Poliflw

Roshano Dewnarain (17) is een jongeman die veel om handen heeft. Vwo-6 is net afgerond met een lijst met 16 vakken, waar normaal 9 volstaan. ‘Het is net geen cum laude’, verzucht hij. Zijn volgende stap is ook bekend: geneeskunde studeren aan de RUG en in de avonduren filosofie. Hij wil een bijdrage leveren aan de samenleving, maar de essentiële en existentiële onderliggende (levens)vragen zijn mogelijk veel interessanter. Nadenken over de wijze waarop de samenleving verbeterd kan worden.

Weten waar je het over hebt

Reeds op negenjarige leeftijd bracht Roshano ideeën naar voren bij zijn juf over de inrichting van het onderwijs. Met lichte verwondering kijkt hij terug op die tijd. ‘Er werd naar mij geluisterd, hoe jong ik ook was. Mijn ideeën werden door de school serieus genomen.’ Het groter geheel is ook van belang in de politiek. Politici hebben vooral kennis nodig, pas dan kun je alles overzien, een mening vormen en ventileren. Als negatief voorbeeld noemt hij Thierry Baudet, die onbewezen stellingen over de stikstofneerslag debiteert. Roshano begrijpt niet dat mensen (politici) iets beweren zonder van de hoed en de rand te weten: ‘De politicus is volksvertegenwoordiger en móet daarom kennis vergaren.’

Actief ‘baasje’

Roshano is bepaald geen stilzitter. Om er iets uit te lichten, zijn bedrijf ‘Hulp Bij Leren’. Het begon met enkele kinderen die van hem bijles kregen; toen ontdekte hij dat kinderen uit armere gezinnen niet in aanmerking komen voor bijlessen. Dat is veel te duur. Roshano vindt dat ieder kind gelijke kansen moet hebben in het onderwijs. Omdat het nog wel even duurt voordat het onderwijssysteem helemaal ten goede verandert, nam hij met zijn bedrijf contact op met enkele basisscholen en het Aletta Jacobs College in Hoogezand. Nu krijgen diverse kinderen uit probleemgezinnen de gelegenheid om tegen een zeer geringe vergoeding bijles te krijgen. Dit bedrijf wil Roshano verder uitbreiden met (ex-)medescholieren. Ondertussen denkt hij erover na hoe de onderwijsstructuren gewijzigd kunnen worden, zodat alle kinderen gelijke kansen hebben. En daarmee komt hij weer terecht bij ‘zijn’ filosofie en bij het middel om dit te realiseren: de politiek. Roshano beseft dat de politiek belangrijk is om iets klaar te krijgen, maar de politiek is het niet het allesomvattend bestuursorgaan. Ook daar wil Roshano ‘iets’ mee.

Hoe kom je bij GroenLinks?

‘Groen is de zorg voor natuur en aarde, links staat voor gelijke kansen en gelijkwaardigheid. GroenLinks benadert de samenleving generalistisch en heeft waarden die ik van jongs af aan meekreeg in de Hindoeïstische cultuur. Ik oriënteerde mij op de GroenLinks website van Midden-Groningen. Niet geheel toevallig ontmoette ik een van de commissieleden, Silvia Poel, en zij nodigde me uit voor het bijwonen van een fractievergadering. Sinds november bezoek ik deze regelmatig. Ik zeg daar niet zoveel, luister des te meer. Inmiddels ben ik de GroenLinks DMM (Digitale Media Manager) voor Midden-Groningen en verzorg alle digitale communicatiemiddelen. De content moet van een redactie komen die ik in het leven wil roepen. Zo leer ik ook meer van het politieke raadswerk. Ik heb inmiddels een plan gemaakt voor een digitale campagne, waarbij het er vooral om gaat veel mensen te bereiken.’ Zijn plan is het leven ingegaan met de ondertitel ‘informeren, in plaats van overtuigen’.

