Poliflw

Dinsdag 9 juli nam de gemeenteraad afscheid van Karin Dieterman. Nico Drost werd weer welkom geheten. We danken Karin voor haar inzet met name in het Sociaal Domein en wensen haar veel succes bij haar studie.

Photos from ChristenUnie Rhenen's post

Door Webredactie op 26 juni 2019 om 22:59

ChristenUnie: bereid samenleving beter voor op terugkeer tbs’er

Kamerlid Nico Drost biedt minister Sander Dekker notitie aan over ‘veilig herstel na tbs’.

De forensische zorg is een waardevol stelsel dat bijdraagt aan veiligheid en menswaardigheid. Er zijn echter verbeteringen mogelijk om de samenleving beter voor te bereiden op een veilige terugkeer van daders. “Door meer informatie over bijvoorbeeld terugkerende tbs’ers uit te wisselen en door trainingen aan te bieden aan vrijwilligers, vergroten we de maatschappelijke veiligheid”, zegt Nico Drost vandaag bij de aanbieding van zijn notitie ‘Veilig herstel’.

De afgelopen maanden hield Drost zich bezig met het Nederlands stelsel van forensische zorg, waarbinnen tbs de zwaarste maatregel is. “De aanleiding was afschuwelijk want een van mijn eerste debatten ging over de moord op Anne Faber, waar het vreselijk mis is gegaan. Terecht leren we van dit soort incidenten en wordt het stelsel verbeterd. Het was voor mij ook reden om me meer te verdiepen in dit stelsel.”

Tijdens werkbezoeken en vele gesprekken met professionals die werken in de forensische zorg zag Drost de waarde van het stelsel. “Na de periode van straf en vergelding, is de forensische zorg erop gericht om mensen te behandelen zodat veilige terugkeer in de samenleving mogelijk is. We kunnen en moeten niet al deze mensen levenslang vasthouden. Want na vergelding van de straf, moet er ook weer ruimte zijn voor het werken aan herstel indien mogelijk. Terugkeer zonder behandeling is ook geen optie want daarmee is het risico op herhaling te groot. Met die uitgangspunten draagt dit stelsel bij aan de veiligheid door mensen te behandelen en uiteindelijk ook voor te bereiden op terugkeer.”

Momenteel keert 81% van de daders na straf en behandeling terug in de samenleving zonder verdere incidenten. Dat percentage is hoger dan een aantal jaar terug en Drost wil dat de minister inzet om dat percentage verder omhoog te brengen.

In de notitie bepleit het ChristenUnie-Kamerlid voor meer inzet rond maatschappelijke veiligheid. “Ik heb gezien dat de lokale overheid, maatschappelijke organisaties en buurtbewoners een belangrijke rol spelen bij goede terugkeer. Zij verdienen onze steun en we moeten hun niet met onnodige regels opzadelen die het delen van informatie onmogelijk maken”, zegt Drost.

Een paar kernpunten uit de notitie:

Bied vrijwilligers en maatschappelijke organisaties laagdrempelige toegang tot forensische kennis en expertise zodat ze nog beter in staat zijn ex-gedetineerden veilig te helpen

Stimuleer nauwe samenwerking tussen partijen als de gevangenis, de zorgaanbieders, reclassering, gemeenten en de vrijwilligers. Beschouw ook vrijwilligersorganisaties en zorgaanbieders als voorwaardig partner in de terugkeer van tbs’ers.

Drost hoopt dat het forensisch stelsel zijn kracht behoudt en verbeterd wordt waar mogelijk: “Als het kwaad bij mensen naar boven komt is het antwoord om dat kwaad onder ogen te zien, menswaardig te bestraffen en daarna toe te werken naar resocialisatie en herstel. Ook bij hen waar dat misschien niet meer vanzelfsprekend is. Uiteindelijk komt dat de veiligheid van ons allen ten goede.”

Door Nico Drost op 26 juni 2019 om 06:00

Rust de samenleving toe voor een veilige terugkeer van tbs’ers

De forensische zorg waaronder het tbs-stelsel verdient steun voor de belangrijke bijdrage aan veiligheid en menswaardigheid. Creëer daarom geen woud aan regels waarmee het stelsel kracht verliest, maar stimuleer samenwerking en deel meer informatie zodat de samenleving werkelijk veiliger wordt.

