Poliflw

De recente rapportage van Dynamis windt er geen doekjes om: de leegtand in hartje Heerlen is het afgelopen jaar toegenomen en fors ook. Zowel bestaande binnenstad al het nieuw gebouwde Maankwartier baden in leegstand. Een dubbel doemscenario waarvoor Hart-Leers al vele jarenlang publiekelijk waarschuwt.

‘Als en het Maankwartier substantieel leeg blijft en de situatie in de binnenstad niet verbeterd zit je met een dubbel groot probleem’ waarschuwde Hart-Leers meer dan eens. Nu deze situatie werkelijkheid geworden is zit hartje stad met de gebakken peren. Diverse ‘lokale boegbeelden’ proberen echter -nog steeds-  ‘succes’ van de daken te schreeuwen terwijl het tegendeel, helaas, waar is.

Hart-Leers heeft het fors toegenomen leegstandsprobleem wederom prominent op de lokale politieke agenda gezet en bracht het punt nadrukkelijk onder de aandacht van het voorzittersoverleg. Nu moet, wat ons betreft, op basis van de prangende situatie een daadkrachtige conclusie getrokken worden: wat te doen en hoe.

Hart-Leers: ‘Te pas en te onpas pleiten we, keer op keer weer, voor een compacte dynamische stad: (her)ontwikkel wat er is in plaats van grootschalig bijbouwen en het bestaande nagenoeg voor oud vuil achterlaten. In het alleruiterste geval slopen als echt niets anders mogelijk blijkt. Met het, al vele jaren lang, in de wind slaan van dit advies is niet alleen hartje Heerlen momenteel een ware gatengas maar teert ook in het spiksplinternieuwe Maankwartier de leegstand welig.’

Op hele korte termijn overheid en bedrijfsleven bijeenbrengen en -samen- een punt aan de horizon bepalen. Pandeigenaren/verhuurders (en diens huurders) zitten samen met de stad (en diens bewoners en bezoekers) ‘in het zelfde schuitje’. Bij hen ligt de basis van een aanpak om samen stappen vooruit te zetten.

Dat de raad in 2009 besloot om De Royal te kopen, er een nieuwe blijvende invulling voor te vinden en het filmtheater na 5 jaar ‘van de hand te doen’ daarover lijkt niemand meer te spreken. Gaandeweg opperde men allerlei plannen waarvan vervolgens geen tot uitvoering kwam. Met de opening van de stationsomgeving voor de deur doen burgemeester en wethouders nu kennelijk simpelweg wat hen goeddunkt. Een en ander echter zonder goedkeuring van de gemeenteraad.

Het lokale filmhuis kent zo’n 6000 bezoekers en mag op een jaarlijkse gemeentelijke steun van 100.000 Euro rekenen. Terwijl aan de filmhuis manager, die de vrijwilligers aanstuurt, zo’n 40.000 Euro opgaat. Een gemiddelde berekening laat zien dat met zo’n 6000 bezoekers dit er ongeveer 500 per maand zijn en circa 125 per week. Of De Royal met een dagelijks aantal van amper 18 bezoekers (per dag) kan voortleven lijkt, onder de huidige omstandigheden, zeer onwaarschijnlijk.

Nu al worden plannen geopperd om zowel Maxim als Rivoli (de beide naastliggende bioscoopzalen) te slopen en aldaar een spiksplinternieuw filmhuis te laten verrijzen. Waarschijnlijk ‘iets gebouwelijks’ in de trant van de naastliggende stationsomgeving omdat diens ontwerper kennelijk reeds als ‘bouwmeester’ voor het project aangeworven is.

Sinds 13 September prijkt op de actielijst van de raadscommissie het volgende:

Het plan van het Filmhuis zal na overleg met het bestuur (van het Filmhuis) met de commissie worden gedeeld.

In het najaar zal aan de raad/commissie een voorstel worden voorgelegd over de benodigde investeringen met betrekking tot De Royal.

Zodra er een gezamenlijk businessplan voorhanden is zal dit worden gedeeld met de commissie.

Achter al die punten staat: afhandelen najaar 2019. Waarbij, voor alle duidelijkheid, beantwoording nog niet plaatsgevonden heeft.