Jongeren aantrekken

In zijn korte tijd bij GroenLinks heeft hij onlangs een voorstel gedaan om jongeren meer te betrekken bij de samenleving. De aanleiding was de oproep aan jongeren van premier Rutte om ideeën te leveren voor de omgang met corona. GroenLinks Midden-Groningen pakt samen met Roshano de handschoen en benadert scholen, jongerenwerk en sportverenigingen. Digitale middelen spelen daarbij een doorslaggevende rol.

Wat boeit je niet?

De vraag is aan een leergierig iemand als Roshano niet besteed: ‘Het een vind ik interessant en het ander vind ik interessanter.’ Hij heeft zijn eigen visie op de mens. ‘Een belangrijke eigenschap - zeker voor een politicus - is het vermogen tot zelfreflectie. Plus: je moet hulp van anderen die meer kennis hebben dan jij, kunnen accepteren. Je hebt de ander nodig en je moet het samen doen.’ Wijze woorden van een zeventienjarige.

In een gemeente waar ruim een tiende van de bevolking een niet westerse migratie achtergrond heeft, kan het niet anders dan dat er gesproken wordt over discriminatie. We leven met z’n allen in het nuchtere noorden en mensen met een niet-witte huidskleur zijn hier maar schaars. Althans, je ziet ze meer in de randstad. Het wil daarom nog weleens gebeuren dat er door onze mensen gedacht wordt: ‘racisme… dat is hier toch niet? We hebben nauwelijks te maken met mensen met een migratie-achtergrond.’ Maar nee, juist in onze gemeente is het tegendeel waar. En juist daarom moeten we het onderwerp racisme bespreekbaar maken.

Het is een feit dat het grootste deel van de mensen met een niet westerse achtergrond in Midden-Groningen vaak laag geschoold is. Dat zie je al in het voortgezet onderwijs. Op elke willekeurige middelbare school zijn er haast altijd minder mensen van kleur in klassen van hogere niveaus te zien. De gevolgen hiervan zijn zichtbaar in het bedrijfsleven. Los van het feit dat werkgevers ook simpelweg selecteren op basis van naam, zijn veel mensen van kleur minder aantrekkelijk omdat ze de Nederlandse taal niet goed genoeg kennen. Thuis praatten ze geen Nederlands, omdat hun ouders nauwelijks kansen krijgen om de taal op te pakken, en op school in een VMBO klas is het er niet beter op geworden.

Dit zijn allemaal vormen van systematisch racisme, het racisme dat eigenlijk niet zichtbaar is, maar wel degelijk gebeurt. Verschrikkelijk. Zoals blijkt hebben mensen met een migratie-achtergrond vaak minder kansen dan oorspronkelijke Nederlanders. En ongelijke kansen, daar hebben wij de pest aan. We streven naar een inclusieve samenleving waarin de kansen gelijk verdeeld zijn. Racistische uitingen horen daar niet in thuis. En daar spreken wij ons tegen uit!

Zoals Jesse Klaver zei in zijn vlammende speech: we zien je. We zien je keer op keer gekwetst worden, omdat je een andere huidskleur hebt. We zien dat het systeem jou achterstelt. Niets doen is hier geen optie. Het is tijd voor erkenning. Het is tijd om je uit te spreken tegen racisme. Het is tijd voor verandering!

Zoals Jesse Klaver zei in zijn vlammende speech: we zien je. We zien je keer op keer gekwetst worden, puur omdat je een andere huidskleur hebt. We zien dat het systeem jou achterstelt. Niets doen is hier geen optie. Het is tijd voor erkenning. Het is tijd om je uit te spreken tegen racisme. Het is tijd voor verandering! 

In een gemeente waar ruim een tiende van de bevolking een niet westerse migratie achtergrond heeft, kan het niet anders dan dat er gesproken wordt over discriminatie. We leven met z’n allen in het nuchtere noorden en mensen met een niet-witte huidskleur zijn hier maar schaars. Althans, je ziet ze meer in de randstad. Dat kun je zien op de kaart hieronder. Het wil daarom nog weleens gebeuren dat er door onze mensen gedacht wordt: ‘racisme… dat is hier toch niet? We hebben nauwelijks te maken met mensen met een migratie-achtergrond.’ Maar nee, juist in onze gemeente is het tegendeel waar. En juist daarom moeten we het onderwerp racisme bespreekbaar maken.

