagelijks bestuur van het Waterschap. Ook hier kwam haar sociale geografie maar vooral haar bestuurlijke ervaring van pas. Graag legde ze ook in de vergaderingen van het gewest Limburg verantwoording af over dit bestuurlijk functioneren, waar onze leden haar altijd voor hebben gewaardeerd. Trouw bezocht ze de landelijke congressen van de PvdA behalve het laatste: in Coronatijd te veel risico. Achteraf jammer: we hadden moeten gaan. In de laatste gewestelijke vergadering hebben we vorig jaar haar nog met staand applaus bedankt voor haar werk als dagelijks bestuurslid van het Waterschap. Maar het applaus drukte ook de waardering uit voor Joke als persoon en al haar bijdrage aan de emancipatie.

Bedankt Joke namens alle leden van het gewest Limburg van de Partij van de Arbeid: je was voorbeeldig.

Jacques Costongs

Voorzitter van het gewest Limburg van de PvdA

Het bericht In Memoriam: Joke Kersten verscheen eerst op PvdA Limburg.

Dinsdag 28 juli overleed voormalig PvdA-politicus Martin Konings in Maastricht. Hij werd 91 jaar. Voorzitter Jacques Costongs van het Gewestbestuur PvdA Limburg schreef een In Memoriam over hem.

MARTIN KONINGS 15 maart 1929 ‘s-Hertogenbosch – 28 juli 2020 Maastricht Limburgs visitekaartje in Den Uyl periode

Kleinzoon en zoon van spoorwegmannen (het socialisme kwam in Limburg ook door het spoor naar binnen). Hij studeerde elektrotechniek aan de LTS en later volgde hij docentenopleidingen. Hij was monteur bij Philips en de PTT en daarna docent elektrotechniek aan de LTS en MTS te Maastricht.  Hij was actief vakbondslid in de ABOP. Ook partijpolitiek werd hij steeds actiever. Martin was voorzitter van de afdeling Maastricht en voorzitter van het gewest Limburg van 1969 tot 1973. Van 1973 tot 1986 was hij lid van de Tweede Kamer voor de PvdA.

In de jaren zestig en zeventig stonden de bestaande politieke verhoudingen in Limburg fors onder druk. De dominantie van de KVP in Limburg kwam steeds meer onder vuur te liggen. In 1966 kreeg de PvdA in Limburg voor het eerst een gedeputeerde. Pas in 1975 de eerste burgemeester. Vanaf zijn eerste stap als voorzitter van het gewest bekritiseerde hij deze positie van de KVP/CDA. Hij bekritiseerde de cumulatie van functies, de innige band met bedrijven en de ‘vriendenrepubliek’ tussen KVP en met name bouwbedrijven. Maar Martin pakte ook zijn ‘eigen’ bestuurders aan als dat nodig was, want het kon niet zo zijn dat in de PvdA de integriteit niet vanzelfsprekend was. Zijn geliefde voorbeelden: 9 aalmoezeniers van de arbeid vervulden 200 functies, 7 leden van Gedeputeerde Staten 118 functies, met de gouverneur Van Rooy als koploper: 11 functies inclusief twee commissariaten.

Tevens leverde hij felle kritiek op de intolerante houding van de KVP bij het weigeren van medewerking aan het stichten van niet katholiek scholen: bijzonder neutraal dan wel openbaar. Er moest ook plaats zijn voor niet – katholieken in Limburg. Desnoods zou de minister zelf openbare rijksscholen in Limburg moeten stichten.

Vanaf het begin pleitte hij voor het benoemen van een aantal burgemeesters dat paste bij de verkiezingsresultaten van de PvdA. Continu leverde hij ook kritiek op de coöptatie die in vele Limburgse stichtingen volstrekt gebruikelijk was. Ook als kamerlid stelde hij die Limburgse voorbeelden vaak aan de orde. Bij de benoeming van een nieuwe gouverneur stelde hij in de kamer in 1977 dat het goed was dat geen gedeputeerden uit Limburg gekozen zouden worden: “Zij behoren”, zegt hij, “tot de clan die Limburg sinds onheuglijke tijden regeert en daar moet nu maar eens de bezem door.”

Als Limburgs kamerlid had hij, naast bovenstaande onderwerpen, natuurlijk zijn handen vol aan het vechten (binnen de partij en in de kamer) voor de vestiging van de Universiteit in Maastricht en de PNL-gelden voor herstructurering van het mijngebied.

