Gelijke kansen voor iedereen

Vandaag was Congres 110 van D66 in Breda. Breda, de thuisstad van Hans van Mierlo. Wouter Koolmees stond in zijn toespraak stil bij de tweedeling in onze samenleving. Het SCP spreekt van een verschuiving van have nots naar cannots. Effect daarvan is dat groepen die op achterstand staan er steeds verder op achteruitgaan, terwijl de mensen die het mee zit vooruit schieten. De ongelijkheid neemt toe.

Wouter Koolmees noemde een voorbeeld. Het sprak mij aan. Hij had het over een werkende arme. Een man van 62 jaar. Hij had cursussen gedaan en had na een jarenlange uitkering betaald werk gevonden. Per maand ging hij er 200 euro op vooruit. Aan het einde van het jaar raakte hij echter teleurgesteld, omdat bleek dat hij de ten onrechte ontvangen huurtoeslag moest terugbetalen.

Werken moet lonen. Voor de arbeidsmarkt geldt dat vast minder vast moet zijn en flexibel minder flexibel. De twee werelden van werk wil Koolmees dichterbij brengen. Speciale aandacht had hij voor arme kinderen. Kinderen moet hetzelfde talent moeten dezelfde kans hebben.

In de workshop ‘Deel de welvaart’ gaf Victor Everhardt aan dat hij als wethouder werkt aan vertrouwen bij mensen. Vanuit vertrouwen lukt het volgens Everhardt om mensen verder te brengen. Als het loslaten van een bijstandsuitkering onzekerheid met zich mee brengt, dan zijn mensen minder snel geneigd een stap te zetten. Daarom voert D66 op verschillende plekken in het land vertrouwensexperimenten uit. De eerste resultaten zijn positief: mensen die het vertrouwen krijgen, zijn eerder in staat een stap te zetten. Daarvoor is regelruimte nodig, ruimte voor de professional.

Het was fijn om Marthe Hesselmans te zien spreken. Zij heeft een essay geschreven over kansengelijkheid en stelt dat mensen helaas niet altijd een eerlijke kans krijgen. Het onderwijs selecteert te vroeg, mensen hebben wel werk maar geen zekerheid, er is een vangnet maar dan wel voor degenen die kunnen vliegen. Daarom pleit Hesselmans voor herkansingsgelijkheid. Wij kunnen mensen een nieuwe kans bieden, dat is een politieke keuze.

Het Congres werd afgesloten met de benoeming van Alexander Pechtold tot erelid. Daarna volgden enkele interessante toespraken.

Sigrid Kaag gaf de partij mee dat het belangrijk is te staan voor overtuiging en ambties die bij deze tijd horen. Politiek is kiezen volgens Kaag, het eigen verhaal brengen. Ze stond daarmee stil bij duurzaamheid en migratie. Vooruitgang en vrijheid zijn geen automatisch gegeven. In ons land zullen we ons blijvend moeten inzetten om onze idealen en waarden te bewaken. Moreel leiderschap is volgens Kaag nodig om het goede te bereiken.

Rob Jetten sloot het congres af. Hij stond in zijn inspirerende speech stil bij het thema vrijheid. Kansen gaan over vrijheid. Jetten vindt dat vrij zijn vooral betekent erbij horen. Dit biedt een waardig alternatief aan de politiek van haat. Daarom moet de politiek gelijke kansen gelijk stellen. Kansen gaan over vrijheid. “Wij willen vrij zijn. Nu en voor de toekomst.”

Ik vond het fijn om weer bij het Congres te zijn. In gesprekken met ontzettend veel partijgenoten heb ik kunnen spreken over de waarden van het politieke werk, waar ik dagelijks invulling aan mag geven. Het sterkt mij in mijn drijfveren om er actief aan te werken om mensen kansen te bieden. Juist als dat niet zo eenvoudig is, dan verdienen mensen een herkansing. Daar wil ik mij ook in de komende tijd actief voor inzetten. Herkansingsgelijkheid!