Poliflw

Kennismaken in het corona-tijdperk is lastig. Gelukkig heeft onze kersverse wethouder een kennismakingsbrief geschreven aan de afdeling.

Mede-GroenLinksers, 

Vorige week ben ik geïnstalleerd als nieuwe wethouder voor GroenLinks in Groningen. Ik zie uit naar de samenwerking met alle partijen in de Groningse gemeenteraad, ondanks dat er geen grote meerderheid voor mijn benoeming stemde.  

Vanwege de coronacrisis, omdat de zittende wethouder Mattias Gijsbertsen nog actief was en ik lid van de Tweede Kamer was tot 1 mei, hebben we ervoor gekozen om mijn kennismaking met de gemeente pas na de benoeming te doen. Achteraf hadden we misschien beter eerder een kennismaking met de gemeenteraad kunnen organiseren. Dan had ik ook meteen onduidelijkheid over het wachtgeld en de verblijfskostenvergoeding kunnen wegnemen. Beide kwamen mij rechtens toe, maar ik had het moeten weigeren. Ik heb aangegeven dat ik deze terugbetaal; het kostte echter tijd om dit te organiseren en ik ga ervanuit dat ik daar in mei mee kan beginnen. Ontmoetingen met de fractievoorzitters en raadsleden worden nu snel georganiseerd en daar zie ik naar uit.

Natuurlijk kan en wil ik geen wethouder zijn zonder ook in Groningen te wonen. Daarom ben ik druk bezig om hier een onderkomen te vinden; ik houd erg van klussen, dus dat komt goed uit ;)). Mijn man, die hoofd is van de Landelijke Inspectiedienst van de Dierenbescherming, en ik hebben een erg lieve, iets te grote hond, waar we lange wandelingen mee maken. In onze schaarse vrije tijd maken we graag lange treinreizen, al zal daar vanwege corona deze zomer wel niet veel van terecht komen. 

Sinds 1994 ben ik actief voor GroenLinks, eerst als gemeenteraadslid in Apeldoorn, waar ik in de tweede periode lijsttrekker en fractievoorzitter werd. In 2003 werd ik gekozen als lid van Provinciale Staten in Gelderland. Toen we voor het werk van mijn man naar Leeuwarden verhuisden, ben ik in Groningen gaan studeren. Eerst Internationale Organisaties en Internationale Betrekkingen (afgerond in 2011), later heb ik daar Internationaal en Europees Recht aan toegevoegd. In 2008 was ik vier maanden Kamerlid, als vervanger van Mariko Peters. Aansluitend vroeg de fractie in Leeuwarden mij om wethouder te worden, iets wat ik ruim acht jaar met erg veel plezier heb gedaan. Tot mijn grote verassing werd ik in maart 2017 met voorkeurstemmen in de Tweede Kamer gekozen. Dat was een prachtig compliment en ik heb me dan ook met overgave op mijn portefeuilles Defensie en Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking gestort.  

Toen afgelopen maart de vraag vanuit Groningen kwam of ik me wilde kandideren voor het wethouderschap, heb ik daar heel intensief over nagedacht. Maar na het gesprek met de kandidatencommissie was ik overtuigd. Wat een prachtige kansen liggen er in Groningen voor een bestuurder met een GroenLinks hart! In deze tijden van corona kunnen we met de portefeuilles Coördinatie Sociaal Domein, Armoede en Schulden, Zorg en Veiligheid, en Inkomen goed uit de voeten. Stress, zorgen en onzekerheid over de toekomst groeien voor veel mensen in deze Coronatijd met de dag en juist voor hen zal ik me samen met GroenLinks wethouders Glimina Chakor en Philip Broeksma hard maken. Ik heb een groot noordelijk en landelijk netwerk, dat ik nu graag zal inzetten voor Groningen. 

Met een aantal raadsleden heb ik al gesproken over de inzet op onze portefeuilles, maar ik hoor ook graag hoe leden naar deze onderwerpen kijken. Daarom hoop ik dat we snel manieren vinden om met jullie in contact komen om nader kennis te maken en verder te praten over ideeën en oplossingen.  