Maar zijn belangrijkste activiteiten in de kamer lagen op het terrein van het onderwijs: de middenschool, het vierjarig maken van de Mavo, technisch onderwijs, vrijheid van onderwijs voor alle gezindten etc. Een insider op het gebied van onderwijs, met het hart op de goede plaats. Uit eigen ervaring wist hij wat de betekenis van onderwijs was: gelijke kansen voor alle kinderen.

Opvallende standpunten in de kamer: zeer kritisch op het  NAVO-lidmaatschap, principieel anti-kernwapens, tegen de loonmaatregel van het kabinet Den Uyl in 1976. Een kamerlid dat ook tegen de eigen coalitie in durfde te stemmen als het over principiële  zaken ging.

Tot slot: Martin was fervent carnavalsvierder. Twee jaar geleden nog stond deze vierder voor het Haantje op de Markt te Maastricht. Twee jaar geleden op een mei was hij in de Berchmans in Maastricht erbij: Zijn toespraak: het gaat weer beter met de partij, de idealen, de waarden zijn nog even actueel.

Hieronder afgebeeld: v.l.n.r. Jean Eijssen, Mia Ebbelink, Martin Konings, Raymond Leenders.

Kortom: een kritisch, principieel, bescheiden, deskundig  fijn mens. We zijn als partij dankbaar voor de bijdrage van hem aan de kwaliteit van leven van de inwoners van Limburg en Nederland.

Jacques Costongs,

Voorzitter gewest Limburg van de Partij van de Arbeid.

Het bericht In Memoriam: Martin Konings verscheen eerst op PvdA Limburg.

De maatschappij wordt langzaam weer opgestart. Hoe gaat het nu met de mensen die tijdens de intelligente lock-down niet konden of mochten werken? Vandaag spreken we met Mark Rietra uit Venlo. Hij heeft zijn eigen kapperszaak en is acht weken dicht geweest. Met hem praten we onder andere over hoe hij de afgelopen weken heeft beleefd, wat de sluiting voor hem heeft betekent en hoe hij de toekomst voor zich ziet. Hoe gaat het met je?

“Nu weer goed. Alles gezond gelukkig en ook niks bij familie en andere naasten, dat gaat gelukkig goed.”

Hoe waren de afgelopen weken voor jou?

“We hebben in de afgelopen drie en een halve week constant gewerkt. Dat was mooi en bijzonder. Ook kregen we veel bijzondere reacties van klanten, mensen die vlaai meebrachten, dubbel betalen of fooi gaven. Dat was wel heel erg tof. Nu zitten we in de eerste week waarin we weer met de normale bezetting gaan draaien en normale openingstijden hanteren en je merkt nu dat de piek er een beetje af gaat.”

“Nu begin je je weer een beetje druk te maken hoe het nu verder gaat. We hebben nu net een enorme piek gehad, ons helemaal suf gewerkt. En die piek maakt wel wat goed, maar je mist eigenlijk twee cycli van mensen die normaal naar de kapper gaan. En de klanten die de afgelopen twee weken zijn geweest komen echt niet de komende twee weken weer zich laten knippen. Dat mis je gewoon.”

“Dit is een spannende tijd. We hebben nu ook een plan om vanaf 15 juni tot 15 juli, vier weken ‘hart-onder-de-riem’ acties te doen. Zo proberen we dan de lege uurtjes op te vullen. Dan hebben we eigenlijk een ‘win-win’ situatie.”

“Mensen hebben ook veel voor ons gedaan. En dan is het tof om te zien dat je als kapper toch gewaardeerd wordt. Dus die 8 weken sluiting heeft ook wel mooie kanten gebracht. Het geeft je een andere mindset. Zakelijk is het verschrikkelijk, maar qua samenhorigheid en bij de mensen onder elkaar heeft het echt wel veel gebracht. Het gejaagde leven wat je voor de corona had, ik bedoel als je wilde afspreken met vrienden, dan was je al een paar weken verder voordat je elkaar kon zien, dat was bizar. Dus het was wel fijn dat die druk er niet was. Zakelijk was het echter klote.”

 

“Niet de ‘ikke ikke’- mentaliteit maar we doen het samen. Ik hoop dat dat blijft.”

 

 Heb je tijdens de sluiting wakker gelegen over de situatie?

“Ik ging dan soms om 21 uur naar bed, dan was ik gewoon geestelijk kapot. Dan werd ik om drie uur wakker met een drukkend gevoel op de borst. Dan ging ik maar dingen bedenken voor een update richting klanten. Achteraf kreeg je wel terug dat dat gewaardeerd werd door klanten, maar dat lag ik dan ’s nachts te bedenken.”