De Limburger meldt ondertussen dat Heerlen een nieuw filmdoek en een nieuwe filminstallatie laat plaatsen en… er voor zorgt dat zowel verwarming als toiletten in orde zijn.

Het kan niet anders dan dat politiek Heerlen op enig moment voor voldongen feiten geplaatst word met vervolgens als (enige?) mogelijkheid -bij niet instemmen- het filmhuis (en mogelijk ook anderen) uit het gemeentelijke eigendom Royal zetten.

Hart-Leers: ‘Ondanks dat politiek en stadsbestuur duidelijke afspraken maakten zet de wethouder kennelijk op eigen houtje door en heeft de gekozen volksvertegenwoordiging het nakijken. Waarom kreeg een particuliere investeerder geen kans om het complex te kopen en deze cultureel te ‘vermarkten’ zoals het stadsbestuur weet. Waarom nu al opteren voor nieuwbouw en daarvoor zelfs al een ontwerper bij de arm nemen? Dat de financiën van de stad erg krap zijn is eenieder duidelijk. Ook dat zorgt voor de nodige beperkingen. Na 10 jaar gemeentelijk eigendom van het monument Royal had Heerlen niet alleen beter voor het gebouw moeten zorgen maar zeer zeker ook de afspraken die in het raadsbesluit van 2009 zwart op wit staan moeten nakomen.’

Overigens is nog steeds niet duidelijk hoe het afloopt met de open en bloot liggende ‘achterwand’ van de Quatro Bioscoop. Na sloop van het stadskantoor bleek de achterwand niet ‘af’ te zijn waarbij deze sindsdien van een oranje bouwzeil voorzien is. Wellicht gedurende ‘de zomer’ geen probleem echter met de Herfst en Winter voor de deur zeker ‘een punt van zorg’…

Wat is de stand van zaken met betrekking tot de fikse vertragingskosten, kost het verwijderen van de tijdelijke stationsvoorzieningen (ruim) een miljoen meer dan voorzien en… wat is de stand van zaken met betrekking tot de enorme fietsenstalling die Heerlen naast het Maankwartier laat bouwen? Niet zomaar ‘wat vragen’ waarop Hart-Leers graag -zo snel mogelijk- een duidelijk antwoord ontvangt.

Vanwege het verwijderen van het tijdelijke station meldt Heerlen als prijsverhoging: ‘De oorspronkelijke waarde van de opdracht is 9.150.000 euro,-. De totale opdrachtwaarde wordt 10.200.000,-.’ Aan de vertragingskosten Maankwartier wijdt de stad de woorden ‘Het gaat om een aanzienlijk bedrag. De gemeente is hierover de gesprekken met Weller aangegaan’.

Terwijl Hart-Leers al meer dan eens naar de hoogte van dit  ‘aanzienlijke bedrag’ vroeg weigert de wethouder het bedrag met politiek Heerlen te delen. Hoe kan een gemeenteraad burgemeester en wethouders controleren (een van de taken van de raad immers) als informatie -die wel voor handen is- niet vrijgeven wordt?! Niet, natuurlijk…

Een plausibele verklaring is dat het om een dergelijk hoog bedrag gaat dat dit -bij openbaarmaking- zeker en vast ook een hoop ‘politieke onrust’ zou veroorzaken. Dat terwijl de wethouder, wellicht tegen beter weten in, -nog steeds- ‘hoopt’ dat een oplossing alsnog in het verschiet ligt.

Vandaag bezocht #Stadsreus Lucius van #Heerlen kasteel #Hoensbroek natuurlijk ging hij daarbij ook -samen met zijn vrienden- ‘op de foto’

Photos from Hart Leers's post

Na een simpele sloopmelding bleek ‘de race’ gelopen. De oude gevel van het Kegelpaleis gaat binnenkort tegen de vlakte en keert niet meer terug. Een stukje Heerlen -daterende uit circa 1890- is binnenkort niet meer.

