Poliflw

Als je wilt weten, hoe de gemeentepolitiek werkt…

Als je graag invloed uit wilt oefenen op de plannen die in de gemeente worden ontwikkeld…

Als je veel wilt leren in een korte tijd van professionals…

Dan is 3 maart 2021 misschien wel hét moment om te beginnen met de cursus. In zeven avonden worden je veel kneepjes van het vak geleerd.

Aanmelden op politiek actief

The post Cursus politiek actief vanaf 3 maart appeared first on D66 Voorst.

Er ligt van onze regio (Cleantech-regio – 7 gemeenten) een Regionaal Energiebod op tafel, bestaande uit “zon en wind” in de zogenaamde RES. Via een ambitieuze Strategie moet in 2030 ongeveer de helft van onze energie duurzaam geproduceerd worden via zonnepanelen en wind-energie. De gemeenteraad heeft hierin een belangrijke stem omdat zon en wind een grote invloed hebben op het ruimtelijk beslag van de gemeente Voorst.

Het college gaat op dit moment met inwoners van alle kernen in gesprek om draagvlak te onderzoeken voor windenergie waarbij niet alleen de lasten maar ook lusten worden meegenomen. Het liefst houden we de molens af. Dat is duidelijk geworden na eerdere gesprekken met inwoners. Als alleen “zon” onvoldoende blijkt, dan blijft de mogelijkheid bestaan dat er ook op wind-energie moet worden overgegaan.

Een lange raadsvergadering met 3 moties van maandag 7 december 2020 gaf een helder beeld: passeer de inwoners niet maar blijf bij het maken van plannen in gesprek met hen. Dat houdt een agrariër of grote commerciële partij natuurlijk niet tegen om met een eigen initiatief bij het college aan te kloppen. Elk plan wordt gewogen. Er vindt o.a. een ruimtelijke beoordeling plaats en wordt het plan wordt bij geschiktheid voorgelegd aan de raad. Maar liever eerst het gesprek met omwonenden en dan samen die plannen ontwikkelen.

Laten we die Voorster aanpak ook de komende jaren vasthouden en blijven verbeteren!

The post Regionaal energiebod: realisme en met inwoners in gesprek blijven appeared first on D66 Voorst.

Omringd door groenen weiden

ligt in de IJsselstreek

Een dorp dat door zijn burgers

Zijn plaats steeds waardig bleek

Zo luiden de eerste regels van het volkslied van Nijbroek, in het noordelijkste puntje van de gemeente Voorst. Nijbroek is de kern van een polder met dezelfde naam, tussen IJsselvallei en Veluwe in gelegen en afgebakend door vijf ‘dijken’: de Vloeddijk, Veluwsedijk, Bekendijk, Kadijk en Zeedijk.

De polder is een van de oudste van ons land – aangelegd in de 14de eeuw. Hij biedt een uniek landschap, zowel qua natuur als cultuurhistorisch uiterst waardevol. Tegelijkertijd is het een gebied volop in beweging, dat vraagt om aandacht voor hedendaagse thema’s als duurzaamheid, energie, water, recreatie, leefbaarheid en economie.

Hoe blijft Nijbroek ook in de toekomst een fijne plek om te wonen, te werken en te verblijven?

De nieuwe omgevingswet, die vanaf januari 2021 van kracht zal zijn, maakt van ‘participatie’ een verplicht onderdeel in ruimtelijke ontwikkelingen. Participatie wordt daar omschreven als “het in een vroegtijdig stadium betrekken van belanghebbenden”. Vanouds zijn in de polder belanghebbenden als waterschap, ontwikkelaars en lokale overheden ‘participanten’ – maar de nieuwe wet beoogt juist ook inwoners en omwonenden, lokale ondernemers en bewonersorganisaties actief bij de visie-ontwikkeling te betrekken. En dat is precies wat in Nijbroek gebeurd is: de lokale bevolking, verenigd in Plaatselijk Belang Nijbroek, heeft samen met de gemeente Voorst, een door allen gedeeld toekomstbeeld voor de polder ontwikkeld en vastgelegd.