“De weken sluiting waren verschrikkelijk. We hebben bijvoorbeeld bij de ingang een nieuwe muurschildering laten maken, en dan ga je de zaak poetsen en nog een keer poetsen en nog een keer poetsen en op een gegeven moment valt er niks meer te poetsen. We hebben ook met het hele team de zaak opnieuw geschilderd, steeds in de morgen. Dan hadden we in de middag ‘vrij’. Je hebt dan wel relaxed lopen schilderen, maar op een gegeven moment wil je weer aan de slag. Dan stapelen de rekeningen zich toch op. Huisvestingskosten en personeelskosten blijven toch gewoon doorlopen. Dan kunnen we blij zijn dat we in een land wonen waar er allemaal regelingen zijn. Het is dan wel niet 100 procent, maar alle kleine beetjes helpen.”

“Wat ook hielp was de hulp van andere ondernemers. Een sushi zaak om de hoek draaide heel goed. Die heeft bij ons heel veel verwenpakketjes afgenomen. Zijn beste klanten kregen dan een pakketje van ons. Het is dan wel echt super als de ene ondernemer die top draait de andere ondernemer steunt.”

Wat betekent het voor je om weer open te zijn?

“Het voelt als koeien die na een lange winter weer de wei in mogen, ik kan het gevoel niet anders omschrijven.”

 

 

Hoe kijk je tegen de maatregelen in je zaak aan?

“Er hangt een notificatie aan de deur. Mensen moeten bij binnenkomst de handen desinfecteren, ik moet vragen of ze niet ziek zijn. Daar groei je wel in. We hebben ruimte genoeg om afstand tussen elkaar als medewerkers te bewaren. Het enige wat nog toegevoegd wordt is dat er plexiglas tussen de wastafels komt, maar plexiglas is op dit moment het nieuwe goud, dus dat moet nog geleverd worden.”

“Het enige vervelende is dat het desinfectiemiddel waar je alles mee schoonmaakt mijn stoelen beschadigd. Het materiaal van de stoel wordt dan zo droog als karton en dan gaat het barsten. Dat komt er extra bij qua kosten en dat is wel wat. Je bedenkt niet dat je je stoelen kapot gaat poetsen. Afstand houden met de klanten hoeft niet want we zijn een contactberoep. Als je als kapper een kleinere ruimte hebt dan heb je wel een probleem. Want de klanten moeten wel anderhalve meter uit elkaar zitten. We hebben ook mondkapjes als klanten zich daar prettiger bij voelen. Dat is totaal geen probleem. En we doen geen passanten meer knippen. Iedereen moet zich echt van te voren aanmelden. Maar de maatregelen voor mij zijn te doen.”

“Ik ben wel bang dat als alle maatregelen weer versoepeld worden, dat het dan weer wordt zoals eerst. Als je nu naar de lucht kijkt zie je lang niet zoveel vliegtuigen vliegen als eerst. Ik bedoel dat we voor 75 euro heel Europa kunnen doorvliegen en voor bijna hetzelfde geld van hier met de trein naar Amsterdam komen. Ik denk en ik hoop dat dat anders wordt. Het kon allemaal niet op.”

Hoe zie je de toekomst voor je zaak?

“Als we dit boekjaar op 31 december afronden en we zijn er nog zonder al te veel problemen dan ben ik blij. Ik vindt het wel heel spannend. Je weet niet wat er nog gaat komen. Een tweede golf ga ik bijvoorbeeld niet overleven. Het ziet er nu wel weer positief uit met de versoepelingen. Iedereen is heel blij. Als ik nu een rondje door de stad loop dan doet dat goed. Ook daar zijn veel ondernemers die het water aan de lippen hebben staan. Die zijn bijna drie maanden dicht geweest. Welke onderneming kan dat volhouden? Dat zijn er maar weinig.”

“Ik zie de toekomst ook wel positief, maar ik ben er nog niet. Ik kan niet in drie en een halve week acht weken goed maken. Ik kan wel prima op deze manier met de maatregelen die er nu zijn door. Dan red ik het wel. Nu is het wel spannend omdat je de piek hebt gehad en er dan nu de rust is. Normaliter heb je binnenkort de vakantieperiode waarbij mensen voor dat ze op vakantie gaan ook nog even langs de kapper komen. Nu is het de vraag of mensen wel op vakantie gaan en of ze hun haren nu ook laten doen. Dat soort dingen houden me nog wel bezig. Maar we kunnen door en we gaan vooruit kijken en niet meer achterom en dan gaan we het gewoon redden.”

Is er nog iets wat je de lezer mee wilt geven?