Het is een grote kerel, misschien wel 150 kilo, laten we hem Tom noemen. Uit zijn hele manier van doen, de opmerkingen die hij maakt, zijn verwarde taalgebruik, blijkt dat Tom getekend is door het leven. Hij is een patiënt. Maar hij is ook een dader van een gruwelijke misdaad. Anders zou ik hem niet treffen tijdens mijn bezoek aan een gesloten tbs-afdeling een paar weken terug.

Nederland heeft een uitgebreid systeem van ‘forensische zorg’ waarbinnen psychiatrische hulp wordt geboden aan daders van misdrijven. De tbs met dwangverpleging is daarbij de zwaarste en ook meest bekende vorm. Het forensische stelsel draagt eraan bij dat het overgrote deel van de daders na straf en behandeling op een goede manier terugkeert in de samenleving. Rond de eeuwwisseling keerde nog ca 74% terug zonder verdere incidenten. Nu is dat aandeel gestegen tot 81%. Die stijgende lijn moeten we doorzetten en daarmee onze veiligheid vergroten.

Een van de pijlers onder ons strafrecht is de vergelding van de misdaad. Het is terecht dat misdadigers soms jarenlang de cel ingaan. Een andere pijler is het voorkomen dat daders opnieuw de fout ingaan. Wie de krantenkoppen leest over tbs, kan niet ontgaan dat er vreselijke incidenten zijn. Ieder ernstig incident laat diepe sporen achter bij slachtoffers, familieleden, vrienden en de samenleving. En ieder incident mag aanleiding zijn om het systeem verder te verbeteren.

Maar dat doen we niet door de tbs af te schaffen of door het behandelaars via nieuwe regels het werk onmogelijk te maken. Juist de intensieve behandeling, gecombineerd met de stapsgewijze re-integratie via allerlei verlofstappen onder professionele begeleiding, zorgt ervoor dat de recidive onder tbs-ers lager is dan in onze buurlanden.

Er is daar wel een verbeterslag mogelijk. Want het is cruciaal dat de samenleving hiervoor wordt toegerust. De burgemeester, lokaal verantwoordelijke voor Veiligheid, maar ook maatschappelijke organisaties en buurtbewoners kunnen een belangrijke rol spelen om te zorgen dat iemand op een goede manier een plaats vindt in een stad of dorp. Maar hoe kunnen we van de gemeenten, organisaties en welzijnswerkers verwachten dat ze anticiperen op een terugkerende tbs-er, als er cruciale informatie niet gedeeld mag worden?

Vandaag wil ik de minister vragen om meer in te zetten op de maatschappelijke veiligheid. Door forensische trainingen en expertise te bieden aan vrijwilligers en organisaties die hun tijd steken in het bieden van hulp aan ex-gedetineerden. Door informatie over terugkerende tbs’ers breder te delen met het oog op hun goede terugkeer aan bijvoorbeeld de zorg en de sociale dienst. Door nauwere samenwerking te stimuleren tussen partijen als de gevangenis, de zorgaanbieders, reclassering, gemeenten en de vrijwilligers.

Want niemand is er in Nederland bij gebaat als Tom, als hij al ooit mag terugkeren, in een isolement terechtkomt. Niemand is erbij gebaat als we het forensische stelsel, en ook de tbs, wegstoppen achter een woud van regels, waardoor belangrijke informatie niet kan worden gedeeld. Daarmee worden de risico’s voor onze samenleving juist groter. Want het kwaad komt soms letterlijk in mensen boven en dat zal, helaas, blijven voorkomen. Het antwoord daarop is dat kwaad onder ogen zien, menswaardig bestraffen en toewerken naar resocialisatie en herstel, ook bij hen waar dat misschien niet vanzelfsprekend meer is. Uiteindelijk komt dat de veiligheid van ons allen ten goede.

Afgelopen zaterdag 18 mei waren we als fractie samen met Tweede Kamerlid Nico Drost en Statenlid Janneke Slingerland op werkbezoek bij Statie. Een kort verslagje 👇

Werkbezoek Statie

Afgelopen zaterdag 18 mei waren we als fractie samen met Tweede Kamerlid Nico Drost en Statenlid Janneke Slingerland op werkbezoek bij Statie. Het historische stationsgebouw uit 1876, waarin vroeger de Koninklijke wachtkamer van koningin Wilhelmina was gevestigd, is tegenwoordig een locatie om te lu...

