Poliflw

De Tweede Kamer debatteerde op 23 en 25 april twee dagen lang over het rapport van de parlementaire enquêtecommssie Fraudebeleid en Dienstverlening. Inge van Dijk:"Het rapport is een glasheldere spiegel die laat zien wat er misgaat op het moment dat wij onze inwoners niet voldoende dienen en beschermen, wanneer we regels boven mensen stellen en handelen vanuit wantrouwen in plaats van vertrouwen. Juist het systeem van sociale zekerheid en toeslagen, dat bedoeld is als schild om mensen in kwetsbare posities te beschermen en ondersteunen, heeft diezelfde mensen de vernieling in geholpen." Tijdens het debat deed Inge vier voorstellen ter aanvulling op het rapport om ervoor te zorgen dat inwoners beter worden beschermd. Ten eerste het vergisrecht. Vergissen is menselijk, dus moeten we het recht daarop vastleggen in de wet. Want een verkeerd vinkje zetten, mag niet betekenen dat je als fraudeur wordt aangepakt. Ten tweede, goede fiscale rechtsbescherming voor inwoners. Deze is niet op orde en afhankelijk van waar je woont. Er wordt mede door inzet van het CDA een fiscale belangenbehartiger opgezet voor belastingbetalers en toeslagontvangers. Daar moeten mensen dít jaar nog terechtkunnen. Ten derde een noodfonds.De commissie concludeert dat het morgen weer kan gebeuren. Als het misgaat, moeten we niet weer te snel slechtdoordachte maatregelen treffen. Met een noodfonds krijgen gedupeerden de steun die zij nodig hebben terwijl een goede oplossing wordt uitgewerkt. Ten vierde praktijktafels.Het gaat te vaak mis in de uitvoering omdat het tekentafeldenken niet werkt in de praktijk. De mensen die een wet moeten uitvoeren in de praktijk moeten daarom aan tafel worden gezet bij het maken ervan. De mensen op de werkvloer, niet de bestuurders. Lees de hele inbreng van Inge in de eerste termijn van het debat met de Parlementaire enquêtecommissie hieronder: Voorzitter. Allereerst inderdaad heel veel dank voor de tijd en energie die deze parlementaire commissie heeft gestoken in dit rapport, maar vooral in de indrukwekkende gesprekken. Het zijn namelijk heftige gesprekken met mensen die een kant van de overheid hebben gezien die geen mens zou mogen ervaren. Het rapport is een glasheldere spiegel die laat zien wat er misgaat op het moment dat wij onze inwoners niet voldoende dienen en beschermen, wanneer we regels boven mensen stellen en handelen vanuit wantrouwen in plaats van vertrouwen. Juist het systeem van sociale zekerheid en toeslagen, dat bedoeld is als schild om mensen in kwetsbare posities te beschermen en ondersteunen, heeft diezelfde mensen de vernieling in geholpen. Voorzitter. De commissie concludeert dat de wetgever onvoldoende bereidwillig is geweest om problemen die hij zelf heeft veroorzaakt, op te lossen. Met andere woorden: de wetgever is onvoldoende dienstbaar richting inwoners, zelfs op de momenten dat allang en breed duidelijk was dat dit gigantisch fout ging. De wetgever, dat zijn inderdaad ook wij in de Tweede Kamer. Daarin heeft de commissie gelijk. Inderdaad, collega's hier zeiden ook: dé Tweede Kamer bestaat niet. Hulde dan ook aan de doorbijters, die verder zijn gegaan dan het indienen van een motie en die vervolgens delen op social media, en die zijn blijven agenderen en blijven doorvragen. Het veroorzaakte probleem oplossen lukt ons vervolgens heel matig. We overbeloven keer op keer, maar leveren te vaak te weinig of te laat en stellen daardoor onze inwoners weer net zo hard teleur. Ja, onze stelsels zijn complex, regelgeving zit in de weg en onze ICT is verouderd, maar laten we dat niet als excuus gebruiken, maar juist als een