“Als ik kijk hoe de wethouder Erwin Boom in Venlo betrokken is, denk ik dat menig politicus daar een voorbeeld aan kan nemen. Hoe hij daar mee om is gegaan. Dat is heel erg bijzonder. Als je kijkt naar de samenhorigheid. Dat gevoel en ook het uitspreken van dat gevoel. Niet de ‘ikke ikke’- mentaliteit maar we doen het samen. Ik hoop dat dat blijft. Wat ik wil meegeven is dat mensen niet moeten doemdenken. Vooral positief blijven denken. En dat is niet makkelijk en dat is ook niet altijd reëel. Ook makkelijk voor mij om dat nu te zeggen want ik ben weer aan de slag. Maar het is wel belangrijk. En wat je geeft, krijg je terug. Dat klinkt ook als een cliché, maar het is wel echt zo. Zo heb ik het in ieder geval ervaren.”

Het bericht Verhalen uit de crisis: Mark Rietra, Kapper verscheen eerst op PvdA Limburg.

Afgelopen december stemde alle partijen in met een motie van de PvdA die vroeg om een betere verdeling van het cultuurgeld over de provincie. Dat betekent meer geld naar cultuur in Noord- en Midden-Limburg. Deze regio’s krijgen structureel minder cultuurgeld dan Zuid-Limburg. Een advies van de Cultuurtank Limburg bevestigd die scheve verhouding. Scheve verhouding

Vorige week kwam het advies over waar het cultuurgeld structureel naar toe moet. Één instelling uit Noord- en Midden-Limburg stond op die lijst. Dit leidde tot verontwaardiging bij gemeenten en culturele instellingen in die regio’s. Ook de PvdA vindt dit opmerkelijk. Juist omdat er afgelopen december nog een motie is aangenomen om ervoor te zorgen dat de scheve verhouding tussen Noord en Zuid werd opgelost.

Eerlijke verdeling

Jasper Kuntzelaers stelt: “De PvdA wil een eerlijke verdeling van cultuurgeld binnen Limburg. Deze verhoudingen zijn scheef en daar dient snel iets aan te veranderen. Daar hebben we eerder op aangedrongen en dat doen we nu weer. Dit moet anders.”

Schriftelijke vragen

De PvdA stelt daarom schriftelijke vragen naar aanleiding van dit advies en de verdeling van het cultuurgeld in Limburg.

Het bericht Cultuurgeld moet eerlijk verdeeld worden over de provincie verscheen eerst op PvdA Limburg.

De PvdA vindt dat de huren moeten worden bevroren en huisuitzettingen moeten worden voorkomen. Zeker nu tijdens de crisis. Maar ook daarna blijven we werken om misbruik van tijdelijke contracten aan banden te leggen en de huren niet te hard te laten stijgen. Lianne Schuuring vroeg vandaag tijdens de behandeling van het Kader Wonen aan de gedeputeerde of hij met de Limburgse woningcorporaties hierover in gesprek wil gaan. Huurstijging

Voor sociale huurwoningen mogen de huren per 1 juli stijgen met maximaal 6,6 procent. In de vrije sector zijn huren helemaal niet aan banden gelegd. Juist nu in deze crisis blijkt hoe belangrijk een goed en fijn huis is. Goed wonen draait altijd om mensen. Mensen moeten kunnen wonen in een zelf gekozen woning in omgeving waar ze zich thuis voelen. De Provincie kan daarbij helpen.

Extra woningen

De komende jaren hebben we in Limburg ook 13.000 extra woningen nodig, zodat het makkelijker wordt voor Limburgers om te verhuizen naar een geschikte woning. Er zijn vooral betaalbare woningen nodig voor verschillende groepen zoals sociale huurders en senioren. Door de beperkte doorstroming komen ook starters in de knel. Wij willen dat onze jongeren in de provincie kunnen blijven wonen. Dan moeten ze wel een huis kunnen vinden om in te wonen.

Het bericht Bevries huren en voorkom huisuitzettingen verscheen eerst op PvdA Limburg.

Terwijl het Coronavirus een verlammend effect heeft op onze samenleving, werken mensen in cruciale beroepen keihard door. Soms met gevaar voor de eigen gezondheid! Deze, vaak onzichtbare, helden verdienen onze aandacht, waardering en dank. Nu nog meer dan ooit!

We spreken met Mona Slob, uitvaartverzorgster bij Monuta in regio Landgraaf-Kerkrade. Mona was 4 jaar raadslid voor de PvdA in Landgraaf.

Hoe gaat het met jou?

“Met mezelf gaat het redelijk. Ik merk wel dat deze tijd me heel erg veranderd. Ik heb noodgedwongen meer rust in mijn leven. Ik was altijd met heel veel dingen bezig en dat kan nu natuurlijk niet meer. Ik ervaar duidelijk dat ik nu meer rust heb.”