Afgelopen zaterdag 18 mei waren we als fractie samen met Tweede Kamerlid Nico Drost en Statenlid Janneke Slingerland op werkbezoek bij Statie. Het historische stationsgebouw uit 1876, waarin vroeger de Koninklijke wachtkamer van koningin Wilhelmina was gevestigd, is tegenwoordig een locatie om te lunchen, te vergaderen en te dineren. Pluryn bied op deze manier zo’n 27 mensen ruimte om op heel verschillende manieren werkervaring op te doen. 

Nico Drost is op vrijdag 24 mei aanwezig bij het afscheidssymposium van ChristenUnie Statenlid Gelderland Pieter Plug, genaamd ' Vrijheid in Gelderland. Nooit voltooid verleden.' Tijd en locatie: 14:00 - 18:00 uur, Airborne Hartenstein, Utrechtseweg 232, Oosterbeek. Meer informatie

Nico Drost is op vrijdag 24 mei aanwezig bij het afscheidssymposium van ChristenUnie Statenlid Gelderland Pieter Plug, genaamd ' Vrijheid in Gelderland. Nooit voltooid verleden.' Tijd en locatie: 14:00 - 18:00 uur, Airborne Hartenstein, Utrechtseweg 232, Oosterbeek. Meer informatie

Door Nico Drost op 3 april 2019 14:25

Mijn bijdrage aan het debat over de forensische zorg en de casus Michael P.

Voorzitter, ook ik wil namens de ChristenUnie mijn bijdrage beginnen met woorden van medeleven voor de nabestaanden van Anne Faber en andere betrokkenen. De bevindingen van de rapporten moeten voor u een grote schok zijn en wellicht wonden opnieuw of verder openen. Ik wil u in dat licht ook veel sterkte toewensen.

De rapporten die we vandaag bespreken roepen in ons land veel vragen en emoties op. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Waarom zat deze man niet achter slot en grendel? Waarom liep hij na 7 jaar al buiten rond terwijl hij tot 12 jaar veroordeeld was? Hoe kan het dat een veroordeelde zedendelinquent er voor kan kiezen om z’n eigen dossier te censureren? En, in het bijzonder voor de mensen in Den Dolder, zijn wij wel veilig op straat? Ik hoop daarom dat de minister in zijn beantwoording niet alleen ingaat op de vragen vanuit de Kamer maar ook op deze vragen uit de samenleving.

De ChristenUnie is al jaar en dag een voorstander van rechtvaardige straffen, streng straffen zelfs, in geval van seksueel geweld. Maar daarbij ook op een goede manier rekening te houden met de terugkeer van veroordeelden in onze samenleving. Ik vind het dan ook van belang oog te hebben voor het complexe werk dat medewerkers in de forensische zorg doen en de moeilijke afweging die zij dagelijks moeten maken tussen het belang van behandeling en resocialisatie enerzijds en het risico op recidive en maatschappelijke veiligheid anderzijds. Zou de minister in zijn beantwoording ook op deze afweging willen ingaan, en zijn beoordeling van de fouten die in deze zaak op dit punt zijn gemaakt?

In die complexe uitvoeringspraktijk moeten we ook benoemen wat er fout is gegaan, in het bijzonder in deze zaak. Ik ga op een aantal punten nader in.

TBS

Michael P. kon als pleger van een ernstig zedendelict tbs ontlopen, door te weigeren mee te werken aan onderzoek. Dat valt moeilijk te verteren voorzitter. De minister heeft maatregelen in gang gezet, bijvoorbeeld als het gaat om verduidelijken van de mogelijkheden voor rechters om weigerende observandi tbs te geven en het kansrijker maken van de observatieperiode, maar wat gaat dit nu concreet betekenen? En leiden de maatregelen er toe dat een rechter in een geval als dat van Michael P. in de toekomst wel tbs zal kunnen geven?

Overdracht

Een tweede punt. Bij de overdracht van de PI Vught naar FPA Den Dolder werden fouten gemaakt. De behandelaars in Den Dolder kregen telefonisch een te rooskleurig verhaal te horen en kregen niet tijdig de beschikking over het strafdossier van Michael P. dat vanwege privacybezwaren ook nog onvolledig was. Daarbij werd verzuimd om goedkeuring te vragen voor het resocialisatietraject wat in Den Dolder werd voorzien.

Voorzitter kan de minister ingaan op de vraag waarom in dit geval geen gebruik is gemaakt van de mogelijkheid om volledige dossieroverdracht als voorwaarde te stellen voor overplaatsing en bij hoeveel gevallen die aanspraak op privacy jaarlijks wordt gemaakt?