Ik verheug me erop aan de slag te gaan en om samen met mijn collega’s in het college Groningen Groener, Gezonder en vooral Gelukkiger te maken. 

Hartelijke groet, 

Isabelle Diks 

Het heeft even geduurd, maar na twee jaar is het onderzoek Bijstand op Maat afgerond. Aan dit onderzoek hebben bijna 900 Groningers meegedaan die een bijstandsuitkering ontvangen.

GroenLinks-wethouder Mattias Gijsbertsen heeft indertijd hard voor dit onderzoek moeten knokken bij staatssecretaris Klijnsma, omdat de huidige wetgeving weinig ruimte biedt voor vrijheid in het 'bijstandsregime'. De deelnemers werden opgedeeld in verschillende groepen met elk een andere aanpak, om zo na te gaan wat het beste voor hen werkt. 

Zo was er een groep die méér mocht bijverdienen, een groep die helemaal geen verplichtingen had en een groep die intensief en individueel begeleid werd. Met name de laatste groep heeft het goed gedaan. Het is geen verrassing, maar wanneer mensen meer persoonlijke aandacht krijgen en er goed naar hun situatie gekeken wordt, kan dat hen enorm verder helpen.

Hoe logisch dit ook klinkt, het reguliere bijstandsbeleid lijkt hier allesbehalve op. Mensen moeten veelvuldig te solliciteren, ook op functies die veel te laag of juist te hoog gegrepen zijn, en op de hulp en aandacht die ze ontvangen is de afgelopen jaren veel bezuinigd.

Voor GroenLinks is het daarom duidelijk dat de gemeente er alles aan moet doen een zo persoonlijk mogelijke benadering mogelijk te maken waarbij we niet kijken naar wat er moet, maar wat iemand wil, kan en nodig heeft. Dat vraagt van coaches en begeleiders dat ze een persoonlijke vertrouwensband op kunnen zetten die zonodig langdurig kan worden vastgehouden. Voor de gemeente betekent dit het absoluut minimaliseren van wisselingen van begeleiders door bijvoorbeeld meer in te zetten op langdurige arbeidsrelaties. Een leerpunt dat in onze ogen ook van grote betekenis is voor terreinen als WMO- en Jeugdzorg.

Het heeft even geduurd, maar na twee jaar is het onderzoek Bijstand op Maat afgerond. Aan dit onderzoek hebben bijna 900 Groningers meegedaan die een bijstandsuitkering ontvangen.

GroenLinks-wethouder Mattias Gijsbertsen heeft indertijd hard voor dit onderzoek moeten knokken bij staatssecretaris Klijnsma, omdat de huidige wetgeving weinig ruimte biedt voor vrijheid in het 'bijstandsregime'. De deelnemers werden opgedeeld in verschillende groepen met elk een andere aanpak, om zo na te gaan wat het beste voor hen werkt. 

Zo was er een groep die méér mocht bijverdienen, een groep die helemaal geen verplichtingen had en een groep die intensief en individueel begeleid werd. Met name de laatste groep heeft het goed gedaan. Het is geen verrassing, maar wanneer mensen meer persoonlijke aandacht krijgen en er goed naar hun situatie gekeken wordt, kan dat hen enorm verder helpen.

Hoe logisch dit ook klinkt, het reguliere bijstandsbeleid lijkt hier allesbehalve op. Mensen moeten veelvuldig te solliciteren, ook op functies die veel te laag of juist te hoog gegrepen zijn, en op de hulp en aandacht die ze ontvangen is de afgelopen jaren veel bezuinigd.

Voor GroenLinks is het daarom duidelijk dat de gemeente er alles aan moet doen een zo persoonlijk mogelijke benadering mogelijk te maken waarbij we niet kijken naar wat er moet, maar wat iemand wil, kan en nodig heeft. Dat vraagt van coaches en begeleiders dat ze een persoonlijke vertrouwensband op kunnen zetten die zonodig langdurig kan worden vastgehouden. Voor de gemeente betekent dit het absoluut minimaliseren van wisselingen van begeleiders door bijvoorbeeld meer in te zetten op langdurige arbeidsrelaties. Een leerpunt dat in onze ogen ook van grote betekenis is voor terreinen als WMO- en Jeugdzorg.