“Ikzelf ben nu een paar dagen weg en ik merk dat bij mezelf nu pas de emotie komt.” Hoe heeft het coronavirus je werk veranderd?

“Je kunt geen huisbezoeken meer doen. Je moet alles telefonisch plannen en regelen. Je moet de band met de nabestaanden dan ook anders opbouwen. Ik probeer bijvoorbeeld de kleding van de overledene bij de nabestaanden op te halen zodat mensen me toch voor de afscheidsplechtigheid even gezien hebben. Ik merk ook dat ik af en toe moeilijker kan doorpakken. Soms merk je aan de lichaamshouding of een reactie van de nabestaanden tijdens een regelgesprek of er iets niet lekker zit bij familie en nabestaanden. Nu vallen soms tijdens de plechtigheid bepaalde dingen pas op. Ik merk dan dat ik met 15 jaar ervaring achter de rug wel dingen kan opvangen. Weet dan toch het juiste te zeggen. Maar als me dit 15 jaar geleden was gebeurt, toen ik net begon, weet ik niet of ik deze functie met zoveel passie en gevoel had kunnen uitvoeren.

Nabestaanden hebben ook een bepaald idee over hoe een uitvaart uit moet gaan zien. Dat is nu vaak anders door coronamaatregelen. Ik probeer ze daarin ook te begeleiden en ideeën aan te dragen. We bieden bijvoorbeeld streams en opnames aan. Maar vaak is dit voor ouderen mensen niet gemakkelijk. Ik bied dan ook aan om na de coronatijd iets van een herdenkingsdienst te organiseren, zodat ze toch hun moment kunnen hebben en hun verlies met meer mensen kunnen delen.

Je moet mensen ook af en toe een beetje naar de realiteit helpen. Je bent nu meer dan alleen de uitvaartverzorger. Zo hadden we laatst de uitvaart van een vrouw die overleden was aan corona. Haar man had ook corona gehad en was enkele dagen voor de uitvaart uit het ziekenhuis ontslagen. Hij had zelf het afscheid niet mee kunnen regelen en ik zag de leegte in zijn ogen. Toen ik begon te praten kwam het besef pas dat dit de laatste keer samen met zijn vrouw was. En dan het ongemak van de mensen om hem heen. Wel of niet aanraken?”

Hoe heeft het effect op jou en je collega’s?

“Soms heb ik het gevoeld dat het afscheid harder binnen komt . Ik had ook niet gedacht dat dit mij zo zou raken. Ik hoor ook van sommige collega’s dat ze er veel last van hebben. Anderen lijken daar minder last van te hebben, maar die laten hun gevoelens misschien minder zien aan hun omgeving.

Vaak sterven mensen nu heel eenzaam. Dat is moeilijk voor de mensen die het leven los moeten laten, maar zeker ook voor de nabestaanden. Ikzelf ben nu een paar dagen weg en ik merk dat bij mezelf nu pas de emotie komt. Ik kan dat tijdens uitvaarten niet altijd laten zien.

Verder mis ik het fysieke contact met nabestaanden en collega’s. Je kunt nu niet meer even een arm om iemand heen slaan. Niet bij nabestaanden en niet bij collega’s. Iets wat je als uitvaartverzorger toch nog wel eens doet.

Bij mij maakt corona meer los dan bij bijvoorbeeld mijn familie. Ik ben ook wel een beetje bezorgt over mijn eigen gezondheid. Je doet nu ook meer uitvaarten, het aantal overlijdens is wel toegenomen. Soms begeleiden we wel twee of drie uitvaarten per dag. Je komt zo toch met veel mensen in contact.”

Is er nog iets dat je ons wilt meegeven?

“Ik heb ontzettend veel respect voor mensen die nu iemand verliezen. Ook voor de families die nu alles over zich heen laten komen. Dat je ondanks alles zo veel vertrouwen in een uitvaartverzorger hebt. Verder zou ik nu niet graag in de schoenen van een politicus willen staan.”

Het bericht Hulde aan de Helden: Mona Slob, uitvaartverzorgster verscheen eerst op PvdA Limburg.