aansporing om meer tijd en energie te steken in het debat over de toekomst van deze stelsels en de wetten die ervoor nodig zijn om die voor inwoners te verbeteren. Dat levert misschien wel oersaaie debatten op, waarbij er geen mooie quotes voor de pers gegeven worden, maar oplossingen voor problemen. Dat zijn debatten waarin keuzes worden gemaakt om problemen op te lossen in het algemeen belang zonder te verzanden in het uitvergroten van tegenstellingen, waardoor de oplossing verder uit zicht raakt. Voorzitter. De tragiek van de democratie is dat zolang het met het overgrote deel van de bevolking goed gaat, we niet zo bezig zijn met solidariteit en gemeenschapszin. Het wegkijken stopt pas als het cement van de samenleving zo ver is weggesleten dat muren ter bescherming van mensen het begeven. Dat is precies wat we hierbij hebben zien gebeuren. Het is wat ons betreft dan ook hard nodig om het inhoudelijke debat over gemeenschapszin te voeren en over hoe we weer stappen zetten naar een verantwoordelijke samenleving. Daarbij hebben wij de overtuiging dat het in een verantwoordelijke samenleving nodig is dat de overheid kiest voor samenwerking en dialoog voor het vinden van de oplossingen voor onze maatschappelijke uitdagingen. Daarbij moeten alle partijen betrokken worden: bestuur, markt, praktijk, wetenschap, en de burger en zijn gemeenschappen. De focus moet worden verschoven van de korte termijn naar de lange termijn. We hebben de afgelopen decennia gezien — dat leert ook het rapport van de parlementaire enquête ons — dat de dagkoersen van politieke partijen geen basis kunnen zijn voor constructief beleid en problemen in de uitvoering, en dat machtspolitiek en het hijgerig achter het electoraat aanhollen geen oplossing bieden voor deze problemen. We moeten niet alleen afspraken maken over deze manier van samenwerken tussen overheid, markt en gemeenschap, maar ook over een duidelijke ondergrens, waarop je als burger recht hebt. Onze samenleving is gelukkig aan het terugkomen op het principe van schaalvergrotingen als antwoord op veel problemen, want die schaalvergrotingen hebben ook veel vervreemding en eenzaamheid gebracht. Kortom, een verantwoordelijke samenleving waarin de menselijke maat en het gemeenschapsdenken weer de norm zijn. Mijn vraag aan de commissie is: hoe ziet zij dit na de vele waardevolle inzichten die ze in de afgelopen tijd heeft opgedaan? Voorzitter. Als je basis niet op orde is en de dijken water doorlaten, dan moet je — dat weten Nederlanders als geen ander — de Deltawerken verstevigen om ervoor te zorgen dat onze inwoners toch voldoende beschermd zijn en niet verzuipen. Bedankt voor de waardevolle dammen die de commissie voorstelt. Wij zouden daar nog vier aan toe willen voegen, omdat wij denken en hopen dat deze goed aansluiten bij de aanbevelingen van de commissie. Ook wij pleiten ervoor om de definitie van fraude grondig te herzien. Een onopzettelijke of onbewuste overtreding van de huidige inlichtingenplicht maakt iemand nog geen fraudeur. Vergissen is immers menselijk. Om inwoners te beschermen wordt het tijd om het vergisrecht te omarmen. Daarom willen wij het vergisrecht als codificatie in de Algemene wet bestuursrecht. De kern van dit voorstel is enerzijds het toekennen van het recht aan inwoners dat bepaalde vergissingen worden hersteld en anderzijds de verplichting voor bestuursorganen om burgervriendelijk te reageren door een aanvraag alsnog inhoudelijk te behandelen in plaats van die toch af te wijzen of een bestuurlijke sanctie op te leggen. Het belangrijkste verschil met de nu voorliggende alternatieven is dat je met het