En hoe beoordeelt de minister de constatering van de Inspectie voor Justitie en Veiligheid dat een volledige intake in het FPA zelden gebeurt omdat de financieringssystematiek hierin niet voorziet. Wordt dit meegenomen in de besteding van de middelen die afgelopen zomer beschikbaar zijn gesteld?

Toekennen van vrijheden

Dan de toekenning van vrijheden. De OVV-conclusie luidt dat de eerste stappen van Michael P. in vrijheid niet het resultaat waren van een weloverwogen, gezamenlijke beslissing van alle betrokken partijen, maar van een routinematig uitgevoerde administratieve procedure. Kan de minister hierop reflecteren en daarbij ook ingaan op de rol van de Divisie Individuele Zaken die namens de minister besloot?

Daarin wil ik ook breder kijken. Zijn deze signalen nu pas bekend geworden of waren er eerder vergelijkbare signalen over de tekortkomingen in het stelsel ‘Overige forensische zorg’ (niet zijnde tbs)? Zo ja, wat heeft de minister hiermee gedaan? En zijn meer gevallen bekend waarbij iemand tijdens zijn of haar verblijf in een FPA een zwaar misdrijf pleegde? En heeft u op tijd de vrijheden van de 24 gedetineerden, waarover u in uw brief spreekt, ingetrokken, was daar niet eerder een moment voor?

De minister heeft nu een flink aantal maatregelen aangekondigd. De ChristenUnie vindt het van groot belang dat die maatregelen niet betekenen dat er enkel meer administratieve handelingen komen en vinkjes worden gezet, maar dat we ook echt in de uitvoeringspraktijk die gewenste verandering terugzien. Voorzitter, hoe gaat de minister daar zorg voor dragen?

Verantwoordelijkheid

Tot slot. De fractie van de ChristenUnie komt op basis van deze, en de andere beschreven fouten, tot de verdrietige conclusie dat de moord op Anne Faber wellicht voorkomen had kunnen worden. Dat de minister, volgens de door hen aan ons verstuurde brief, aan de familie de verantwoordelijkheid als overheid heeft erkend en ook excuses heeft aangeboden is daarom voor ons een belangrijke stap. Zou de minister dat ook hier in de Kamer willen herhalen?

En op welke manier kan de minister op een geloofwaardige en adequate manier uitvoering geven aan de aangekondigde maatregelen?

Door Nico Drost op 29 maart 2019 11:50

Het was een bijzondere week voor mij. Na de beëdiging met familie, vrienden en uiteraard de collega’s van de ChristenUnie-fractie op dinsdag, mocht ik op donderdag voor het eerst het woord voeren tijdens een debat in de Tweede Kamer.

Tijdens deze zogenaamde maidenspeech mag een Kamerlid niet onderbroken worden en is er wat meer ruimte voor persoonlijke inspiratie. We spraken met de minister-president over de Brexit en de Europese samenwerking. Ik koos ervoor om iets te zeggen over iemand die mij zeer inspireert en hopelijk ook anderen kan inspireren: Erasmus.

Voor velen een bekende naam, maar het is niet breed bekend dat hij een overtuigd christen was en juist daarom geloofde in samenwerking en zich inzette voor vrede en verzoening tussen volken.

Met mijn inbreng bij het debat hoop ik niet alleen deze week, maar ook de komende maanden een goede bijdrage te leveren aan het parlementaire werk. Maar door alles heen probeer ik ook mensen aan het denken te zetten en iets te laten zien van wat me drijft.

Dat is best spannend en een uitdaging, maar ik weet me gedragen door de steun en het gebed van de mensen om me heen. Dat geeft houvast.

Hieronder mijn spreektekst:

Geachte voorzitter,

Ik vind het een eer en een groot voorrecht om hier vandaag te mogen staan.

Maar allereerst wil ik vanaf deze plaats collega Stieneke van der Graaf heel veel gezondheid en voorspoed toewensen voor de tijd die voor haar ligt.

Voorzitter, ik zou mijn inbreng in uw Kamer willen beginnen aan de hand van drie facetten uit het leven en werk van een in ons land en in Europa zeer bekend theoloog, filosoof en schrijver uit het begin van de 16e eeuw.

Ik heb het over Desiderius Erasmus van Rotterdam. Naar hem zijn scholengemeenschappen, een Europees onderwijsprogramma, straten en bruggen, een academisch ziekenhuis en een universiteit vernoemd.