 

Sociaaldemocraten in Maastricht bezoeken elk jaar op 1 mei het kerkhof aan de Tongerseweg. Herinneren en vooruitkijken. Ook dit jaar zullen bloemen gelegd worden, maar niet ‘en groupe’. Dit jaar kunt u digitaal meelopen met PvdA Limburg voorzitter Jacques Costongs. Vak AA

We lopen dan naar vak AA. In 1932 aangelegd op deze ‘algemene begraafplaats’. Er was sprake van een katholiek deel, een Joods deel en een Protestants Christelijk deel. Dat betekende dat voor mensen die geen religie hadden dan wel geëxcommuniceerd waren een deel van het kerkhof overbleef waar criminelen, zwervers en zelfmoordenaars waren: ‘de ongewijde aarde’.

Op zich hadden sociaaldemocraten uiteraard geen probleem met die anderen, maar toch voelden ze zich verkeerd ‘gebrandmerkt’. Vanaf het eerste moment dat de sociaaldemocraten dan ook 9 man sterk (van de 25) in 1919 bij het algemeen mannenkiesrecht in de raad kwamen heeft men gepoogd ook niet gelovigen, of in de kerk teleurgestelden, een vaste plek te geven op het kerkhof. In 1920 toen ook het algemeen vrouwenkiesrecht werd ingevoerd kwam de eerste sociaaldemocratische vrouw Anna Wijnandts – Louis in de raad en werd de actie voortgezet.

Een trotse fractie die een grote aanhang had eiste een eigen plek ook voor de overledenen die niet kerkelijk begraven wilden of mochten worden. Het was ook logisch dat de SDAP die door jongeren was opgericht ook rekening moest houden met het overlijden van de strijders van het eerste uur of mensen die overleden door een kogel van de marechaussee.  Toch duurde het nog tot 1932 voordat het vak AA werd ingericht. Het begon met het herbegraven van de graven van Hubertus Beckers en Frederick Becks.

Hubertus Beckers (1897-1929)

Hubertus Beckers werd bij de Zinkwitstaking door een kogel van de marechaussee gedood. Duizenden mensen waren bij zijn begrafenis aanwezig. Willem Vliegen deed het woord. In 1932 werd hij herbegraven en werd het prachtig beeld van de kunstenaar Vrolijk geplaatst. Een demonstratieve start van het vak AA. Het opschrift op het beeld:

“In den strijd gevallen”

 

Frederick Becks (1864-1931)

Ook Frederick Becks werd hier in 1932 begraven. Met een monument van beeldhouwer L. Pieters. Hij was een strijder van het eerste uur. Trots vermeldde hij op zijn grafsteen, dat hij lid van de raad van de Gemeente Maastricht was geweest tussen 1919 en 1931. Becks was ook oud-voorzitter en ere-voorzitter van de muziekvereniging Ster der Toekomst geweest. Het motto op zijn grafsteen:

“Zijn Leven en werken was gewijd aan recht en waarheid belichaamd in het socialisme”

 

Kruispunt

Later kwamen op een kruispunt van het vak AA vier opvallende sociaaldemocraten te liggen, die elk symbolisch zijn voor de ontwikkeling van de sociaaldemocratie en ook de overgang markeerden van SDAP naar PvdA.

Hubert Paris (1873-1931)

Hubert Paris kreeg een ereplaats. Met een prachtig beeld gemaakt door de bekende kunstenaar Charles Vos. Het beeld werd aangeboden door een maatschappelijk breed samengesteld comité onder leiding van de oud-burgemeester van Oppen. Het was duidelijk dat de sociaaldemocratie een vanzelfsprekende aanwezigheid had veroverd. Paris was ook als persoon zeer gewaardeerd: een man van de lange adem en geen scherpslijper. Paris was het visitekaartje van de Limburgse en Maastrichtse sociaaldemocratie. Hij nam in Maastricht het stokje van Vliegen over. Hij werkte op de Ceramique. Werd in 1895 lid van de bond Loon naar Werk. In 1897 werd hij secretaris van de bond. Hij stond al voor het algemeen kiesrecht vaker kandidaat voor de gemeenteraad. In 1919 trok hij als fractievoorzitter in de gemeenteraad en bleef tot en met 1934 fractievoorzitter. Ook werd hij in 1919 fractievoorzitter in provinciale staten tot aan zijn overlijden in 1939. Ook was hij vele jaren voorzitter van het gewest Limburg van de PvdA. Dit beeld werd niet alleen plek voor herdenking van Paris maar ook van de erkenning van de plek de vooroorlogse sociaaldemocratie in Limburg, erkenning van 50 jaar strijd. De tekst op dit monument:

“Hij werkte voor zijn stad en voor zijn volk”

 

Joseph Laenen (1870-1953)

