Poliflw

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de verduuzaming van de financiële sector. Vier Kamerleden van vier verschillende partijen schreven daarover een opiniestuk. 

Ook deze zomer was er een van uitersten. Nog nooit werden zoveel tropische dagen achter elkaar geteld. De weekgemiddelde maximumtemperatuur was het hoogste sinds de start van de metingen in 1901 en de neerslagtekorten liepen net als in 2018 in sommige regio’s op tot boven de 300 millimeter. Het agrarische verdienmodel voor dit jaar loopt, door onder meer een combinatie van droogte, hitte en soms beperkte irrigatiemogelijkheden, een flinke knauw op.

Zo is de klimaatschade aan de omzet van boeren dit jaar exemplarisch voor iets waar toezichthouders ons sinds enkele jaren voor waarschuwen: financiële risico’s door gebrekkige verduurzaming. Dat is een tweeledig gevaar. Enerzijds zullen klimaatverandering en biodiversiteitsverlies schade toebrengen aan verdienmodellen. Denk aan een boer die niet langer aan zijn kredietverplichtingen kan voldoen door langdurige droogte. Anderzijds lijden financiële instellingen verliezen als ze gebrekkig anticiperen op de aanstaande verduurzamingstransitie, door te blijven investeren in technologieën die uitgefaseerd worden.

Voor uw instellingen is dit verhaal gelukkig niet nieuw. Verschillende banken, pensioenfondsen en verzekeraars experimenteren met meetmethoden om duurzaamheidsrisico’s in kaart te brengen en rapporteren hierover. Daarnaast committeert de gehele financiële sector zich aan het Klimaatakkoord, waarmee ze belooft een bijdrage te leveren aan Parijs. Ook toezichthouders zitten bepaald niet stil. Nederland loopt op dit gebied dan ook internationaal voorop. 

Er is desalniettemin geen aanleiding om achterover te leunen. De blik op wat er al gebeurt, moet niet afleiden van de visie op waar we naartoe moeten. Dat eindpunt ligt immers nog ver weg. Zo ging in 2018 80%-95% van de nieuwe energie-financieringen die uw sector aanging naar de fossiele industrie. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat uw instellingen onvoldoende grondig rapporteren over hun materiële duurzaamheidsrisico’s. En hoewel het Klimaatakkoordcommitment ‘een bijdrage’ expliciteert, brengt ons dat nog niet zomaar bij de daadwerkelijke reductie in 2030 die nodig is om Parijs te halen.

Het beheersen van duurzaamheidsrisico’s is niet enkel aan de sector zelf, maar zeker ook een politieke verantwoordelijkheid. Met de politiek als hoeder van het klimaatbeleid, en als aanjager en ondersteuner voor de financiële sector. Die eerste verantwoordelijkheid is genomen met de klimaatwet en het klimaatakkoord. Die laatste verantwoordelijkheid kan nu scherper ingevuld worden. Daar doen wij voorstellen toe in onze initiatiefnota over de verduurzaming van de financiële sector, waarover we vandaag met de Tweede Kamer en het kabinet in debat gaan. Jullie zijn uitgenodigd in de toekomst het gesprek tussen sector en politiek samen verder te brengen.

Wij roepen u op uw beurt op om uw ambities en commitment sneller om te zetten in actie. Kom met concrete plannen om de CO2-impact van uw portefeuille in 2030 met 55% terug te dringen. Geef inzicht in het ‘klimaatpad’ van uw huidige portefeuille. Wacht niet tot 2022 met het publiekelijk maken van reductiedoelstellingen als dat niet nodig is. Zet waar mogelijk uw middelen in om kennis te delen en achterblijvers aan te sporen. En gebruik ons duwtje in de rug om grondiger over duurzaamheidsrisico’s te rapporteren. Alleen zo brengen we de verduurzaming van de financiële sector in de juiste versnelling.

Bart Snels (GroenLinks), Joost Sneller (D66), Eppo Bruins (ChristenUnie) & Evert-Jan Slootweg (CDA)  

 

GroenLinks en D66 stellen voor om 2023 uit te roepen tot herdenkingsjaar slavernij. Dat jaar is het honderdvijftig jaar geleden dat de slavernij in Nederland ten einde kwam. De bedoeling is om dat jaar extra aandacht te besteden aan de afschaffing van de slavernij en het Nederlandse slavernijverleden door middel van tentoonstellingen, voorstellingen, debatten en aandacht in onderwijs en media. Dit jaar werd op vergelijkbare wijze 75-jaar bevrijding gevierd.

