Poliflw

Door Attje Kuiken op 10 september 2020 Delen  

Ze waren op de vlucht – alweer. Deze keer voor een allesverwoestende vuurzee. De paar bezittingen die ze nog hebben verzwolgen door het vuur. De kleding die ze aanhadden is vaak het enige wat hen nog rest. Hartverscheurende beelden, die mij net zoals zoveel andere Nederlanders geraakt hebben. Het vestigt weer de aandacht op het menselijke drama dat zich daar onder onze neus voltrekt.

Kamp Moria bestaat niet sinds gisteren en de slechte omstandigheden zijn niet nieuw.

Want kamp Moria bestaat niet sinds gisteren en de slechte omstandigheden waarin mensen daar moeten leven zijn niet nieuw. Al jaren wordt er over gesproken. Over hoe we die mensen daar weg krijgen, hoe we ze beter kunnen opvangen, of Nederland niet 500 weeskinderen uit deze hel zou moeten overnemen. Maar nog allemaal zonder resultaat.

Europa – ook de Nederlandse regering – staat erbij en kijkt ernaar. Griekenland moet het zelf maar oplossen, herhaalde het kabinet gisteren. Een hardvochtige reactie, zonder enig mededogen. Daarom doe ik vandaag tijdens het debat weer een klemmend beroep op minister Kaag , staatssecretaris Broekers-Knol en de rest van het kabinet: stop met wegkijken en doe iets.

Er is nu eerst behoefte aan noodhulp, om de tienduizenden mensen te helpen die geen dak meer boven hun hoofd hebben. Ten tweede moet er wat geregeld worden voor al die weeskinderen die in deze hel leven. Die moeten we opnemen, ook in Nederland. En er moet betere opvang komen voor alle andere asielzoekers in het kamp, en dat kan Griekenland niet alleen.

Er is nu behoefte aan noodhulp, om de mensen te helpen die geen dak boven hun hoofd hebben.

Duitsland heeft in Europa al het voortouw genomen. Nederland moet zich daarbij aansluiten. Want of deze mensen nu recht hebben op een vluchtelingenstatus of uiteindelijk toch niet in Europa kunnen blijven: in dergelijke omstandigheden kan niemand leven. Het is mensonterend en Europa ontwaarding. Mensen in nood moeten altijd kunnen rekenen op onze medemenselijkheid.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Attje Kuiken op 10 september 2020 Delen  

Ieder jaar zijn er tussen de 1500 en 2000 mensen die zich beroven van hun eigen leven. Omdat ze depressief zijn, geen uitweg maar zien, denken dat het de oplossing is. En – verschrikkelijk genoeg – omdat ze niet tijdig de juiste hulp kregen.

Er moet wat gedaan worden aan de wachtlijsten voor hulp in de geestelijke gezondheidszorg.

Op dit moment staan er bijna 90.000 mensen op een wachtlijst voor hulp in de geestelijke gezondheidszorg. Iets waar Charlotte Bouwman – die zelf ook met depressies kampt – telkens weer aandacht voor vraagt met haar initiatief ‘lijm de zorg’. Er moet nu echt wat gedaan worden aan die wachtlijsten. Want voorkomen of snel ingrijpen bij problemen bespaart veel kosten en persoonlijk leed.

Nu tijdens de coronacrisis is dat misschien wel nog belangrijker. Uit onderzoek van onder meer EenVandaag, blijkt dat gevoelens van depressiviteit zijn toegenomen. Een op de drie jongeren voelden zich in de afgelopen twee jaar langere tijd depressief of zijn dat nu nog steeds. Ze ervaren dagelijks ernstige neerslachtigheid en verlies van levenslust. En bijna de helft (45%) heeft zelfmoordgedachten.

Vandaag is het wereld suïcide-preventiedag. Laten we het zwijgen doorbreken.