Het is een feit dat het grootste deel van de mensen met een niet westerse achtergrond in Midden-Groningen vaak laag geschoold is. Dat zie je al op de middelbare school. Op elke willekeurige middelbare school zijn er haast altijd minder mensen van kleur in klassen van hogere niveaus te zien. De gevolgen hiervan zijn zichtbaar in het bedrijfsleven. Los van het feit dat werkgevers ook simpelweg selecteren op basis van naam, zijn veel mensen van kleur minder aantrekkelijk omdat ze de Nederlandse taal niet goed genoeg kennen. Thuis praatten ze geen Nederlands, omdat hun ouders nauwelijks kansen krijgen om de taal op te pakken, en op school in een VMBO klas is het er niet beter op geworden.

Dit zijn allemaal vormen van systematisch racisme, het racisme dat eigenlijk niet zichtbaar is, maar wel degelijk gebeurt. Verschrikkelijk. Zoals blijkt hebben mensen met een migratie-achtergrond vaak minder kansen dan oorspronkelijke Nederlanders. En ongelijke kansen, daar hebben wij de pest aan. We streven naar een inclusieve samenleving waarin de kansen gelijk verdeeld zijn. Racistische uitingen horen daar niet in thuis. En daar spreken wij ons tegen uit!

Zoals Jesse Klaver zei in zijn vlammende speech: we zien je. We zien je keer op keer gekwetst worden, omdat je een andere huidskleur hebt. We zien dat het systeem jou achterstelt. Niets doen is hier geen optie. Het is tijd voor erkenning. Het is tijd om je uit te spreken tegen racisme. Het is tijd voor verandering! 

In 2017 heeft de gemeenteraad van Hoogezand-Sappemeer besloten geen permanente bewoning op bungalowpark de Leine toe te staan. Wie toen dacht hiermee de finale oplossing bereikt te hebben, komt bedrogen uit. De fractie van GroenLinks had daar al voor gewaarschuwd. Er blijken grote fouten in het besluit gemaakt te zijn, Het persoonsgebonden overgangsrecht kan wettelijk niet worden omgezet in persoonsgebonden gedoogbeschikkingen en metingen hebben aangetoond dat geluidsoverlast van de Rietzoom geen rol speelt, mits de Rietzoom zich aan gemaakte afspraken houdt. Toch verandert er niets, in oktober zegt het college het besluit te repareren en alsnog een verbod in te stellen. Er zou daarover een nieuw raadsvoorstel komen, zodat de raad erover kon besluiten. In 2020 kwam dat toegezegde raadsvoorstel niet, wel een raadsbrief, waarmee de inbreng van de raad wordt gepasseerd. Binnen een jaar moeten bewoners hun woning verlaten, hoe te handhaven en welke sancties ongehoorzame mensen te wachten staat, is nog volstrekt onbekend. Uiteraard stuit deze gang van zaken op weerstand bij de bungalowbewoners. Donderdag 11 mei is op verzoek van Gemeentebelangen en VVD de zaak besproken in de raadscommissie. Volgens de fractie van GroenLinks heeft het college i n 2017 grote steken laten vallen en doet dat nu opnieuw. Een korte samenvatting van de inbreng van de GroenLinks fractie is hieronder te lezen.