Slavernij werd formeel afgeschaft in Nederland op 1 juli 1863. Maar om te voorkomen dat de Nederlandse plantages plotseling stil zouden vallen werd per wet geregeld dat tot slaaf gemaakten nog tien jaar onder ‘bijzonder toezicht’ van de staat werden gesteld om het werk op de plantages te blijven uitvoeren. In de praktijk was de slavernij in Nederland dus pas in 1873 ten einde, nu bijna honderd vijftig jaar geleden.

De inhoud van het herdenkingsjaar zou in het voorstel van GroenLinks en D66 mede moeten worden vormgegeven door een brede coalitie van instellingen en stichtingen zoals bijvoorbeeld NiNsee en The Black Archives die al jaren aandacht vragen voor het Nederlandse koloniale verleden. Ook opening van het Nationaal Slavernijmuseum dat op dit moment in Amsterdam wordt ontwikkelt wordt zou deel uit kunnen maken van het herdenkingsjaar.

‘Ik zie je’ is na ‘ik hou van je’ misschien wel het belangrijkste wat je tegen iemand kunt zeggen.

Maar hoe vaak zeggen we het eigenlijk? Wanneer heb jij het tegen iemand gezegd? Ik zie je. Ik hoor je. Wanneer hoorde je dat voor het laatst? Geen plan, niet al het geld van de wereld, geen debat kan daar tegenop. Erkenning.

Het gemis van mijn moeder, is niet het gemis van een lichaam, van een fysiek zijn. Het is het gemis van de vrouw die mij altijd zag zoals ik werkelijk ben. Altijd. Gezien worden zoals we zijn. We hebben allemaal nodig. Mensen die strijden die strijden tegen racisme, mensen die werken in de zorg. Nu zien we ze, nu zijn het helden, maar dat waren ze altijd al. En onze samenleving kent zoveel meer helden, die zijn wegbezuinigd, genegeerd, verstopt. Onderwijzers, kunstenaars, politie agenten, schoonmakers, klimaatactivisten, mensen die strijden tegen racisme. We zien jullie. 

Woorden kunnen krachtiger zijn dan duizend zwaarden, woorden kunnen inspireren en aanzetten tot grootse daden, maar woorden mogen nooit leeg zijn. Als je mensen werkelijk ziet, dan betekent dat ook iets voor je daden.

Nederland heeft nu massaal gezegd tegen de mensen in de zorg: ik zie je. Dat zijn woorden van hoop. Maar deze woorden blijven leeg als je niets doet aan de werkdruk en onderwaardering. Daarom moet de zorg niet alleen een bonus krijgen voor hun harde werk tijdens Corona, maar structureel betere beloning omdat hun goede werk ook structureel is. Nederland ziet eindelijk de waarde van schoonmakers, mensen in de distributie centra, vakkenvullers. Eindelijk is duidelijk wat de echt cruciale beroepen van onze samenleving zijn. Maar als we deze mensen echt zien, dan zie we hun struggle om rond te komen. Dan geef je geen miljarden aan multinationals, dan verhoog je het minimumloon.

Na de immense Klimaatprotesten van vorig jaar zei de regering eindelijk: de aanpak van klimaatverandering is prioriteit. Maar als je het geluid van de klimaatgeneratie echt hoort, dan accepteer je niet langer dat grote vervuilende bedrijven niet hoeven te betalen. Dat de CO2-heffing wordt afgezwakt, dat het vliegverkeer weer moet gaan groeien, dan zoek je in de coronacrisis geen reden om een stapje minder doen, maar zet je een tandje bij. 

Ik vind het een groot compliment waard dat Mark Rutte eindelijk erkent dat er sprake is van institutioneel racisme, al wil hij het niet zo noemen. Die woorden inspireren, maar moeten ook aanzetten tot grootse daden. In deze maand van Keti Koti kan hij, als premier van alle Nederlanders, deze woorden betekenis geven door namens Nederland excuses te maken voor het slavernijverleden. Want een sorry voor toen, is zoveel meer dan een excuus. Je kan alleen verder met de toekomst als wij ons verleden erkennen. Het is de sterkst denkbare erkenning van de pijn van velen. Het zegt: ik zie je.

Corona heeft ons de wereld op een andere manier laten zien. Dat betekent dat we niet terug kunnen naar hoe het was. Niet terug kunnen naar bezuinigen op de zorg, de politie en het onderwijs, cultuur. Niet terug kunnen naar ongeremd de wereld over vliegen. Niet terug kunnen naar bedrijven die in goede tijden alle winst houden en in slechte tijden de rekening bij gewone mensen ophouden. Niet terug kunnen naar wegkijken van racisme.