Deze week neemt Mattias Gijsbertsen afscheid van Groningen en de Groningse politiek. Sinds 13 april is hij de nieuwe directeur voor het nationale programma 'Geweld hoort nergens thuis' waarin meerder overheden samenwerken in de aanpak van huiselijk geweld en kindermishandeling.

Mattias Gijsbertsen was sinds 2006 actief in de Groningse politiek als gemeenteraadslid voor GroenLinks en sinds 2014 als wethouder. In deze tijd was hij onder meer verantwoordelijk voor Jeugdzorg, duurzaamheid en sociale zaken. Sinds 2019 was hij verantwoordelijk voor de coördinatie van het sociaal domein en was hij ook locoburgemeester.

GroenLinks Groningen wenst Mattias veel succes in zijn nieuwe functie en veel plezier in zijn nieuwe woonomgeving Utrecht. Ook willen we hem bedanken voor alles wat hij al die jaren voor de afdeling heeft betekend.

Door alle maatregelen in het kader van de coronacrisis is het niet mogelijk om afscheid van hem te nemen op dit moment. Als de coronacrisis aan ons voorbij getrokken is, kunnen we een moment kiezen om afscheid te nemen.

Beste GroenLinksers,  

Enige tijd geleden kondigde ik mijn vertrek als wethouder aan. Inmiddels is het zover. Na Pasen begin ik aan mijn nieuwe functie in Den Haag.  

Het is een vreemd moment om te gaan. Juist nu er extra werk aan de winkel is om de gevolgen van het coronavirus voor de gezondheid, de veiligheid, het werk en inkomen van onze inwoners te beperken. En juist nu persoonlijk afscheid nemen niet mogelijk is.  

Ik had graag de kans gehad om persoonlijk afscheid te nemen van jullie. In het belang van ieders gezondheid is dat helaas niet mogelijk. Ik hoop dat we in de toekomst alsnog een moment daarvoor vinden.  

Voor nu wil ik jullie allemaal veel wijsheid, sterkte en bovenal een goede gezomdheid toewensen voor jullie zelf en jullie familie en vrienden. En nogmaals bedank ik jullie voor het samen optrekken door alle campagnes en politieke discussies heen in de 17 jaar dat ik in de Groningse GroenLinks- en DWARS-afdeling actief ben geweest.  

We zien elkaar hopelijk in de toekomst weer!  

Mattias Gijsbertsen

Het is een bekend en verdrietig gegeven: één op de zes kinderen in Groningen groeit op in armoede. Dit kan betekenen dat je zonder ontbijt naar school gaat, niet op vakantie of muziekles kunt en je ouders veel zorgen hebben over geld. Het kan ook betekenen dat je je minder goed kunt ontwikkelen, waardoor je zelf, op latere leeftijd, óók weer met armoede te maken kunt krijgen. Zo blijft armoede zich herhalen en groeit de ongelijkheid verder. Voor GroenLinks is deze vicieuze cirkel onacceptabel. Daarom is er een systeemverandering nodig.

Armoede kent vele, grotere oorzaken. Zo is bijvoorbeeld de arbeidsmarkt veel onzekerder geworden. De lonen zijn de afgelopen tientallen jaren nauwelijks gestegen, terwijl er steeds minder belasting op kapitaal is geheven. Ook verdwijnen er banen door automatisering en digitalisering. Niet iedereen kan dat bijhouden. En armoede is daarmee vooral tot een individueel probleem gemaakt: "Je zult wel niet hard genoeg je best hebben gedaan!" 

Dit zijn grote problemen, waar een gemeente maar beperkte invloed op heeft. Maar onze gemeente is wel het eerste aanspreekpunt voor inwoners die haar hulp nodig hebben. Ze kan bijvoorbeeld erkennen dat armoede een collectief en niet enkel een individueel probleem is. Dit betekent twee dingen, namelijk dat niemand zijn eigen wieg (en kansen) kiest en dat armoede een probleem is dat ons allemaal aan gaat. 