Wij spreken met Aart Stenfert, een aantal termijnen voorzitter van Plaatselijk Belang Nijbroek, en  nu ook nauw betrokken bij het Project Polder Nijbroek (zie http://poldernijbroek.nl/).

Een wat overbodige vraag, gezien je rol in de Nijbroekse samenleving – maar hoe raakte jij betrokken bij het project?

Om tot een door de bewoners gedragen visie te komen zijn er in 2018 verscheidene informatieavonden over en excursies door het gebied georganiseerd. Diverse thema’s kwamen aan de orde, waarbij er na een professionele inleiding, veel ruimte was voor een echt gesprek. Daarbij waren ook altijd vertegenwoordigers van de gemeente aanwezig, om op de hoogte te blijven van het proces, en daardoor werden zij er ook onderdeel van.

Na verloop van tijd kwam uit dat proces een redelijk helder toekomstbeeld naar voren, gevormd en gedragen door de bewoners zelf, met reële opties om zelf als burgers/bewoners aan de slag te kunnen gaan met de verdere ontwikkeling.  Ik denk dat daar de motivatie zat om ook deelnemer te worden in één van de initiatieven.

Het project Polder Nijbroek leverde dus niet alleen een toekomstvisie voor Nijbroek, maar leidde ook tot concrete initiatieven. Welke zijn dat?

Als uitvloeisel van de visie is een drietal werkgroepen ontstaan rondom verschillende thema’s: een werkgroep ‘Een Rijk Landschap’, een werkgroep  ‘Wonen en Werken’ en een werkgroep ‘Duurzame energie’.

‘Een Rijk Landschap’ zet zich in voor behoud en versterking van de biologische én van de cultuurhistorische waarde van het landschap en de bebouwing in de polder. Hun vraag is: hoe kan de polder een nog fijnere plek worden, voor natuur, mens én dier?

Er is momenteel in de polder Nijbroek een redelijk evenwicht tussen wonen en werken. In het buitengebied gebruiken en beheren zo’n 30 agrariërs de meeste gronden; ruim 180 niet-agrariërs wonen daar tussenin en beheren hun eigen terreinen. Als derde groep telt het dorp zelf zo’n 80 huishoudens met hun eigen beschikbare percelen en perceeltjes.  Het begint er volgens mij mee dat iedereen zijn/haar eigen mogelijkheden benut om de biodiversiteit te bevorderen. Wanneer opbrengst voor de grondeigenaar een beperkte rol speelt, zijn er andere mogelijkheden dan wanneer de grond wordt aangehouden voor de economische teelt van gewassen.  Het is goed dat de werkgroep zich blijft inzetten om  vooral particulieren te motiveren een extra stap te zetten om de natuur een handje te helpen. De agrarische natuurvereniging Veluwe IJsselzoom (veluweijsselzoom.nl) vervult hierbij een belangrijke ondersteunende rol, die al geresulteerd heeft in een twintigtal concrete projecten.

De tweede werkgroep richt zich op ‘Wonen en werken in Nijbroek’. Wat is er mogelijk om zowel oudere als jongere Nijbroekers een passende woning te bieden in en om ons dorp? Wat kan en mag in leegstaande en leeg komende boerderijen, hoe en waar willen we nieuwbouw?