En laat niemand je vertellen dat je moet wachten. Wachten tot het wél uitkomt om te demonstreren. Wachten tot het wel uitkomt om klimaatverandering aan te pakken. Wachten tot het juiste moment om de bio industrie af te schaffen. Wachten tot KLM is gered voordat we de zorg kunnen belonen. Wachten tot we de culturele sector kunnen redden. De vraag om te wachten, is een excuus van de gevestigde orde om niet te hoeven veranderen.

De tijd van wachten is voorbij. En die grote verandering kunnen we niet over laten aan de mensen en aan de partijen die de wereld van voor Corona gemaakt hebben. Daarom ben ik erop gebrand om GroenLinks voor het eerst een regering in te leiden. Samen met onze linkse en progressieve bondgenoten van PvdA, SP en D66. Omdat onze beweging de beste garantie is dat we niet teruggaan naar hoe het was, terug naar de status quo.

Wij zijn de beste garantie op verandering.

Vijf jaar geleden begon ons avontuur. Vier zetels, geen geld, een uphill battle. We voelden ons een start up, knoopten de eindjes aan elkaar en bouwden op creativiteit, vastberadenheid en branie misschien wel de mooiste campagne uit de Nederlandse geschiedenis. Hoe anders is het nu. We besturen in meer dan 100 steden, leveren de burgermeester van onze hoofdstad, zitten in driekwart van de provinciale besturen. Voor onze organisatie werken inmiddels meer dan 100 mensen en in de tweede Kamer heb ik 13 collega’s.

Maar met al dit waar we hard voor hebben gewerkt en wat we de afgelopen jaren hebben verdiend gaan we niet de volgende verkiezingen winnen. De kracht van onze campagne begint bij creativiteit, vastberadenheid & branie. De kracht van onze campagne ben jij. De kracht van onze campagne is dat wij een beweging zijn die staat voor een visie die durft in te gaan tegen de status quo. Die gelooft dat grote bedrijven de rekening moeten betalen, niet gewone mensen. Die gelooft dat de aanpak van klimaatverandering niet een optie, maar noodzaak. Die gelooft dat Nederland zich niet moet verstoppen achter de dijken, maar een leidende rol in de wereld moet spelen. Die gelooft dat ieder mens gelijk geschapen is, maar vooral gelijke behandeling verdient. Dat is wie wij zijn.

Wij staan ergens voor. Dat maakt ons gehaat, en het maakt ons geliefd. Het maakt mij trots om onderdeel te zijn van deze beweging. Vol dankbaarheid aanvaard ik vandaag opnieuw het lijsttrekkerschap van GroenLinks.

Ik voel me door jullie gezien en ik wil dat jij weet dat ik je zie. Wij gaan de verkiezingen winnen. Niet voor onszelf, maar voor iedereen die zich genegeerd en ongezien voelt. Voor de klimaatgeneratie. Voor de vaders en moeder die de eindjes aan elkaar moeten knopen. Voor de helden van de zorg. Voor de strijders tegen racisme. Voor kunstenaars. Voor jongeren die tegen muren oplopen. Voor alle harde werkers van Nederland. 

Wij horen bij elkaar.

Samen zijn wij één beweging.

Ik sluit af met de voor mij belangrijkste levensles. De woorden waarmee ik mijn aanvaardingsspeech vijf jaar geleden afsloot. En het credo dat mij op de moeilijkste momenten in beweging houdt en ons ook bij de volgende verkiezingen naar de overwinning zal leiden. Het enige wat tussen jou en je dromen staat is je angst om te falen. Laat die angst los en alles is mogelijk. 

Wij gaan Nederland veranderen. 

 

D66 en GroenLinks willen van thuiswerken een recht voor werknemers maken.

GroenLinks-Kamerlid Paul Smeulders: ‘Vanwege deze crisis werken we massaal thuis. We missen het praatje bij de koffie-automaat, en inmiddels zelfs onze ‘vaste’ flexplek. Maar voor sommigen is het thuis werken ook een verademing. Even ongestoord kunnen werken, niet elke dag in de file of in een overvolle spitstrein, en de ruimte hebben om je werktijden flexibel in te delen. Die ruimte moeten we ook na deze crisis kunnen behouden. Voor een meer ontspannen samenleving is het fijn als je zelf je werktijden en werkplek kan kiezen. We willen dus graag de mogelijkheden hiervoor verruimen’. 