De Procedure

Een nieuw raadsvoorstel is in oktober toegezegd, dat is een logisch en zorgvuldig gevolg van een mislukt raadsbesluit uit 1 mei 2017. Een reparatie is niet aan de orde, nieuwe besluiten moeten worden genomen door de raad en niet door het college. In 2017 was GroenLinks al tegen het genomen besluit, met de kennis van nu zou niemand dat besluit genomen hebben. GroenLinks heeft de stellige indruk dat het college alleen informatie selecteert die hun goed uitkomt en andere feiten, - zoals het geluid van de Rietzoom, dat geen rol meer hoeft te spelen - verdoezelt. In een vervolg traject is dan ook geen sprake geweest van een open of zorgvuldige communicatie met de bewoners, de ondernemers of de voltallige raad. De toezeggingen komt de wethouder niet na. De bewoners stellen diverse rechtsgangen in het vooruitzicht, met de bijhorende kosten en vertraging voor de gemeente, ook hieraan gaat het college voorbij.

Verzet bewoners de Leine

Bewoners van de Leine hebben langs diverse wegen hun ongenoegen kenbaar gemaakt, vele vragen gesteld en omissies in de raadsbrief aangegeven. Het bestuur van de Leine heeft na talloze gesprekken zijn vertrouwen in de gemeente opgezegd. Verwondert u dat, meneer de wethouder? GroenLinks snapt daar niets van. We weten zeker dat deze mensen het vertrouwen niet opgezegd hebben, vanwege het ingenomen standpunt van het college. Iedereen weet dat de Leine zich tot dusver uiterst coöperatief heeft opgesteld. Ook een eigenaar van een woning die er niet zelf woont, bepleit permanent wonen toe te staan, want dat komt de kwaliteit leefbaarheid van het park ten goede, het bespaart tonnen aan handhavingskosten en iedereen kan tevreden zijn. Zelfs deze oproep wordt genegeerd door de wethouder.

Het Rijk en de provincie

De raadsbrief gaat lijnrecht in tegen de ontwikkelingen op rijksniveau. Er ligt in Den Haag een aangenomen motie over wonen op recreatieparken, waarin een verruiming van de mogelijkheden voor permanent wonen wordt aangekondigd. De minister is hiermee bezig, wil uiteindelijk de gemeente meer beslisbevoegdheden geven. Bovendien over een jaar treedt de nieuwe omgevingswet in, daarin worden diverse keuzes gemakkelijker gemaakt. Het college weigert daarop te wachten. Waarom? Als permanent wonen op de Leine toegestaan wordt, is de invloed op het aantal toegewezen bouwcontingenten voor Midden-Groningen marginaal. Het is dwaas om daar veel gewicht aan toe te kennen. Het provinciaal beleid staat permanent wonen in een recreatiepark niet toe. Het college verschuilt zich hierachter en gaat daarbij volstrekt voorbij aan een opening die de provincie biedt. De provincie zal meewerken, indien de gemeente aantoont dat een functie wijziging in het belang is van een goede ruimtelijke ordening. Deze moeite heeft het college nooit genomen.

De Rietzoom (bistro, jachthaven en discotheek)

Wethouder de heer Boersma heeft in 2019 aangegeven dat geluidsmetingen hebben aangetoond dat het geluid geen probleem is voor permanent wonen. De Rietzoom hoeft in dat geval geen kosten extra te maken. De Rietzoom is gebonden aan het Activiteitenbesluit en vormt verder geen probleem. In 2017 werd daar abusievelijk anders over gedacht. De eigen advocaat van de gemeente, Yspeert, schrijft aan de gemeente over dagrecreatie en ondergeschikte horeca waarvoor de Rietzoom vergunningen heeft, dat hij twijfelt of de functie discotheek stand houd bij de bestuursrechter. We kunnen er kort over zijn, een disco heeft niets te maken met dagrecreatie, anders dan een terras, een bistro of een jachthaven. Bovendien, de nabijheid van de Rietzoom staat op geen enkele manier permanent wonen op de Leine in de weg, mits gehouden wordt aan het activiteitenbesluit.

