Poliflw

Natuurlijk zijn wij ook voor inclusiviteit. In Son en Breugel hebben we altijd een inclusieve gemeenschap gehad met Zonhove midden in het dorp. En ja tegenwoordig zijn er nog veel meer mensen die anders zijn en er toch bij mogen en moeten horen, zonder daarop aangekeken of aangesproken te worden.

Maar wat je ook doet en waar je ook wat doet, het moet niet te koste van andere mensen gaan. Aan de Holberglaan gebeuren aanstootgevende activiteiten waar veel mensen last van hebben. En daarom is het handhaven van de gemeente correct.

Overlast. Loop je met je gezinnetje, zeker als je wat minder bekend bent, door het mooie bos tussen Son en Best, dan kun je per ongeluk in een bosje komen, waar zaken gebeuren, die men wat ons betreft niet openbaar hoeft te doen. Dit is aanstootgevend.Onveilig. Doordat deze activiteit een stiekem gebeuren op een openbare plek is, wordt dit door veel mensen als onveilig ervaren.Regels. We hebben in dit land regels met elkaar afgesproken. Die gelden ook voor de groepen die we graag inclusief behandelen. De regels gelden voor iedereen.Afval. Er lopen in Son en Breugel inmiddels heel wat mensen rond die met een grijper rommel opruimen in de straten. In het betreffende bos ligt het bezaaid met zakdoeken. De vervuilers hebben blijkbaar niet de behoefte het bos schoon achter te laten.

Blijft de vraag waar dan wel een ontmoetingsplek kan zijn. Netjes in een gebouw, waar je niet doorheen hoeft te lopen als je dat niet wilt. Waarom kan deze groep dat niet organiseren?

Laten we vooral iedereen laten zijn zoals hij is of wil zijn. Maar laten we ook met elkaar de omgeving leefbaar houden.

Een teleurgestelde Son en Breugelse ambtenaar liet afgelopen week na afloop van een digitale vergadering de microfoon aanstaan en zei iets onverkwikkelijks. Iedereen buitelde over elkaar heen om de man hel en verdoemenis toe te wensen. Maar als dezelfde mensen zich nou eerst eens zouden verdiepen in waaróm de man zoiets zegt, dan is het heel aannemelijk dat ze begrip krijgen voor zijn uitspraak. Dat ze dan zien dat de ambtenaar door ontwikkelingen die daaraan vooraf gingen tot een dergelijke uitspraak is gekomen.

U moet daarvoor maar eens kijken naar deze Teams bijeenkomst van 22 juli j.l. ‘Ontwikkelingslocatie Bijenlaan 60 planinitiatief tijdelijke woonbouw’; en dan vooral naar de 45 minuten die voorafgaan aan de uitspraak door de ambtenaar. Daarbij moet u weten dat het om de beoogde bouw van 25 miniwoningen aan de Bijenlaan gaat, dat er een informatieve avond is over het schetsplan voor omwonenden die voor een groot deel zijn geïnformeerd en dat wethouder en initiatiefnemer zullen ingaan op het schetsplan, het globale plan.

De initiatiefnemer trapte af met een duidelijke presentatie. Daarna zou je verwachten dat er verdere uitleg zou worden gegeven over de aanleiding van het plan, de noodzaak voor woningbouw in onze gemeente en hoe het proces (zoals een omgevingsvergunning) daarna gaat verlopen. En dat de bijeenkomst ook was bedoeld voor een eerste globale indruk, en niet in allerlei details zou moeten gaan verzanden. Maar dat is wel gebeurd met als resultaat gefrustreerde omwonenden die meteen allerlei details wilden weten, en een wethouder die zijn verantwoordelijkheid afschoof naar zijn ambtenaar.

Maar de wethouder is aanspreekpunt voor omwonenden; niet zijn ambtenaar.

Verder was het optreden van coalitiepartijen tijdens deze sessie misplaatst. Als je als raadslid meedoet aan een dergelijke sessie moet je weten wat je rol is. Maar in plaats van het initiatief van de gehele raad positief te vertegenwoordigen, fungeerden zij als criticasters en werd er politiek bedreven op een ongepast moment.

Aan het einde van de vergadering is te horen dat een inspreker zegt: ‘wie hier nog een kavel koopt, heeft een gaatje in zijn hoofd’. In die sfeer werd de bijeenkomst ook afgesloten en we kunnen ons heel goed voorstellen dat een ambtenaar, die dit prima initiatief begeleidt, deze vergadering teleurgesteld afsluit.

Maar er is ook nog iets anders. De wethouder had deze ambtenaar nooit in een politiek-maatschappelijke discussie moeten laten komen. De ambtenaar is te verwijten dat hij zijn microfoon open heeft laten staan terwijl hij iets vervelends zegt. De wethouder is te verwijten dat hij zijn ambtenaar niet in bescherming heeft genomen, en hem in een positie heeft laten komen waar hij niet thuishoort.