Op afstand samenwerken

Thuiswerken kwam al wel voor, maar door de huidige crisis is bijna de helft van de werkenden meer gaan thuisweken. Waar we hiervoor het idee hadden dat je voor een vergadering toch echt op kantoor moest zijn, blijkt het nu heel goed online te kunnen. Samenwerken op afstand aan een tekst kan prima en er wordt zelfs digitaal geborreld. Hele werkplekinrichtingen worden van kantoor gehaald en thuisbezorgd. Ondernemers springen in op de huidige situatie met thuiswerkpakketten, online sportlessen en attenties voor medewerkers. Het internetverkeer bereikte een recordpiek, maar de netwerken kunnen het nog goed aan. Kortom: Nederland blijkt heel goed massaal thuis te kunnen werken.

Veel voordelen

Het grootste deel van de thuiswerkers gaat het goed af. Laten we dus van thuiswerken een blijvertje maken. Meer thuiswerken kan echt niet in alle sectoren en hoeft ook zeker niet voor vijf werkdagen in de week. Het kan immers nooit het contact tussen mensen vervangen. Maar meer vanuit huis werken levert ook heel veel voordelen op. Files zijn verdwenen: net als de hyperspits in het openbaar vervoer. Ook biedt thuiswerken kansen voor het meer in balans brengen van werk en privé doordat je geen reistijd meer hebt. Vanuit huis werken maakt het makkelijker je eigen werkdag in te delen en zorgt voor meer tijd voor sport, hobby’s en je gezin. En misschien zorgt het thuiswerken ook wel voor meer concentratie op je werk dan in een kantoortuin.

D66-Kamerlid Steven van Weyenberg: ‘De afgelopen weken is een groot deel van werkend Nederland noodgedwongen in één keer volledig van uit huis gaan werken. Het blijkt dat we thuis vaak net zo veel, of zelfs meer, gedaan krijgen als op kantoor. Niemand zat op de coronacrisis te wachten, en we doen er alles aan om deze situatie zo snel mogelijk achter ons te krijgen. Maar laten we van thuiswerken een blijvertje maken. We hebben de koudwatervrees overwonnen. De techniek kan het aan. En het is goed gebleken voor de werknemers, werkgevers en het milieu. Wat ons betreft verankeren we het recht om thuis te werken, voor wie dat kan, in de wet.’

Veel mensen ervaren deze voordelen nu ook en ruim een kwart van de thuiswerkers verwacht na de coronacrisis ook vaker thuis te gaan werken. Daarnaast zullen we het thuiswerken nog wel even nodig hebben als onderdeel van de “anderhalvemetersamenleving” en wordt het alleen maar makkelijker als straks de kinderen weer naar school gaan.

D66 en GroenLinks daarom de volgende concrete voorstellen:

Maak van thuiswerken een wettelijk recht. Zo bevorderen we dat het straks veel normaler wordt om een deel van de tijd thuis te werken en zorgen we ervoor dat het standaard onderdeel van gesprek wordt op de werkvloer. Nu mag je als werknemer een verzoek indienen om thuis te werken, maar hoeft de werkgever alleen met je in gesprek over of thuiswerken mogelijk is. D66 en GroenLinks willen dat een verzoek tot thuiswerken net zo behandeld moet worden als een verzoek tot aanpassing van je werktijd: een werkgever kan dan alleen weigeren als het echt niet mogelijk is. Zorg ervoor dat thuiswerkplekken ook voldoen aan de eisen voor arbeidsomstandigheden. Iedereen moet ook thuis zonder klachten kunnen werken. Geef daarom hetzelfde belastingvoordeel voor de inrichting van de werkplek thuis als voor de inrichting op kantoor. Bijvoorbeeld door de werkgever fiscaal te stimuleren om voor een goede werkplek thuis te zorgen. Roep werkgevers en werknemers op om ook aan de cao-tafel en bij functioneringsgesprekken aandacht te besteden aan de optie om thuis te werken. Welke voorzieningen zijn daarvoor nodig? Wat willen werknemers en hoe kan dat mogelijk worden gemaakt? Op de werkvloer moeten afspraken worden gemaakt om thuiswerken mogelijk te maken. Breng in kaart wat de huidige belemmeringen zijn in wet- en regelgeving om thuis te werken. Alle wetgeving op het gebied van fiscaliteit, maar ook bijvoorbeeld voor arbeidsomstandigheden is oorspronkelijk gebaseerd op het oude werken. Door goed in beeld te brengen waar nog mogelijke drempels zitten om thuiswerken mogelijk te maken, kunnen we deze beter aanpakken.