vergisrecht voorkomt dat mensen in juridische procedures terechtkomen en dat je ervoor zorgt dat je tijdens de besluitvormingsfase het probleem oplost. Dat is menselijk en hard nodig. Voorzitter. Bescherming van inwoners is ook voldoende rechtsbescherming. Het rapport gaat daar uitgebreid op in met betrekking tot de sociale advocatuur. Het CDA heeft zich in de afgelopen jaren ingezet voor betere fiscale rechtsbescherming, omdat we weten dat die er nu niet is. Sterker nog, die is vaak ook nog afhankelijk van waar je woont in Nederland. In sommige delen van Nederland moet je letterlijk vele tientallen kilometers reizen om überhaupt een loket te vinden dat je kan helpen bij fiscale problemen. Daarom hebben we gepleit voor het opzetten van een fiscale belangenbehartiger naar Amerikaans bijvoorbeeld om de checks-and-balances binnen de machtige overheid te versterken. Ik doel op een onafhankelijk tweede paar ogen dat meekijkt in belastingen- en toeslagendossiers die vastlopen. Deze belangenbehartiger moet naast ogen ook tanden krijgen — oftewel: doorzettingsmacht — zodat mensen niet bij de rechter hun gelijk moeten gaan halen. Dan kunnen we problemen veel sneller maar vooral ook menselijker oplossen. Wat ons betreft moet de inrichting van deze fiscale rechtshulp, waar een kwartiermaker nu stappen voor aan het zetten is, doorgang vinden en voor het einde van het jaar operationeel zijn, demissionair kabinet of niet. Voorzitter. Een van de waarschuwingen uit het rapport is dat dit morgen weer kan gebeuren. De overheid is nog steeds blind voor mens en recht. Als het weer gebeurt, zal weer herstel geboden moeten worden. Laten we dan niet meteen datgene doen wat we compleet verkeerd hebben gedaan in de hersteloperatie van de kinderopvangtoeslag, namelijk meteen gaan rennen en beloven, en met grootse gebaren weer nieuwe problemen creëren. Laten we dan de tijd nemen om met de gedupeerden een hersteloperatie uit te werken die werkt. Daarvoor hebben we tijd nodig, tijd die sommige gedupeerden vaak niet hebben omdat ze financieel aan de grond zitten. Het CDA pleit dan ook voor een noodfonds, samen met de kaderwet waar NSC al een voorstel voor heeft ingediend, om gedupeerden in de denk- en uitwerktijd hulp te kunnen bieden die gebaseerd is op maatwerk. We moeten de hoogste nood alvast oplossen totdat de hersteloperatie op een goede manier met de ouders is ingericht. Voorzitter. Wetten moeten meer toegespitst zijn op de praktijksituatie van mensen in plaats van op de tekentafelwerkelijkheid. Iedere wet die inwoners massaal raakt, moet voorbesproken worden met de praktijk, met mensen uit de uitvoering niet zijnde de manager maar de mensen op de werkvloer, met de mensen die ermee te maken krijgen niet zijnde de happy few in Nederland die de middelen hebben om zich te laten adviseren. En ja, we hebben internetconsultaties, maar die zijn soms meer een lobbymechanisme dan een beschermingsmechanisme. Daarom willen we dat er gewerkt gaat worden met praktijktafels naast de internetconsultaties en dat de verslagen van deze gesprekken bij de aanbieding van wetten aan de Kamer meegezonden worden. Hoe kijkt de commissie naar deze vier extra dammen om onze inwoners te beschermen? Tot slot. De patronen die ten grondslag liggen aan de vraag waarom het allemaal heeft kunnen gebeuren, zijn tot op de dag van vandaag niet doorbroken. In ongeveer ieder rapport dat ik de afgelopen jaren gelezen heb, wordt gesproken over het belang van het terugbrengen van de menselijke maat. Het verdrietige is dat we iets kwijt zijn waarvan we niet meer precies weten wat het is. Dat maakt het ingewikkeld zoeken.