Handhaving

Het meest frappante is wel dat bewoners nog een jaar hebben om te verhuizen, terwijl er nog geen enkele zicht is of de raad daarmee akkoord gaat, hoe handhaving geregeld wordt en welke sancties moeten volgen. Het is alsof het Rijk zegt: ´Je mag vanaf volgende week niet harder dan 100 km per uur op de snelweg rijden, we bedenken later nog wel hoe we dat gaan controleren en welke boete er op staat bij overtreding. De volksvertegenwoordigers hebben we daarbij verder niet nodig.´ Zonder iets geregeld te hebben stelt de wethouder in de raadsbrief al dat bij burgerlijke ongehoorzaamheid met dwangsommen geld zal binnen komen, om daarmee de handhavingskosten te financieren. De vraag van GroenLinks daarbij is: Hoe weet hij dat, terwijl er nog geen enkel protocol is vastgelegd? En hoe zit het bij handhaving met de privacy, de Europese AVG? Staat gemeente Midden-Groningen daar soms boven? De raadsbrief spreekt van een schamele 50.000 euro per jaar voor de handhaving. Behalve handhaving op de Leine, maar op alle recreatieparken in onze gemeente. Op andere parken – buiten Midden-Groningen is allang bekend dat handhaving op permanent wonen vrijwel ondoenlijk is en veel meer geld kost dan de gemeente ervoor wil uittrekken. Het zal veel meer gaan kosten en minstens vijfentwintig jaren achtereen (25 x 50.000 euro). Alsof de gemeente niet op allerlei fronten voor een gigantische bezuinigingsoperatie staat.

Tot slot

De raadsbrief biedt geen enkele oplossing voor welk probleem ook maar. Het is nodeloos ingewikkeld en kostbaar gemaakt, er wordt een eindeloos traject begonnen, gebaseerd op ongewisse gronden. De raad wordt ondanks toezeggingen buiten spel gezet. Al met al is het een onacceptabel geheel. Met een ander uitganspunt – permanent wonen toestaan op de Leine – kun je tot een oplossing komen, die dan veel goedkoper is. permanent zal zijn en iedereen gelukkig maakt. Het dossier zal gesloten kunnen worden.

 

Grijp de kans die de RES biedt

In de energie transitie scoort de provincie Groningen niet slecht ten opzichte van de andere provincies in Nederland. We kunnen trots zijn op de prestaties, aldus projectleider Mark Jager van de Regionale Energie Strategie (RES). Dat is natuurlijk geen verkeerd bericht, maar we moeten nu wel verder. Nederland wil af van het gas en andere fossiele brandstoffen, de CO2 moet drastisch verminderen, geheel conform het klimaatakkoord. De RES is in het leven geroepen om hier uitvoering aan te geven. Nederland is verdeeld in dertig regio’s, die elk een plan maken voor de RES. De provincie Groningen is een van deze regio’s. De gemeenteraad van Midden-Groningen behandelt het startdocument van de RES, levert kritiek en geeft aanvullingen. De fractie van GroenLinks heeft zo haar eigen ideeën en plaatst enkele kanttekeningen.

De inbreng van de fractie:

Grootschalig versus kleinschalig

De grootschaligheid van projecten (zon, wind en restwarmte) komen in het startdocument volop aan bod. Zolang er draagvlak is onder de bevolking en het Groninger landschap bovendien in tact blijft, is daar niet veel op tegen. GroenLinks mist in het document echter de aandacht voor kleinere (burger-)initiatieven. Een paar zonnepanelen op het dak tellen niet mee voor de RES, alleen projecten groter dan zestig panelen doen mee. Maar wanneer je als dorp, buurt of straat de handen ineen slaat, en gezamenlijk meerdere daken met panelen bedekt, dan tel je wel mee voor de RES. Het grote voordeel van zo’n coöperatie of stichting is de directe betrokkenheid van de burgers, immers zij zijn gezamenlijk eigenaar van zo’n project. Daar zou veel meer op ingezet kunnen worden.