Uitbreiding van poppodium Nor (de reden van deze fikse sloop) vinden wij een niet nodige en… zeer kostbare uitgave van 6,7 miljoen Euro en ruim 450.000 Euro (gemeentelijke subsidie) per jaar. Nadat een meerderheid er toch mee instemde pleitte Hart-Leers (geruime tijd geleden alweer) voor behoud van de oude gevel van het Kegelpaleis en voor het terugplaatsen van de oude, originele gevel die -voor de brand in de jaren ‘80- voor Studio ‘54 stond.

Alhoewel het er op leek dat men er best rekening mee wilde houden (en oren naar had) verschenen kort na onze opmerkingen bouwtekeningen. Tekeningen met een grote, glazen gevel zonder enige verwijzing naar de historie van dit gedeelte Pancratiusstraat.

Geen teruggeplaatste oude gevel aldus. Geen ‘nieuwe oude gevel’ zoals met het pand Victor aan de Akerstraat succesvol in praktijk gebracht werd. Geen enkele verwijzing naar ‘oud Heerlen’ maar simpelweg een nieuwerwetse glazen -zielloze- uitstraling.

Al vele jarenlang pleit Hart-Leers voor behoud van oud Heerlen en -daar waar mogelijk- eerherstel. Sfeer en beleving met de nadruk op wat er is, nog is of wat te herstellen valt in oude sfeer.

Heerlen kocht, vele jaren geleden, het Kegelpaleis aan de Pancratiusstraat en liet het gaandeweg verloederen. Zo erg zelfs dat het pand kennelijk enig en alleen nog aan de sloophamer ten prooi kan vallen liet de stad weten. Een pand -met diens roots uit circa 1890, de tijd waarin Heerlen van dorp stad werd en de mijngeschiedenis begon- is er binnenkort niet meer.

Daar waar, ondertussen wakker geworden, anderen nu ook pleiten voor behoud van oud Heerlen nemen zij kennelijk schouderophalend kennis van de sloop van het Kegelpaleis en het daarmee voor altijd verloren gaan van dit oud Heerlens stadsgezicht.

Het ‘sloopgebeuren’ staat klaar. Een simpele melding (bezwaar maken onmogelijk) bleek voldoende om ook dit stukje stadsgeschiedenis naar z’n mallemoer te helpen….

Uit de beantwoording van door Hart-Leers gestelde vragen blijkt dat burgemeester en wethouders van plan zijn om de sloop van de voormalige Megapool aan de Honigmannstraat door te zetten. Dit ondanks dat er -nog steeds- serieuze interesse is in een snelle, nieuwe invulling van de bestaande, reeds geruime tijd lege, winkelruimte.

Terwijl het plan Schinkel behoorlijke vertraging lijkt op te lopen gaan ook mogelijke andere delen waarvoor interesse is simpelweg niet door. Met een snelle renovatie (en verkoop van) de voormalige Megapool en het vestigen van een ‘lunchroom achtige’ zaak op de begane grond (en enkele woningen er boven) leek deze ‘lege puist’ snel positief ingevuld waarmee activiteit toegevoegd werd. De bestaande gevel zou daarbij ingeruild worden voor een nieuwe ‘oude gevel’. Een gevel die vervolgens stukken beter bij het huidige straatbeeld past begreep Hart-Leers.

Natuurlijk moet ‘de rommel’ er uit en moet er ook een nieuw dak op. Echter: wat dan overblijft (b)lijkt een prima basis voor een snelle, nieuwe invulling in plaats van sloop dat een ‘tochtig gat’, diverse risico’s en een grote, lege plek achter laat.

Beide buren vragen zich bovendien al enige tijd af of sloop wel het beste alternatief is en zien het hele gebeuren met lede ogen aan. Een ondernemer die wil investeren -en renoveren- en waarbij een snelle, nieuwe invulling klaar staat, wordt kennelijk willens en wetens ‘op een zijspoor gezet’.

De hele kwestie samen oplossen lijkt zo logisch als wat. Niet dus, helaas. Gaat hier wellicht een heuse ‘vastgoedoorlog’ tussen gemeente en projectontwikkelaar achter schuil?! Laten we hopen van niet. Toch?