Lees het maninfest hier ‘The responsibility for freedom does not lie on the shoulders of those in uniform alone. In order to strengthen our collective defense and at the same time support Ukraine in its existential fight, we need a whole of society approach.’ - Admiraal Rob Bauer, voorzitter van het NAVO Militair Comité, 17 januari 2024 (Bauer, 2024) Serieuze woorden van Admiraal Rob Bauer bij de opening van het NAVO Militair Comité, op 17 januari jl. in Brussel. En een niet mis te verstane boodschap: om onze collectieve verdediging te versterken hebben we niet alleen de krijgsmacht, maar de hele samenleving nodig. En hij is niet de enige die dit de afgelopen maanden geroepen heeft. Meerdere ministers en commandanten in binnen- en buitenland benadrukken het verslechterende dreigingsbeeld en de noodzaak om niet alleen de krijgsmacht te versterken, maar ook de weerbaarheid van de samenleving te vergroten. De CDA Tweede Kamerfractie geeft in dit pamflet een aantal denkrichtingen waarmee de weerbaarheid van de samenleving vergroot kan worden. Het gaat daarbij niet alleen om de dreiging van een gewapend conflict, maar ook om andere crises.

Een nieuw kabinet moet doorgaan met het verkleinen van de kinderarmoede in Nederland, vindt CDA Tweede Kamerlid Inge van Dijk. In 2015 groeide 9,1 procent van de kinderen op in armoede. Inmiddels is dat gedaald tot 5,1 procent, maar hetdoel van de kabinetten Rutte III en IV was om de kinderarmoede te halveren in 2025. Dat vraagt om beleid dat gericht is op gezinnen, want "wat er ook speelt, laat het vooral kinderen zijn."Inge pleitte daarom op 17 april, de Dag van de Kinderarmoede, met een opiniestuk in het Algemeen Dagblad voor het doorzetten van dit beleid.

De CDA fractie in de Eerste Kamer heeft op dinsdag 16 april tegen een eenmalige verdere verhoging van het wettelijk minimumloon met 1,2% gestemd. Het CDA vindt dat met dit wetsvoorstel geen recht wordt gedaan aan alle groepen waar dit wetsvoorstel op gericht is. De gevolgen voor de koopkracht van werknemers en van mensen met een AOW of een (bijstands)uitkering, maar ook de gevolgen voor werkgevers en de gevolgen voor de overheidsuitgaven moeten met elkaar in balans worden bezien. Het CDA heeft oog voor het netto inkomen van de minima. Daarom heeft de CDA fractie met overtuiging ingestemd met de incidentele verhoging van het minimumloon met 10,15% in 2023. Door deze maatregel, in combinatie met de halfjaarlijkse reguliere indexaties, werd de koopkracht en de financiële bestaanszekerheid van mensen met lage inkomens structureel verbeterd. De CDA fractie heeft zich ook altijd ingezet voor de koppeling van het minimum inkomen aan de AOW. Juist mensen met een AOW zijn er in de afgelopen jaren het meest op achteruit gegaan. Maar mede door die koppeling is de voorgestelde maatregel erg duur. Van de bijna één miljard euro die deze hele operatie kost, komt slechts 90 miljoen euro terecht bij de doelgroep. Deze eenmalige maatregel vindt de CDA fractie dan ook te generiek. Senator Janny Bakker: “Liever blijven wij inzetten op de lijn van het huidige demissionaire kabinet, om groepen die het het zwaarst hebben gericht te ondersteunen. Daarvoor is -na eerdere forse investeringen- in het najaar van 2023 nog eens twee miljard euro aan koopkrachtmaatregelen getroffen. Het kind gebonden budget is -in lijn met het advies van de Commissie sociaal minimum- in 2023 en in 2024 verhoogd en vanaf 2024 zijn ook de kinderbijslag, de kinderopvangtoeslag en de huurtoeslag verhoogd. Dat zijn maatregelen waar mensen met een laag inkomen écht iets van merken”. Minister van Gennip onderkent ook dat verhoging van het minimumloon in sommige gevallen kan resulteren in minder werkgelegenheid. Zij gaat het CPB opdracht geven om de cijfers hierover te kunnen duiden. Bestaanszekerheid gaat om meer dan alleen een hoger loon. Het gaat onder meer ook over het behoud van een (vaste) baan. De CDA fractie merkt dat met name bij de kleine mkb ondernemers de forse kostenstijgingen van de afgelopen jaren steeds meer beginnen te knellen. Ook hun hun belang moet naar de mening van de CDA fractie bij de beoordeling van de proportionaliteit van deze wet in het oog gehouden worden. Janny Bakker: "Deze ondernemers hebben behoefte aan een betrouwbare en voorspelbare overheid." Een verhoging van het Wettelijk Minimumloon wisselt een onzeker inkomen (toeslagen) voor een zeker inkomen. Dat verandert het leven van mensen echt substantieel. Dat geldt ook voor mensen met een (bijstands)uitkering. Voor deze laatste groep hebben we een lappendeken aan aanvullende maatregelen, die veelal vernederend zijn en gebaseerd zijn op wantrouwen. Het CDA vindt dat mensen in principe moeten kunnen rondkomen van een minimum inkomen of van een uitkering. Om dit te realiseren zullen we naar en heel andere structuur van inkomen toe moeten, waarbij we dus ook iets aan de toeslagen en aan de enorme warboel van regelingen moeten doen. Dat is een noodzakelijke, maar geen eenvoudige opgave.