Vandaag is het wereld suïcide-preventiedag. Een dag waarop we stilstaan bij alle mensen die zijn overleden door zelfmoord. En alle familie, vrienden of collega’s die daardoor ook geraakt zijn. Laten we het zwijgen doorbreken en deze gedachten bespreekbaar maken. En laten we ervoor zorgen dat we omkijken naar mensen die het niet meer zien zitten en hen de hulp bieden die ze nodig hebben.

Denk je zelf ook aan zelfmoord? Zoek hulp in je omgeving of chat of bel 0800-0113 met 113 zelfmoordpreventie.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Gijs van Dijk op 9 september 2020 Delen  

Dat is het verhaal van veel schoonmakers, vakkenvullers en winkelmedewerkers. Zij verdienen vaak het minimumuurloon, net iets meer dan 9 euro. Daar mogen ze vervolgens de huur, de rekeningen en de boodschappen van betalen. En dat terwijl deze crisis nou precies laat zien hoe belangrijk het is dat mensen kunnen voorzien van hun belangrijkste behoeften.

Vandaag dienen we ons wetsvoorstel voor een hoger minimumloon in.

Als je werkt, wil je zeker zijn van een fatsoenlijk inkomen. Een inkomen waarmee je de boodschappen en de huur kunt betalen. Samen met de vakbonden strijden wij voor een hoger minimumloon. Vandaag wordt dan ook ons wetsvoorstel ‘Voor een hoger minimumloon’ in de Tweede Kamer besproken. Met dit wetsvoorstel zetten wij een belangrijke eerste stap naar een hoger leefbaar loon. Zo kunnen we na de verkiezingen aan de slag voor de volgende stap: het minimumloon verder verhogen.

Er werken ongeveer 500.000 mensen in Nederland voor een minimumloon. Met ons voorstel, van een hoger minimumuurloon van 10,77 euro, gaan callcentermedewerkers, schoonmakers, winkelpersoneel en vele anderen er al snel 10% op vooruit. Dat is een euro per uur en een paar tientjes per week. Dat is het verschil tussen een lege portemonnee of een volle boodschappenkar aan het eind van de maand. Het verschil tussen onzekerheid en zekerheid.

Naast een hoger loon zorgt dit voorstel voor betere bescherming van werkenden. Er zijn nu in Nederland verschillende minimumuurlonen. Deze verschillen per sector en zijn afhankelijk van de lengte van de werkweek. Kwaadwillende werkgevers en uitzendbureaus zijn maar al te graag bereid om daarmee te sjoemelen. Daar komt met dit wetsvoorstel een einde aan. Deze zorgt namelijk voor één minimumuurloon voor alle sectoren.

Met dit wetsvoorstel zijn werknemers beter beschermd tegen uitbuiting en onderbetaling.

Door de invoering van één vastgesteld uurloon kan de Inspectie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid beter handhaven. Ook kan je zelf makkelijk zien of je voldoende loon krijgt. Kortom, het biedt een betere bescherming voor alle werkenden tegen uitbuiting en onderbetaling. Want iedereen heeft het recht op bestaanszekerheid.

Wil je weten hoe jij er met ons voorstel op vooruit gaat? Hieronder een handig overzicht:

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Webredactie op 8 september 2020 om 13:10

Gebarentolk bij belangrijke activiteiten en debatten

Belangrijke activiteiten en debatten in de Tweede Kamer moeten toegankelijk zijn voor doven en slechthorenden. Kamerlid Stieneke van der Graaf dient hierover vandaag samen met D66 en PvdA een voorstel in bij het debat over het erkennen van Nederlandse Gebarentaal als officiële taal.

De coronapersconferenties en de Troonrede hebben al een tolk Nederlandse Gebarentaal en zijn daarin de positieve uitzondering. Wat betreft de partijen worden ook het wekelijkse Vragenuur op dinsdag, de Algemene Politieke Beschouwingen en het slotdebat voor de Tweede Kamerverkiezingen voortaan vertaald door een tolk Nederlandse Gebarentaal.