De ervaringen die zijn opgedaan met afstandsonderwijs tijdens de corona-crisis, worden ingezet voor de aanpak van langdurig thuiszittende leerlingen. Een Kamermeerderheid steunt het voorstel van GroenLinks hiervoor.

"Thuiszitters" zijn kinderen en jongeren die zonder onderwijs thuis zitten. Het lukt hen niet om mee te doen aan regulier of speciaal onderwijs, bijvoorbeeld vanwege psychische - of gedragsproblemen of om andere redenen. Ondanks alle inspanningen blijft het aantal thuiszitters stijgen. Bijna 5.000 leerlingen zijn vorig jaar meer dan drie maanden niet naar school geweest.

“Alle kinderen hebben recht op onderwijs. Deze kinderen en hun ouders hebben maatwerk nodig”, zegt Tweede Kamerlid Lisa Westerveld.

De Kamer wil nu de ervaringen van de afgelopen periode gebruiken om maatwerk mogelijk te maken.

“Hoewel de tijd waar we inzitten naar is, hebben we enorm mooie voorbeelden gezien van wat er mogelijk is”, aldus Westerveld. “Elk kind dat kan worden geholpen met afstandsonderwijs is er één.”

Westerveld prees in het onderwijsdebat in de inzet van personeel in alle onderwijsinstellingen.

“Iedereen heeft keihard gewerkt om onderwijs en opvang zo goed als mogelijk door te laten gaan. In deze onvoorspelbare tijd, met alle onzekerheid die erbij komt kijken, en soms met gebrekkige ondersteuning. Dit schept enorm veel vertrouwen, ook in de tijd die we met elkaar tegemoet gaan.”

D66, VVD, PvdA, SP en PvDD hebben het voorstel van GroenLinks mede ondertekend. De stemming is 6 mei.  

 

 

De financiële sector is niet goed voorbereid op de gevolgen van klimaatverandering en dat brengt grote financiële risico’s met zich mee.

Banken, verzekeraars en pensioenfondsen investeren nog steeds miljarden in de fossiele sector, terwijl nationaal en internationaal klimaatbeleid ervoor zorgt dat deze investeringen hun waarde zullen verliezen.

GroenLinks Tweede Kamerlid Bart Snels: ‘Als de Coronacrisis ons iets leert dan is het dat risico’s van buiten de financiële sector de financiële stabiliteit ernstig kunnen bedreigen’. GroenLinks dient daarom samen met D66, ChristenUnie en CDA een initiatiefnota in om de risico’s van klimaatverandering voor de financiële sector aan te pakken.

Een groot deel van de investeringen is nog niet in lijn met de klimaatdoelstellingen van Parijs. In 2018 ging meer dan tachtig procent van de investeringen in de energiesector naar de fossiele industrie. Deze investeringen zijn risicovol, want zullen hun waarde in de toekomst gaan verliezen. Dan komen financiële instellingen in problemen.

Banken, verzekeraars en pensioenfondsen zijn daarnaast kwetsbaar voor fysieke klimaateffecten. Zo hebben Nederlandse financiële instellingen voor bijna 100 miljard euro geïnvesteerd in bedrijven die actief zijn in gebieden met een groot risico op extreme waterschaarste. Ook zullen verzekeringsrisico’s toenemen door toekomstige toename van extreem weer. De politieke conflicten die ontstaan als gevolg van klimaatverandering vergroten de stabiliteitsrisico’s.

De grote financiële risico’s van klimaatverandering worden momenteel nog te weinig in kaart gebracht, net zoals financiële markten 15 jaar geleden geen inzicht hadden in de risico’s van gebundelde hypotheken. 

In het plan doen GroenLinks, D66, ChristenUnie en CDA een reeks voorstellen om de financiële sector te verduurzamen, zodat ook toekomstige generaties kunnen vertrouwen op een solide financieel systeem. De partijen stellen onder andere voor wetgeving met betrekking tot transparantie van financiële instellingen aan te scherpen, zodat meer bekend worden over welke risico’s instellingen lopen en hoe ze deze beheersen. De initiatiefnemers willen dat banken geleidelijk aan hogere buffers opbouwen met betrekking tot duurzaamheidsrisico’s.

Bart Snels: “We zijn blind voor klimaatrisico’s. Als we die niet gaan meewegen, dan kunnen we na de Coronacrisis zomaar in een financiële klimaatcrisis belanden. Dat kunnen en moeten we voorkomen.” 

 

D66 Kamerlid Joost Sneller: ‘De huidige Coronacrisis moet ons de ogen openen voor de gevolgen van de klimaatcrisis, die we al lange tijd zien aankomen. In dit soort tijden is de financiële sector extra kwetsbaar. Als de sector nu verduurzaamt, dan plukken we daar straks de vruchten van als samenleving.’