Van boven opgelegd of van onderop

Uit het startdocument blijkt dat er weinig van onderop wordt bedacht, van buiten naar binnen zogezegd. Regie voeren door de overheid is prima, maar de ideeën en wensen van bewoners of bedrijven zouden een veel prominentere rol moeten krijgen, vindt GroenLinks. En wellicht nog belangrijker: de kosten van woningisolatie, de aanschaf van een warmtepomp of andere noodzakelijke investeringen moet voor iedereen betaalbaar blijven, wil je kunnen spreken van succes. Draagvlak wordt alleen bereikt wanneer inwoners naast de lasten ook de lusten krijgen van de energietransitie. Simpel gezegd, een Groninger gaat niet alleen investeren uit idealisme, maar wil tevens antwoord op de vraag: ‘Wat levert het mij op?’ Daar moet van begin af aan de nadruk op liggen, wil je een draagvlak creëren. In het RES-document kan daar nog wel een verbeteringsslag geslagen worden.

Een stap verder – integraal beleid

GroenLinks vindt de energietransitie uitermate belangrijk, maar zoals gezegd, deze moet van onderop gedragen worden, en tegelijkertijd betaalbaar blijven voor de burger. Het Rijk gaat over een jaar bepalen of Groningen voldoende doet. De GroenLinks-fractie wil echter nog een stap verder gaan, de ambities om de landelijke doelstellingen te halen zijn niet voldoende. Als de regio Groningen de (opgelegde) targets haalt is dat mooi, maar GroenLinks ziet tegelijkertijd ook kansen voor een duurzame economische groei met bijhorende werkgelegenheid. Gingen we in Groningen als makke schapen Nederland welvarend maken met ons gas – iedereen weet waartoe dat heeft geleid -; nu krijgen we de kans om Nederland te bedienen met fossielvrije energiebronnen. Daar liggen de kansen voor Groningen die we met beide handen moeten aangrijpen. Met goede investeringen kunnen we de energie-omslag benutten en de situatie in Groningen drastisch verbeteren. We praten dan over een integraal beleid met perspectief voor alle Groningers. Daarvoor is visie, lef en een goede communicatie noodzakelijk. Het draagvlak ontstaat dan vanzelf, want iedere inwoner profiteert er van.

De provincie Groningen scoort niet slecht ten opzichte van de andere regio’s in Nederland. We lopen voorop volgens de RES organisatie, aldus RES-projectleider Mark Jager. Dat is geen verkeer bericht, maar we moeten nu verder. Donderdag 5 maart behandelt de raad van Midden-Groningen het startdocument van de Regionale Energie Strategie (RES). Nederland is verdeeld in dertig regio’s, de provincie Groningen is een van hen. Elke regio maakt een document (een bod), waarin staat hoe men de CO2 reductie wil halen. De raad wordt gevraagd aanvullingen te oden op het startdocument. GroenLinks stelt wel haar prioriteiten

De inbreng van de fractie:

De grootschaligheid van energieopwekking staat in het document voorop. Grote zonneparken en clusters van windmolens. Zolang er draagvlak onder de bevolking is en het open Groninger landschap overeind blijft, is er niets tegen grootschaligheid. GroenLinks mist daarentegen aandacht voor kleinere (burger-)initiatieven. Een paar zonnepanelen op het dak tellen niet mee voor de RES. Maar wanneer je als dorp, buurt of straat de handen ineen slaat, en meerdere daken met panelen bedekt, dan kunnen ze meetellen voor de RES. Dan spreek je over projecten die groter zijn dan zestig panelen en doen dan mee. Zestig panelen is de ondergrens volgens RES-projectleider Mark Jager.

Wisselingen in de GroenLinks fractie. Tjerk van den Bos is 28 november geïnstalleerd als raadscommissielid. Hij vervangt Ger Zuiderveen, die de plaats van Mariët Bosman inneemt. Vanaf 27 februari neemt de fractie haar oorspronkelijke samenstelling weer aan.