Een gemeenschap van mensen heeft een gezonde samenstelling wanneer alle leeftijden daar naar verhouding in voorkomen. We moeten dus zorgen dat zowel oudere als jongere Nijbroekers een passende woning vinden in de polder. Alleen dan blijven er mensen om naar elkaar om te zien, en ook concrete hulp te bieden waar dat noodzakelijk en mogelijk is. Vanwege de ruimtelijk ligging is de gemiddelde woningprijs redelijk hoog in Nijbroek. Wanneer door schaalvergroting of gebrek aan opvolging boerderijen hun agrarische functie verliezen, moet het mogelijk zijn, bestemmingsplan of niet,  om daar eventueel meerdere woningen te realiseren, niet alleen enorme villa’s. Ik denk niet dat de gemeente, dat zijn wij per slot zelf, bang moet zijn voor wat meer woonbestemmingen in het buitengebied. Een klein dorp als Nijbroek kan zo best organisch groeien, door steeds kleine uitbreidingen te doen in plaats van grote projecten in de vorm van wezensvreemde nieuwbouwwijken.

In het voorjaar van 2019 was vlak buiten het dorp een agrarische bouwkavel met een verlaten boerderij te koop gekomen. Het actuele bestemmingsplan buitengebied gaf en geeft de nieuwe eigenaar de ruimte, om op zo’n perceel een intensieve veehouderij te starten, ook al ligt het perceel dicht bij de dorpskern. Vanuit het dorp kwamen er snel bedenkingen tegen dergelijke plannen van de nieuwe eigenaar, en gelukkig vond deze agrarische ondernemer op een andere locatie een beter alternatief om zijn bedrijf te vestigen. De werkgroepen ‘Wonen en werken’ en ‘duurzame energie’ zijn toen een onderzoek gestart, of het mogelijk zou zijn om deze locatie vanuit een lokaal initiatief tot ontwikkeling te brengen. Zou het mogelijk zijn om daar als lokale gemeenschap zelf een aantal woningen te bouwen?

Nu bleek echt hoe onze participatie, de samenwerking van de Nijbroekse samenleving met de gemeente Voorst, haar vruchten afwierp. De plannen konden uitgewerkt en gerealiseerd worden! Plan26 is de werknaam geworden van dit eerste ‘uitbreidingsplan’ dat we zélf als burgers opzetten.

Op 9 oktober 2019 werd de Coöperatie Polder Nijbroek opgericht, statutair gevestigd op de plek waar in 1903 de eerste Boerenleenbank in de gemeente Voorst werd opgericht, Middendijk 38!! Deze coöperatie kan projecten met een zakelijke insteek aanpakken. De ideeën daartoe vinden hun oorsprong bij Plaatselijk Belang Nijbroek.  Binnen deze coöperatie zal wanneer er een financiële basis is ook de energiecoöperatie een plek krijgen (vanuit de derde werkgroep), om als gemeenschap zelf duurzame energie op te wekken, op een manier die past bij Nijbroek. Wij zitten niet te wachten op enorme zonnevelden op industriële schaal – een reëel gevaar zo is al gebleken! De Coöperatie heeft intussen het agrarisch perceel op Middendijk 26 gekocht en gaat daar aan de slag met de bouw van een aantal woningen. Het benodigde geld is opgebracht door… Nijbroekers zelf, die qualitate qua bij de gemeenschap betrokken zijn, ook de kerk financiert mee. “

Het gaat niet om simpele projecten, zo blijkt. Er wordt druk gerekend of het rendabel is om kleinschalig energie te gaan opwekken. De gemeente Voorst wil in 2030 energieneutraal zijn, dus de urgentie vanuit de gemeente is er. Wanneer het volgens plan doorgaat, kunnen de bewoners inderdaad lid worden van de energiecoöperatie en daarmee hun eigen rendement realiseren op het gebied van nieuwe energie!

Hoe heb je in deze processen de opstelling van de gemeente ervaren?

Het was de gemeente Voorst, die in 2018 opdracht gaf om een extern bureau de opdracht te geven om door en met de bewoners een visie te (laten) ontwikkelen. Daarmee heeft de gemeente een cruciale eerste stap gezet, in het toelaten van eigen verantwoordelijkheid voor (een groep) burgers. Daaruit zijn inmiddels de eerste concrete initiatieven en projecten gegroeid. We stellen vast dat er een duidelijk wederzijds belang is, èn dat dit wederzijds erkend wordt, om deze ideeën tot een goed einde te brengen.