 

Bruins, Kamerlid ChristenUnie: ‘De financiële sector is niet goed voorbereid op een noodzakelijke en door velen gewenste groene toekomst. Met deze voorstellen geven we banken een ferme duw in de rug om de transitie naar een duurzame economie goed vorm te geven.’ 

 

Evert-Jan Slootweg, Kamerlid CDA: “Door de juiste prikkels in te bouwen levert de financiële sector een bijdrage aan duurzame productie door het bedrijfsleven. Veel Nederlandse financiële instellingen doen dit al. De voorstellen in de nota versterken dit.”

 

De veiligheid voor arbeidsmigranten moet uiteraard evenveel worden gewaarborgd als van andere werknemers. Dat vindt Paul Smeulders van GroenLinks. Een Kamermeerderheid schaarde zich achter zijn voorstel om hierop strenger toezicht te houden.

“De Corona-maatregelen gelden voor iedereen. Het is stuitend wanneer werkgevers de veiligheid van buitenlandse medewerkers niet respecteren. De inspectie moet hierop meer gaan toezien”, zegt Paul Smeulders.

De afgelopen tijd kwamen verhalen naar buiten over buitenlandse werknemers die in onveilige omstandigheden werken. Zij moeten doorwerken als zij zich ziek voelen, verblijven in krappe onderkomens en moeten dicht op elkaar in busjes naar hun werkplek.

Smeulders: “Arbeidsmigranten zijn in deze situatie extra kwetsbaar. Juist daarom verdienen ze extra bescherming”.  

De situatie van arbeidsmigranten werd gisteren besproken tijdens een wetgevingsoverleg met minister Koolmees over het economisch noodpakket voor de corona-crisis. CDA, D66, ChristenUnie, SP en PvdA tekenden mee met de motie van GroenLinks.

De maatregelen om de corona-pandemie in te dammen zijn zwaar, maar noodzakelijk. In deze crisis is de belangrijkste oproep aan ons allen die van solidariteit. Het is mooi en bewonderenswaardig dat zoveel mensen in Nederland de richtlijnen opvolgen, en bijdragen aan het bestrijden van deze crisis. Niet alleen omwille van henzelf, maar vooral ook ter bescherming van anderen.

Dat zegt partijleider Jesse Klaver naar aanleiding van de maatregelen die zijn afgekondigd in de strijd tegen corona.

“Deze periode vraagt veel van iedereen. Het is een periode van angst en van zorgen. Van groot leed voor mensen die ernstig ziek worden, mensen die naasten verliezen. En van duizenden kleine tragedies: bruiloften die niet door kunnen gaan. Begrafenissen waarin we elkaar niet de troost kunnen bieden die we zouden willen geven. Kinderen die hun verjaardagsfeestje niet kunnen vieren. We komen hier bovenop, als we elkaar steunen en oog houden voor elkaar.”

Solidariteit Het Covid-19 virus dat corona veroorzaakt heeft de hele wereld in een crisis gebracht. Ook ons land is zwaar getroffen. De crisis en de maatregelen hebben impact op ieders leven. Maar vooral ouderen en mensen met een slechte gezondheid lopen het grootste risico om ernstig ziek te worden.

“De zwaksten in de samenleving worden het meest geraakt door dit virus. Deze crisis vraagt om solidariteit. Solidariteit van jongeren naar ouderen. Solidariteit met onze chronisch zieken. En solidariteit met andere landen, die ook zwaar getroffen zijn door dit virus.”

Corina heeft niet alleen een impact op de volksgezondheid. Ook de economische gevolgen zijn  enorm. Want dit betekent ook een terugval in inkomsten en in werkgelegenheid. Kleinere bedrijven met weinig vet op de botten worden als eerste hard geraakt. En ook veel zzp-ers, flexwerkers, mensen met nul-urencontracten zitten ineens zonder inkomsten. Voor mensen in de culturele sector - kunstenaars, makers en musici - worden optredens, tournees en exposities afgezegd.

Oog voor economische gevolgen “Het kabinet roepen wij op: zorg voor economische solidariteit. Heel goed dat het voorstel van D66 en GroenLinks voor een steunfonds voor de culturele sector wordt uitgevoerd. Maar kijk ook naar andere sectoren en onderzoek de mogelijkheid om deeltijd WW uit te breiden”

Met name is het belangrijk om oog te hebben voor de mensen in de publieke sector: zorgverleners, de agenten, leraren en alle andere mensen die in deze sectoren werken, zoals assistenten en schoonmakers. Zij zijn onontbeerlijk om deze crisis te boven te komen.