ChristenUnie, Gemeentebelangen Midden-Groningen en de VVD stemden tegen, maar de GroenLinksmotie ‘Haalbaarheidsonderzoek Dag-programmering Onderwijs.’ is 17 oktober door de overige partijen overgenomen. Net als zoveel andere gemeenten heeft Midden-Groningen te kampen met grote tekorten in het sociaal domein. Bezuinigingen zijn noodzakelijk om de begroting toch sluitend te krijgen. Die bezuinigingen betekenen echter niet dat er een oplossing is gevonden waarmee de jeugdzorg ´gered´ is. Integendeel, er is een neerwaartse spiraal ingezet, veel preventieve maatregelen sneuvelen, waardoor er weinig licht gloort in de toekomst. GroenLinks wil met de motie een andere weg inslaan. In haar motie zijn niet de bezuinigingen leidraad, maar wordt een begin gemaakt die naar een mogelijke oplossing leidt. De toekomst wordt met een positieve blik tegemoet gezien. Voor verbeteringen (ook financieel) in het sociaal domein hoeft Midden-Groningen niet zelf het wiel uit te vinden, in Rotterdam zijn al goede meetbare resultaten geboekt met een zogenoemde ‘Dag-programmering’ binnen het onderwijs. De motie vraagt het College om een haalbaarheidsonderzoek te (laten) doen naar deze ‘Dag-programmering’ van het basisonderwijs. Kan dat ook in Midden-Groningen?

schoolprogramma = onderwijsprogramma + dag-programmering

Het reguliere schoolprogramma wordt met een aantal activiteitsuren uitgebreid, dat is essentieel voor het project: ‘Dag-programmering’. Deze uren zijn voor alle groepen in het primair onderwijs. Ze kunnen zowel binnen als buiten school worden gerealiseerd, op verschillende tijdstippen. Met de ‘Dag-programmering’ worden de onderwijsresultaten en de sociaal-emotionele vaardigheden verbeterd. Onder meer door inzet op de cognitieve vakken, en extra aandacht voor de fysieke en psychische ontwikkeling van de schoolkinderen. Daarnaast bevorderen de extra uren de culturele ontwikkeling. De scholen houden zelf de regie, stellen zelf het programma-ontwerp op en de gemeente betaalt uiteindelijk de extra kosten. Een voordeel van de Rotterdamse werkwijze is de ont-zorging van de (jeugd)hulpverlening en andere professionals, waarmee op den duur een besparing optreedt in het sociaal domein.

Geldstromen

Het project zal op den duur geld besparen, middelen die anders aan de jeugdzorg besteed moeten worden. Voor het zo ver is, moet er eest geïnvesteerd worden. Het gevraagde haalbaarheidsonderzoek, in samenwerking met het onderwijs, moet uitwijzen op welke wijze het Rotterdams project in Midden-Groningen uitgevoerd zou kunnen worden. Als de Dag-programmering wel degelijk zinvol is in onze gemeente – de verwachtringen zijn positief – moet er (subsidie-)geld gevonden worden om de eerste stappen te kunnen zetten. Het Nationaal Programma Groningen, dat niet expliciet bedoeld is voor het opvullen van gaten die de overheid laat vallen, is zo’n mogelijke geldbron. In Rotterdam zijn andere fondsen aangeboord voor de financiering, wellicht zijn er voor Midden-Groningen ook andere betalingsmogelijkheden. Uiteindelijk zullen de investeringen meer opleveren, dan de bezuinigingsvoorstellen die het college nu voorstelt.

Spiraal omhoog

De GroenLinks-motie biedt weliswaar geen acute oplossing voor de financiële problematiek, maar is zeer de moeite waard om de neerwaartse spiraal om te buigen. Onderwijswethouder Drenth is wel enthousiast over het GroenLinks idee, maar benadrukt dat de uitvoering van de motie ‘van onderop’ moet komen, hij zal met het onderwijs overleggen of er voldoende animo is. Met die opmerking kan de GroenLinks fractie goed leven, immers de uitvoering van de Dag-programmering is sterk afhankelijk van de inzet van de juffen en de meesters. Deze mensen moeten op hun beurt weer voldoende ondersteund worden door ouders en vrijwilligers. Met voldoende draagvlak kan er een kanteling plaatsvinden in de bezuinigingsspiraal.