Geloof je dat er ooit echte participatie van burgers in het gemeentelijk beleid zal ontstaan?

Een gemeente moet beleid maken op een breed terrein en daarin het gelijkheidsprincipe borgen. Dat biedt ruimte, maar ook beperkingen, waar ligt de grens van ‘algemeen belang’ en ‘plaatselijk belang’. Er zijn echter zeker beleidsterreinen, waar de gemeente een stap terug kan doen en de bewoners het initiatief kan gunnen. De gemeente moet daarbij leren, om bewoners verenigd in bijvoorbeeld coöperaties ook te vertrouwen.  Daar ligt, lijkt mij, een grote uitdaging, om daar in de (nabije) toekomst met elkaar wijze keuzes in te maken!

The post Interview met Aart Stenfert over de toekomst van Nijbroek appeared first on D66 Voorst.

Mijn naam is Atiyeh, ik ben 37 jaar oud en ik kom oorspronkelijk uit Iran. Mijn vader vluchtte als eerste van ons gezin, naar Nederland. Daar verbleef hij noodgedwongen lang (zeven jaar!) in een AZC, totdat hij een verblijfsstatus kreeg en wij hem eind 2006 konden volgen. Wij, dat zijn mijn moeder, een jongere zus en een broertje dat toen 13 jaar oud was. Mijn zusje volgde een laboratoriumopleiding en heeft nu een vaste aanstelling in het lab van het UMC in Utrecht, mijn broertje studeert (vierdejaars) Farmacie aan de universiteit Groningen.

Het was natuurlijk fijn, dat ik na al die jaren mijn vader weer zag en we weer samen konden zijn. Maar ik miste en mis mijn geboorteland, mijn vrienden, kennissen en verdere familie natuurlijk vreselijk, ineens bevond ik mij in een vreemde omgeving, waarvan ik de taal noch de cultuur, noch de dagelijkse gedragsregels kende. Ik voelde me ontheemd, alsof ik, net volwassen, ineens opnieuw geboren was en als een kind alles opnieuw moest leren. Plotseling was mijn toekomst een zwart gat, en dat viel niet mee. Ik had net het equivalent van een bachelor klinische psychologie aan de universiteit van Qom gehaald en zat vol plannen en idealen – ineens viel dat allemaal weg. Wat stond me hier te wachten? Wat mócht ik verwachten?

Mijn vader woonde dus in het AZC in Nijmegen. Na twee dagen van weerzien werden wij nieuwkomers naar Ter Apel gebracht om aldaar onze asielaanvraag in te dienen. De procedure duurde anderhalve maand. Eenmaal ‘erkend’, mochten we weer naar Nijmegen;  daar verbleven we als gezin nog drie maanden,  in afwachting van een echt huis. Dat kregen we, in de gemeente Voorst, en daar hebben we sindsdien gewoond.

Ik begreep dat ik weer zou moeten gaan studeren om hier in dezelfde sector te kunnen werken. De eerste en belangrijkste voorwaarde was: de taal leren. Wij hadden van de gemeente een klantmanager/contactpersoon toegewezen gekregen, die ons zou helpen met inburgeren. Ik moet helaas vaststellen, dat deze functionaris niet veel verder kon of wilde kijken dan de geijkte Nt2-taalcursus. Zodra wij over verder reikende (studie)plannen voor de toekomst begonnen, benadrukte zij steevast dat we heus niet per se door hoefden te studeren, dat we beter eerst maar op een lager niveau in de zorg konden gaan werken, of zelfs ergens in een fabriek een baantje moesten overwegen!