De CDA-fractie in de Eerste Kamer heeft vóór het beëindigen van de gaswinning bij het Groningerveld gestemd om Groningers zekerheid te geven. De Raad van State benoemt de balans tussen leveringszekerheid en veiligheid waar de politiek een weging in moet maken. De CDA-fractie kiest bewust en nadrukkelijk voor de veiligheid en gezondheid van Groningen en vindt het goed dat de Groningers nu zekerheid krijgen. Dat er gekozen wordt voor afbouw en stoppen van gaswinningen in Groningen en Noord-Drenthe is voor de CDA-fractie al ruim tien jaar een gegeven. ‘Iedereen die óf uit dit gebied komt, óf er bekend is, óf zich erin heeft verdiept, moet de pijn en het verdriet van de mensen aldaar inmiddels wel snappen. En waar de materiële schade wellicht nog enigszins te vergoeden of te repareren is, is dat onmogelijk als het om fysieke veiligheid, het gevoel van veiligheid, de gezondheid en het welbevinden van de inwoners gaat’, aldus fractievoorzitter Theo Bovens. Dat de CDA-fractie kiest voor Groningen, betekent niet dat zij haar kop in het zand steekt inzake de discussie over leveringszekerheid. Die discussie speelt al 12 jaar en speelde dus ook bij de voorbereiding en uitgebreide behandeling van de wet die nu voorligt. In de discussie bleef een laatste element over: de vraag of in Groningen een soort van waakvlamsituatie over zou blijven. De brief van het Staatstoezicht op de Mijnen van juni 2023 biedt voor de CDA-fractie hierop een voldoende antwoord: ook de waakvlam-situatie is onveilig. Daarnaast heeft de regering uitputtend en overtuigend in de toelichting op de wet aangetoond dat de leveringszekerheid geborgd is. ‘Als je bij leveringszekerheid wilt blijven denken aan gaswinning in Groningen, doet dat iets met het vertrouwen van Groningers in de nationale politiek. Het zou opnieuw het breken van beloftes inhouden. Daar doet het CDA niet aan mee’, aldus Theo Bovens. Leveringszekerheid vergt volgens de CDA-fractie andere politieke keuzes: bijvoorbeeld met betrekking tot vergunningverlening gaswinning Noordzee, tempo met energiebesparingsmaatregelen, snelle omschakeling naar duurzame vormen van energie, inschakelen kernenergie.