Stieneke van der Graaf: “Dove en slechthorende mensen moeten volwaardig kunnen meedoen in onze samenleving. De democratie is een onlosmakelijk onderdeel van die samenleving. Door belangrijke activiteiten en debatten in de Tweede Kamer te vertalen laten we als politiek zien dat we het grote belang van de Nederlandse Gebarentaal voor de dovengemeenschap écht erkennen."

Vanavond is het vervolg van het debat over de erkenning van de Nederlandse Gebarentaal als officiële landstaal. Het wetsvoorstel dat dit moet regelen dient de ChristenUnie samen met D66 en PvdA in. Deze erkenning is belangrijk om ervoor te zorgen dat dove en slechthorende mensen volwaardig kunnen meedoen in de samenleving.

Meer lezen over dit wetsvoorstel? Lees hier de blog die Carla Dik-Faber vorige week over deze erkenning schreef.

Door Carla Dik-Faber op 1 september 2020 om 17:19

Vandaag voeren we in de Tweede Kamer een heel belangrijk debat. We spreken over de erkenning van de Nederlandse Gebarentaal als officiële landstaal. Het wetsvoorstel dat dit moet regelen dien ik samen met PvdA en D66 in. Deze erkenning is belangrijk om ervoor te zorgen dat doven en slechthorende mensen volwaardig kunnen meedoen in de samenleving.

Meer dan vijftienduizend mensen in ons land communiceren in gebarentaal. De Nederlandse Gebarentaal is niet slechts een hulpmiddel voor dove mensen. Voor mensen die doof zijn geboren en voor kinderen van dove ouders, is het hun moedertaal. Zo thuis ik me voel als ik Nederlands spreek, zo thuis voelen zij zich als ze communiceren in de Nederlandse Gebarentaal. De juridische erkenning waar deze wet voor zorgt, is daarmee de erkenning van hun moedertaal als een unieke, volwaardige taal. Het is daarmee óók de erkenning van hun ‘zijn’, van hun eigen cultuur en identiteit.

Zo groot is de betekenis van deze wet. Daarom is dit debat alleen al een mijlpaal in de jarenlange strijd die de dovengemeenschap heeft moeten voeren.

Er zijn al wetten die de rechten van doven verankeren, maar de relatieve onbekendheid van gebarentaal levert toch nog vaak belemmeringen op. Zo is een tolk Nederlandse Gebarentaal in het onderwijs niet vanzelfsprekend. Deze wet zorgt voor grotere zichtbaarheid van de gebarentaal en versterkt daarmee de positie van doven en slechthorenden in ons land.

Deze wet regelt ook dat de overheid moet communiceren in gebarentaal. De corona-persconferenties hebben al een tolk Nederlandse Gebarentaal en zijn daarin de positieve uitzondering. Als deze wet wordt aangenomen, worden Kamerdebatten en persconferenties standaard voorzien van een tolk. Volksvertegenwoordigers kunnen voortaan hun eed of belofte in gebarentaal afleggen.

Het is dankzij tolken als Irma Sluis dat de Nederlandse Gebarentaal de afgelopen maanden bekend is geworden bij het grote publiek. Maar laten we niet vergeten waarom de tolken daar staan: zij zorgen ervoor dat doven en slechthorenden in hun eigen moedertaal kunnen meedoen in onze samenleving. Het moet vanzelfsprekend worden dat er naast de minister-president een tolk staat. Daarom is dit wetsvoorstel er.

Bijna elk land in de Europese Unie heeft gebarentaal als officiële landstaal al erkend. Nu is het de beurt aan Nederland. Het is de hoogste tijd.

De zorgmedewerkers kregen aan het begin van de coronacrisis nog een daverend applaus, maar zagen vervolgens wegrennende Kamerleden en voorstellen voor salarisverhoging keer op keer weggestemd worden.

Op 5 september organiseerden SP, GroenLinks, PvdA en vakbonden CNV, FNV en NU'91 een grote online demonstratie. Want dag in dag uit staan ze in de frontlinie: onze zorgmedewerkers. Zij verdienen meer dan applaus. Het is een politieke keuze om de lonen van zorgmedewerkers niet te verhogen. Daarom roepen we het kabinet op de mensen in de zorg te geven wat ze verdienen: structurele loonsverhoging en een verlaging van de werkdruk.