Zo duurde het anderhalf jaar (!) voor de financiering voor ‘Nederlands als tweede taal’ rond was en ik aan het ROC Aventus lessen kon gaan volgen. De stichting UAF, voor hulp aan studerende vluchtelingen, hielp me intussen mijn Iraanse diploma te laten waarderen door het Nuffic, de Nederlandse organisatie voor internationalisering in onderwijs. Het bleek dat ik geacht werd het niveau van een derdejaarsstudent klinische psychologie in Nederland te evenaren. Mijn Nederlands was echter nog niet op dat niveau, dus vroeg ik advies aan de decaan van de Saxion hogeschool. Ik moest “eerst maar een voorbereidend jaar anderstaligen(VJA) bij Saxion Deventer volgen”, dan kon ik daarna verder gaan met de studie psychologie. Maar ook zij waarschuwde, dat het maar weinig nieuwe Nederlanders lukte om hun academische studie hier af te maken… Dat ’voorbereidend’ jaar bleek mij achteraf verspilde tijd, ze had me beter de propedeuse psychologie aangeraden.

Ik vond het leven in zo’n plattelandsgemeenschap, zeker in het begin, enorm saai. Ik had mijn hele leven in Qom gewoond, een grote- en drukke stad met meer dan een miljoen inwoners en vier universiteiten. Nu zat ik vast in een dorp waar (toen)  nog niet eens een treinstation was, geen shopping mall, geen plek om in je vrije tijd andere jongeren te ontmoeten… Het was/is té saai. Buren – meest oudere mensen – vertelden dat hun kinderen zodra ze konden ‘emigreerden’ naar de grote stad. Uiteindelijk leken er alleen gepensioneerden over te zijn. Gemeente Voorst, doe daar wat aan!

Hoewel wij met de buren wel kennis maakten, bleef het contact meest beperkt tot gedag zeggen op straat, bij de voordeur of over de heg in de achtertuin. Gelukkig waren daar de sympathieke vrijwilligers van  vluchtelingwerk Twello, die het leven in een nieuw land en in een klein dorp een stukje makkelijker voor ons maakten. Speciaal wil ik noemen Gerrit Roeterdink, die ons als een engel geholpen heeft! Via hem leerden we ook andere aardige Nederlanders kennen, die altijd voor ons klaar staan als we ergens begeleiding of ondersteuning nodig bij hebben.  Ook brachten ze me in contact met een taalcoach; met haar heb ik  nog steeds af en toe contact, we zijn goede vriendinnen geworden. Vluchtelingwerk faciliteerde destijds ook een netwerk met en voor andere vluchtelingen/buitenlanders. Dat is jaren overeind gebleven, tot er twee of drie jaar geleden  blijkbaar geen budget meer voor was; vluchtelingwerk moest de activiteiten beperken. Vooral oudere vluchtelingen zijn daarvan de dupe; zij genoten vooral van de interculturele bijeenkomsten, waar mensen uit verschillende landen kennis met elkaar konden maken en gezellig samen activiteiten konden organiseren. Eigenlijk kreeg ik alleen bij vluchtelingwerk een ‘thuisgevoel’.

Gelukkig ben ik een doorzetter. Ik studeer nu toegepaste psychologie aan de HAN en hoop op termijn als werkstudent mijn studie aan de universiteit af te ronden. Met mijn Iraanse diploma’s vond ik parttime werk bij verschillende GGZ-organisaties, als begeleider, maatschappelijk werker en als toegepaste psycholoog. Sinds oktober vorig jaar heb ik naast mijn studie een baan (tijdelijk contract met uitzicht op verlenging) als begeleider en rechterhand van het management van een interculturele zorginstelling, die zich speciaal richt op zorgbehoeftige medeburgers met Iraanse, Afghaanse, Turkse, Syrische en andere achtergronden. En: ik zoek een eigen woning, omdat ik trouwplannen heb!  Ooit hoop ik als GZ-psycholoog een eigen praktijk te beginnen. Hier, of misschien toch in Iran? Als de situatie daar  ooit verbetert? Hoop doet leven.