Lof en waardering  “Deze crisis maakt pijnlijk duidelijk op wie de samenleving draait, op welke beroepsgroepen de premier een extra beroep moet doen. Het zijn al die mensen die werken in de zorg. En leraren en leraressen. Het zijn de mensen die werken in sectoren waar jarenlang enorm op bezuinigd is, maar die er nu voor ons zijn. We moeten ervoor zorgen dat zij zo goed mogelijk hun werk kunnen doen en hen ondersteunen waar mogelijk is. Zij verdienen alle lof en waardering voor het werk dat zij doen.”

Nieuwe handelsverdragen mogen geen negatief effect hebben op klimaat en op dierenwelzijn. GroenLinks-Kamerlid Isabelle Diks stelt dat deze week voor bij de behandeling van CETA.

De kans is groot dat wij het eerste Europese land worden dat zal besluiten om CETA, het omstreden handelsverdrag met Canada, niet goed te keuren. Coalitiepartijen hameren op onze goede band met Canada. “Als we met Canada geen handelsverdrag kunnen sluiten, met wie dan wel?”, is een retorische vraag die we afgelopen maanden vaak langs hebben horen komen.

 Die vraag is precies dat: retorisch. Het is een uiting van onvermogen. Deze impliceert namelijk dat CETA het enige soort handelsverdrag is dat je met Canada zou kunnen sluiten; kritisch nadenken hoeft dus niet meer. Dat CETA leidt tot hogere uitstoot van CO2, verlies aan dierenwelzijn, oneerlijke concurrentie voor onze boeren, het gevaar van hormonen in ons vlees, dubieuze claimrechtspraak en een grote impuls voor de aardolie-industrie, daar hoor je VVD, CDA en D66 nauwelijks over. Spookbeelden zijn het volgens hen, om er vervolgens nauwelijks een inhoudelijke reactie op te geven. Als de economische groei maar doorgaat, zijn de liberalen blijkbaar best bereid minder dierenwelzijn en de uitstoot van broeikasgassen te accepteren. En dat, terwijl Nederlandse boeren op aandringen van diezelfde partijen juist hebben geïnvesteerd in dierenwelzijn en betere productiemethoden.

 CETA is een product van hoe we het handelsbeleid al jaren vormgeven. De belangrijkste voorwaarde is het wegnemen van belemmerende tarieven voor import en export, waardoor handel goedkoper wordt. Economische groei heeft de hoogste prioriteit. Het zijn verdragen voor grote multinationals, niet voor kleine ondernemers of burgers, laat staan voor dieren, de natuur of het klimaat. Op papier zijn er afspraken in CETA opgenomen om het klimaatakkoord van Parijs te accepteren en meer te doen om de eisen aan dierenwelzijn in Canada naar hethogere niveau van de EU te brengen. Wat dat betekent, is, dat er een veelvoud aan schimmige overlegclubs is opgericht die op de naleving daarvan moet toezien. De verslagen zijn weliswaar openbaar, maar grossieren in vaagheid en een gebrek aan concrete afspraken.

GroenLinks roept de andere partijen in de Tweede Kamer op om zich niet te laten verblinden door het argument dat dit akkoord beter is dan niets of dat Canada een oude bondgenoot is die we niet mogenteleurstellen. We kunnen in Nederland niet geloofwaardig hameren op dierenwelzijn als we tegelijkertijd de import van dieronvriendelijk vlees stimuleren. We voeren in Nederland geen geloofwaardig klimaatbeleid als we tegelijkertijd de handel in fossiele brandstoffen bevoordelen. We moeten groene, diervriendelijke handelsakkoorden maken zonder claimrechtspraak voor multinationals. Als dat niet met Canada kan, met welk land dan wel?

GroenLinks zet grote vraagtekens bij het handelsakkoord tussen de Europese Unie en Vietnam waarover het Europees Parlement woensdag stemt. Het eerste handelsakkoord dat de nieuwe Europese Commissie voorlegt aan het Europees Parlement is volgens Europarlementariër Bas Eickhout in strijd met de duurzame ambities van de Europese Commissie. We beantwoorden zeven vragen over het handelsakkoord.