Joseph Laenen ligt tegenover zijn generatiegenoot Paris. Strijder van het eerste uur. Fel, onverschrokken propagandist in de rumoerige fase voor de eerste wereldoorlog, waar menig robbertje gevochten werd. Waar Paris de vertegenwoordiger was van de politieke tak van de rode familie was Laenen de verenigingsman. Hij was al in 1901 commissaris van de cooperatie Het Volksbelang. Hij was de gerant van het volkshuis. Mede-oprichter van de muziekvereniging Ster des Volks in 1907 en in 1909 oprichter van de ‘Kleine Stem”  de jeugdafdeling van het koor van de Stem des Volks. Via dit koor verliepen ook de vakantie-uitwisselingsprogramma’s voor de kinderen met andere steden als Gent, Amsterdam en Eindhoven. Toen hij 60 werd schreef Het Volk in 1930 het volgende: “Hij behoort tot de veteranen die hier in Neerlands Rome het eerste zaad der socialistische levensbeschouwing uitstrooiden”…”om de ongelijke strijd aan te binden tegen de heerschende machten van katholiek Maastricht. Het motto zijn grafsteen:

“Zijn strijd voor recht en vrijheid was zijn geloof in het socialisme”.

 

Caspar Pieters (1892-1964)

Aan de overkant ligt Caspar Pieters de volgende generatie. Maar wel in lijn. Zijn vader was namelijk Gerard Pieters de grote kameraad van Vliegen die met hem mee ging naar Amsterdam. Caspar was nog geboren in Maastricht maar opgegroeid in Amsterdam hij werd typograaf. In 1919 komt hij terug naar Maastricht als vrijgestelde van de fabrieksarbeidersbond. Caspar was het vurige gezicht van de vakbewegingsvleugel. Leider van de zinkwitstaking in 1929. Raadslid in Maastricht van 1927 tot 1930 en van 1932 tot 1939 (en vanaf 1934 fractievoorzitter). Felle anti-fascist. Na de oorlog werd hij voorzitter van de CPN, maar in 1946 werd hij weer raadslid voor de PvdA tot zijn overlijden. Vanaf 1953 was hij wethouder, opvolger van J. Sleebe de eerste sociaaldemocratische wethouder in Maastricht. “Hij stond voor de vanzelfsprekende ‘ingroei’ in de Nederlandse samenleving van de PvdA vanuit de vakbeweging en de politiek. Het moet als zoon van de uit Maastricht  ‘verbannen’ vader een overwinning zijn geweest om wethouder in de stad te zijn en zelfs gedecoreerd. Trots was dan ook zijn eenvoudig grafschrift:

“wethouder van publieke Werken en ridder in de orde van Oranje Nassau”

 

Folkert Allema (1894-1984)

De vierde plek op het kruispunt is van Folkert Allema. Deze Protestantse Fries kwam in 1919 als ambtenaar van het kadaster naar Maastricht. Voor de oorlog was hij vaker kandidaat voor de Vrijzinnig Democratische bond (in Limburg een splinterpartij). In 1939 werd hij raadslid voor deze partij, in 1945 lid van de noodgemeenteraad. Na de oorlog ging zijn partij op in de PvdA. Hij werd lid van de PvdA en van 1946 tot 1966 raadslid. Hij staat symbool voor de verbreding van de PvdA. Hij voelde zich deels outsider, maar was wel een sociaaldemoratisch insider.

 

Gelijkwaardige plek

Tot slot: het vak AA wordt tegenwoordig ook als begraafplaats voor bijvoorbeeld Chinezen en Moslims gebruikt en sommige graven zijn met een kruis versierd. En eigenlijk was dat ook het doel van de sociaaldemocraten: alle mensen een gelijkwaardige plek bij leven en dood. AA voor iedereen.

Het bericht 1 mei 2020 Dag van de Arbeid: een virtueel bezoek aan Vak AA in Coronatijd verscheen eerst op PvdA Limburg.

Terwijl het Coronavirus een verlammend effect heeft op onze samenleving, werken mensen in cruciale beroepen keihard door. Soms met gevaar voor de eigen gezondheid! Deze, vaak onzichtbare, helden verdienen onze aandacht, waardering en dank. Nu nog meer dan ooit!

We spreken met Daan Pingen. Daan is lid van de Jonge Socialisten Limburg, lid van de PvdA en werkt op de versafdeling en als vakkenvuller bij de Albert Heijn XL in Venlo.

Hoe gaat het met jou en hoe is het op je werk?

“Met mijzelf gaat het best prima. Toch heeft corona je leven overhoop gegooid. Je kan niet meer naar school, uitgaan en met vrienden chillen kan ook niet meer. Niet op de manier zoals we dat eerst deden. 