We komen hier als politieke partijen en vakbonden gezamenlijk voor in actie.

Kijk hier de demonstratie terug van 5 september 2020.

Door Attje Kuiken op 3 september 2020 Delen  

Een andere inwoner beschreef haar gevoel van onveiligheid: ‘Ik wil niet door mijn wijk lopen en me afvragen wie ik kan vertrouwen’.

Het zijn hartverscheurende verhalen van mensen die de rellen niet op sociale media, maar voor hun deur zagen. Dat je thuis kunt ontspannen en veilig over straat gaat: we staan er niet bij stil hoe belangrijk het is.

Vanuit rechts was geen gebrek aan stoere taal.

Vanuit rechts was geen gebrek aan stoere taal. Het tuig moest aangepakt, de lange lat erover, ouders moesten verantwoordelijkheid nemen. Maar die meneer met zijn emmers water heeft niks aan stoere taal. Die heeft behoefte aan een overheid die oplossingen aandraagt.

En daar schort het aan. In een zomer met rellende jongeren, rellende complotdenkers en rellende boeren rennen onze agenten van het ene naar het andere brandje. We moeten ze in staat stellen hun werk goed te doen. Maar er zijn gewoon te weinig collega's voor al het werk.

De werkdruk is te hoog, aangiftes blijven liggen.

De werkdruk is te hoog, aangiftes blijven liggen. Daarom moet veel meer geïnvesteerd worden in ons politiekorps. Niet in ME-busjes, maar in wijkagenten. De mannen en vrouwen die achter de voordeur komen, die jongeren en hun ouders kennen.

Zij hebben nauw contact met vertrouwenspersonen in de wijk. Zodat de politie weer tot in de haarvaten van onze wijken komt. En de kans groter wordt dat we opruiing en oproepen tot rellen in de kiem kunnen smoren.

Maar wat ons betreft is alleen investeren in de politie niet genoeg.

Maar wat ons betreft is alleen investeren in de politie is niet genoeg. Want dat is alleen effectief als we ook investeren in preventieve krachten die jongeren op het juiste pad houden. Laten we daarom meer investeren in onderwijs. Hoe meer en beter de leraren en opleidingen, hoe groter de kans dat jongeren met een mooi diploma een mooie baan vinden.

Laten we daarom eens investeren in volkshuisvesting. Veel jongeren kunnen geen betaalbaar huis vinden en wonen met een te groot gezin in een te klein huis waardoor ze de straat op gaan, waar criminele verleidingen lonken.

Laten we ook investeren in de sociale basis.

Laten we ook investeren in de sociale basis: de jongerenwerkers die opgeleid zijn om jongeren op een laagdrempelige manier op het juiste pad te houden. Zo zijn in Amsterdam onlangs twee oproepen tot rellen ongedaan gemaakt.

Laten we investeren in meer stages en in banen met meer zekerheid. Laten we met jongeren praten, in plaats van stoer over ze schreeuwen. Aan stoere taal geen gebrek. Maar er is behoefte aan daden.

Laten we daar werk van maken.

Voor de toekomst van de jongeren en voor de mensen die veilig in hun wijk over straat willen. Meer agenten die de wijk kennen. Een aanpak met jeugdwerkers die jongeren kansen biedt en de wijk verbetert.

Attje Kuiken is Tweede Kamerlid voor de PvdA en Sofyan Mbarki is fractievoorzitter van PvdA in de gemeenteraad van Amsterdam.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 1 september 2020 Delen  

Je baan kwijtraken komt bij de meeste mensen aan als een dreun. Niet alleen omdat je in één klap je inkomen verliest. Maar ook omdat je je vak niet meer kan uitoefenen, de collega’s waarmee je fijn samen hebt gewerkt moet missen en op zoek moet naar wat nieuws.