De afgelopen jaren is Nederland geconfronteerd met een aantal grote problemen in de uitvoering van beleid. Mensen kwamen knel te zitten, problemen werden te laat opgelost. Dat vraagt om een beter bestuur van ons land maar de Tweede Kamer moet daarbij ook eerlijk naar zichzelf kijken. Haar werk zorgvuldiger doen. Het invoeren van een quotum voor het aantal moties dat mag worden ingediend, is daarvoor wat mij betreft noodzakelijk. Nieuwe problemen liggen op de loer wanneer de Kamer de instrumenten die zij tot haar beschikking heeft, niet zorgvuldig gebruikt. Wekelijks wordt er in de Tweede Kamer gestemd over voorstellen die we moties noemen. Die moties worden door de verschillende partijen in de Tweede Kamer voorgesteld. In 2022 werden er meer dan 5000 moties ingediend (!) terwijl dat er tijdens de eeuwwisseling slechts 1000 waren. Dat is een absurde stijging. En hoewel dat in eerste instantie misschien klinkt alsof de Tweede Kamer hard aan het werk is, maak ik mij juist zorgen. Want als we eerlijk kijken naar de moties die worden ingediend dan moeten we onszelf de vraag stellen: hoeveel van die moties leiden er nu écht tot het oplossen van de grote problemen in ons land? Een groot deel van de moties is overbodig, mist een financiële dekking - en verkoopt dus eigenlijk gratis bier - of is vooral bedoeld om politiek te scoren. In andere landen, zoals Duitsland, ligt het aantal moties veel lager. De Kamer heeft haar belangrijkste instrument zelf bot gemaakt. We kunnen nog lang blijven praten over het verbeteren van de politieke cultuur. Beter is het om daadwerkelijk eerste stappen te zetten. Het CDA wil de komende jaren voorstellen doen om het parlement daadwerkelijk beter te laten functioneren. Daar heeft de samenleving recht op. Daarom presenteren we vandaag ons voorstel om een motiequotum te introduceren voor het aantal moties dat een fractie per jaar en per debat mag indienen. Dat is een stevig voorstel, dat besef ik goed. Maar het zal ervoor zorgen dat het instrument van de motie haar waarde weer terugkrijgt. Middels een initiatiefwet voor het Reglement van Orde van de Tweede Kamer stel ik voor dat elke politieke partij in de kamer maximaal 150 moties per jaar mag indienen + het aantal zetels van de partij. Voor het CDA zouden dat er bijvoorbeeld 155 worden. En elk debat mogen er maximaal twee moties per fractie worden ingediend. Op deze manier denken we dat het aantal moties dat de Kamer jaarlijks indient, kan worden gehalveerd. Het wordt tijd dat de Tweede Kamer zichzelf serieuzer neemt en disciplineert. Een nieuwe politieke cultuur begint allereerst bij de Tweede Kamer zelf. Minder sensatie, meer keuzes die er echt toe doen. Het CDA doet een concreet voorstel om hieraan bij te dragen. Zo zetten we woorden om in daden en werken we aan een politiek die écht werkt aan de oplossingen van de problemen in ons land. Met vriendelijke groeten, Henri Bontenbal

CDA-woordvoerder financiën Inge van Dijk vindt dat de Voorjaarsnota laat zien dat het demissionair kabinet de verantwoordelijkheid neemt voor de maatschappelijke opgaven waar Nederland mee kampt én gezonde overheidsfinanciën. De extra middelen voor onze veiligheid, het recht doen aan gedupeerden van gaswinning in Groningen en de toeslagenaffaire en voor gemeenten en provincies als eerste overheidsloket zijn nodig om de basis op orde te krijgen. Inge van Dijk over de Voorjaarsnota: "In tijden van oorlog op ons continent en veel onrust in de wereld is het essentieel dat we investeren in onze veiligheid. Het is goed nieuws dat Nederland de komende drie jaar de Navo-norm wil halen, maar de fout uit het verleden om in vredestijd te bezuinigen op defensie mag niet worden herhaald. Daarom moet worden vastgelegd dat er structureel 2% van het bbp wordt geïnvesteerd in defensie. Het extra geld voor de hersteloperaties Groningen en toeslagenaffaire is nodig om recht te doen aan de gedupeerden. Het onderstreept tegelijkertijd de trieste realiteit dat deze mensen nog lang niet uit de problemen zijn en dat de overheid keihard moet blijven werken aan oplossingen met een menselijke maat. Gemeenten en provincies piepen en kraken al jaren door het grote takenpakket waar te weinig financiële mogelijkheden tegenover staan. Het CDA heeft lang en hard geknok voor het afschaffen van de opschalingskorting en een betere structurele financiering van decentrale overheden. Dat hier nu een stap wordt gezet, geeft hun de broodnodige ademruimte om als eerste loket van de overheid dienstbaar te zijn aan de samenleving. Het CBS bracht vorige week het nieuws dat de bestaanszekerheid in 2022 op het hoogste niveau ooit was, het gemiddelde inkomen is gestegen en de armoede is gedaald. Desondanks mag de Tweede Kamer bij de behandeling van de Voorjaarsnota niet blind zijn voor de verschillen binnen groepen en de mensen die door het ijszakken.”