1. Wat staat er in het handelsakkoord?

Sinds 2007 onderhandelde de Europese Unie en Vietnam over een handelsakkoord. In het akkoord spreken de twee partijen af om importheffingen geleidelijk af te schaffen. Daarnaast maken ze afspraken om elkaars productstandaarden te erkennen, zodat de handel makkelijker wordt. Voor landbouwproducten krijgt de EU voor 99 procent toegang tot de Vietnamese markt, terwijl de EU importquota behoudt voor de import van Vietnamese landbouwproducten. Behalve een handelsakkoord, ligt er ook een verdrag voor dat de bescherming van investeerders regelt. Dit zorgt ervoor dat investeerders overheden kunnen aanklagen, vaak ten koste van mens en milieu.

2. Wat betekent dit handelsakkoord voor het klimaat en milieu?

De Europese Commissie spreekt over duurzame ontwikkeling in handelsakkoorden, maar toch blijft ook dit akkoord business as usual: handelsafspraken zijn bindend maar afspraken over duurzaamheid blijven vrijblijvend. Eventuele negatieve effecten van de handel op het klimaat blijven daardoor zonder consequenties. Het verder vrijgeven van de handel in hout en vis, zonder bindende duurzaamheidsafspraken, kan de bestaande problemen van ontbossing en overbevissing verergeren. GroenLinks wil alleen handelsakkoorden die echt bijdragen om klimaatverandering aan te pakken en die goed zijn voor de biodiversiteit.

3. Hoe staat het met de mensenrechten in Vietnam?

De mensenrechtensituatie in Vietnam is zeer zorgelijk. De vrijheid van meningsuiting is sterk ingeperkt en kritiek op de overheid wordt hard gestraft. In 2019 werd in Vietnam een nieuwe cybersecurity-wet aangenomen, waardoor mensen die zich online uitspreken tegen de regering eenvoudig vervolgd kunnen worden. Verschillende journalisten en mensenrechtenverdedigers zijn door de overheid geïntimideerd of zelfs opgesloten. De journalist Pham Chi Dung werd gearresteerd nadat hij het Europees Parlement opriep om de ratificatie van het handelsakkoord met Vietnam uit te stellen.

Ondanks het samenwerkingsakkoord dat de EU al in 2016 met Vietnam sloot, verbetert de situatie in Vietnam nauwelijks. In dat samenwerkingsakkoord staat de mogelijkheid om het het handelsakkoord dat nu voorligt, op te schorten. Het is voor GroenLinks onacceptabel dat de EU dit handelsakkoord ratificeert voordat mensenrechtenschendingen in het land voldoende zijn aangepakt.

4. Maar is GroenLinks dan tegen handel?

Nee, GroenLinks is voorstander van handelsafspraken als die een positieve impact hebben op duurzaamheid en respect voor mensenrechten. Voor GroenLinks is het essentieel dat handelsafspraken ertoe bijdragen dat bedrijven handelen met respect voor mensen, dieren, klimaat en milieu. Door multinationals extra rechten te geven om overheden onder druk te zetten als bedrijfsbelangen worden geschaad, gaan we juist de verkeerde kant op.

5. Maar andere partijen hebben toch ook gezegd dat ze meer aandacht willen voor klimaat en mensenrechten in handelsakkoorden?

Klopt. Helaas ziet het ernaar uit dat ze zullen instemmen met het akkoord. In de handelscommissie stemden de Europese christendemocraten (Europese fractie van CDA), liberalen (fractie van D66 en VVD) en sociaaldemocraten (fractie van PvdA) vorige maand in met het verdrag.

6. Moet dit akkoord nu ook nog door nationale parlementen worden goedgekeurd?

Deels. Dit handelsakkoord is een Europese bevoegdheid en hoeft daarom alleen door het Europees Parlement en door Europese ministers goedgekeurd te worden. Het deel over het investeringsakkoord is een gedeelde bevoegdheid van Europa en van de lidstaten, het moet daarom langs ook alle nationale parlementen. Het Europees Parlement stemt komende week over beide delen.

7. Over welke andere verdragen lopen er nog onderhandelingen? Momenteel onderhandelt de Europese Commissie met onder andere Australië, Nieuw-Zeeland en Indonesië over handelsakkoorden. Met China onderhandelt de Europese Commissie over een investeringsakkoord. De Europese Unie sloot al een handelsakkoord op hoofdlijnen Zuid-Amerikaanse landen (EU-Mercosur) waar de lidstaten en het Europees Parlement zich over buigen zodra de volledige juridische tekst voltooid is. Het handelsakkoord met Canada (CETA) is voorlopig in werking getreden, maar EU-lidstaten moeten het nog wel ratificeren. Onder andere in Nederland is nog onzeker of dat gaat gebeuren. Een volledig overzicht van alle handelsonderhandelingen staat op de website van de Europese Commissie.