Als je naar het nieuws kijkt weet je dat er nog veel meer aankomt. Berichten over massaontslagen bij de NS, Schiphol, de KLM en tal van andere bedrijven. Nog nooit eerder liep de werkloosheid zo snel op.

Het is belangrijk dat we er alles aan doen om mensen aan het werk te houden of aan het werk te krijgen.

Het is dus belangrijk dat we er midden in deze coronacrisis alles aan doen om mensen aan het werk te houden of aan het werk te krijgen. We maakten eerder al een coronareddingsplan voor nieuwe banen. Vandaag presenteren we een plan voor een werkgarantie in het derde steunpakket.

Het is goed dat er een nieuw steunpakket komt. We moeten nu bedrijven helpen overleven. We moeten zorgen dat mensen aan het werk blijven. Maar voor de mensen voor wie geen werk meer is vind ik de plannen te vaag, te onzeker. Ons voorstel: de werkgarantie. Met een afspraak tussen werkgevers, werknemers en de overheid om ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk mensen de zekerheid hebben van een baan.

Vandaag presenteren we een plan voor een werkgarantie in het derde steunpakket.

In de vorige crisis heb ik van dichtbij gezien dat het een illusie is te denken dat mensen zichzelf wel redden. Juist na ontslag heb je begeleiding nodig naar nieuw werk, in plaats van thuis te zitten met een uitkering. En hoe langer dat duurt, hoe moeilijker het wordt.

Dat kan ook anders. We kennen de voorbeelden van bedrijven waar mensen vanuit hun baan worden omgeschoold naar ander werk. Dat werkt heel goed als zowel de oude als de nieuwe werkgever betrokken zijn en hun bijdrage leveren. Een heel goed voorbeeld daarvan is de KLM die afspraken maakt met de organisatie die gaat over langdurige zorg, ActiZ. Zij werken eraan om mensen waar bij de KLM geen plek meer voor is, op te leiden tot zorgmedewerkers. Zo worden mensen geholpen aan een nieuwe baan en wordt er tegelijk iets gedaan aan de tekorten die er zijn in de zorg.

We moeten afspraken maken. En deze moeten ook als voorwaarde gelden voor steun vanuit de overheid.

Dit kunnen we op tal van andere plekken ook doen. In sectoren als de horeca en toerisme gaan helaas waarschijnlijk nog meer mensen hun baan verliezen. Maar op andere plekken, zoals het onderwijs, de zorg, de bouw en de ICT is juist enorme behoefte aan mensen. Als we nu afspraken maken over werkgarantie dan regelen we dat misschien de stewardess verpleegkundige kan worden.

Dat gaat niet vanzelf. We moeten afspraken maken. En deze moeten ook als voorwaarde gelden voor steun vanuit de overheid. Als er mensen uit moeten, wordt er samen gezocht naar een nieuwe baan in bijvoorbeeld de zorg of het onderwijs. En tot je daar aan de slag kan blijf je in dienst bij je oude werkgever. De kosten daarvoor worden verdeeld tussen de werkgevers en de overheid. Dat is de werkgarantie.

Help je ons mee het kabinet te overtuigen om te kiezen voor werk?

Het wordt spannend of we het kabinet kunnen overtuigen te kiezen voor werk. Wil je helpen? Ik hoor ook graag van jullie ervaringen: staat jouw baan op de tocht of ziet het er nog goed uit? Ken je mensen die de overstap willen maken naar de zorg of het onderwijs of een andere sector met personeelstekorten? Stuur ons dan een appje. Al die persoonlijke verhalen helpen ons om andere partijen te overtuigen.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Nederland moet net als Duitsland en België het btw-tarief tijdelijk verlagen. Daarvoor pleit de PVV vandaag in de Telegraaf in aanloop naar Prinsjesdag. Partijleider Wilders ziet het als een coronamaatregel waarvan zowel consumenten als bedrijven flink profiteren.

De afgelopen week onderhandelde de coalitie over de begroting voor volgend jaar evenals een nieuw steunpakket voor bedrijven die door het coronavirus hard getroffen worden. Veel plannen lekten al uit. Een voorstel dat daar niet bij zat is het verlagen van de btw. Een gemiste kans, stelt Wilders.