Als ik de politiek/de gemeente een goede raad zou moeten of mag geven: onderschat Jonge nieuwkomers niet, op basis van regeltjes en gebrekkig taalniveau. Geef juist hen de kans en de ruimte om hun kennis en competenties (aan) te tonen in de praktijk, wantrouw niet per definitie hun opleiding en kwaliteiten. Geef ze werk op niveau, steun werkgevers die de gok willen wagen. Neem mijn vriend: die is in Iran hoogopgeleid als stedenbouwkundige. Hij solliciteert op alles in die richting, maar blijft maar afgewezen worden, zonder argument, vanwege zijn ‘taalachterstand’ dan wel wegens ‘gebrek aan ervaring’. Hoe krijgt hij die, als hij nergens aan de bak komt? Door het Nederlandse beleid om vooral kansarmen te steunen,  krijgen veel kansrijke buitenlandse jongeren te weinig kans om hun talenten voor Nederland in te zetten.

En dat is levend zonde.

The post Atiyeh: ‘van Qom naar Twello viel eerst niet mee’ appeared first on Voorst.

TWELLO – Tijdens de raadsvergadering van maandag 28 oktober 2019 sprak fractievoorzitter Robert Bosch namens Gemeente Belangen onze algemene financiële beschouwing uit op het jaar 2020. Onderstaand lees je het betoog.

De coalitie CDA, D66 en Gemeente Belangen is alweer 1,5 jaar onderweg. Bij aanvang van de

coalitieperiode waren Randweg Twello, renovatie van het gemeentehuis, voortvarende beleid

rondom Regionale Energie Strategie en gratis sporten voor kinderen onder de 12 jaar de

belangrijkste thema’s voor Gemeente Belangen.

Ondanks de financieel krappe begroting blijven deze thema’s voor Gemeente Belangen pal boven

water staan. Zo vinden wij dat het college stappen moet gaan zetten rondom de planvorming van de

Randweg Twello. Financieel is de randweg al jaren ingeboekt in de begroting. Beleidsmatig blijft dit

achter. Bij de renovatie van het gemeentehuis is het college mooi op schema en zijn we tevreden

met de informatie die naar ons toe komt.

De discussies rondom grootschalige opwek van energie vragen de afgelopen jaren steeds meer van

gemeenten. Het wordt steeds vaker met andere beleidsvelden integraal opgepakt. Met name in de

ruimtelijke ordeningssfeer, waarbij direct een spanningsveld ontstaat. Tijdens de algemene

beschouwing refereerden wij aan de nominatie van de Nederlandse Entente Florale. Inmiddels heeft

de gemeente Voorst Entente Florale Europa 2019 gewonnen.

Recreatiegebied Bussloo en Vliegveld Teuge, onze kernen, de prachtige natuur, de

landgoederengordel en al het andere cultuurhistorisch erfgoed vormen een waardevolle basis. In

schril contrast staan de opgaven uit de Voorster Energie Strategie die nu al zicht geven op het gebied

van grootschalige opwek van zonnevelden. Daarentegen zijn wij opgetogen over de kleine projecten

die van de grond komen. Wij noemen bijvoorbeeld het elektrisch vliegen op luchthaven Teuge en de

kleinschalige projecten rondom zonnepanelen in Nijbroek en Voorst.

Het initiatief Voorst Actief on Tour is inmiddels een jaar actief. Wij zien de bus regelmatig op

verschillende plekken in de gemeente staan, omringd door vele spelende en sportende kinderen.

Niettemin blijven wij ook kritisch en volgen onder andere het initiatief van gratis sporten in de

gemeente Epe.

Maar hoe vertalen zich deze en andere doelstellingen uit het coalitieakkoord in de begroting? Het

was krap en het wordt steeds krapper. Ondanks de krappe begroting zijn wij, samen met het college,

vastbesloten om onze doelstellingen te verwezenlijken.Zo zijn wij verheugd over het feit dat het college voortvarend bezig is met de realisatie van 60

wooneenheden met een streefhuur van 500 Euro. Gemeente Belangen zal er streng op toezien dat

de woningen voor specifieke doelgroepen ook voor deze doelgroepen beschikbaar en bereikbaar

blijven.

