Dat het landelijk beleid dichtbij kan komen en in je gemeente een rol kan gaan spelen hebben we gemerkt; Amersfoort ligt om de hoek en het geworstel en verdriet om en rondom uitzetting van Howick en Lili naar Armenië was pijnlijk en tenenkrommend. Dit valt allemaal niet uit te leggen. De procedure kan veel te lang duren en heeft door de invulling en uitvoering van het meewerkcriterium Kafkaiaanse proporties aangenomen.
Als fractie hebben we gekeken naar een plan B. Wat kunnen we wel doen als raad of als fractie? Wij zijn uitgekomen op een brief die willen sturen naar staatssecretaris Halbers en naar onze fracties ChristenUnie en SGP in Den Haag. Deze brief zullen we vanavond versturen. Hieronder kunt u de tekst van deze brief lezen:
Hooggeachte heer/mevrouw,
Landelijk, en in sommige gemeenten in het bijzonder, is commotie ontstaan rondom kinderen die uitgezet worden terwijl ze in Nederland geworteld zijn. Ook in de raad van de gemeente Nijkerk hebben wij onze ernstige zorgen hierover. Om die reden willen wij twee zaken onder uw aandacht brengen.
In de eerste plaats gaat het over de uitvoering van het Kinderpardon en specifiek de toepassing van het zogenoemde meewerkcriterium. Wij begrijpen dat van de aanvragen die op grond van deze regeling zijn gedaan 98 procent is afgewezen. Dit kan toch niet de oorspronkelijke bedoeling zijn geweest van de wetgever. Daar komt bij dat ook Nederland het Kinderrechtenverdrag heeft geratificeerd. Als wij nu zien hoe het Kinderpardon uitgevoerd wordt lijkt dit ernstig met elkaar in contrast te staan. Unicef geeft aan dat zij meerdere malen deze problematiek heeft aangekaart, maar moet concluderen dat er tot op heden geen bereidheid is om dit te veranderen.
In Nijkerk zijn wij (nog) niet met de gevolgen geconfronteerd die dit lokaal kan hebben, maar dat kan snel veranderen. Wij maken ons zorgen over de gevolgen die dit in de samenleving teweeg kan brengen.
Wij doen een oproep om naar de wijze van uitvoering van deze regeling te kijken.
Het tweede punt dat wij onder uw aandacht willen brengen is het feit dat steeds weer nieuwe kinderen te maken krijgen met dusdanig langdurige procedures dat deze kinderen en de gezinnen waar zij deel vanuit maken niet binnen 5 jaar weten waar zij definitief aan toe zijn. Als gevolg daarvan kunnen ook zij na verloop van tijd weer worden aangemerkt als kinderen die in Nederland geworteld zijn.
Wij dringen er om die reden bij u op aan ook kritisch te kijken naar de maximale duur van de procedure van een aanvraag voor een verblijfsvergunning.
Gelet op de gevoeligheden op dit onderwerp en de gevolgen op persoonlijk en maatschappelijk vlak wensen wij u veel wijsheid toe bij het maken van de juiste afwegingen.