Zoals u misschien weet, is er een onderzoek gaande naar de rechtmatigheid van aanbesteding van het Dorpshuis. Dit onderzoek is begin februari toegezegd door de verantwoordelijke wethouder, en voor het luttele bedrag van € 5000 heeft Hekkelman advocaten de opdracht gekregen. Dit bureau heeft een zakelijke relatie met het Bureau Inkoop Zuid-Oost Brabant (BIZOB). En laat BIZOB nou net betrokken zijn bij de aanbesteding van het Dorpshuis.

Het staat er mooi in het vergaderverslag van de raadsvergadering van 4 februari 2021:

…Het college hoopt voortvarend aan de slag te kunnen gaan, en hoopt dat er snel een rapport komt waardoor de twijfels uit de wereld worden geholpen…

Inmiddels zijn we meer dan twee maanden verder. Terwijl de bouw van het Dorpshuis gestaag verder gaat, is er nog steeds niets bekend over afronding van het onderzoek. Het “snelle” onderzoek laat op zich wachten, en daarom hebben wij maar weer eens schriftelijke vragen gesteld.

Vragen, altijd maar weer vragen. Het komt overeen met een deel van de onderzoeksvraag naar de aanbesteding: de gebrekkige informatievoorziening door het college over het dossier Dorpshuis.

Hekkelman zal ongetwijfeld een goed kantoor zijn, want het BIZOB heeft er een jarenlang dienstverband mee. Maar toch, de schijn van belangenverstrengeling had vermeden moeten worden. Een ander bureau had de onderzoeksopdracht moeten krijgen. Hoewel, je zou ook kunnen zeggen dat de bekendheid van het advocatenkantoor met de instantie die het moet onderzoeken, de snelheid van het onderzoek zou moeten bevorderen. Dan zou je ook verwachten dat door die bekendheid en met het beperkte budget het onderzoek in een vloek en een zucht zou zijn afgerond.

Maar weer eens vragen waarom het allemaal zo idioot lang duurt…

De gemeente heeft een zorgplicht voor het inzamelen van huishoudelijk afval. Omdat er nog geen andere afvalophaaldienst voor 2021 en daarna was gecontracteerd, is het contract met de huidige afvalverwerker Baetsen te elfder ure met een jaar verlengd. Wij moeten beslissen of we met de zgn. Gemeenschappelijk Regeling “Blink” in zee gaan, of dat we Europees aanbesteden. Overigens, een gemeenschappelijke regeling is een intergemeentelijk samenwerkingsverband.

Het college van burgemeester en wethouders heeft eind 2019 besloten om te onderzoeken wat de mogelijkheden zijn om toe te treden tot Blink. Bij deze dienst zijn een aantal buurtgemeenten betrokken. Regionale samenwerking is goed, en Blink is meer dan een afhaaldienst. De dienst regelt de administratie, innoveert, organiseert, heeft een klantenservice, kortom, het is een bedrijf dat meer is dan alleen het afhalen van grondstoffen. Inderdaad, circulair afval is de grondstof voor morgen, en daar richt men zich ook op voor 27 euro meer per jaar en hetzelfde serviceniveau, of 1 euro meer per jaar en een iets minder serviceniveau. Je zou zeggen: het ziet er niet verkeerd uit.

Maar…

Er was alleen maar een bidbook van Blink. En één bidbook is geen bidbook. Eén keus is geen keuze. We kunnen een op het oog goede dienst niet zomaar kiezen zonder een vergelijking met andere diensten. En daarom hebben wij niet in kunnen stemmen met het “Blink voorstel”. Erg jammer, want dan hadden we geen 1,5 uur over 1 agendapunt hoeven te vergaderen zonder eruit te komen.

Dan was het besluit in een “blink of an eye” genomen.

Onlangs heeft de gemeenteraad het voorstel “Scenariokeuze sporthal de Bongerd” behandeld. Bij dit aan alle kanten rammelende en onduidelijke voorstel, moest een keuze worden gemaakt voor óf nieuwbouw, óf renovatie van sporthal de Bongerd. De uiteindelijke kosten zijn nog niet precies bekend, maar nieuwbouw kost 1,7 miljoen euro meer op een bedrag van rond de 8 miljoen. Beide opties voorzien in een volwaardige sportaccommodatie met ruimte voor de zgn. grote zaalsporten, zoals bijvoorbeeld handbal. Eén van de coalitiepartijen heeft dit niet in de gaten gehad. Deze partij dacht dat alleen nieuwbouw grote zaalsporten zou kunnen faciliteren, en daarom hebben zij voor nieuwbouw gekozen. Zo stond het tenminste in dit “Lezerspodium”.