GroenLinks gelooft daarom dat, naast het op andere niveaus bestrijden van de oorzaken, de gevolgen van armoede moeten worden uitgebannen. Dit is met name voor kinderen belangrijk, omdat je zo de kans verkleint dat ze zelf later ook met armoede te maken krijgen (‘armoede-overdracht’). Hiermee doorbreek je een negatieve spiraal. 

In oktober 2019 nam de gehele gemeenteraad het plan Toekomst met perspectief aan, opgesteld door GroenLinks-wethouder Mattias Gijsbertsen. Dit plan vormt het nieuwe en ambitieuze armoedebeleid van de gemeente Groningen tot en met 2022. 

De belangrijkste drie kenmerken van het plan zien er zo uit: 

Focus op voorzieningen die de kans op ‘armoede-overdracht’ verkleinen. Oftewel: je wilt inzetten op voorzieningen die zorgen dat kinderen die nu in armoede opgroeien hier zo min mogelijk last van hebben. Alle kinderen dezelfde kansen. Hierdoor lopen zij minder risico later zelf ook met armoede te maken te krijgen.  Betrekken van samenleving. Armoede is een enorm probleem, dat de hele samenleving aangaat. Zo wil de gemeente maatschappelijke partners aanmoedigen sommige voorzieningen over te nemen, of andere voorzieningen op te zetten. Denk bijvoorbeeld aan het geven van kortingen bij bioscoop- of museumbezoeken, bij fietsenmakers en het aanjagen en ondersteunen van sociale ondernemingen. Ook kennisinstellingen kunnen nog nauwer betrokken worden bij het armoedebeleid, omdat zij veel expertise in huis hebben. De gemeente doet dit onder de campagne ‘Omarm Groningen’.  Cultuurverandering in hulpverlening gemeente. Hulpverleners moeten meer vrijheid krijgen, bijvoorbeeld met een maatwerkbudget waarmee ze snel kunnen helpen, zonder dat er talloze regels in de weg zitten. Daarnaast kunnen ervaringsdeskundigen veel betekenen voor de gemeente. Zij weten als geen ander waar mensen echt behoefte aan hebben. En armoedebeleid moet overal in de gemeentelijke organisatie zitten. Vanuit bijvoorbeeld cultuur en sport moet ook bedacht worden hoe je dit toegankelijk houdt voor Groningers met een smalle beurs. 

Er wordt dus vooral ingezet op voorzieningen waar kinderen en jongvolwassenen van ‘groeien’, iets dat ze voor de rest van hun leven bij zich zullen dragen. Denk aan extra onderwijsondersteuning, coaching en hulp bij actief meedoen aan de samenleving. Maar ook het tegengaan van energiearmoede, waar GroenLinks extra geld voor heeft vrijgemaakt, is structureel van aard.  

Het betekent echter ook dat voorzieningen die hier niet aan bijdragen zullen stoppen. Zo stopt de gemeente met de jaarlijkse kleding- en speelgoedbonnen, omdat dit relatief duur is en vooral een verlichtend en geen structureel karakter heeft. Ook gaat de gemeente zo gericht mogelijk te werk, waardoor sommige voorzieningen niet meer algemeen beschikbaar zijn, maar pas nadat is gekeken of mensen er echt iets aan hebben. 

De focus van dit plan ligt dus op kinderen, jongvolwassenen en gezinnen en minder op andere groepen, zoals alleenstaanden. Deze inwoners worden natuurlijk niet in de steek gelaten, maar het tegengaan van kinderarmoede heeft wel prioriteit. Ook ziet GroenLinks erop toe dat de gemeente goed blijft communiceren, zodat inwoners die op de gemeente rekenen weten waar ze aan toe zijn. En ten slotte blijven we nauw betrokken bij de verdere ontwikkeling van dit plan, omdat armoede niet van de ene op de andere dag verdwenen zal zijn. Maar we moeten er wel alles aan doen die dag zo snel mogelijk dichterbij te brengen.