De inmiddels landelijk gehekelde ‘trap op, trap af’ methode zorgt in de jaren 2019, 2020 en 2021

voor fikse rode cijfers. De daaropvolgende jaren beloven zwarte cijfers. Deze zwarte cijfers zijn ook

weer mede op basis van de accresontwikkeling vanuit de ‘trap op, trap af’ methode. Het blijft

hierdoor moeilijk begroten voor de gemeenten, ondanks dat het Rijk in 2021 een herziening heeft

beloofd van deze methode. De uitkomst van de beloftes van premier Rutte kennen we allen helaas.

Natuurlijk zijn de belastingmaatregelen rondom riool-, afvalstoffenheffing en onroerende

zaakbelasting het meest in het oog springend. Wij zijn erg tevreden met de manier waarop het

college de gemeenteraad meeneemt in deze maatregelen. Gemeente Belangen is van mening dat

deze maatregelen het meest rekening houden met de draagkrachtverschillen in de Voorster

samenleving. Gemiddeld gezien blijven de lasten gelijk en met name de lage inkomens worden

gelukkig ontzien. Vanzelfsprekend zeggen gemiddelden niets over individuele mensen.

Pandeigenaren gaan de OZB-verhoging zeker voelen. Wij zien helaas geen andere oplossing. Met

deze oplossing kiezen we ‘voor mensen in plaats van stenen’.

Wij zijn dan ook opgetogen over het feit dat het college zelf met deze maatregelen komt en niet zoals

in 2013 achterover leunt en wacht op een reactie van de gemeenteraad om de begroting structureel

sluitend te krijgen. Wij hopen dan ook dat deze raad net zoals in 2013 met het amendement

‘Aanpassing Meerjarenprogrammabegroting 2014-2017’ raadsbreed achter deze maatregelen zal

gaan staan.

Wij denken ook dat argumentatie van het college met betrekking tot de verlaging van de rioolheffing,

de verhoging van de afvalstoffenheffing en de OZB betrouwbaar is onderbouwd. Over de

onderbouwing van ‘Het Programma Water’ als opvolger van de ‘Gemeentelijke Rioleringsplan’ heeft

de raad op 23 september al geoordeeld als erg sterk.

De verhoging van afvalstoffenheffing lijkt onvermijdelijk en buiten de invloedsfeer van deze

gemeente te liggen. Naar aanleiding van de veranderende marktomstandigheden lijkt het ons

verstandig hierop in te spelen. Met de verhoging van de OZB krijgen we als belangrijkste

bijkomstigheid, als algemeen dekkingsmiddel, meer ruimte in de begroting en dit wordt

gerechtvaardigd door de verlaging van de rioolheffing.

Tot slot voorzitter, pleiten wij er opnieuw voor om met alle partijen samen te werken om

toekomstbestendig beleid te voeren. Wij roepen u op vandaag niet alleen een monoloog te houden

over uw standpunten, maar vooral te luisteren naar overwegingen en standpunten van anderen.

Dilemma's De LCR schetst verschillende dilemma’s. Het aantal dak- en thuislozen neemt toe. De solidariteit neemt af met het stijgen van de welvaart en meer mensen worden geacht zelfredzaam te zijn. Van mensen die een beroep moeten doen op de sociale zekerheid worden vaardigheden gevraagd die zij niet altijd beheersen. Het beeld dat in de discussienota wordt geschetst loopt niet in de pas met de werkelijkheid van elke dag met echtscheiding, overlijden partner, werkloosheid en pensionering.

Hugo de Jonge @hugodejonge · 23 u Minder overbodige regels betekent meer tijd voor zorg én minder frustraties. Zo zijn mantelzorgers op dit moment te veel tijd kwijt aan administratieve taken. Dat kan en moet anders. En gelukkig kunnen er heel wat regels worden geschrapt