De mestcrisis in Nederland wordt steeds nijpender voor veehouders. De brief van het kabinet schetst duidelijk welke mogelijkheden en onmogelijkheden er zijn om de pijn van het verlies van de derogatie te verzachten, maar er lijkt te weinig draagvlak in de Tweede Kamer om nu iets te doen. Het gevolg is een koude sanering van de veehouderij. Tweede Kamerlid en boer Eline Vedder schreef daarom onderstaand opiniestuk in het vakblad Nieuwe Oogst. De mestcrisis is ernstig en niet op te lossen door er maar genoeg geld tegenaan te smijten. Het besef dat we razendsnel afstevenen op een financieel én fysiek probleem, is op het boerenerf al pijnlijk voelbaar. In Den Haag daalt het echter nog nauwelijks in. Om het plat te slaan: vanaf 1 september is er te veel stront en te weinig grond. De afbouw van derogatie en aanwijzing van NV-gebieden doen de melkveehouderij de das om. De verwerkings- en exportroute heeft niet de capaciteit of marktvraag, om dit op te lossen. Ook op onze boerderij zitten we met de handen in het haar. Als we ons geen weg ingevochten krijgen op de mestmarkt, blijft de keuze over: koeien naar de slacht, of een milieudelict begaan. Als Kamerlid, met de laarzen in de modder, vind ik het daarom volkomen onverantwoord als de overheid nu niks doet of geen richting kiest om deze shit in de toekomst voor zijn. Ik zie boeren om me heen afhaken. Dat zijn niet alleen boeren op leeftijd zonder opvolger. Het is de toekomst van de sector die het niet meer ziet zitten of domweg niet meer volhoudt. Nu niks doen, ís niet niks doen. Nu niks doen, is willens en wetens aansturen op een ongerichte koude sanering of generieke korting. Nu niks doen, zet de toekomst van het platteland op het spel. Voor het CDA is dat onverteerbaar, voor boeren is dat onverteerbaar en voor minister Adema is dat onverteerbaar, gezien zijn brief. De opdracht voor die brief heeft de Tweede Kamer zelf gegeven, maar het is de vraag of er ook een Kamermeerderheid bereid is om daadwerkelijk iets aan de mestcrisis te dóén. Aan de formatietafel worden geen knopen doorgehakt over acute en gevoelige onderwerpen, en dat veroorzaakt onzekerheid en valse hoop. Mijn opa leerde mij: je moet het doen met de kaarten die je hebt. Maar ik baal als een stekker van deze kaarten. Het is niet uitlegbaar dat graslandderogatie niet mogelijk is, want juist dát is gunstig voor waterkwaliteit.Het is niet verteerbaar dat er buffers worden aangewezen na de belofte dat N2000 geen trickle-down-effect zou hebben. Dus moet het kabinet in Brussel blijven pleiten voor betere kaarten. Maar wachten op betere kaarten kán niet de enige strategie zijn. Dan zetten we kwetsbare bedrijven in de etalage en begint de onvrijwillige uitverkoop van het platteland. Daarom is het belangrijk dat er knopen worden gehakt over mogelijkheden en onmogelijkheden. Het is verdrietig genoeg dat er zo veel interesse is voor de brede beëindigingsregeling. Maar een wijker kan tegelijk ook ruimte en perspectief bieden voor boeren die door willen. Dan moeten we wel vrijkomende stikstofruimte inzetten om PAS-melders en interimmers eindelijk te legaliseren en de grond in de sector houden, zeker het grasland. Wil je grasland behouden, moet je melkveehouderijen behouden. In de gebieden waar meer dan de helft van de melkveehouderijen is verdwenen, verdween het grasland ook. Het CDA wil dat een graslandnorm wordt aangevlogen vanuit behoud van grasland, niet een zo groot mogelijke krimp van de veestapel. Koe weg, is gras weg. De uitvoering is cruciaal en juist daar heb ik veel vraagtekens bij. Échte ruimte en toekomst voor gras en koe: daar lig ik wakker van en dat staat in mijn Kamerwerk centraal. Zodat we de hoog drachtige pinken in de wei weer kunnen zien voor wat ze zijn: Een hoopvolle belofte voor de toekomst, verpakt in een glanzend gevlekt jasje. Eline Vedder is melkveehouder en Kamerlid voor het CDA.