De PVV wil dat het lage btw-tarief, dat op negen procent staat, per ingang van 1 oktober voor een jaar naar nul gaat. Dit kan voor consumenten tot een veel goedkopere boodschappenkar leiden. Volgens de grootste oppositiepartij plukken ook bedrijven die door corona in de knel zijn geraakt ervan. Wilders: „Er is geen tijd te verliezen. De banen van honderdduizenden Nederlanders staan op het spel en bedrijven in bijvoorbeeld de horeca en de evenementenbranche hebben het enorm moeilijk. Er is nu snel een investering nodig die burgers en bedrijven direct lucht geeft.”

Staatssecretaris Vijlbrief (Financiën) gooide eerder in de coronacrisis de deur niet meteen dicht voor een tijdelijke btw-verlaging. Later krabbelde hij terug. De systemen van de fiscus zouden niet bestand zijn tegen de tariefwijzing. Hij noemde de ingreep daarnaast ’ongericht’, omdat het volgens hem onduidelijk is of winkels de verlaging wel zouden vertalen naar lagere prijzen.

Het lage btw-tarief geldt lang niet voor alle producten. Etenswaren vallen eronder, maar bijvoorbeeld ook kranten en boeken. Het kabinet-Rutte III verhoogde in 2019 het lage btw-tarief van 6 naar 9 procent.

In Duitsland werd onlangs besloten om het hoge btw-tarief omlaag te schroeven van 19 naar 16 procent en speciaal voor groente en fruit van 7 naar 5 procent. Onze zuiderburen verlaagden het btw-tarief in de horeca.

In aanloop naar Prinsjesdag legden al meer partijen hun wensen op tafel. PvdA-leider Asscher pleitte voor een 40 miljard kostend coronaplan dat Nederland uit een diepe financiële crisis moet houden. Hij wil dat de portemonnee wijder opengaat voor zaken als huurwoningen en bijscholing. Deze investeringen moeten wat de PvdA betreft gefinancierd worden uit het Wopke-Wiebesfonds waar het kabinet eerder zei mee te zullen komen. Ook Wilders’ btw-verlaging moet via die weg worden bekostigd, geeft hij aan. Er is volgens hem een bedrag van 9 miljard euro mee gemoeid.

De nu als paddenstoelen uit de grond schietende politieke plannen vormen de inleidende beschietingen voor de algemene politieke beschouwingen die daags na Prinsjesdag in de Tweede Kamer worden gehouden. Tijdens dit meerdaagse debat sparren de politieke partijen over de nieuwe begroting van het kabinet en overige politieke voornemens voor volgend jaar.

Klik hier om het bericht te lezen op de website van de Telegraaf.

Dinsdag 1 september gaat de Kamer direct aan de slag met de behandeling van de referendumwet. Die avond zal ik plaatsnemen in ‘vak K’ om deze wet te verdedigen. Dat referendum, dat hebben we nou toch wel gehad, hoor ik sommigen van u denken. Nee, de discussie over het referendum is juist in volle gang en de vooruitzichten voor deze wet zijn goed.

In 2017 heb ik in de Kamer al eens een wet voor een referendum verdedigd, maar die was destijds kansloos. Drie jaar later is de situatie heel anders. In steeds meer partijen groeit de steun voor een bindend correctief referendum. In alle stilte lijkt zich een revolutie te voltrekken. 35 jaar discussie over het referendum lijkt eindelijk tot iets moois te leiden. Dinsdagavond begint om 19:00 uur het debat, dan gaan alle partij hun vragen stellen die ik later deze maand zal beantwoorden. Hopelijk kunnen we deze maand nog stemmen.