Dit typeert de wijze waarop de huidige lokale politiek wordt gevoerd: regelmatig onduidelijke voorstellen, en partijen die het soms allemaal niet zo goed voor ogen hebben.

We kunnen een lang verhaal gaan houden over de onduidelijkheden van het voorstel, maar dat doen we niet. We beperken ons tot hoe dit project wordt uitgevoerd:

Eerst is besloten hoe het centrumgebied van Breugel er uit moet gaan zien. Vervolgens is dus besloten tot nieuwbouw en pas daarna wordt bekeken wie er allemaal gebruik van gaan maken. En afsluitend wordt een zgn. Programma van Eisen opgesteld.

Je zou toch echt zeggen dat het andersom moet: eerst weten wat je wilt en wat je nodig hebt, en dan maak je een plan wat je gaat doen. Deze logische volgorde is niet weggelegd voor dit college van burgemeester en wethouders. Hier is sprake van een typisch voorbeeld van achterstevoren denken. O ja, het zou ook nog kunnen dat door het Programma van Eisen nieuwbouw opeens geen optie meer is, zo staat te lezen. Tja, waarom nu de keuze voor nieuwbouw of renovatie? Geen idee.

We zeiden het al. Een onduidelijk voorstel waar ook veel geld mee is gemoeid. Maar toch hebben we ingestemd met nieuwbouw van de Bongerd. Na de “Stop! Alles moet helemaal opnieuw show”, die door de huidige coalitie in 2018 is opgevoerd, willen we niet alle betrokken mensen weer laten wachten. Maar het is natuurlijk te gek voor woorden dat voor een op zichzelf mooi initiatief van deze omvang, een rammelend en ondoorzichtig voorstel de basis vormt.

Onduidelijkheid dus. En misschien is het daarom ook niet zo gek dat sommige coalitiepartijen het overzicht een beetje kwijt zijn.

U zit er niet op te wachten en wij ook niet, maar we hebben het dossier Dorpshuis open moeten houden. Zeer tegen onze zin in, maar we kunnen niet anders omdat we als raadsleden een controlerende taak hebben. Als de gemeenteraad zich had gehouden aan het plafondbedrag van 4 miljoen euro (excl. BTW), was het voor ons eenvoudig geweest: een meerderheid besluit voor een dorpshuis in het kerkgebouw, en we gaan verder.

Maar er blijft voor ons te veel onduidelijk, en zijn er nog steeds niet-beantwoorde vragen hoe bijvoorbeeld het bouwbedrag is opgebouwd. Een voorzetje van onze kant om in gesprek te gaan met het gemeentebestuur en eens rustig buiten de camera’s van gedachten te wisselen, is niet beantwoord.Want wat is er nu gekocht voor dat budget van 4 miljoen? Wat valt onder de post “bouwkosten”? Vast interieur? Zonnepanelen? Daarom hebben we opnieuw vragen gesteld aan het college, en de pers opgezocht toen we weer dezelfde antwoorden kregen.

Eén van die vragen was wat de financiële risico’s zijn voor de gemeente. Een technisch rapport heeft aangegeven dat het gebouw geschikt is voor “huidig gebruik”, maar dat verder onderzoek moet uitwijzen of het geschikt kan worden gemaakt als comfortabel dorpshuis. Wij vragen ons af of verder onderzoek heeft plaatsgevonden, maar ook daar krijgen we geen antwoord op. Een door ons geraadpleegde expert heeft grote twijfels over de constructie, de plannen voor zonnepanelen en de lichtstraat.

Het plafondbedrag van 4 miljoen is door de winnende partij met maar liefst 2 miljoen euro overschreden. Eén van de inschrijvende partijen die zich wél aan het taakstellend bedrag van 4 miljoen heeft gehouden, heeft bezwaar aangetekend tegen de gevolgde procedure. Daarom hebben we grote twijfel of alle aanbieders dezelfde aanbestedingscriteria hebben gehanteerd of, iets specifieker, of alle aanbieders met dezelfde kosten onder de post “bouwkosten” hebben gewerkt. Op dit moment lijkt het erop dat er bij de winnende partij bepaalde kosten als “meerkosten” bij komen, terwijl andere partijen die kosten onder “bouwkosten” hebben verwerkt. Een ongelijk speelveld dus.

Tja, helaas, daar gaan we weer. Maar het is onze taak, onze plicht, om zaken die ons worden voorgelegd met zowel de inhoudelijke dossierkennis van een raadslid, maar ook door de ogen van inwoners te bekijken. En daarop te reageren als er zaken niet kloppen.