Positieve mijlpalen op deze Paaszaterdag. Sportzaal 't Paradijs in Oud-Beijerland is na een grondige renovatie prachtig geworden, zowel de sportzaal, kleedkamers als de kantine zijn om door een ringetje te halen. Bij de feestelijke heropening gaf Volleybalvereniging DVO - Oud-Beijerland en Tafeltennisvereniging Sorry demonstraties van hun kunnen. Wat een slagkracht tegen de volleybal door de damesteams waarbij het geluid door de nieuwe inrichting bijzonder goed gedempt werd . Jolanda Koning en Ad Valkenbu namen het allebei spontaan in een potje tafeltennis op tegen Ronald Breuseker, de voorzitter TTV Sorry. Heerlijk, dat sportieve competitieve gevoel. Ook andere sportverenigingen presenteren zich zoals karateschool l Tenryu Do jo die zich met behulp van sportinzet om kinderen en jongeren meer weerbaar te ontwikkelen. De middag was voor Korfbalvereniging Korbatjo . Kelly de Vos-Chaudron, voorzitter van deze supergezellige en succesvolle korfbalvereniging, sprak juichend de vele leden toe bij de langverwachte opening van de nieuwe kunstgrasvelden. Samenwerking en geduld waren de sleutelwoorden; samenwerking met de eigen bestuursleden, trouwe geduldige leden, andere belanghebbenden zoals het Hoeksch Lyceum , CSG Willem van Oranje en Gemeente Hoeksche Waard . Verschillende leden werden in het zonnetje gezet. Daarna werden de velden in gebruik genomen met schotoefeningen en barsten in de kantine van de gesprekken. CDA Hoeksche Waard feliciteert alle sporters met deze mijlpalen en wenst hen veel sport- en spelplezier.

Na een jaar vol klachten over het groenonderhoud is Ad Valkenburg van het CDA aan de slag gegaan om door middel van een motie verbetering te bespoedigen. De drijfveer 'Onderhoud op orde in de openbare ruimte' werd door het CDA gezamenlijk met SGP, VVD en Lokalen HW voorgesteld. Deze motie kon op steun van een grote van de leden van de gemeenteraad rekenen. Groen en ecologisch waar dat kan en functioneel waar je dat mag verwachten. Denk bij functioneel aan grasvelden in de woonwijken en bij de speelplaatsen zodat kinderen er prettig kunnen spelen, de plantenoenen langs kruispunten tijdig gesnoeid vanwege de verkeersveiligheid, goed begaanbare brandgangen en goede presentatie van winkelstraten et cetera. En op andere plekken duidelijk groen en ecologisch om de biodiversiteit te belasten. Van traditioneel naar ecologisch beheer is een grote verandering, waarbij het CDA het belangrijk vindt dat alle inwoners daar voldoende in meegenomen worden. Dus uitleg over waar het anders gaat zien en waarom. Het CDA is van mening dat het goed is om deze aanpak op een beperkt aantal plekken in dorpen samen met de inwoners uit te rollen en praktisch te leren hoe mannen het meest gestimuleerd wordt om hierin bij te dragen. Maximaal effect creëren op de plaats van ongenoegen over onduidelijke ecologische snippers. Om de biodiversiteit een extra boost te geven heeft het CDA samen met D66 een tweede motief ingediend genaamd Bomen voor Burgers. Het houdt van een plan te ontwikkelen om voor elk kind dat geboren wordt in de gemeente een boom planten. En voor elk huis dat gebouwd wordt twee bomen. Andere partijen bleken nog niet zo ver te zijn.