U kiest de Tweede Kamerleden om in uw naam debatten te voeren, de regering te controleren en wetten goed te keuren. Dat is de kern van onze ‘vertegenwoordigde’ democratie. Het correctief referendum is een ‘directe’ vorm van inspraak, waarbij mensen zélf een uitspraak doen, los van het parlement. Lange tijd hoorde je het argument dat het referendum als een vorm van ‘directe’ democratie in strijd zou zijn met de parlementaire democratie - een argument dat ook door premier Rutte werd gebruikt. Dit werd onhoudbaar na het rapport van een staatscommissie onder leiding van Johan Remkes, die onderzoek deed naar ons parlementaire stelsel. Die commissie beval het referendum juist aan als een mogelijkheid om ons parlementaire systeem te versterken. Een opvatting die ook de Raad van State nu deelt.

De discussie over het referendum begon in de jaren zeventig, toen met name hoog opgeleide mensen méér invloed wilden op de politieke besluitvorming. Een staatscommissie Biesheuvel deed in 1985 een voorstel voor een bindend correctief referendum, dat is 35 jaar geleden. Een voorstel van het kabinet Kok strandde in 1999 op het allerlaatste moment in de senaat. Een tweede wet haalde door gebrek aan steun van het kabinet Balkenende in 2004 de eindstreep evenmin. De discussie over het referendum ging echter door. Op initiatief van GroenLinks, PvdA en D66 werd een nieuwe wet gemaakt, die in 2013 door de Tweede Kamer en in 2014 door de senaat werd aangenomen. De SP mocht aan dit initiatief destijds niet deelnemen. Daarna moest ik toezien hoe slecht de partijen met dit voorstel omgingen.

De democratie gedijt niet op angst, maar is gebouwd op vertrouwen.

Om een bindend referendum mogelijk te maken moet de Grondwet worden aangepast. Dat moet in twee etappes. Vóór de verkiezingen moeten de Tweede en Eerste Kamer de wijziging van de Grondwet die ik nu heb ingediend goedkeuren. Na de verkiezingen moet deze wet opnieuw worden behandeld (en dan met tweederde meerderheid worden aangenomen). De vorige keer ging dat mis, omdat GroenLinks, PvdA en D66 weigerden om hun eigen wet opnieuw in te dienen. Waarna ik dat maar zélf heb gedaan. Bij een deel van de achterban van deze partijen was het referendum ineens niet meer zo populair. Bij andere groepen groeide echter het enthousiasme voor dit middel om de gekozen politici te kunnen corrigeren. Nu lijken deze partijen toch weer terug op hun oude standpunt en is wél zicht op een meerderheid.

Alle partijen zullen dinsdag nog vragen hebben, vooral over de voorwaarden voor het houden van een referendum. Ofwel over de ‘drempels’, zoals het aantal handtekeningen dat moet worden opgehaald en wanneer de uitslag geldig is. Die discussie is belangrijk en de staatscommissie Remkes heeft ook hier goede suggesties voor gedaan. Maar dit zijn kwesties van uitvoering die niet in de Grondwet thuishoren, maar in een ‘uitvoeringswet’. Die kan niet nu, maar pas ná de verkiezingen worden aangenomen, samen met de ‘tweede lezing’ van deze Grondwetswijziging. Nu moeten partijen de principiële keuze maken of zij vóór of tégen een correctief referendum zijn. Nu moeten Kamerleden aangeven of zij bereid zijn om zich wél of niet te laten corrigeren door de bevolking die zij vertegenwoordigen. Of zij wél of geen versterking willen van onze democratie.

Met een bindend correctief referendum geven wij mensen de mogelijkheid om ons terug te fluiten, op het moment dat zij vinden dat wij in de Kamer ons werk niet goed doen. De democratie gedijt niet op angst, maar is gebouwd op vertrouwen. Kamerleden vragen de kiezers: ‘vertrouw ons’. Maar durven wij ook te zeggen: ‘corrigeer ons’? Dit referendum past goed bij onze democratie, het is een belangrijke aanvulling op het werk van het parlement. Het heeft lang genoeg geduurd, al 35 jaar. Het is nu tijd om eindelijk ‘ja’ te zeggen.

Ronald van Raak, SP-Kamerlid

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.