Na de aanstaande sloop zal Heerlen de lege, gemeentelijke (bouw)kavel te koop aanbieden waarna niet uitgesloten is, en -opgelet- nu komt ‘ie, dat deze of gene er plannen ontwikkeld (en uitvoert!) om er … iets nieuws in de trant van de nog steeds bestaande mogelijkheden aldaar te bouwen. Zeker niet uit te sluiten valt echter dat op die plek, midden in de stad, nieuwbouwen -na sloop- dermate kostbaar is (en her ontwikkelen simpelweg veel goedkoper en stukken verantwoorder) dat de ‘grote lege plek’ er vervolgens nog tot in lengte van jaren blijft.

Hart-Leers: ‘Waarom al dit omslachtige gedoe? Waarom geen snelle herontwikkeling en verkoop na de momenteel uitgevoerde asbestsanering en het saneren van de olietank. Waarom zo moeilijk doen als het ook veel gemakkelijker (en beter) kan?!’

Hart-Leers, Megapool Honigmanstr.

Dinsdag jongstleden sprak de Heerlense orgelman Hart-Leers aan. Hij zat met de handen in het haar over zijn wekelijkse orgeldagen in hartje stad. Heerlen staat hem minder toe. Hij wil daarover graag in gesprek terwijl dat (nog) niet lukt. Hart-Leers informeerde daags nadien, tijdens de maandelijkse raadscommissievergadering, naar de stand van zaken. #draaiorgel #Heerlen

Over het draaiorgel en diens voor- en tegenstanders

Dinsdag jongstleden sprak de Heerlense orgelman Hart-Leers aan. Hij zat met de handen in het haar over zijn wekelijkse orgeldagen in hartje stad. Heerlen staat hem minder toe. Hij wil daarover graag in gesprek terwijl dat (nog) niet lukt...

Dinsdag jongstleden sprak de Heerlense orgelman Hart-Leers aan. Hij zat met de handen in het haar over zijn wekelijkse orgeldagen in hartje stad. Heerlen staat hem minder toe. Hij wil daarover graag in gesprek terwijl dat (nog) niet lukt.

Hart-Leers informeerde daags nadien, tijdens de maandelijkse raadscommissievergadering, naar de stand van zaken. De wethouder liet daarbij weten minder geluid toe te staan, meer regelmatige verplaatsingen te willen en daarvoor een vergunning voor een halfjaar te hebben afgegeven. Iets waar na men verder kijkt.

Al jaren heeft Hart-Leers ook prima contact met de lokale orgelman. De uit een lokale ‘draaiorgelfamilie’ afkomstige stadsgenoot heeft zijn hart verpand aan muziek en met name aan zijn orgels. Met 3 draaiorgels, 2 grote en een kleinere, is hij in de regio actief en probeert zijn levensonderhoud bijeen te sprokkelen.

Daar waar de een het draaiorgel liever ziet gaan dan komen zijn er ook fans en liefhebbers. Hoe doe je het voor eenieder goed als men tot handtekeningen verzamelen -om orgeloverlast aan banden te leggen- over gegaan is?

Hart-Leers informeerde naar de precieze stand van zaken en denkt dat een werkbare oplossing voor allen wellicht in een ietwat kleiner orgel, met zodoende ook wat minder hard geluid, gevonden kan worden. Alhoewel de orgelman over een kleiner orgel beschikt blijkt deze, vooralsnog, ietwat moeilijk verplaatsbaar.

Men ziet regelmatig ‘kleine draaiorgels’ in diverse steden zoals ook in het naburige Valkenburg en Aken. Wellicht biedt een dergelijk kleiner draaiorgel een mogelijke oplossing voor de hele kwestie: stukken gemakkelijker verplaatsbaar en tevens met ‘ietwat minder volume’.

Hoog tijd om het er eens snel goed over te hebben.

Nederland kent een draaiorgeltraditie, ook Heerlen kent het draaiorgel al vele tientallen jaren. Dat met minder publiek in de stad het kleine gedeelte stukje Heerlen binnenstad waar velen  hun boterham proberen te verdienen steeds meer afneemt moge duidelijk zijn. Dat ook de orgelman op dit stukje ‘drukke binnenstad’ (van het Corio tot de vroegere V&D) wil staan is begrijpelijk. Een lege centenbak betekend immers ook voor hem ‘einde oefening’…