Op het werk is het nu rustiger. De Albert Heijn XL is hier vooral neergezet omdat er veel Duitsers komen. Nu je bij de grens gevraagd wordt wat je komt doen zien we bijna geen Duitsers meer. Voor de Albert Heijn betekent dat 30% minder omzet. En dat er minder vakkenvullers en mensen achter de kassa nodig zijn.

Op het werk wacht je wat meer op elkaar als je ergens naar toe moet in de winkel. Een winkelkarretje is verplicht en we hebben een uurtje voor ouderen tussen 07.00 en 08.00 in de ochtend. Daar maken steeds meer ouderen gebruik van.”

“Je merkt dat de meeste mensen 10 keer meer respect voor het werk van een vakkenvuller hebben gekregen.” Wat merk je op je werk van de Coronacrisis?

“De eerste paar weken waren een paar gangen helemaal leeg. De schappen met lang houdbare producten waren zo leeg. We hielden een paar karren achter zodat we niet uitverkocht zouden raken voor mensen die toch nog iets nodig hadden.

Nu draag ik een hesje met de tekst ‘houd afstand’ en je ziet dat daar verschillend mee wordt omgegaan. De meeste mensen proberen er zich aan te houden en in de winkel wachten we dan even op elkaar. Toch zijn er nog genoeg mensen die toch snel de champignons moeten hebben en op 10 centimeter afstand het product snel uit het schap trekken.

De uren voor mij blijven bijna hetzelfde. We hebben minder vraag naar producten en het is minder druk in de winkel. Dat merk je wel. Mensen moeten buiten wachten en een karretje meenemen. Dat doet bijna iedereen nu uit zichzelf. Laatst was er een klant die een mondkapje op had en dacht dat hij daarom geen karretje nodig had. Daar spreken we mensen dan op aan. Je merkt dat de meeste mensen 10 keer meer respect voor het werk van een vakkenvuller hebben gekregen. Toen ik laatst een half uur de winkelkarretjes aan het poetsen was, bedankte minimaal vier mensen me voor het werk wat ik deed en dat ons werk ontzettend belangrijk is. Anderen mensen kunnen niet meer doen wat ze normaal deden. Soms worden ze dan onbeschoft en schelden ze medewerkers uit die hen aanspreken uit voor hoer of wensen je corona toe.”

Wat vind je ervan dat je baan nu aangemerkt wordt als essentieel?

“Het is te begrijpen want wij zijn de levensaders van de maatschappij, als supermarkt ben je de bron waar mensen hun eten en drinken halen. Het voelt ook apart. In de supermarkt heb je toch flink wat contact met mensen, dat vergroot ook de kans dat je besmet raakt. Als vakkenvuller vinden wij het normaal dat we ons werk moeten doen. Want zonder ons hebben mensen geen eten en drinken. Dat motiveert ons ook om het werk te blijven doen.

Bij onze supermarkt gaat het management gelukkig goed om met gezondheidsklachten. Als je een lichte hoest hebt kun je gewoon komen maar bij een lichte koorts moet je thuis blijven. Daar zijn ze nu ook makkelijker in dan dat ze eerst waren. Voor corona werd dan gevraagd of je toch niet kwam werken, nu kun je makkelijker thuis blijven. Ik hoor ook dat niet elke supermarkt daar even goed mee omgaat. Er zijn op dit moment niet meer mensen ziek dan normaal. zelf ben ik na de carnaval vier dagen ziek geweest normaal heb ik daar nooit last van. Maar gelukkig ben ik bijna nooit ziek en ben ik nu ook gezond.”

Wil je ons nog iets meegeven?

“Dat we elkaar moeten respecteren als we ergens naar toe gaan. We zijn een maatschappij en doen dit voor elkaar.”

Bedankt Daan voor het interview en het werk dat je doet!

Het bericht Hulde aan de Helden: Daan Pingen, Vakkenvuller verscheen eerst op PvdA Limburg.

“Als dit nog veel langer zo doorgaat, dan kiepert de helft van de ondernemers in dit dorp om!”

Deze hartenkreet van een Valkenburgse horecaondernemer vat het gevoel van een hele sector samen. Overleven wij deze crisis wel? De toeristisch recreatieve sector is in Zuid-Limburg alleen al goed voor 37.000 banen. We kunnen deze mkb-ers en werknemers niet in de steek laten.

Daarom riep de PvdA vandaag in het debat op tot een brief van de Limburgse politiek aan Den Haag voor een pakket aan extra maatregelen om de horeca, toerisme en recreatie arbeidsplaatsen in Limburg te redden.

Het bericht PvdA Limburg roept op tot gezamenlijk signaal naar Den Haag verscheen eerst op PvdA Limburg.