Wat leuk dat wij hier met zoveel mensen samenkomen. Het is zo fantastisch dat er elke keer weer zoveel mensen bijeenkomen om met elkaar over politiek te praten en ons, gekozen statenleden, te vertellen wat er speelt. En ik wil graag toch even benadrukken hoe bijzonder dit is en hoe belangrijk wij dit ook vinden. In 2016 zijn we begonnen als politieke partij, en in leden zijn we nu al de grootste! Onze collega’s in Assen van andere partijen kijken er met jaloezie, verbazing en verwondering naar. Hoe kan dit? Hoe kan het nou dat FVD zo aanspreekt bij mensen?
Nou dat is heel simpel te beantwoorden. En ook volstrekt logisch. FVD is veel meer dan een politieke partij. Wij laten niet alleen van ons horen tijdens verkiezingstijd. Wij zijn een beweging. Je zou het bijna een conservatieve zuil kunnen noemen. En dat impliceert een heleboel. Het houdt een bepaalde levenshouding in. En dat uit zich bij de FVD bijvoorbeeld in dat wij altijd met onze achterban in gesprek blijven. Zo houden wij elk jaar in elke gemeente een borrel in Drenthe. Dat komt ook wel mooi uit, aangezien Drenthe 12 gemeenten heeft… Maar dit is slecht een symptoom wat ik nu beschrijf. Er ligt iets diepers achter, iets wat in de oer-Provincie Drenthe heel natuurlijk tot stand kwam: noaberschap.
En met noaberschap, dit hoef ik u vast niet te vertellen, komt noaberplicht. Dat wij hier samenkomen met elkaar betekent ook dat wij graag achter onze toetsenborden weglopen, de tv uitzetten en ons met raad en daad inzetten voor elkaar. Continu. Wij komen hier bij elkaar om naar elkaar te luisteren, te discussiëren met elkaar en elkaar te ondersteunen. En dat kost wat moeite. En dat mogen we niet onderschatten! In deze totaal geïndividualiseerde samenleving, waarin men alleen maar in rechten kan praten, kiest u ervoor om niet een boze tweet te sturen o.i.d. u kiest ervoor om de deur uit te lopen en daadwerkelijk contact te maken met anderen. Noaberplicht.
Elkaar met raad en daad ondersteunen, daadwerkelijk contact hebben…..Dat brengt mij ook bij de kern van democratie en het statenwerk wat wij doen. Want waar lopen wij nu zoal tegenaan? Nou, het eerste wat bij mij naar bovenkomt is de idiotie die heet: Regionale Energie Strategie.
In de klimaatwet, die dus vanuit Den Haag komt, is er ruimte gemaakt voor regionale en lokale invulling. Die ruimte noemen we even voor het gemak de RES. Dat houdt in dat de nationale taakstelling van 35 TWh hernieuwbare energie opgewekt moet worden per 2030 door de RES ingevuld mag worden. Het is dus een Nationale doelstelling, vastgelegd in een nationale klimaatwet, die vervolgens uitgewerkt wordt door Provincie Drenthe, Drentse waterschappen en Drentse gemeenten (RES).
Om het allemaal nog logischer te maken: elke overheid binnen de RES heeft weer andere bevoegdheden. Zo kan de Provincie in haar omgevingsvisie vaststellen waar in Drenthe windmolens moet komen. Echter, de gemeenten zelf bepalen via het bestemmingsplan de precieze invulling…Echter, als Provincie en gemeenten niet de nationale doelstelling halen, gaat het Rijk op de stoel zitten van de gemeente en Provincie.
Dus, wat gebeurt er vervolgens in de Provinciale Staten met de behandeling van de RES? CDA, PvdA,VVD, CU en GL (de coalitie) hebben de mond vol van draagvlak, betrekken, informeren, draagvlak creëren, burgers inspraak geven…….. Met andere woorden, ze doen het overkomen alsof ze met u ingesprek gaan. Alsof iemand die geen windmolen in z’n achtertuin wil, die ook daadwerkelijk niet krijgt. Dit is volstrekte flauwekul.
Want wat gebeurt er daadwerkelijk? Wanneer je de coalitie het vuur aan de schenen legt in de Provincie? Dan zeggen ze: we weten niet wat dat inhoud, daar gaat de gemeente over. Zij beslissen uiteindelijk…. Nu mag u drie keer raden hoe men in de gemeente reageert wanneer daar de inwoners om de toegezegde inspraak vragen:….. Juist: daar gaan wij niet over, het Rijk legt ons dit op……. Etcetera. Ze spelen elkaar de Zwarte Piet toe, maar niemand is uiteindelijk geraadpleegd. Er is geen enkel draagvlak gecreëerd.
Dus, wat moeten we doen? We moeten afdwingen dat zij, net als wij, daadwerkelijk contact met elkaar gaan krijgen. Dat betekent bijvoorbeeld dat in plaats van je te verstoppen, je een zaal afhuurt en mensen uitnodigt. Een andere optie van echt contact en echte gesprekken is: directe democratie. Een referendum. Op die manier kan geen enkele partij zich meer verstoppen achter mooie woorden om de gevolgen vervolgens een ander aan te rekenen. Je neemt uiteindelijk een duidelijk standpunt in en vervolgens peil je of dat draagvlak er is, waar ze de mond zo van voorhebben.
Goed, ik heb u nu denk ik al lang genoeg verveeld. Bij deze weer het woord aan Hendrikus.