Groningen staat in de top drie van gemeenten met de meeste armoede. Een op de zes kinderen groeit op in armoede. Om die reden is er de afgelopen jaren intensief ingezet op armoedebestrijding. Meer mensen in armoede konden meedoen met sport, cultuur en andere sociale voorzieningen. Het bereik van de voorzieningen is gegroeid en deelnemers waren tevreden over de aangeboden ondersteuning. Met het plan ‘Toekomst met Perspectief’ stelt GroenLinks wethouder Mattias Gijsbertsen voor daar nog een flinke schep bovenop te doen.

Gijsbertsen: “In onze gemeente neemt de kortdurende armoede, ook als gevolg van de economische groei, af, maar de langdurige armoede neemt nog altijd toe. Er is sprake van armoede-overdracht van ouder op kind. Wij willen kijken hoe we juist die langdurige armoede kunnen doorbreken.” Met het inzetten van ervaringsdeskundigen, het opkopen van schulden, maatwerk, vertrouwen en mensen weer regie over hun leven geven hoopt de wethouder deze ambitie te bereiken.

Onder het toeziend oog van GroenLinks wethouder Mattias Gijsbertsen opende staatssecretaris Paul Blokhuis afgelopen woensdag de eerste rookvrije zone in Nederland bij het UMCG in de stad Groningen.

Rondom de ingang van het ziekenhuis mag voortaan niet meer gerookt worden. Datzelfde geldt ook voor het plein voor het Prins Claus Conservatorium en bij het Alfacollege aan de Admiraal de Ruijterlaan. Gijsbertsen: “De schade van roken voor de gezondheid is buitengewoon groot. We willen daarom voorkomen dat de volgende generatie nog begint met roken.”

Vorig jaar september maakte de gemeente Groningen het instellen van rookvrije zones mogelijk rondom publieke gebouwen. Het gaat daarbij naast ziekenhuizen, ook om de ruimte om scholen, theaters en de kinderopvang.

Onder het toeziend oog van wethouder Mattias Gijsbertsen opende staatssecretaris Paul Blokhuis afgelopen woensdag de eerste rookvrije zone in Nederland bij het UMCG in de stad Groningen.

Rondom de ingang van het ziekenhuis mag voortaan niet meer gerookt worden. Datzelfde geldt ook voor het plein voor het Prins Claus Conservatorium en bij het Alfacollege aan de Admiraal de Ruijterlaan. Gijsbertsen: “De schade van roken voor de gezondheid is buitengewoon groot. We willen daarom voorkomen dat de volgende generatie nog begint met roken.”

Vorig jaar september maakte stemde de gemeenteraad van Groningen in met het instellen van rookvrije zones mogelijk rondom publieke gebouwen. Het gaat daarbij naast ziekenhuizen, ook om de ruimte om scholen, theaters en de kinderopvang.

De eerste rookvrije zones in de stad komen er aan. Het gaat om de hoofdingang van het UMCG, het voorplein van het Prins Claus Conservatorium en de hoofdingang van het Alfacollege aan de Admiraal de Ruyterlaan. Het ziekenhuis en de twee scholen hebben zelf om de zones gevraagd en zijn ook verantwoordelijk voor de handhaving ervan.

GroenLinks wethouder Mattias Gijsbertsen vindt het mooi dat er in Nederland een beweging op gang is gekomen voor een rookvrije generatie. Gijsbertsen: “We zien dat ook in de gemeente Groningen. Samen willen we voorkomen dat onze kinderen nog gaan roken. Het aanwijzen van dit soort zones en het aanspreken van mensen op hun gedrag helpt daar een flink stuk aan mee.”

Naast de drie genoemde instellingen hebben nog tien andere organisaties om een rookvrije zone gevraagd. De wethouder verwacht dat hier andere zones uit zullen volgen.

De GGD bestaat dit jaar 100 jaar en hield ter gelegenheid daarvan Open Huis. GroenLinks wethouder Mattias Gijsbertsen bracht namens het College van B&W de felicitaties over.