Het eerste facet: Erasmus was een diepgelovig en zeer devoot christen. Sterker nog, dat was de basis (grondslag) van zijn leven en werk. Dat was wat hem vormde en hoe hij alles om hem heen bezag en bestudeerde. Zo las hij klassieke filosofen, schreef hij zijn boeken en brieven. Of, zoals hij het zelf zei:

“Want dit is het uiteindelijke doel waarvoor de mens geschapen is, om zijn Schepper, Verlosser, Heerser en Weldoener te kennen, lief te hebben en met gezangen te loven”

Voorzitter, deze basis zorgde er bij Erasmus voor dat hij ‘goed leven’ als een persoonlijke verantwoordelijkheid voor ieder mens zag. Van koning tot landbouwer, van geestelijke tot leek. Niet wijzen naar de ander, maar beginnen in je eigen hart: Is mijn oogmerk zuiver, heb ik het beste voor met de mensen om me heen.

Het tweede aspect, voorzitter, wat me raakte toen ik een aantal van Erasmus’ werken las, was de manier waarop hij het debat aanging. Erasmus verstond de kunst om, ondanks een scherp meningsverschil, toch te zoeken naar de intentie achter wat de ander bewoog om tot een standpunt te komen. Om dan dat innerlijke motief ook te benoemen en te vergezellen van een suggestie hoe iets nog beter zou kunnen.

Ter illustratie, in parafrase: het is niet verkeerd om zoveel van je land te houden dat je er zelfs het verlaten van de Europese Unie voor over hebt om het nog mooier te maken. Maar was het niet nog beter, nog meer tot opbouw van de natie geweest, als al die tijd en energie was gestoken in het verder uitbannen van armoede en uitbuiting van mensen.

Voorzitter, ik denk dat het winst zou zijn als we in ons land weer iets meer bereid zouden zijn om het goede in de ander te zien en dat ook te benoemen. En op die manier blijk geven van het echt oog te hebben voor elkaar.

Het derde punt, voorzitter, is het continue pleiten van Erasmus voor vrede en samenwerking tussen volkeren, voor barmhartigheid en voor mededogen.

En daarmee sla ik de brug naar het debat van vandaag. Want Erasmus legde met dat streven de basis voor de Europese Unie zoals wij die nu kennen. Want dezelfde geest dreef ook Robert Schuman toen die op 9 mei 1950 zijn beroemde verklaring voorlas die de oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal markeerde.

Niet als een opportunistische samenwerking op economisch vlak. Maar als een gemeenschap van volkeren die zochten en zoeken naar duurzame vrede en verzoening. Een unieke stap in onze geschiedenis.

En daarin zit dan ook vooral de pijn van Brexit. In het feit dat een van de inbrengers van die vrede en samenwerking er nu voor kiest om de band te verbreken die we zo bewust gelegd hadden.

En dat is dan ook, voorzitter, de reden dat de ChristenUnie blijvend pleit voor een soft Brexit. Want als een van de partners het huwelijk opzegt, dan is het zaak om de scheiding zelf op een goede manier te regelen maar er ook voor te zorgen dat daarna zo snel mogelijk weer een verstandige relatie overblijft.

De gebeurtenissen van afgelopen week leiden bij ons dan ook tot de volgende vragen aan de minister-president:

Hoe schat de regering inmiddels de kans op een no deal Brexit, of zijn de kansen op een soft Brexit toegenomen? Ziet u nog manieren om vanuit Europese kant het proces in de gewenste richting te sturen?

Is de regering met ons van mening dat het van groot belang is dat we nu al vooruitkijken naar de nieuwe en goede vervolgrelatie met Groot-Brittannië en dat het dus van belang is in de onderhandelingen over de uiteindelijke scheiding die flexibiliteit te betonen die daarvoor een goede basis legt.

Ik sluit graag af voorzitter, met een laatste quote van Erasmus.

“Intussen moet je je eerzucht laten varen, en je koppige wil om te winnen, je voorkeuren laten gaan net als je persoonlijke vetes, het oorverdovende geschreeuw van waanzinnige ruzie moet zwijgen en uiteindelijk moet de vrede-brengende waarheid oplichten. Laat het mededogen erbij komen, zodat beide partijen elkaar iets toegeven, iets wat nodig is voor eenheid.”

Dank u wel.